νόηση, ετών 18:)

Με την έναρξη του τρέχοντος σχολικού έτους, ήρθε κάποιος γονέας, απελπισμένος θα έλεγα και όχι άδικα, από την συμπεριφορά συναδέλφων εκπαιδευτικών, για την εγγραφή του παιδιού του σε νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς μιας επαρχιακής πόλης. Συγκεκριμένα το παιδάκι του δεν έχει το ανάλογο ύψος και βάρος για την ηλικία του – δεν γνωρίζω εάν έχει και κάποια μορφής καθυστέρησης . Επίσης έχει πρόβλημα λόγου, με ειδικές παρακολουθήσεις από λογοθεραπευτές σε νοσοκομεία των Αθηνών. Ερχόμενος σε μένα ο γονέας, επειδή το παιδάκι του λογικά ανήκει στην περιφέρεια του νηπιαγωγείου μου και συζητώντας μαζί μου το πρόβλημά του, μιας και δεν έχω γνώσεις ειδικής αγωγής και μη μπορώντας να βοηθήσω το παιδάκι αυτό ώστε να ενταχθεί στο σχολικό περιβάλλον και να τον κάνω να νιώσει ψυχικά ήρεμο μέσα στο κανονικό τμήμα, τον παρέπεμψε στο Δ/ντή Π.Ε., ο οποίος τον έστειλε στο Ειδικό Νηπιαγωγείο που λειτουργούσε στην πόλη μας. Η δε νηπιαγωγός του συστεγαζόμενου νηπιαγωγείου του είπε ότι δεν θα λειτουργήσει φέτος το ειδικό νηπιαγωγείο και εκείνη δεν μπορεί να τον δεχθεί γιατί δεν είναι της περιφέρειάς της και τον άνθρωπο τον έστειλε ξανά σε μένα. Ο δε Δ/ντής Π.Ε, ασπαζόμενος την συνάδελφο μου είπε, ότι αν δεν θελήσει ο γονέας να το γράψει στο ειδικό θα τον κρατήσω εγώ. Από τη θέση του Διευθυντή μπορείς να τα ξέρεις και να τα κάνεις όλα!!! Εμένα ποιός θα μου πει πως θα μπορέσω να βοηθήσω αυτό το παιδάκι που δεν έχω τις γνώσεις και την κατάλληλη εκπαίδευση; Πως θα μπορέσω να προσφέρω μέσα στην αίθουσα τις γνώσεις που επιβάλλεται να αποκτήσουν τ’ άλλα νήπια και προνήπια; Τι θα πω στους γονείς αυτών των παιδιών, ότι το νηπιαγωγείο κατάντησε σκέτη φύλαξη των παιδιών σας; Γιατί το συστεγαζόμενο νηπιαγωγείο με ειδικό να απορρίπτει τα παιδιά του ειδικού, ενώ ο Δ/ντής Π.Ε μας είχε διαβεβαιώσει σε σχετική συνάντηση με τις Προϊσταμένες των Νηπιαγωγείων, ότι τα παιδιά με τις ‘’ιδιαιτερότητες’’ κάποιες από τις δραστηριότητες θα γίνονται στο κανονικό τμήμα και για κάθε περίπτωση θα υπάρχει ειδική συνάδελφος που θα απασχολείται μαζί του; Πέρυσι είχα ανάλογη περίπτωση μέχρι τα Χριστούγεννα με 12 ζωηρά νήπια και άλλες 3 περιπτώσεις με μαθησιακές δυσκολίες, υπερκινητικότητα και διασπάσεις προσοχής και από διαφορετικές περιφέρειες της πόλης και πάλευα μόνη μου. Ο πρώην Δ/ντής Π.Ε και η νυν σύμβουλος το μόνο που είχαν πει ‘’ έ μωρέ το ειδικό είναι για βαριές περιπτώσεις’’. Όταν το παιδί έχει πρόβλημα λόγου και ιατρικό ιστορικό τότε γιατί υπάρχουν τα ειδικά νηπιαγωγεία; Γιατί οι συναδέλφισσες εκπαιδεύονται πάνω σ’ αυτό το αντικείμενο χωρίς να στο τέλος να προσφέρουν αυτό το λειτούργημα για το οποίο εκπαιδεύτηκαν; Γιατί ο γνωστός του γνωστού να βολεύεται είτε αυτός είναι εκπαιδευτικός είτε γονέας με ένα επίσημο πρόσωπο να μπορεί να γράφει το παιδί του σε όποιο σχολείο θέλει, χωρίς στην πραγματικότητα να βοηθάει αυτό το παιδί του όταν κρίνει το σχολείο από την εμφάνιση του κτιρίου και όχι από το σκοπό που λειτουργούν τα κλασσικά, τα ολοήμερα και τα ειδικά σχολεία; Άραγε είμαστε μόνο εμείς εκείνη που χρίζουμε ειδική εκπαίδευση ή αγωγή ή όλοι μαζί όταν πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού, θέτοντας σε λειτουργία τη σκοπιμότητα της ίδρυσης του κάθε σχολείου.

Το κακο ειναι οτι και εμεις δεν εχουμε τη δυνατοτητα να επιλεξουμε τους εκπαιδευτικους ...αλλα ουτε και να τους καθαιρεσουμε οταν αυτοι δεν ανταποκρινονται στα καθηκοντα τους σωστα. Δεν μας ενδιαφερει τι θα γινει ισως σε 20, 30 χρονια, αλλα στο τί γινεται τωρα.καποια στιγμη τα πραγμτατα θα αλλαξουν, αυτο ειναι βεβαιο αλλα δεν θα γινει σε 1-2 χρονια και μια και ξερω τα πραγματα απο μεσα εδω και χρονια, πιστεψτε με θα αργησει πολυ. Αν σκεφτειτε οτι πολλα ειδικα σχολεια λογω ελλειψης χρηματων απειλουνται να κλεισουν, και αν σκεφτειτε και τη γενικοτερη οικονομικη κατασταση της χωρας, θα δειτε οτι ακριβως το αντιθετο γινεται.Τα ατομα με ειδικες αναγκες δεν προσφερουν εσοδα στο κρατος γιατι δεν προκειται ποτε να πληρωνουν φορους. Καταλαβαινετε ισως οτι για εμας που ειμαστε τοσο στο περιθωριο , το να διεκδικησουμε κατι γενικοτερα αλλα και ειδικοτερα αυτην την εποχη(που δεν προκειται να κρατησει λιγα χρονια αλλα αρκετα αυτη η κριση ) ακουγεται σαν ανεκδοτο. Απο τη στιγμη που σας φερουν στην ταξη σας καποιο παιδι με προβλημα , ειστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ απο τη μονιμοτητα σας και μονο , να βρειτε τον τροπο να το χειριστειτε. Το να κολλατε ταμπελες και να λετε οτι αυτο ειναι "ειδικο παιδι " και δεν ανηκει σε κανονικο σχολειο, ειναι σαν να βαζετε "ταμπελα" για να καλυψετε τις ευθυνες σας. αν δεν σας αρεσει , μπορειτε καλλιστα να αφησετε το δημοσιο σχολειο ...που τοσο σας βασανιζει. αν ειστε ομως στην ουσια παιδαγωγος, και οχι απλα δημοσιος υπαλληλος, σιγουρα καποια στιγμη θα ανοιξετε καποιο βιβλιο να διαβασετε , μη φοβαστε, δεν δαγκωνουν.