Είμαι μπερδεμένη..
Καλησπερα, ειμαι νεο μελος και θα ηθελα την βοηθεια σας. Εχω δυο αγορακια διδυμα 34 μηνων. Οταν ηταν 22 μηνων εγω και ο αντρας μου ειχαμε μια ανησυχια επειδη δεν μιλουσαν καθολου ουτε μας προσφωνουσαν ενω κατα τα αλλα ακουγαν, ανταποκρινονταν ενεργα, εκτελουσαν απλες και συνθετες εντολες και γενικα ηταν δυο κοινωνικα και χαρουμενα παιδια. Η ανησυχια μας αυτη μας οδηγησε σε ενα κεντρο λογου για μια αξιολογηση. Εκει μας προτειναν και καναμε το bailey test το οποιο ηταν ικανοποιητικο ως προς αδρη & λεπτη κινητικοτητα, στον αντιληπτικο λογο και με λιγη καθυστερηση στον εκφραστικο λογο χωρις ομως να χρειαζεται πρωιμη παρεμβαση και μας συνεστησαν επαναληψη στα 2,5 ετη.
Μολις εκλεισαν τα 2 χρονια εγινε ενα "μπαμ" και αρχισαν να λενε μαζεμενες λεξουλες και να κανουν μικρες προτασουλες ολα αυτα ομως χωρις αλματωδη εξελιξη μεχρι τωρα...δηλαδη η αναπτυξη του λεξιλογιου τους ηταν μικρη...καθε 2 μηνες λενε κατι νεο κυριως ο ενας απ τους δυο.
Το καλοκαιρι επισκεφθηκαμε κορυφαια παιδοψυχιατρο της θεσσαλονικης (δεν ξερω αν πρεπει να πω ονοματα) η οποια διεκρινε μονο μια καθυστερηση στην ομιλια (εκφραστικο κομματι) και μας συνεστησε εργοθεραπειες και λογοθεραπειες. Εχει ενα μηνα που ξεκινησαμε στις θεραπευτριες που μας συνεστησε η παιδοψυχιατρος και ομολογουμενως εχω αρχισει να βλεπω στα παιδια μου θετικες αλλαγες οι οποιες ομως μπορει να οφειλονται και στο ξεκινημα του παιδικου σταθμου (οπου ειχαμε μια εξαιρετικα ομαλη προσαρμογη) και ισως στο γεγονος οτι μεγαλωνουν.
Ειμαι ομως πολυ μπερδεμενη γιατι ο ενας μου γιος δεν συνεργαζεται πια ουτε στην εργοθεραπεια ουτε στην λογοθεραπεια ενω στις πρωτες συνεδριες ηταν αψογος. Δεν θελει να μεινει και θελει να φυγουμε....απο την αλλη βλεπω τις θεραπευτριες οτι δεν χρησιμοποιουν κανεναν τροπο για να του τραβηξουν την προσοχη παρα μονο "καταπιεζοντας" τον να κανει ασκησεις και αυτο το "βαφτιζουν" ορια...εγω παλι πιστευω οτι υπαρχει μια πολυ λεπτη γραμμη αναμεσα στα ορια και στην καταπατηση της προσωπικοτητας του παιδιου. Τα φωτα σας..
Σχόλια
Μια συμβουλή, βάλτα σε σταθμό χωριστά
Μια συμβουλή, βάλτα σε σταθμό ΧΩΡΙΣΤΑ! Χώρισέ τα γενικώς. Εδώ και κάποιες μέρες αναγκάστηκα να τα βάλω σε διαφορετικό σταθμό. Ο μικρότερος που είχε περισσότερες δυσκολίες, πήρε τα πάνω του, η πλήρης μετάλλαξη. Η πρώτη μας απόριψη τελικά ήταν για καλό. Ο Θανασάκης πάει πολύ καλά, μέσα σε λίγες μέρες βελτιώνεται ραγδαία!! Εγώ αρρώστησα από τη στενοχώρια μου αλλά το παιδάκι μου πάει πάρα πολύ καλά! Τελικά ο Θεός είναι μεγάλος! Τώρα προσπαθώ να τους χωρίζω ακόμα και στη βόλτα. Μακάρι να είχα και χωριστά δωμάτια αλλά δυστυχώς δεν έχω. Χωρισέ τα και θα τα δεις να ανθίζουν!!!!!
Είναι στο ίδιο Τμήμα, δεν μπορώ να τους χωρίσω
Καλησπερα δημητρα, στον παιδικο σταθμο που πανε ειναι στο ιδιο τμημα και δεν μπορω να τους χωρισω γιατι ο ενας μου ειναι πολυ δεμενος με τον αδερφο του και δεν θα κατσει θα κλαιει...απο την αλλη ομως το μονο που θελουν και οι δυο ειναι να εχουν οπτικη επαφη δηλαδη να βλεπει ο ενας τον αλλον στον χωρο δεν παιζουν συνεχεια μαζι..αυτο μου το εχει επιβεβαιωσει και η δασκαλα τους αλλα το εχω τσεκαρει κι εγω σε αλλους χωρους οπως παιδοτοπους...ο ενας παιζει με μεγαλυτερα παιδια και ο αλλος με μικροτερα... Εχετε να μου προτεινετε εργοθεραπευτρια και λογοθεραπευτρια εμπειρη σε αυτες τις ηλικιες θεσσαλονικη;
Ακολούθησε το ένστικτό σου!
Δεν ξέρω κατά πόσο θα σε βοηθήσει αυτό που θα σου πω, αλλά...ακολούθα και λίγο το ένστικτό σου σχετικά με τον τρόπο που δουλεύονται στις θεραπείες τα παιδιά σου. Αν νομίζεις ότι το ένα παιδί χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση, τότε καν 'το! Αν χρειαστεί άλλαξε και κέντρο, πάντως ψαξ'το λίγο. Σου μιλάω ως μητέρα ενός 13χρονου κοριτσιού με ΔΑΔ, που έχω δει το παιδί μου να πιέζεται υπερβολικά σε μικρότερες ηλικίες με αυστηρά όρια κ.λ.π. Άργησα πολύ να το ψάξω και να αλλάξω τρόπο θεραπείας και κέντρο φυσικά και αυτό στοίχισε πολύ στη μετέπειτα εξέλιξη του παιδιού. Να ακούς πάντα τη φωνή μέσα σου, μην εμπιστεύεσαι απόλυτα τους "ειδικούς".
φιλικά, Γιώτα
Το ένστικτό μου μου λέει ότι κάτι γίνεται λάθος
Το ενστικτο μου μου λεει οτι κατι γινεται λαθος....απο την συσταση της παιδοψυχιατρου για λογοθεραπειες και εργοθεραπειες μεχρι τις συνεδριες που κανουμε τωρα....κατι γινεται λαθος. Αλλες λογο και εργο κανανε αξιολογηση στα παιδια μου με αλλες κανουμε συνεδριες τωρα..εδω και εναμισυ μηνα δεν μας εχουν δωσει ουτε μια ασκηση-οδηγια για το σπιτι....αμφισβητω την εμπειρια τους σε αυτες τις μικρες ηλικιες καθως δεν εχω δει αλλο μωρο εκει, αναρωτιεμαι για ποιον λογο μας ιλογοθεραπειες σε αυτην την ηλικια (σε 2 μηνες κλεινουμε τα 3) ενω οι περισσοτεροι λενε μετα τα 4...εχω πολλα ερωτηματικα και δεν μου εχει δοθει η ευκαιρια να τα ρωτησω ολα παρα ελαχιστα γιατι δεν μου δινουν τα τηλεφωνα τους απο το κεντρο και απο κοντα με τρανανε τα μικρα να γυγουμε και δεν προλαβαινω τιποτα...
Ίσως μπορεί η παιδοψυχίατρος να συστήσει;
Ισως μπορει η παιδοψυχιατρος να συστησει καποιους θεραπευτες? Αλλιως βρες καποιους σε μεγαλυτερη ηλικια η εστω που να πηγαινουν καλα με τα μικρα σου. Ειναι και θεμα προσωπικοτητας. Αν δεν το διασκεδαζουν, ουτε σε πλαισιο θα μπουν ουτε θα θελουν να κατσουν. Για τον παιδικο, μηπως ο ενας δεν ειναι ετοιμος? Ακομη κι αν βλεπεις αλλαγες, τα αγορια καλυτερο ειναι να ξεκιναν μετα τα 3. Ευκαιρια να αναπτυξουν ατομικοτητα αν ειναι χωριστα. Δεν το λεω με ελαφρα την καρδια.. γιατι εχω και τα 3 στο σπιτι. Οταν δοκιμασα παιδικο στα 2μιση, το μονο που εμαθε ηταν να στριγγλιζει και να επιτιθεται. Ισως του λειπει να χει χρονο μονο με τη μαμα, γι αυτο δεν θελει το θεραπευτη. αρκει φυσικα να χεις τη δυνατοτητα να το κρατησετε σπιτι. Αλλιως κανε οτι μπορεις σαν γονιος, με ησυχη συνειδηση.