νόηση, ετών 18:)

Αγαπητοι φιλοι Χρονια Πολλα, ευχομαι απο καρδιας μια ευλογημενη χρονια και προοδο σε ολα τα παιδια μας. Οι φετεινες γιορτες κυλησαν ομορφα και αφησαν μια γευση "φυσιολογικη", αν με καταλαβαινετε. Τα τελευταια 3 χρονια εχουμε μαθει να ζουμε με το απροοπτο, το ξαφνικο, το απροσμενο και μια ηρεμη φυσιολογικη περιοδος μας φαινεται καπως....

Ας τα παρω απ την αρχη: το νηπιαγωγειο της Ρηνουλας λιγο πριν κλεισει για Χριστουγεννα ανεβασε παρασταση στην οποια η Ρηνουλα ειχε ρολο με πεζο κειμενο!! Οχι τιποτα ποιηματακια με ομοιοκαταληξια αλλα κανονικο μικρο θεατρικο ρολο. Οταν εφερε στο σπιτι το χαρτι με τις ατακες της να σας πω οτι φοβηθηκα; οτι δειλιασα; Παραδοξως ομως ουτε πολλες προβες καναμε γιατι τα εμαθε στο σχολειο και τα επαναλαμβανε στο σπιτι τοσο χαριτωμενα και τοσο ωραια τονισμενα, τοσο καθαρα και τοσο να δειχνει οτι τα νοιωθει, που την αφησαμε να λειτουργησει οπως ηθελε. Την ημερα της παραστασης φορεσε τη στολη της, τα ξαναειπε κανα δυο φορες και πηγε με ανυπομονησια να παιξει. Λοιπον τα πηγε θαυμασια και καταχειροκροτηθηκε κιολας. Ειπε τις ατακες της καθαρα και με νοημα εχοντας πληρη συναισθηση οτι δινει μια παρασταση και παιζει ενα ρολο.

Στη συνεχεια ξεκινησαν διακοπες. Καναμε πολλες δραστηριοτητες κατα τη διαρκεια τους αθλητικες και πολιτιστικες και επι πλεον ηρθαμε και σε επαφη με παιδακια που παιξαμε μαζι. Καποιο απο αυτα που ηρθε σπιτι μας, παιξανε με τη Ρηνουλα τοσο πολυ που δεν θελανε να τα παρακολουθουμε και η Ρηνουλα οποτε πηγαιναν οι μαμαδες, κλεινανε τη πορτα του δωματιου της και ελεγαν: φυγετε, τωρα παιζουμε! Βεβαια εδω πρεπει να πω οτι περισσοτερο παρακολουθουσε και λιγοτερο συμμετειχε στα επιτραπεζια αλλα στο κρυφτο και στο κυνηγητο διεπρεψε. Συνεννοειται και εκφραζει τις σκεψεις της και αυτα που θελει καθαροτατα. Εκτελει ολες τις εντολες που της διδονται και κυριως προγραμματιζει τη μερα της καθως και την επομενη.

Επιχειρησαμε και τη πρωτη μας επισκεψη σε κινηματογραφο και αυτο επειδη το ζητησε μονη της.Εβλεπε την αδελφη της που πηγαινε. Ενα απογευμα αφου της ψιλοεξηγησαμε το εργο την πηρε η μαμα της αγκαλια και το ειδανε μαζι. Το καταφερε μεχρι το τελος, δλδ να παραμεινει στη σκοτεινη αιθουσα, το εργο ισως να μην το καταλαβε ολο αλλα η πρωτη προσεγγιση ηταν επιτυχης.

Ζητησε επανειλλημενα να επισκεφτει συγγενικα σπιτια. Εκτος απο ενα που ηταν μπολικα παιδακια και εδειξε .....υπερδραστηριοτητα και υπερκινητικοτητα, στις υπολοιπες περιπτωσεις συμπεριφερθηκε απολυτα φυσιολογικα. Εφαγε, επαιξε ηρεμα, ετσι που δεν ξεχωριζες τιποτα το διαφορετικο. Οποτε ημουν παρουσα ελεγα -Δοξα τω Θεω- γιατι δε πιστευα στα ματια μου. 

Συνειδητοποιησε πληρως την εννοια διακοπες απο το σχολειο και οπως ολοι κοιταξε να τις ευχαριστηθει. Για πρωτη φορα αυτα τα χρονια το ιδιο καναμε και οι υπολοιποι και ηταν κατι που μας ανεβασε ψυχολογικα. Σημερα πια ετοιμαζεται παλι για το σχολειο που ανοιγει αυριο και το περιμενει με χαρα. Μαθαμε να την προετοιμαζουμε για ολα να μην την αιφνιδιαζουμε σε τιποτα που να μην μπορει να το διαχειριστει. 

Ευχομαι και παλι μια καλη χρονια και ο Αγιος Ιωαννης ο Προδρομος που γιορταζει σημερα να βοηθησει ολα τα παιδια μας. Ευχες και σε σενα Αγγελε, καθε καλο.