Παρεούλα με άλλα παιδιά...
"Μαμα, ειμαι μονος... στεναχωριεμαι... γιατι δεν εχω φιλους, γιατι με αποφευγουν τα αλλα παιδια... ποτε θα βγω εξω μονος... ποτε θα γνωρισω αλλα παιδια! γιατι, γιατι γιατι..."
Σημερα τον ειδα πρωτη φορα βουρκωμενο... η καρδια μου εσπασε σε χιλια κομματια...
Και αυτο αντιμετωπιζουμε εντονα τελευταια... και ειλικρινα ειναι ενα δυσκολο θεμα, που θελει ειδικη μεταχειριση...
Εκει ξαφνικα, δεν ξερεις τι να πεις... και πως να το αντιμετωπισεις...
Ουτε καν οι ειδικοι δεν βοηθουν... ειμαι σε απογνωση... πολλες φορες αναρωτιεμαι μηπως το χειριζομαι λαθος? μηπως φταιω σε κατι εγω? και το σχολειο μας ειναι τοσο μακρια απο το σπιτι, και ειναι δυσκολο να βλεπεται με τους συμμαθητες του... εχω προσπαθησει απειρες φορες...
Ισως και καποιοι αλλοι γονεις να το αντιμετωπιζουν...
Θα ητανε μεγαλη χαρα για εμενα αλλα και για το παιδι μου, να γνωριστουμε με γονεις, ωστε να μπορουν να κανουν λιγη παρεουλα τα παιδια μας!!!
Και ποτε δεν ξερουμε, ισως αναπτυχθει και μια μεγαλη φιλια! :)
Ο κωνσταντινος μου ειναι 16 ετων. και μενουμε μαρουσι.
Η καθημερινοτητα ειναι δυσκολη πλεον, για ολους... δουλεια, τρεξιμο, ευθυνες... η κριση... η αποσταση... μας κλεινει ολο και περισσοτερο στα σπιτια μας... και το καταλαβαινω απολυτα.
Θα χαρω λοιπον εστω οσοι μενουν κοντα μας, για μια εποικινωνια, μια γνωριμια...
Το mail μου ειναι: tinatinajazz@gmail.com
Σχόλια
Τίνα καλησπέρα
Έχεις π.μ. (προσωπικό μήνυμα).