Τώρα τελευταία λοιπόν και από το πουθενά κάθε φορά που βλέπω παιδάκια να παίζουν κυνηγητό, εφήβους να πίνουν καφεδάκια και νέους να πίνουν ποτάκια, με πιάνει η ψυχή μου και ένα παράπονο που δεν μπορούν όλα τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν εξίσου και αρχίζω πάλι να αναρωτιέμαι αν αυτό ειναι φαινόμενο Ελλάδας, κουλτούρας, προσωπικής προσπάθειας ή κάτι δυστυχώς αναπόφευκτο;