νόηση, ετών 18:)

Το Υπουργείο Υγείας κάνει ελέγχους σε τυχαίο δείγμα παιδικών σταθμών (ο συγκεκριμένος είναι ιδιωτικός) και έτσι ήρθε και στον δικό μας παιδικό υπάλληλος τους (δεν γνωρίζω την ειδικότητά της για να είμαι ειλικρινής, χθες ήμουν πολύ φορτισμένη και όσα έγραψα ήταν λίγο ασαφή). Κατά την επίσκεψη σχολίασε την παρουσία της Κατερίνας στον παιδικό όμως η ιδιοκτήτρια και δασκάλα της μικρής θεώρησε πως την έπεισε για τα θετικά της παρουσίας της εκεί. Παρόλα αυτά, στην προκαταρκτική έκθεση που έστειλε προκειμένου η ιδιοκτήτρια του σταθμού να διατυπώσει τα σχόλιά της πριν την έκδοση της τελικής έκθεσης της επιθεώρησης, μεταξύ άλλων επεσήμανε την παρουσία του παιδιού και το γεγονός ότι δεν υπάρχει γνωμάτευση Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου που να ορίζει τη μορφή της υποδομής/φορέα που θα έπρεπε να φιλοξενείται το παιδί. Αυτό που με πείραξε είναι ότι ενώ δεν υπάρχει εναλλακτική δομή εδώ (μόνο το σχολείο αυτιστικών, αλλά η Κατερίνα δεν είναι αυτιστική, και το ειδικό σχολείο, για το οποίο είναι μικρή)και ενώ όλοι οι "θιγόμενοι" (παιδιά, γονείς, δασκάλες) θέλουν την Κατερίνα εκεί, το γεγονός αυτό παραβλέφθηκε. Ίσως το πρόβλημα με μένα είναι ότι εγώ δεν έχω συνηθίσει ότι οι άλλοι βλέπουν την Κατερίνα "διαφορετική". Κι ενώ η λογική μου λέει πως αυτό δεν είναι δικό μου πραγματικά πρόβλημα, δυστυχώς το συναίσθημά μου πληγώνεται. Φυσικά η λύση βρέθηκε: η παιδοψυχίατρος που παρακολουθεί την Κατερίνα (δ/ντρια του Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου του Ηρακλείου - την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου), η οποία γνωρίζει οτιδήποτε κάνουμε για το παιδί, αμέσως μόλις έμαθε το θέμα, μου έστειλε τη βεβαίωση που κατοχυρώνει την παραμονή του παιδιού στον παιδικό σταθμό. Μου είπε επίσης ότι υπάρχει πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το "Ενσωμάτωση", (δεν βρήκα το χρόνο να ψάξω) που προωθεί τέτοιες ενέργειες. Το πιο φοβερό απ' όλα: Χθες το μεσημέρι, όταν γύρισα στο σπίτι και ξάπλωσα στο κρεβάτι για λίγα λεπτά γιατί τα μάτια μου πονούσαν (για ευνόητους λόγους) ένοιωσα ένα χάδι στην πλάτη. Γύρισα νομίζοντας πως είναι το Ιωαννάκι μου, ήταν όμως η Κατερίνα ... Η Κατερίνα που όταν θέλει αγκαλιά έρχεται και απλά στέκεται δίπλα μου. Αυτή τη φορά όμως προχώρησε λίγο (πολύ) παραπέρα ...