Ένταξη: Όλοι το έχουμε ακούσει, αλλά βιώσει κανείς;
Κάνω ένα χρονικό άλμα στην καταγραφή του ιστορικού μας και έρχομαι στο παρόν και στο γολγοθά της «ένταξης».
Ο Ρίκος έχει χαρτί από το Παιδοψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, την ΕΘΜΑ (Ειδική Θεραπευτική Μονάδα Αυτιστικών παιδιών) ότι χρειάζεται να παρακολουθήσει Τμήμα Ένταξης σε νηπιαγωγείο. Τον γράφουμε πέρυσι τον Ιούνιο στο ιδρυμένο στα χαρτιά νηπιαγωγείο που ανήκουμε. Σε καθημερινή επικοινωνία με το 5ο γραφείο - στο οποίο υπάρχει ένας εξαιρετικά ευγενής, αποτελεσματικός και ικανός άνθρωπος, ο κ. Παναγιώτου, πληροφορούμαστε ότι το νηπιαγωγείο δεν έχει στελεχωθεί, αλλά δεν υπάρχουν και πληροφορίες για το ποιο νηπιαγωγείο θα στελεχωθεί και πότε.
Στον αγιασμό η διευθύντρια αρνείται κατηγορηματικά να δεχτεί το Ρίκο, χωρίς να του ρίξει καν μια ματιά, παρότι προσφέρω λύσεις απελπισίας, όπως να είμαι μαζί του καθόλη τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, να είμαι απ’ έξω έτοιμη να τον πάρω αν τους προκαλέσει οποιοδήποτε πρόβλημα ή να φέρω δική μου συνοδό. Η μόνιμη επωδός είναι ότι η παρουσία μου μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στα άλλα παιδιά - λες και η ιδρυματοποίηση του δικού μου δεν είναι πρόβλημα - και ότι χωρίς τη συγκατάθεση της σχολικής συμβούλου το παιδί δε γίνεται δεκτό στο σχολείο.
Δεν είναι παράλογα όλα αυτά, απλώς διαπιστώνει κανείς για άλλη μια φορά πόσο διαφέρουμε εμείς οι γονείς και οι άνθρωποι που ασχολούνται με παιδιά σαν τα δικά μας από τον υπόλοιπο κόσμο.
Συναντιέμαι με τη σχολική σύμβουλο, η οποία δείχνει να έχει κάθε καλή διάθεση να βοηθήσει, κι έτσι συμφωνούμε και συνεννοείται με την πάντα διστακτική διευθύντρια να δεχτεί την παρουσία δικής μου συνοδού ειδικά για το Θόδωρο. Άρα, αν εξαιρέσει κανείς το οικονομικό ζήτημα που προκύπτει και την επιβεβαίωση για άλλη μια φορά ότι δεν υφίσταται κράτος, υποδομές αλλά και κατανόηση και διάθεση βοήθειας, σε λίγες μέρες θα είμαστε έτοιμοι να δοκιμάσουμε το σχολείο.
Ευελπιστώ. ότι θα βρω συνοδό μέσω της "Νόησης" από τη σχετική αγγελία και με την ευκαιρία ευχαριστώ τον κ. Άγγελο Κουτουμάνο, για τη μεγάλη πρακτική βοήθεια που σημαίνουν για μένα οι αγγελίες, αλλά και για τη μεγάλη ψυχολογική υποστήριξη που προσφέρουν τα "βιολόγια". Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει μόνο σε μένα, αλλά μού είναι πολύ δύσκολο να συναναστραφώ γονείς "κανονικών παιδιών", όπως λέει κι η Λυγερή, καλώς ή κακώς είμαστε πλέον διαφορετικοί.
Σχόλια
Είναι καθήκον τους
Απορία
Σούλα, σας ευχαριστώ
Δηλαδή να προετοιμάζομαι
Κανόνισε τα χαρτια σου αρχικά
Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία!
Έτσι είναι Αθηνά
Τώρα προσπαθούμε να πάρουμε επίσημη διάγνωση
Πρώιμες προσπάθειες (κατά το πρώιμη παρέμβαση)
Ιατροπαιδαγωγικο Θεσσαλονίκης
'Oλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι!
Ένα σχολείο... σχολείο!
- Στο υπομενού "Η εφημερίδα μας", στο "φύλλο 3" μπορείτε να δείτε παρουσίαση του προγράμματος "Καλλιπάτειρα" (σελ 5 και 6).
- Στις εκδηλώσεις, μπορείτε να δείτε μέρος της παρουσίασης του προγράμματος.
- Στη δεύτερη σελίδα και στο άρθρο "με τα μάτια της ψυχής μας" διαβάστε με τα μάτια της ψυχής σας!
Επικοινωνήστε μαζί τους στο E-mail που δίνεται στο υπομενού "επικοινωνία"... ...και μείνετε στο σλόγκαν της εφημερίδας. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!Σ' ευχαριστώ