Γεια σας! Έχω ένα κοριτσάκι 6 μηνών και δεν έχει καλή βλεμματική επαφή. Προτιμαει να μη μας κοιτάει στο πρόσωπο ιδιαίτερα εμένα που είμαι η μαμα. Τον άντρα μου τον κοιτάει και του γελάει τις περισσότερες φορές και επίσης χαμογελάει όταν η μεγάλη μου κόρη χοροπηδάει ή κάνει έντονες κινήσεις. Δεν κάνει βα-βα-βα μόνο α-α-α κι αυτό όχι συχνά. Δεν της αρέσει να είναι κάπου περιορισμένη όπως σε κάθισμα αυτοκινήτου ή καρότσι.

Δεν ξέρω μήπως είμαι υπερβολική και κάνω λάθος αλλά έχω ένα άγχος με το μωράκι μου 7 μηνων. Χωρίς να του κάνουμε σχετικά συχνά την ωραία πεταλούδα κάνει την κινήσει με τα χέρια της πολύ συχνά στη μέρα ακόμα και μόλις ξυπνάει. επίσης όταν θηλάζουμε είτε θα χτυπάει το χέρι της πάνω στη παλάμη μου και παίζουμε παλαμάκια είτε πιάνει τα μαλλιά της μαζί και το αυτι και τα τραβάει.. να ανησυχώ για αυτισμό;; Τέλος το μόνο που κάνει από Φωνούλες είναι κάτι σαν "νιε νιε νιε".

Χαιρετίζω τα μέλη.

Έχω ένα κοριτσάκι 8,5 μηνών και ανησυχώ για τα εξής ζητήματα:

α) Μπαμπαλίζει ελάχιστα από 7,5 μηνών. Περίπου μία φορά την ημέρα λέει μερικά μπαμπαμπα και παπαπαπα και σταματάει. Μερικές ημέρες δεν μπαμπαλίζει καθόλου. Ωστόσο, δεν βλέπω κάποια πρόοδο με το πέρασμα του χρόνου. Συνεχίζει να μπαμπαλίζει πολύ-πολύ λίγο. Τις υπόλοιπες φορές μουγκρίζει ή λέει αααα. Ακουόγραμμα κάναμε και ήταν οκ.

Γεια σας. Ειμαι μητερα ενός αγοριού που φέτος ειναι στην Στ δημοτικου. Θελω να διηγηθώ την ιστορία του, αφενός για να θυμάμαι εγω η ίδια, αφετέρου για να καταθέσω κατι που ισως βοηθήσει άλλους γονείς με μικρότερα παιδια. Ηταν διαφορετικός απο τις πρώτες μέρες της ύπαρξής του. Ενιωθα σαν να μην ήταν μωρό και το περιβάλλον φαινόταν να αντιλαμβάνεται οτι «κατι» ήταν ασυνήθιστο.