νόηση, ετών 18:)

Εχω καιρο να σας γραψω αλλα θα με συγχωρησετε γιατι αλλαξα ολη μου την ζωη εν μια νυκτι που λενε, περασα μεσα απο μια πελωρια μαυρη τρυπα, κ μολις βγηκα απο την αλλη μερια... καπως λερωμενη, λιγο καπνισμενη, τσουρουφλισμενη θα ελεγα, εκει στις ακρες, αλλα ολοκληρη κ σαν το καρβουνο που η πιεση κ η θερμοκρασια αντι να το τσακισουν το μετραπουν, διαμαντι!!

Πριν λιγα χρονια, που τωρα μου φαινονταν οτι συνεβησαν σε καποιον αλλον, σε καποια αλλη ζωη, πολυ μακρια, μαζεψα τα παιδακια μου, τα μπογαλακια μας, ανοιξαμε την πορτα κ φυγαμε... Φυγαμε απο ολα. Απο το σπιτι μας, απο τα πραγματα μας κ απο την κακοποιηση στην οποια ζουσαμε... Ολοι περασαμε το λουκι μας τοτε αλλα να που ο καιρος περασε, μαζι κ οι καταιγιδες κ η βροχη εφερε το ουρανιο τοξο μας που λεγεται "νεα ζωη".

Οπως σε ολα τα ουρανια τοξα, στην ακρη του βρηκαμε κ εμεις το τσουκαλι με το χρυσο κ η οικογενεια μας ολοκληρωθηκε... Εγω ξαναπαντρευτηκα κ τα αγορια μου αγαπηθηκαν πολυ κ αγαπησαν πολυ κ μετα γιναμε... πεντε!!

Ο αντρας μου ειναι ΑΜΕΑ. Εχει σπαστικη ημιπληγια. Ειναι δηλαδη κουφος απο το ενα αυτι, τυφλος απο το ενα ματι, κ ολη η αριστερη του πλευρα ειναι ατροφικη. Στο χερι του λειτουργει μονο ο αντιχειρας κ ο δεικτης αλλα περπαταει. Δυστυχως η χωρα μας ειναι πολυ πισω κ εχουμε ζησει απειρες σκηνες ρατσισμου σε πολλες μορφες αλλα ας το προσπερασουμε αυτο. Εχουμε ο ενας τον αλλον κ δεν μας ενδιαφερει τι θα πει "η κοινωνια" :)

Ηθελα να σας μιλησω για το παιδι που ερχεται μετα την διαγνωση... Η μικρη μας εγινε 20 μηνων κ ειναι ενα υπεροχο, ζωντανο, χαρισματικο παιδακι, χορτασμενο απο αγαπη κ αγκαλιες. Ο Γιαννης μας (σημ, Συνδρομο Ασπεργκερ, κινητικα προβληματα κ διαφορα αλλα προβληματακια), δεχθηκε την μικρη του αδελφουλα με χαρα κ την αγαπαει πολυ. Βεβαια υπαρχουν κ οι φορες οταν πχ. του παρει καποιο Λεγκο, που λεει οτι την μισει αλλα το αντιμετωπιζουμε εκεινη την στιγμη εαν κ οταν ερθει.

Οσο ημουν εγκυος στην μικρη, ημουν τρομοκρατημενη. Παρακαλουσα νυχθημερον, για ενα υγιες παιδι... Επαθα κριση πανικου στις 20 εβδομαδες (σημ. τοτε διεγνωστηκε ο Γιαννης με πολλαπλα προβληματα στην μητρα) κ ετρεξα στον γιατρο σιγουρη οτι ειχα χασει το μωρο.
Τελικα πανω στην μετακομιση 7 μηνων, σπασανε τα νερα κ 2 εβδομαδες μετα, γεννησα μια ζουζουνα 2900γρμ κ εκτοτε δεν την εχω αφησει απο την αγκαλια μου.
(Περασα κ ενα τεραστιο λουκι βαριας, βαριας, βαριας επιλοχειου αλλα θα σας μιλησω αλλη ημερα για αυτο).

Περιμενα οτι θα ημουν φρικαρισμενη για τα οροσημα του μωρου, ιδιως εχοντας ζησει την βρεφικη κ μετα νηπιακη ηλικια του Γιαννη, ενος παιδιου, χαρα Θεου αλλα με δικο του ρυθμο κ δικη του ατζεντα, αλλα ημουν απιστευτα ηρεμη. Δεν ξερω γιατι... δεν ξερω εαν η ηρεμια μου προερχονταν απο την εμπειρια του "το εχω ξαναπερασει" ή κατι βαθυτερο μεσα μου, που μου ψιθυριζε οτι ολα θα πανε καλα. Λιγο μονο στην αρχη κ επειδη η αιτια της ημιπληγιας του αντρα μου ειναι αγνωστη καθως βρεθηκε παρατημενος ως νεογεννητο σε ενα παρκο, γιατι η μικρη μας ειχε λιγο παραξενα τα χερακια της, αλλα τελικα δεν ηταν τιποτα σοβαρο.

Απο τοτε ειμαι απολυτα ηρεμη με την εξελιξη της μικρης μας. Εχει πιασει τα περισσοτερα οροσημα στην ωρα τους, περπατησε 11 μηνων κ τωρα στους 20 μηνες τρωει μονη της στο τραπεζι, πινει νερο απο κανονικο ποτηρι, ζωγραφιζει, ακολουθει εντολες ακομα κ περιπλοκες (κατι που ηταν μεγαλο κοκκινο πανι στην εξελιξη του αδελφου της) κ ενω δεν μιλαει ακομα, συνενοουμαστε πολυ καλα με εναν συνδιασμο καποιων λεξεων που λεει (γυρω στις 12) κ νοηματικης που της μαθαινω. Εχουμε βεβαια τις εκρηξεις θυμου οταν δεν ξερει καποιο νοημα κ εγω αργω να καταλαβω τι μου λεει αλλα γενικα ολα κυλανε ομαλα στην εξελιξη της.

Αυτο δηλαδη σημαινει οτι δεν ειναι αυτιστικη? Οχι απαραιτητα να πουμε την αληθεια, καθως συνηθως καπου σε αυτην την ηλικια αρχιζουν οι παλλινδρομησεις των οροσημων, αλλα κ παλι, αυτη η ηρεμια μεσα μου καλα κρατει. 

Οταν μιλαω για τον Γιαννη ακουω πολλες φορες να μου λενε "γιατι λες συνεχεια οτι εχει Ασπεργκερ? Γιατι επικεντρωνεσαι στα αρνητικα?" κ εκπλησομαι. Για εμενα δεν ειναι αρνητικο, προσον ειναι!! Αχ κ να ειχα το μυαλο του, τον τροπο που βλεπει τα πραγματα!!
Τελικα ολα εχουν την σημασια που τους δινεις, ειναι τοσο απλο!!
Ετσι λοιπον συνεχιζουμε, τα τρια μας ζουζουνια, εμεις... κ εσεις που μας διαβαζετε!!

Να θυμαστε παντα: Εαν θελετε το ουρανιο τοξο, πρεπει να αντεξετε την βροχη... το παρηγορο ειναι οτι ΠΑΝΤΑ βγαινει ενα ουρανιο τοξο μετα την καταιγιδα... απλα καμια φορα πρεπει να αλλαξεις την θεση σου ως παρατηρητης για να το δεις!!!!

Τινα