Αποκριάτικο πάρτυ

Εικόνα Lenak
Έφτασε επιτέλους η πολυπόθητη μέρα. Ένας συμμαθητής προσκάλεσε όλη την τάξη σε αποκριάτικο πάρτυ στο σπίτι του! Όλα τα πιτσιρίκια εδώ και μια εβδομάδα ξετρελαμένα, δεν περίμεναν να έρθει η Τσικνοπέμπτη. Μαζί τους και η δική μου κορούλα. Δεν υπήρχε περίπτωση να της το αρνηθούμε. Η χαρά της απερίγραπτη. Το πρωί ξύπνησε και παραπατώντας πήγε και αγκάλιασε την στολή της χιονάτης που ήταν απλωμένη σε μια πολυθρόνα του σαλονιού. Μιλούσε στην στολή και της έλεγε πως ανυπομονούσε να την φορέσει το απόγευμα στο πάρτυ! Περιττό να πω πως δεν κοιμήθηκε το μεσημέρι ούτε βέβαια και καλοέφαγε το φαγητό της. Ήταν αναμενόμενο. Η χαρά έλαμπε στο προσωπάκι της. Στις 6 ήμασταν έτοιμες και ο μπαμπάς μας, μας πήγε με το αυτοκίνητο στο σπίτι του συμμαθητή. Πήγαινε την πριγκίπισσα του στον χορό!!! Με το που άνοιξε η πόρτα ένα πλήθος πιτσιρίκια ντυμένα μασκαράδες χοροπηδούσαν πέρα δώθε μέσα σε ένα σύννεφο σερπαντίνες, και η μουσική ήταν ενθαρυντική για χορό. Δεν πρόλαβα να της βγάλω το μπουφανάκι και άρχισε χορεύοντας να κατευθύνετε προς τα παιδιά. Εγώ βρήκα μια θέση στην κουζίνα με τις άλλες μαμάδες, σε μια θέση που να μπορώ να ρίχνω μια ματιά που και που. Το άγχος μου μεγάλο. Στο σαλόνι γινόταν χαμός. Από παντού έτρεχαν, πάλευαν, έπαιζαν με σπαθιά... ξέρετε τώρα. Πολλές φορές έπιασε το μάτι μου κινήσεις που δεν μου άρεσαν αλλά αφού η μικρή μου δεν διαμαρτυρήθηκε, έσφιξα τα δόντια και ξεροκατάπια. Βέβαια πήγα κοντά της σε κάποια σημεία που μου φάνηκε οτι δεν θα τα έβγαζε πέρα. Είναι σκληρός ο κόσμος και πρέπει να μάθει να τα αντιμετωπίζει μόνη λέμε εμείς... λένε οι ειδικοί. Είδα το παιδί μου να γίνεται αντικείμενο κοροιδίας και περίγελου, βλέπετε έχουν καταλάβει τις φοβίες της για μερικά πράγματα και φροντίζουν να το ενισχύσουν. Πετούσαν στο πρόσωπό της ότι υπήρχε από πλαστικά φιδάκια, αράχνες, έσκαγαν κοντά της μπαλόνια ενώ δεν έβλεπε, της πατούσαν το φόρεμα για να πέσει κάτω. Από μακρυά κοιτούσα τις αντιδράσεις της, στην αρχή προσπαθούσε να τους αποφύγει (σαν κάθε λογικός άνθρωπος νομίζω) και μετά απομονώθηκε σε μια άκρη. Εκεί που ήμουν έτοιμη να σηκωθώ να την πάρω να φύγουμε, ευτυχώς η δασκάλα τους σηκώθηκε και για ένα μισάωρο τα απασχόλησε με χορό σαν ομάδα πλέον οπότε εκεί ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕ πραγματικά. Στο τέλος το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν ένα παιδί την χτύπησε πισώπλατα και έπεσε κάτω και όλα γελούσαν. Φύγαμε με κλάματα. Μέσα σε μια ώρα όλα άλλαξαν. Ξαφνικά το πάρτυ, που με τόσο χαρά περίμενε έγινε εφιάλτης. Κλείστηκε στον εαυτό της. Δεν μου μιλούσε, και αντί να ακούγετε η δυνατή φωνούλα της ίσα-ίσα που ψιθύριζε. "Στεναχωρέθηκα πολύ μανούλα. Δεν τους πείραξα. Να χορέψω ήθελα μόνο. Γιατί;"... μου είπε. Προσπάθησα να της εξηγήσω πως έτσι παίζουν τα παιδιά, κι αν και παλεύουν, γελάνε, κάνουν φάρσες, σπρώχνονται, δεν πάυουν να είναι φίλοι και οτι την αγαπάνε. Τι άλλο μπορούσα να της πώ; Και τότε μου απάντησε "Και τότε γιατί και στο σχολείο με διώχνουν; Γιατί και εκεί με σπρώχνουν και με κοροιδεύουν; Γιατί δεν με έχουν φίλη τους;" Πώς να της εξηγήσω το γιατί; Πώς να της δώσω να καταλάβει; Αρχίζει να καταλαβαίνει την διαφορετικότητά της.Πρέπει να την βοηθήσω να βρεί ένα μονοπάτι, έναν τρόπο να πορευτεί, για να μην χαθεί, να μην απελπιστεί. Το παιδί μου πρώτη φορά μου ανοίχτηκε μετά από 5 μήνες που πάει στο σχολείο, για τον πόνο που νιώθει, για την μοναξιά του. Μέχρι χθες μου έλεγε οτι περνάει καλά. Προσπαθώ να δω το ποτήρι μισογεμάτο και να πω στον εαυτό μου οτι αυτό είναι ένα βήμα για να αρχίσουμε να επικοινωνούμε και να μπορέσουμε να την βοηθήσουμε. Από την άλλη όμως, πιο πολύ το βλέπω μισοάδειο, και αυτό γιατί αν από 7,5 χρονών νιώθει τόσο πόνο, δυστυχία και μοναξιά... τί θα γίνει στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας;

Σχόλια

Πάλεψε για το μέλλον

Εικόνα Angela Papastavrou
Την απάντησή μου και την έντονη διαμαρτυρία μου στον κόσμο των φυσιολογικών ατόμων θα την διαβάσεις σε αυτή την ιστοσελίδα! Ένα θα σου πω, πως σε καταλαβαίνω απόλυτα, πάλεψε και συ για το μέλλον του παιδιού σου με όποιο τρόπο μπορείς, αξίζει η προσπάθεια αλλά μη το βάλεις ποτέ κάτω! Αγγελική
like2

Ευχαριστώ

Εικόνα Lenak
Angela, Αυτό που έκανες ήταν ΠΟΛΥ σημαντικό για μένα. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια τα συναισθήματα που νιώθω.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!! Keep Walking!
like1

Keep reading

Εικόνα Angela Papastavrou
Απλά εγώ σε ευχαριστώ που μου έδωσες την κατάλληλη στιγμή το κατάλληλο "υλικό" για να δείξω την ωμή αλήθεια στους "άλλους"!!! Έχει και συνέχεια η εκεί συζήτηση...keep reading!!! Και...Keep fighting!!! :)
like0

Πραγματικά τραυματική εμπειρία

Εικόνα dimitra
καλησπέρα, Αυτή ήταν μια πραγματικά τραυματική εμπειρία για σένα και για το παιδί. Συγνώμη.....αυτές οι αναίσθητες δεν μπορούσαν να σηκωθούν επάνω να φερθούν όπως πρέπει? Εσύ δεν αγανάκτησες? Δεν τους είπες μια κουβέντα? Θα πρεπε να το χεις κάνει,και δεν στο λέω θέλοντας να σε κρίνω,αλλά μην αφήνεις αυτές τις ευκαιρείες να πάνε χαμένες.Πρέπει κάποτε να ξυπνήσουν κάποιοι αναίσθητοι και να φροντίζουν να δισάσκουν αγωγή στα παιδιά τους.Και το να φύγεις δεν είναι λύση. Καταλαβαίνω απολύτως πως αισθάνθηκες κι εσύ και η κόρη σου(συνώνόματη με τη δική μου),μιας κι έχω ζήσει κάτι παρόμοιο,και ο κόμπος στο λαιμό μου ήταν αφόρητος. Ζήτησα απο τη δασκάλα της τάξης να βάλει το παιδί που την κορόιδεψε να της ζητήσει συγνώμη όπως κάνω και με το γιό μου σε ανάλογες περιπτώσεις.Και πράγατι το έκανε,το δικό μου παιδί δεν παρηγορήθηκε απο αυτό,η ζημιά είχε ηδη γίνει,αλλά τουλαχιστον το άλλο παιδί κάτι έμαθε απο αυτό. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι πολύ σκληρά,και γίνονται ακόμα σκληρότερα όταν παραμένουμε αδιάφοροι.Ο χώρος του σχολείου είναι ένας σχεδόν τρομακτικός χώρος για τα παιδιά σαν τα δικά μας,αλλά όχι μόνο γι αυτά.Ο γιός μου,ένα παιδί με τυπική ανάπτυξη,καθώς συζητάμε για την καθημερινότητά του στο σχολείο , κάποιες φορές μου λέει οτι το τάδε παιδί τον χτύπησε ή κάτι τέτοιο τελοςπάντων και όταν τον ρωτάω "εσύ τι έκανες?" μου απαντά "τίποτα,δεν επιτρέπετε να τον χτυπήσω κι εγώ,έχουμε κανόνες στο σχολείο,το είπα μόνο στη δασκάλα".Οι δάσκαλοι και οι γονείς είναι αυτοί που πρέπει να μετριαζουν τον εγωκεντρισμό των παιδιών.Κι αν αυτό δεν γίνεται πρέπει να θωρακίζουμε το παιδί μας όσο γίνεται περισσότερο να αμύνεται σωστά.Τώρα θα ρωτήσει κανείς "με ποιό τρόπο?".Με παραδείγματα , με ιστορίες ,με παραμύθια. Μην ανησυχείς για το ότι το παιδί σου νοιώθει πόνο και μοναξιά.Προσπάθησε να της χαρίσεις άλλους φίλους,παιδιά των φίλων σου,που οι γονείς τους θα μπορούν να κατανοήσουν την κατάσταση της κόρης σου.Ετσι θα αποκτήσει και πάλι αυτοπεποίθηση.Σιγά σιγά ,με προσεκτικά βήματα,ψάξε για παραμύθια με διδακτικό περιεχόμενο,ο Τριβιζάς έχει κάποια καταπληκτικά τέτοιου είδους θέματα,ακόμα και οι μύθοι το Αισώπου.Μην προσπαθείς με λόγια να της εξηγήσεις το γιατί,δεν μπορεί ακόμα να το κατανοήσει,τα παραμύθια είναι ένας έμμεσος τρόπος για να περάσεις τα μηνύματα που θέλεις. όλα αυτά φιλικά και τελείως ερασιτεχνικά Δήμητρα
like4

Ενταξη όχι Αποδοχή

Εικόνα z1x1p1
Πρέπει να αγωσιστούμε για να ενταχθούν τα παιδιά μας στην κοινωνία και όχι απλός να τα αποδεχθεί. Ξεκινόντας από τα τυπικά παιδιά που δεν γνωρίζουν γιατί είναι παράξενα τα δικά μας θα πρέπει να ενημερωθούν και θα καταλάβουν. Διαβάστε παρακάτω αυτά που έχει γράψει ο Κύριος Στέργιος Νότας. Ενηµέρωση των άλλων παιδιών στο σχολείο Γεια σου! Θα σου µιλήσω για το νέο σου συµµαθητή που είναι λίγο διαφορετικός από τα άλλα παιδιά, γιατί έχει κάτι που λέγεται αυτισµός. Ξέρεις το όνοµα αυτού του παιδιού; Ένα παιδί που κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι γνωρίζεις ότι δεν µπορεί να περπατήσει. Ένα παιδί που είναι τυφλό δεν µπορεί να δει. Αυτά τα παιδιά έχουν αναπηρίες. Ο αυτισµός είναι και αυτός µια αναπηρία. Τα παιδιά µε αναπηρία είναι όπως εσύ, αγαπούν, χαίρονται, λυπούνται, θυµώνουν και θέλουν να κάνουν ό,τι κι εσύ, έχουν όµως κάποιες δυσκολίες. Εσύ τα καταφέρνεις καλά σε µερικά πράγµατα, ενώ σε άλλα δεν είσαι τόσο καλός. Το ίδιο συµβαίνει και µε τα αυτιστικά παιδιά. Ορισµένα πράγµα τα κάνουν πολύ καλά και σε άλλα δυσκολεύονται. Σε παρακαλώ, πες µου τα πράγµατα στα οποία τα καταφέρνεις καλά και τα πράγµατα που σε δυσκολεύουν. Κάνε το ίδιο και για το συµµαθητή σου. Τα παιδιά µε αυτισµό δυσκολεύονται να συζητούν και να παίζουν µε τους συµµαθητές τους. Προτιµούν να παίζουν µόνα τους. Μπορείς µε τη βοήθεια του δασκάλου ή της δασκάλας σου, να εξηγήσεις και να δείξεις στο νέο σου συµµαθητή που έχει αυτισµό πώς να παίξει µαζί σου. Θα διασκεδάσετε και οι δύο!!! Πες µου, τι παιχνίδια µπορείς να παίξεις µε το συµµαθητή σου αυτόν; Ο νέος σου συµµαθητής µπορεί να µη µιλάει όπως εσύ. Μπορεί και να µη µιλάει καθόλου. Ίσως δεν µπορεί να µιλήσει τώρα, όµως σε καταλαβαίνει, όταν του µιλάς µε απλά λόγια και αργά. Μπορεί να µιλάει λίγο ή να επαναλαµβάνει ό, τι του λες. Μη θυµώνεις, δεν το κάνει επειδή θέλει να σε κοροϊδέψει, αλλά γιατί δεν µπορεί να µιλήσει όπως εσύ. Σιγά – σιγά θα µάθει. Τα παιδιά µε αυτισµό µπορεί να µιλούν συνέχεια για το ίδιο πράγµα, για παράδειγµα τους δεινόσαυρους ή τα τρένα. Για να βοηθήσεις αυτά τα παιδιά, πρέπει να τους θυµίζεις ότι επιτρέπεται να µιλούν για τα πράγµατα που αγαπούν µόνο ορισµένες ώρες, για παράδειγµα στα διαλείµµατα. Αυτό πρέπει να το επαναλαµβάνεις κάθε φορά που γίνεται, µέχρι να το καταλάβουν. . Καµιά φορά µπορεί ένας συµµαθητής σου να σου κάνει πλάκα και να σε πειράζει. Τα παιδιά µε αυτισµό δεν µπορούν να καταλάβουν πότε τους λες ένα αστείο. Πρέπει να τους πεις: «αυτό ήταν αστείο» ή «σου έκανα πλάκα». Καµιά φορά κάνεις κάτι που ενοχλεί τους συµµαθητές σου. Το καταλαβαίνεις όµως και σταµατάς αµέσως. Τα παιδιά µε αυτισµό δεν καταλαβαίνουν ότι σε ενοχλούν. Πρέπει, µαζί µε τη δασκάλα, να τους εξηγήσετε ότι αυτό που κάνουν είναι ενοχλητικό. Αν το επαναλάβει, θα του το πεις πάλι. Όταν σου δείξω παιδιά που γελούν ή είναι στεναχωρηµένα ή θυµωµένα, µπορείς να µου πεις τι δείχνουν τα προσωπάκια που βλέπεις, και είναι χαρά, λύπη, θυµός. Τα παιδιά µε αυτισµό δυσκολεύονται να καταλάβουν τι σηµαίνουν αυτά τα προσωπάκια. Μπορεί να τους χαµογελάσεις και αυτά να µη σου δώσουν σηµασία. Αυτό συµβαίνει, γιατί δεν µπορούν να καταλάβουν ότι θέλεις να γίνεις φίλος τους. Πρέπει να τους πεις: «θέλω να γίνουµε φίλοι» ή «θέλω να παίξουµε». Έµαθες από τους γονείς και τους δασκάλους ότι δεν είναι ευγενικό να λες σε κάποιον «είσαι άσχηµος», «είσαι χοντρός», «είσαι µυξιάρης». Οι δάσκαλοι και οι γονείς σου σού µαθαίνουν να είσαι ευγενικός και να λες «παρακαλώ» και «ευχαριστώ». Τα παιδιά που έχουν αυτισµό δυσκολεύονται να µάθουν τέτοιους κανόνες. Αν ένα αυτιστικό παιδί σου πει για παράδειγµα «είσαι άσχηµος», εξήγησέ του ότι αυτό δεν είναι σωστό, ότι δεν πρέπει να το ξαναπεί. Το ίδιο να του λες και όταν µιλάει έτσι στους άλλους. Όπως κατάλαβες, ο νέος σου συµµαθητής είναι λίγο διαφορετικός από εσένα. Θέλει να γίνεται φίλοι, αλλά δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει. Γι’ αυτό, κάνε την αρχή εσύ. Αν είσαι υποµονετικός µαζί του και του εξηγείς τι θέλεις να κάνετε µαζί, θα γίνετε πολύ καλοί φίλοι, γιατί είναι ένα πολύ καλό παιδί, αυθόρµητο και ειλικρινές. Από το βιβλίο Οι γονείς & τα αδέρφια των παιδιών µε αυτισµό ΔΙΑΧΥΤΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΝΟΤΑΣ, D.P.MGR Κλινικός Ψυχολόγος Υ ΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ 2ο Επιχειρησιακό Πρόγραµµα Εκπαίδευσης και Αρχικής Κατάρτισης Μέτρο 1.1 Ενέργεια 1.1.4
like0

Κοιτάζουν αλλά δεν βλέπουν

Εικόνα Lenak
"Συγνώμη.....αυτές οι αναίσθητες δεν μπορούσαν να σηκωθούν επάνω να φερθούν όπως πρέπει? Εσύ δεν αγανάκτησες? Δεν τους είπες μια κουβέντα? Θα πρεπε να το χεις κάνει,και δεν στο λέω θέλοντας να σε κρίνω,αλλά μην αφήνεις αυτές τις ευκαιρείες να πάνε χαμένες.Πρέπει κάποτε να ξυπνήσουν κάποιοι αναίσθητοι και να φροντίζουν να διδάσκουν αγωγή στα παιδιά τους.Και το να φύγεις δεν είναι λύση." Και βέβαια αγανάκτησα, μάτωσα, πόνεσα, ο καφές που ήπια ήταν δηλητήριο που μου έκαψε τα σωθηκά. Τι να πεις σε άτομα που απλά κοιτάζουν αλλά δεν βλέπουν? Που τα μάτια του σώματος δουλεύουν κανονικά αλλά τα μάτια της ψυχής είναι ερμητικά κλειστά? Που στο κάθε "αστείο" θέαμα κρυφογελάνε πίσω από το ποτήρι του καφέ τους? Δεν αξίζει καν τον κόπο πιστέψτε με. ¨Οπως δεν βλέπουν τα μάτια τους έτσι δεν ακούν τα αφτιά τους. Έχουν επιλέξει να μην ακούν, να μην βλέπουν, δεν ασχολούνται. Και το οτι έφυγα δεν ήταν ως λύση, ήταν ο μόνος τρόπος να ηρεμήσω την μικρή από το κλάμα και τα υπόλοιπα από το γέλιο!!!Αστείο έτσι; Keep Walking!
like2

Επιλογή

Εικόνα Μαίρη Στεργίου Βελλή
Αγαπητή lenak, Συμβουλευτικά θα σου πω μόνο το εξής: Επέλεγε στο εξής το που θα πηγαίνει το παιδάκι σου και εσύ. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι, άνθρωποι. Είναι μόνο κατ΄όνομα και όχι κατ΄ουσία! Αυτά να τα έχεις κατα νου και να μην στεναχωριέσαι! Σωστή επιλογή του τόπου και των ανθρώπων! Καλύτερα να πάτε σε ένα μόνο πάρτυ αλλά να χαρείτε! Δώσε ένα φιλάκι στην κορούλα σου, από μένα (αν και δεν με ξέρει) και πές της ότι στο επόμενο πάρτυ που θα πάει, θα έχει παιδάκια με περισσότερο κέφι και πιο πολλά παιχνίδια απ΄ ό,τι αυτό! Μαίρη Βελλή
like1

Παλαιότερα

Εικόνα Μαίρη Στεργίου Βελλή
Σε παλαίοτερο σχόλιο μου, με αφορμή "βιολόγιο" του αγαπητού μέλους likavgh, θυμάμαι είχα πει: "πως περιμένουμε από τα τυπικά παιδιά να συμπεριφερθούν σωστά όταν οι τυπικοί γονείς δεν το κάνουν!!" 'Εχετε προσέξει καμία φορά μαμάδες που τραβούν το παιδάκι τους μακριά από το ειδικό παιδάκι μήπως και κολλήσει αναπηρία;! Πώς περιμένεις να φερθεί το παιδάκι όταν η μαμά φέρεται έτσι; Από την κορφή βρωμάει το ψάρι δυστυχώς! Μαίρη Βελλή
like1

Από την στιγμή

Εικόνα Soula
Απο την στιγμη που υπηρχε διασκεδαστης - κλοουν αν θες και δεν πηρε θεση τοτε την παιρνεις εσυ. Βρεθηκα στη θεση σου πολλες φορες παλαιοτερα. Μιλησα, εξηγησα στους συμμαθητες του γιου μου, τους εβαλα στην θεση του Γιαννη. Θα αναρωτιεσαι που τα εκανα ολα αυτα. Στις πρωτες ταξεις ημουν και εγω στις εκδρομες του σχολειου.{μπορει η κλειστοφοβικη να πιεστικα να ακολουθησω με το λεοφωρειο αλλα το εκανα} Τα παιδια ειναι πιο σκληρα απο εμας και μολις ανακαλυψουν τις αδυναμιες του αλλου τις χρησιμοποιουν για να νιωθουν εκεινα πιο ανωτερα ισως; (εκει εχω καταληξει απο αυτα που κανουν στο δικο μου παιδι). Φετος ηρθε να συνεχισει το εργο μου Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΑΣ και το συνεχιζει αψογα. Νομιζω οτι ειναι ενα περιστατικο που πρεπει να το μαθει η δικη σας δασκαλα και να το δουλεψει αναλογα στην ταξη. Μην ξεχναμε ΔΑΣΚΑΛΟΣ δεν ειναι μονο αυτος που μας μαθαινει γλωσσα, μαθηματικα, κτλ . Με εκτιμηση, Σουλα
like1

Βρείτε ένα θέμα άμεσα!

Αφίσα της δράσης Μένουμε Ενωμένοι, μία πρωτοβουλία του noesi.gr για την εξ αποστάσεως υποστήριξη κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19.
✰ Ψηφιακή Αλληλεγγύη NOESI.gr
Η νόηση στο διαδίκτυο είναι μία κοινότητα μελών με Βιολόγια με προσωπικές εμπειρίες, που τροφοδοτούν συζητήσεις, και Οδηγούς, μία κοιτίδα γνώσης. Οι Ομάδες εμφανίζουν τα posts ανά τοποθεσία ή θέμα και η Αρχική τα πιο πρόσφατα.
Οδηγίες​ για να γράψετε "Βιολόγιο". Για να δημοσιεύσετε, μπείτε ως μέλος (Login). Μετά, από το μενού Πλοήγηση επιλέξτε Δημοσιεύστε νέο κείμενο. Επιλέξτε είδος ανάρτησης, συμπληρώστε τη φόρμα με κείμενο, πατήστε Ανάρτηση.