Α' Δημοτικού
Φέτος αρχίζει το Δημοτικό διπλά στο περσινό νηπιαγωγείο του. Ξυπνάει με χαρά και πάει αυτές τις 2 πρώτες φόρες. Χει όμως άγχος για το αν θα έχει πολλά να κάνει στο σπίτι. "Δεν θέλω να γράφω, μόνο να διαβάζω" "Θα γράφω πολλές σελίδες?".
Προσπαθούμε να του πούμε ότι δεν θα έχει πολλά, ότι θα τους τα δείχνει πρώτα η δασκάλα και μετά θα τα κάνουν αυτοί.
Φέτος η παράλληλη στήριξη που απαιτηθήκαμε θα χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ. Αυτό πιστεύω να είναι κάλο, ώστε να την έχει φέτος και να μην αργήσει η έγκριση της. Με τον διπλανό του που έκανε παρέα τώρα είναι σε άλλο Τμήμα, εκείνος έχει ολοήμερο. Αλλά είναι κοινωνικός και προσαρμόζεται εύκολα.
Ο Αχιλλέας θα παρακολουθεί μέχρι τις 2. Τότε θα τελειώνει κι ο αδερφός του τον παιδικό και θα τους παίρνω στο σπίτι.
Οι θεραπεύεις έχουν μειωθεί σε 4 ώρες μόνο. Αώο 1 ώρα Τρίτη και Τετάρτη και 2ωρο την Παρασκευή. (2 φυσικοθεραπείες, 1 λογοθεραπεία και 1 εργοθεραπεία). Αυτό έγινε για να υπάρχει χρόνος για το γράψιμο και διάβασμα στο σπίτι. Στο νήπιο αντιδρούσε ακόμα και στο λίγο γράψιμο που είχε. Αυτό υποθέσαμε ότι φέτος θα πάρει περισσότερο χρόνο και δεν θέλαμε να διαθέσουμε πολύ χρόνο στις θεραπείες. Άλλωστε μέχρι πέρυσι έκανε πολλές ώρες, 7 την εβδομάδα.
Σχόλια
Γράψιμο στο σχολείο
Εμένα βέβαια ο γιος μου είναι βαρύτερη περίπτωση, ωστόσο συζητώντας με τη φυσιοθεραπεύτρια του που έχει μεγάλη εμπειρία, με συμβούλεψε το εξής:Δεν θα παραμελήσουμε τη λεπτή κινητικότητα και την εξάσκηση στη δεξιότητα της γραφής, ωστόσο καθώς οι σχολικές εργασίες θα γίνονται πιο απαιτητικές καθώς προχωρούν οι τάξεις του δημοτικού, γυμνάσιο, λύκειο κλπ, δεν υπάρχει λόγος να παλεύει με το γράψιμο ως γράψιμο και να γεμίζει άγχος, αλλά είναι καλύτερο να επικεντρώνεται στην ποιότητα του περιεχομένου του γραπτού του χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικό υπολογιστή. Μου είπε ότι υπάρχουν ειδικοί υπολογιστές για παιδάκια με αναπηρία. Νομίζω κι εγώ πως θα είναι πιο εύκολο και γι'αυτόν και για το δάσκαλο/καθηγητή κλπ να ελέγξει την εργασία του, αν είναι γραμμένη στον υπολογιστή.
Με μία άλλη μαμά που είχα συζητήσει (η κόρη της είναι ήπια περίπτωση εγκεφαλικής παράλυσης, επίπεδο 1) μου είχε πει ότι η κόρη της δεν χρησιμοποιούσε υπολογιστή (ήταν τότε τρίτη ή τετάρτη δημοτικού νομίζω), ωστόσο ο γραφικός χαρακτήρας της είναι δυσανάγνωστος και επειδή την πιάνει άγχος να προλάβει να παραδώσει την έκθεση ή το τεστ μαζί με την υπόλοιπη τάξη, βιάζεται και τα γράμματα γίνονται τόσο δυσανάγνωστα που δεν διαβάζονται. Προσπαθούσε να την πείσει να μην βιάζεται και να παραδίδει αργότερα το γραπτό της, αλλά το παιδί ήθελε να συμβαδίζει οπωσδήποτε με την τάξη και γινόταν αυτό.
Εύχομαι καλή χρονιά και καλή πρόοδο.
Αχ αυτό το γράψιμο...
Και μεις το θέμα με το γράψιμο έχουμε. Είχαμε από την πρώτη δημοτικού. Τον κούραζε πολύ, έλεγε. Μίλησα με την εργοθεραπεύτρια του κέντρου οπου κάναμε τις διάφορες θεραπείες και μου είπε ότι ίσως να τον βοηθούσαν κάποιες εργοθεραπείες. Αν και δεν είχε θέμα με τη λεπτή κινητικότητα ποτέ, μας είπαν ότι ίσως έπιανε το μολύβι πο σφιχτά ή το πάταγε πιο πολύ απ' όσο έπρεπε, και γι' αυτό κουραζόταν.
Έτσι καναμε εργοθεραπείες, και σε τίποτα δε βοήθησαν. Ο Γιάννης ακόμα σιχαίνεται το γράψιμο, δύο χρόνια μετά. Και αυτό έχει βέβαια επίπτωση σε ότι κάνει, μια που και στις εκθέσεις είναι υπέρ το δέον λακωνικός, αν είναι κουρασμένος αρνείται ν' αντιγράψει από τον πίνακα το πρόβλημα για το σπίτι κλπ. Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω. Μακάρι εσείς να το ξεπεράσετε αμέσως!
Το βασανιστήριο του γραψιματος
Αγαπητή Ελένη, με γύρισες 17 χρόνια πίσω, οταν προσπαθούσα να πίσω τον γιό μου να γράψει. Δεν το αγάπησε και δεν το αγαπάει ακόμα και τώρα που είναι στα 23. Είχα δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα για να γράφει, μέχρι που στο τέλος επειδή κουραζότανε προσπαθούσα να μιμηθώ τα γράμματά του και τα έγραφα εγώ μερικές φορές. Λάθος, αλλά εκείνα τα χρόνια οι δάσκαλοι στο Δημοτικό δεν καταλάβαιναν ότι υπάρχουν και διαφορετικά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και οχι μόνο. Για να είναι ευτυχισμένο το παιδάκι μου έκανα τα πάντα για να τον βοηθήσω. Αυτά μέχρι την τρίτη δημοτικού που πήραμε την διάγνωση της δυσλεξίας, ακόμα και με την διάγνωση η δασκάλα συνέχιζε να τον ταλαιπωρεί. Στο γυμνάσιο οι εκθέσεις του ήταν λακωνικές γιατί ο γραπτός λόγος δεν τον ενδιέφερε. Αντίθετα λάτρεψε τους υπολογιστές απο πολύ μικρός, πληκτρολογούσε πολύ γρήγορα, κατέκτησε δεξιότητες που λίγα παιδιά της ηλικίας του τις είχαν. Σήμερα, για να μην γράψω ολόκληρες σελίδες για το πως τον βασάνισε η ελληνική εκπαίδευση, είναι πετυχημένος και ταλαντούχος υπάλληλος στο εξωτερικό.!! Το παιδάκι μου συνεχίζει να μην γράφει, έχει εισπράξει τόση ευτυχία και αναγνώριση στο επάγγελμά του όση του στερήσανε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές του στα σχολικά χρόνια. Ας γράφει λοιπόν αυτά που μπορεί ο μικρούλης σου. Γίνε ο σύμμαχος της ζωής του και πρόσφερέ του αυτά που του αρέσουν. Καλή δύναμη.
Η μαμά Kαίτη
Για τη μαμά Καίτη
Καίτη, μήπως σε γνώρισα πριν 2 χρόνια στην καρδιολογική του Αττικού νοσοκομείου; Αν είσαι εκείνη η μαμά που μου έδωσε κουράγιο και συμβουλές τότε, θα χαρείς να μάθεις ότι δεν είμαι πια στο ίδιο σκοτεινό μέρος όπως τότε...
Όσο για το γράψιμο, το παιδί μου λέει ότι όταν μεγαλώσει θα εφεύρει μία συσκευή που θα γράφει ότι της υπαγορεύεις... Δεν του βάζω ιδέες με το να του πω ότι υπάρχει ήδη. Θα μου τη ζητήσει!!!
Προς το παρόν τον αφήνω να παιδεύεται με το γράψιμο. Είναι μικρός ακόμα, ίσως το συνηθίσει. Κατά τα άλλα όμως, τον αφήνω να κάνει πολλά από τα πράγματα που τον ξεκουράζουν και του δίνουν χαρά. Όπως του λέω, κάνουμε ο ένας τα χατήρια του άλλου. Εκείνος κάνει την αντιγραφή του και πάει στις προπονήσεις του μπάσκετ για να γυμναστεί (κι ας αντιδρά γιατί θα προτιμούσε εκείνη την ώρα να βλέπει τηλεόραση ή να παίζει ηλεκτρονικά) και εγώ τον αφήνω να κάνει ότι θέλει στον ελεύθερο χρόνο του (κι ας σημαίνει αυτό ότι μπορεί να περνάει τρεις ώρες συνεχόμενες μπροστά στην τηλεόραση).
Αύριο θα κάνει το πρώτο μάθημα κιθάρας, μετά από δική του πρωτοβουλία. Άντε να δούμε...
Η μαμά Ελένη
Για την μαμά Ελένη
Αγαπητή Ελένη, χάρηκα ιδιαιτέρως για το μήνυμά σου και για τα καλά νέα σου! Είμαι η Καίτη που γνωριστήκαμε στο Αττικό πριν δυο χρόνια. Απο τότε πέρασαν και στη δική μου ζωή πολλά γεγονότα αλλά αυτόν τον μήνα αισθάνομαι ιδιαιτέρως ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!! Το παιδάκι μου (αν και είναι 23 χρόνων πια!) που για μένα συνεχιζει να είναι το μικρό μου αγοράκι, με έχει κάνει απίστευτα ευτυχισμένη. Τόσο πολύ που νομίζω ότι ζω ένα όνειρο. Μου θύμισες τις ατελείωτες ώρες που έπαιζε video games και εγώ του φώναζα να σταματήσει γιατί πραγματικά δεν είχε μέτρο όταν έπαιζε. Κάποια φορά του είχα κατεβάσει τον γενικό διακόπτη του ρεύματος για να σταματήσει να παίζει και είχε γίνει χαμός. Τότε πήγαινε στο Λύκειο. Σήμερα αυτό το πάθος είναι το επάγγελμά του! Οταν ήταν μικρός είχαμε δοκιμάσει να παίζει μπάσκετ, ποδόσφαιρο ( με το πεταγμα της μπάλας δεν τα πήγε ποτέ καλά), ιππασία, ταικβοντο και πιάνο. Δεν πήγε τίποτα χαμένο, ο κόσμος όμως που τον μάγευε και τον μαγεύει είναι τα video games. Συνεχίζει να έχει καθημερινές δυσκολίες αλλά βρίσκει τρόπου και τις ξεπερνάει. Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για την διαφορετική ζωή του. Μια διαφορετικότητα που δεν φαίνεται αμέσως και δεν την κατανοεί ο περισσότερος κόσμος. Θα χαιρόμουν να μάθω νέα σου, το mail μου είναι vivre@otenet.gr
Φιλικά
Η μαμά Καίτη
Α' Δημοτικού
Περασαν οι πρωτοι μηνες του Δημοτικου. Η πορεια του Αχιλλεα ειναι καλή. Εχω αναλαβει το διαβασμα του, καθως η γυναικα μου ερχεται αργοτερα σπιτι απο την δουλεια.
Μας παιρνει γυρω στη 1- 1,5 ωρα να τελειωσουμε το διαβασμα. Στο σχολειο εχει ερθει ειδικη παιδαγωγος κι εχει γινει τμημα ενταξης.