νόηση, ετών 18:)

Ιωάννα, γειά σου και πάλι! Όπως σου είπα, ο νεαρός είναι χωρίς διάγνωση. Η μαμά του υποψιάστηκε ότι πρέπει να έχει asperger ακούγοντας εμένα να περιγράφω το δικό μου. Το συζητήσαμε και είναι πλέον σίγουρη, αλλά δε νομίζω ότι του έχει αναφέρει κάτι. Επιπλέον το παιδί είναι σε δύσκολη φάση τώρα, έχει παρατήσει τη σχολή του γιατί δεν τον ενδιαφέρει πια, ασχολήθηκε με κάτι άλλο που τον ενδιέφερε χωρίς όμως να κατορθώσει να το κάνει επάγγελμα ακόμα, γενικά "το παλεύει". Θα κάνω μία νύξη την επόμενη φορά που θα δω τη μαμά του σχετικά με το σύλλογο ενηλίκων με asperger και για το αν θα θεωρούσε ότι θα ήταν καλή ιδέα η παρέα με άλλα παιδιά, και βλέπουμε.

Όσο για τους πιο μεγάλους, και για μένα είναι πολύ παρήγορο το ότι είχαν τόσο καλή εξέλιξη. Υποθέτω ότι από ένα σημείο και μετά, τότε που η αρκετά υψηλή νοημοσύνη τους θα τους επιτρέψει να μάθουν να επιβιώνουν στην κοινωνία μας, τα καταφέρνουν μια χαρά. Όπως λέω πειρακτικά και σε έναν απ' αυτούς που είναι δικός μου άνθρωπος, "δεν ανησυχώ πολύ για το γιο μου, γιατί στη χειρότερη θα γίνει σαν και σένα, και δεν είσαι και τόσο χάλια".

Μια που το ανέφερα, δοκίμασες τις συναντήσεις που οργανώνει ο σύλλογος asperger για νεαρά παιδιά; Ή μήπως δε γίνονται πια; 

Εύχομαι το καλύτερο και για τα δυο μας παιδιά!

Ελένη 

Εγώ είμαι μέσα, αμα οργανώσετε κάτι πείτε μου, δεν ξέρω το project, απλώς μου έστειλαν ένα μύνημα με αυτό το ποστ.

Γεια σας! Πράγματι, όλες οι εκδοχές που περιγράφουν τα ως τώρα σχόλια είναι δυνατές. Βέβαια, το σύνδρομο Asperger έχει γίνει και λίγο "μόδα" και συχνότατα συζητάμε μεταξύ μας ότι "ο τάδε πρέπει να έχει Asperger" και το όμοια... Αυτό έχει την εξήγησή του, καθώς πάρα πολλοί άνθρωποι εκδηλώνουν συμπεριφορές ή τρόπο σκέψης που έχει πραγματική ομοιότητα με το σύνδρομο. Ωστόσο συχνότατα 'πέφτουμε έξω' καθώς οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν παρουσιάζουν το περίφημο σύνδρομο, αλλά είναι απλώς προσωπικότητες του "ευρύτερου αυτιστικού φαινότυπου" (broader autism phenotype) και δεν είναι καθόλου αυτιστικοί, τους 'συλλαμβάνουμε' όμως να κάνουν σαν αυτιστικοί αρκετές στιγμές. Το μόνο κακό με τον φαινότυπο αυτόν είναι το ότι υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες οι άνθρωποι αυτοί να κάνουν παιδιά με αυτισμό. Επιστρέφοντας στο θέμα της απόκτησης φίλων από ενήλικες, έχω να σχολιάσω μόνο το ότι το πρόβλημα αυτό έχει λύση, με δύο σκέλη: από τη μία να υπάρχει επιθυμία για φίλους (πράγμα που για μια σειρά λόγους δεν ισχύει πάντα) και κατανόηση τι είναι αυτή η σχέση που ονομάζεται φιλία (ας μην υποτιμάμε το τι φαντάζεται κάθε ενήλικος Asperger περί φιλίας), και δεύτερον να υπάρχει συνεχιζόμενη κοινωνική εκπαίδευση. Τι σημαίνει το τελευταίο; Σημαίνει τον εξοπλισμό του ενηλίκου με την απαραίτητη κατανόηση της συμπεριφοράς των ατόμων που βλέπει γύρω του: πώς είναι μαθημένοι οι άλλοι άνθρωποι να σκέφτονται, τι τους παραξενεύει, πώς επηρεάζεται η συμπεριφορά τους από τα συναισθήματα που τους προκαλούμε εμείς με τη συμπεριφορά μας, τι περιμένουν από εμάς για να τους φανούμε "ΟΚ". Η νοημοσύνη των ανθρώπων με Asperger κάνει προσιτούς αυτούς τους στόχους, παρά τη δυσκολία τους. Ένα θέμα-κλειδί είναι το αν επιτυγχάνουμε να τους αναλύσουμε όλα τα παραπάνω με τη σωστή γλώσσα, με τον δικό τους κώδικα, πράγμα που είναι θέμα βαθύτερης γνώσης του συνδρόμου και εμπειρίας. Δυστυχώς, οι σημερινοί ενήλικες δεν έχει τύχει κατά κανόνα να λάβουν τέτοιας φύσης κοινωνική εκπαίδευση με σχέδιο, σύστημα και αποτελεσματικότητα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Παρά τις δυσκολίες.

Ιωάννα καλησπέρα,

Ο γιός μου 24 ετών έχει από μικρός φαρμακοανθεκτική επιληψία που του έχει προκαλέσει δευτερογενώς μεγάλη δυσκολία στην κοινωνική ένταξη. Δεν είναι εύκολο να ταξινομηθεί η περίπτωση του, αλλά μας έχουν πει ότι η συμπεριφορά του έχει κάποιες όψεις του asperger. Είναι "ξεκρέμαστος" κοινωνικά παρ' όλο που έχει την επιθυμία να κάνει φίλους, γιατί δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί αυτές τις σχέσεις. Αν θέλεις να πούμε περισσότερα, πάρε το e-mail μου από το διαχειριστή, είμαι στη διάθεση σου. Θα μπορούσαμε να οργανώσουμε κάτι για τα παιδιά μας, αλλά θέλει κάποια σκέψη και προσοχή.....