νόηση, ετών 18:)

Γεια σας και απο μένα! Πρώτη φορά γραφω σε φορουμ και για αυτό ελπίζω στην κατανόηση σας. Έχω ένα αγοράκι 8,4 χρονών με ΔΕΠΥ. Η διάγνωση έγινε το περασμένο καλοκαίρι παρόλο που πηγαίναμε σε παιδοψυχολόγο από το νηπιαγωγείο γιατί ο μικρός είχε προβλήματα και είχαμε παράπονα από τις δασκάλες. Δεν μπορούσε να σταματήσει λεπτό, δυσκολευόταν να συμμετέχει στις δραστηριότητες, ήταν παρορμητικός και όταν πιεζόταν η όταν δεν περνούσε το δικό του έχανε τον έλεγχο(πέταγε πράγματα και μιλούσε άσχημα). Στο σπίτι η ιδία κατάσταση. Ο γιατρός, ο οποίος ήταν και "κορυφή", αρχικά εντόπιζε το πρόβλημα στο οτι δεν έχουν τεθεί σωστά όρια,και αργότερα στο ότι έχω πολλές απαιτήσεις από το παιδί και γι΄αυτό αντιδρά και βέβαια επειδή είναι αγόρι πρέπει να συμμετέχει ο πατέρας του περισσότερο. Πέρασαν δυο χρόνια έτσι,η πρώτη δημοτικού με απίστευτες δυσκολίες και παράπονα από το σχολειό.Η δασκάλα να τον πιέζει πολύ και στο σπίτι να κάθεται με το ζόρι. Εγώ μέχρι τότε δεν είχα ακούσει ποτέ για Δεπυ και στις διάφορες ερωτήσεις μου στον γιατρό για διάσπασή προσοχής ήταν, ότι όταν τον ενδιαφέρει κάτι μπορεί να συγκεντρωθεί. Θεωρούσα λοιπόν ότι δεν τον ενδιαφέρουν τα μαθήματα και γι αυτό αντιδρά. Εδω πρέπει να σας πω ότι ο μικρός είναι απίστευτα έξυπνος και ηξερε πολλά πραγματα που ειχαμε μαθει μαζι με παιχνιδι και δεν φαινοταν μαθησιακα κενα. Τα εντονα προβληματα αρχισαν στην δευτερα δημοτικου οπου τον πηρε η ιδια δασκαλα. Ο μικρος μου δηλωσε απο την πρωτη μερα οτι δεν θελει να ξαναπαει σχολειο.Το τι ακολούθησε δεν θέλω να το θυμάμαι καθόλου. Αρκεί να σας πω οτι έφυγε απο το σχολείο δυο φορές!Τα παιδιά τον πείραζαν συνέχεια, πήγαινε στον διευθυντή σχεδόν κάθε μέρα και η δασκαλα τον ειχε βαλει να κάθεται μόνος του στο θρανίο μακριά από τα άλλα παιδιά.Τον πρόσβαλε και είχε πει να μην τον καλούν στα πάρτι γιατί είναι κακό παιδί! Σε μας δεν έλεγε τίποτα και αυτά τα έμαθα από την μαμά ενός παιδιού αργότερα. Σταμάτησε να γράφει στο σχολείο και έγινε επιθετικός.Μια φορά μάλιστα έκλεψε και τα λεφτά ενός παιδιού.Τον βάλαμε να τα επιστρέψει και του μιλάγαμε συνέχεια.Όπως καταλαβαίνετε η κατάσταση ξέφυγε τελείως. Ο άντρας μου αποφάσισε να σταματήσει απο τον ψυχολόγο (ήταν από την αρχή αρνητικός), γιατί όπως είπε αυτές οι *@*@ τον έχουν κάνει έτσι. Στο τέλος του χρόνου και μετά από διάφορα σκηνικά επενέβη η δασκάλα απο το τμήμα ενταξης η όποια μέχρι τότε δεν είχε ασχοληθεί γιατί ο μικρός δε παρουσίαζε μαθησιακά προβλήματα. Τότε άρχισα να το ψάχνω και πήγαμε στο Ιατροπαιδαγωγικο Κέντρο της περιοχή μας και έγινε η διάγνωση. Η στάση του σχολείου άλλαξε αμέσως. Φέτος προσπαθούν αλλά ο μικρός έχει πολύ άγχος , τρώει συνέχεια , μασαει τα μανικια του και είναι συνέχεια αρνητικός σε όλα. Έχει απίστευτες εξάρσεις θυμού και αντιμιλάει σε όλους. Νιώθει άνετα μόνο με την δασκάλα από το τμήμα ένταξης και κλαίει κάθε πρωί. Κάνει ψυχοθεραπεία και εμείς αρχίσαμε συμβουλευτική γονέων όμως στην δεύτερη επίσκεψη διαγνώστηκε και εναντιωματική διαταραχή και διαταραχές συμπεριφοράς... έχω πελαγώσει! Τώρα μας είπαν για νευρολογικό έλεγχο.Σε όλα αυτά έχω και τον άντρα μου που αρνείται να δει το πρόβλημα και λείπει συνέχεια! Ξέρω ότι το παιδάκι μου υποφέρει και νιώθω ότι δεν μπορώ να τον βοηθήσω! Κάνουμε ένα βήμα μπροστά και δυο πίσω. Αν υπάρχει κάποιος γονιός με το ίδιο πρόβλημα η κάτι τέτοιο θα ήταν πολύτιμη μια γνώμη!