"Όλα τα κομμάτια μαζί": Μια ιστορία και μια ταινία για τον αυτισμό (της Μαίρης Καριωτάκη)

Εικόνα Άγγελος Κουτουμάνος

Κοιτάζει αριστερά δεξιά κατακόκκινη. Από ντροπή όχι από θυμό. Πώς να θυμώσει άλλωστε σ' αυτό το πλάσμα; Ξέρει πως δεν φταίει. Ξέρει πως αν ήταν αλλιώς τα πράγματα... Ξέρει.

Έχει περάσει πάνω από μισή ώρα. Εκεί. Δυο φράσεις στοιχειώνουν μια όμορφη στιγμή. Έχει γενέθλια σήμερα κι είναι σε παιδότοπο. Θα' πρεπε να παίζει ασταμάτητα. Κι όμως. Δυο φράσεις του στερούν τα πάντα. Εμμονή.


Η ταινία που θα δείτε παρακάτω με τίτλο «Όλα τα κομμάτια μαζί» έχει θέμα τον αυτισμό. Είναι μια συλλογική προσπάθεια, βασισμένη σε μια δική μου ιδέα κι έγινε στα πλαίσια της πτυχιακής μου εργασίας. Ο καθένας από όσους δούλεψαν γι' αυτή έχει (καρμικό; διαβολικό;) μια κάποια «σχέση» με τον αυτισμό κι έχει έτσι μια δική του ιστορία να σας διηγηθεί. Όσα διαβάζετε είναι η δική μου ιστορία κι ήταν η αιτία για να γίνει η ταινία. Ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσοι έκαναν την ιδέα μου πραγματικότητα. Πιο πολύ όμως ευχαριστώ τον Λευτέρη που δίνει μάχες, τις κερδίζει και μου δίνει το παράδειγμα…

Μαίρη Καριωτάκη

Μια από τις πολλές. Θ' ακολουθήσουν κι άλλες. Το ξέρει..Προσπαθεί να του δώσει να καταλάβει. Αδύνατον.

Ρίχνει μια ματιά γύρω της. Βλέμματα γεμάτα επίκριση. Κυρίες με την επίπληξη κρεμασμένη στην άκρη των χειλιών τους.

Την επικρίνουν που μεγαλώνει ένα ..κακομαθημένο παιδί. Που δεν μπορεί να του επιβληθεί. Που δεν τον παίρνει να φύγει να μην τους χαλάει την ησυχία.

Νομίζουν εκείνες είναι καλύτερες μητέρες. Αργότερα, μπαίνοντας στο σπίτι θα πουν στους συζύγους τους πώς έχουν τα καλύτερα παιδιά! Με τρόπους, όχι κακομαθημένα.. και θα' ναι περήφανες για τα παιδιά τους. Γιατί το συμπέρασμα βγήκε. 


Έχει γενέθλια σήμερα κι είμαστε οι τρεις μας σε παιδότοπο. Δεν μπορεί να κάνει πάρτι. Έξι μήνες δεν έχουν πάρει φράγκο από το Ταμείο αλλά εκείνοι πληρώνουν. Λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, παιδοψυχολόγος. Κι ακόμη... θεατρικό παιχνίδι, θεραπευτική ιππασία..ότι μπορεί να του δώσει εφόδια. Να το εξοπλίσει για το αύριο. Να μπορεί να «σταθεί» στο πέρασμα του χρόνου.

Γιατί τα παιδιά με αυτισμό, γίνονται έφηβοι με αυτισμό. Κι έφηβοι, γίνονται ενήλικες. Ζουν ανάμεσά μας. Κι από «κακομαθημένα» πιτσιρίκια, γίνονται (στην καλύτερη βέβαια των περιπτώσεων) «ιδιότροποι» έφηβοι. Κι ύστερα «μονόχνοτοι» ενήλικες.  

Και κάποτε οι γονείς φεύγουν. Κι εκείνα μπαίνουν στο περιθώριο. Και κάποτε χάνονται κι εκείνα.


Κοιτάζει αριστερά δεξιά κατακόκκινη. Από ντροπή όχι από θυμό. Ντρέπεται για όλες εκείνες  τις κυρίες που την κοιτάζουν με την επίκριση  κρεμασμένη στην άκρη των χειλιών τους. 

Μη κρίνεις μωρέ, μη κρίνεις.  Δε μεγαλώνει ένα κακομαθημένο. Ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού μεγαλώνει. Και δίνει μάχη. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή.

Μάχη η ζωή της. Μάχη κι η δική του. Κάθε στιγμή θα δίνει μάχη. Να μεγαλώσει, να  μάθει, να γίνει κατανοητός, να μαζεύει το μυαλό του, να τακτοποιεί τις σκέψεις του, να καταπραΰνει τα συναισθήματα του, να διαχειρίζεται τις εμμονές του, να επιβιώσει σ' ένα κόσμο που δεν αντέχει την διαφορετικότητα, που κρεμάει ταμπέλες κι απορρίπτει… Να ζήσει.

Μια μάχη όλη του η ζωή...


Κοιτάζει αριστερά δεξιά κατακόκκινη. Από ντροπή όχι από θυμό. Ντρέπεται για όλες εκείνες  τις κυρίες που την κοιτάζουν με την επίκριση  κρεμασμένη στην άκρη των χειλιών τους.

Θέλει να σηκωθεί πάνω και να τους πετάξει στα μούτρα την επίκριση. Να τους πει πως το παιδί της είναι αλλιώτικο. Αλλά είναι το παιδί της. Κι αν δεν μπορεί να διαχειριστεί την εμμονή του, δεν πειράζει. Εκείνη είναι περήφανη γιατί είναι το παιδί της που δίνει μάχες κάθε στιγμή και τις κερδίζει.

Την κοιτάζω να προχωρά προς την έξοδο αγέρωχη κρατώντας τον από το χέρι. Μένω πίσω να τους κοιτάζω. Μάνα και γιος. Περπατάνε οι δυο τους και είναι σαν να βλέπω το μέλλον. Έτσι θα περπατάνε πάντα. Μαζί. Μέχρι τον αποχαιρετισμό. Κι από κοντά κι ο πατέρας. Μέχρι το τέλος. Θα περπατάνε και κάθε βήμα τους θα' ναι μια μάχη ζωής.

Μένω πίσω να τους κοιτάζω… Τα μάτια μου βουρκώνουν .Όχι από οίκτο. Από περηφάνια μόνο. Ίσως κι από αγανάκτηση. Ναι, κι από αγανάκτηση. Για τις κυρίες με την κρεμασμένη επίκριση. Για την κοινωνία που δεν συγχωρεί. Για την πολιτεία που δεν νοιάζεται. Για την φύση που κάνει.. «λάθη».

Για τον ίδιο τον Θεό...


Η ταινία μικρού μήκους έγινε στα πλαίσια της πτυχιακής της εργασίας της δημοσιογράφου, υπεύθυνης του "ΡΑΔΙΟ 9,84", Μαίρης ΚαριωτάκηΗ ταινία, που παρουσιάστηκε στο Σπουδαστικό Πανόραμα του 37ου Φεστιβάλ της Δράμας, έχει τίτλο "Όλα τα κομμάτια μαζί" και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Ρένα Σκουρογιάννη, σκηνοθέτιδα και υπεύθυνη δημιουργικού της "ΚΡΗΤΗ TV".

Για τις ανάγκες της ταινίας ο κρητικός τραγουδοποιός και καλός φίλος της Μαίρης Καριωτάκη, Μάνος Παπαδάκης, δημιούργησε την πρωτότυπη μουσική αλλά και συνέθεσε και ερμήνευσε το τραγούδι των τίτλων "Παζλ".


Στο ρόλο του πρωταγωνιστή ο Πάνος Ιωαννίδης, υπό την καθοδήγηση της λογοπαθολόγου και συγγραφέως Μαρίας Ρουσοχατζάκη, δείχνει τον αγώνα που δίνει ένα άτομο που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού για να είναι μέρος - μέλος του κοινωνικού συνόλου.


Η ταινία, όπως αναφέρει η Μαίρη Καριωτάκη στη σύντομη περίληψή της:

Αποτελεί ένα στιγμιότυπο από την καθημερινότητα του Βασίλη, ενός φοιτητή που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού και παλεύει με τις φοβίες και τις εμμονές του. Παλεύει να σταθεί σε μια κοινωνία που δε χαρίζεται στη διαφορετικότητα. Δίπλα του, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, οι φίλοι του. Τα υπόλοιπα κομμάτια του πάζλ.

Σχόλια

Καταπληκτική ταινία!!!!

Εικόνα didyma1103

Καταπληκτική ταινία!!!! Συγχαρητήρια στη δημιουργό και σε όλους τους συντελεστές!!!! 

like0

Συγχαρητηρια για την ταινια!!

Εικόνα Γιάννης_1970

Συγχαρητηρια για την ταινια!!!

like0

Συγχαρητηρια!

Εικόνα Slim

Συγχαρητήρια για την ταινία! Επίσης το παραπάνω κείμενο εξαιρετικό και τόσο αληθινό! Δύναμη και υπομονή σε όλους τους γονείς που καθημερινά παλεύουμε για το καλύτερο των παιδιών μας αντιμετωπίζοντας παράλληλα τα επικριτικά βλέμματα και σχόλια των άλλων που απλά δεν γνωρίζουν..

like0

Αγαπητή slim θα σου πω κάτι

Εικόνα didyma1103

Αγαπητή slim θα σου πω κάτι για τους "άλλους". Στην πολυκατοικία που μένω μια ΣΕ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ κυρία πέταξε πέτρες στο μπαλκόνι μας γιατί ο Γιαννάκης μου έκλαιγε το βράδυ. Όταν την συνάντησα το άλλο πρωί και τη ρώτησα γιατί το έκανε ταράχτηκε πάρα πολύ και μου επιτέθηκε φραστικά. Την ίδια στιγμή μια επίσης κυρία βγήκε και μου έκανε παρατήρηση ότι τα παιδιά μου γκρνιάζουν πάρα πολύ και ότι ενοχλούν την ίδια πολύ και ακούγονται σε όλη τη γειτονιά!!!! Τι έκανα εγώ????? Τους είπα ότι έτσι είναι τα πράγματα και ότι αν δεν τους αρέσει μπορούν να φύγουν. Όταν έκλεισα τη πόρτα του σπιτιού μου ξέσπασα σε κλάματα. Το μετάνοιωσα όμως που στενοχωρήθηκα και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην κλάψει ποτέ ξανά. Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να λυπηθεί επειδή μερικές ΚΥΡΑΤΣΕΣ ενοχλούνται από τις αθώες ψυχούλες των μικρών μου. Ξέρεις γιατί????? Γιατί όποιος ενοχλείται από τα μικρά μας αγγελούδια χάνει μια θέση στο παράδεισο. ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ για τα παιδιά μου απλά ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ για αυτούς τους ανθρώπους που ο Θεός να τους κάνει ανθρώπους. Συγνώμη αν ξέφυγα λιγάκι αλλά θεωρώ ότι και λίγα έγραψα.......

like0

Ταινια

Εικόνα Epapado

Μπραβο σε ολους τους συντελεστες της ταινίας. Συγκινηθηκα. Εκλαψα και ειχα καιρο να το κανω. Ανακούφιση παιδια το κλαμα που μου προκαλεσατε. Ξεσπασε μερος του θυμου που εκρυβα και εγω επειδη εζησα με την αυτιστικη αδελφη μου και η κοινωνια μας εκρινε και μας απομονωσε τελικα. Συγχαρητηρια γιατι η ταινια πετυχε το στοχο της τουλαχιστον σε μενα. Καθαρση ψυχης που την ειχα τοση αναγκη. Ο γιος μου ανηκει στο φασμα και ειμαι πρηφανη γι αυτον. Ευχαριστώ πολυ τους συντελεστες της ταινιας.

like1

Το ξέρω και εγώ την ίδια αντιμετώπιση έχω

Εικόνα Slim

Το ξέρω και εγώ την ίδια αντιμετώπιση έχω όταν ακούω να μου φωνάζουν απο τα γύρω μπαλκόνια ησυχία. Τους απαντάω: 

1) ...Αν δεν αντέχεις φύγε!

Και αν με πετύχουν με νέυρα θα τους απαντήσω: 

2) ...ησυχία στο νεκροταφείο..

Για να φτάσω όμως στο επίπεδο αυτό να απαντάω με απάθεια, (αν έρθει κάποιος με όμορφο τρόπο θα απαντήσω και εγώ με όμορφο και επεξηγητικό τρόπο) χρειάστηκα 2 χρόνια.

Είναι θέμα χαρακτήρα. Εγώ ήμουν χαμηλών τόνων άνθρωπος και δυσκολεύτηκα. Έχω φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο όμως και απλά θέλω να πω σε άλλες μαμάδες ότι όπως και εσύ πρέπει να κατεβάσουμε ρολά και να τους αγνοούμε και σιγά - σιγά το δεύτερο στάδιο (δηλαδή κλείνω την πόρτα και κλαίω) θα φύγει..

like0

Βρείτε ένα θέμα άμεσα!

Αφίσα της δράσης Μένουμε Ενωμένοι, μία πρωτοβουλία του noesi.gr για την εξ αποστάσεως υποστήριξη κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19.
✰ Ψηφιακή Αλληλεγγύη NOESI.gr
Η νόηση στο διαδίκτυο είναι μία κοινότητα μελών με Βιολόγια με προσωπικές εμπειρίες, που τροφοδοτούν συζητήσεις, και Οδηγούς, μία κοιτίδα γνώσης. Οι Ομάδες εμφανίζουν τα posts ανά τοποθεσία ή θέμα και η Αρχική τα πιο πρόσφατα.
Οδηγίες​ για να γράψετε "Βιολόγιο". Για να δημοσιεύσετε, μπείτε ως μέλος (Login). Μετά, από το μενού Πλοήγηση επιλέξτε Δημοσιεύστε νέο κείμενο. Επιλέξτε είδος ανάρτησης, συμπληρώστε τη φόρμα με κείμενο, πατήστε Ανάρτηση.