νόηση, ετών 18:)

Καλησπερα και καλως ηρθες. Να χαιρεσαι την κορουλα σου και σου ευχομαι ο,τι καλυτερο. Εχω μια μικρη εμπειρια με τα αντιεπιληπτικα αν και αυτο που επαιρνε ο αδελφος μου (σε ηλικια 11 ετων) ηταν παλαιοτερης γενεας (Epiotin). Ειχε καποιες παρενεργειες οπως οτι δημιουργει προβλημα στην αναπτυξη. Ο αδελφος μου ειναι τωρα 30 ετων σχεδον και μοιαζει για 18. Δεν εχει βγαλει γενια ουτε τριχες στο στηθος. Το σωμα του ειναι σαν εφηβου (απο οσο ξερω ομως εχμ... λειτουργει σεξουαλικα κανονικα). Το αντιεπιληπτικο το επαιρνε προληπτικα για λιγα χρονια μετα απο ατυχημα που ειχε (7 καταγματα στο κρανιο και εγκεφαλικη αιμορραγια σε ηλικια 11 ετων). Δεν στο λεω για να σε τρομαξω, απλα για να εχεις το νου σου. Οσο για τα εγκεφαλικα προβληματα, το ενα αγορακι μου εμεινε χωρις οξυγονο για απροσδιοριστο χρονικο διαστημα στην μητρα. Οταν γεννηθηκε ηταν εναν μηνα πισω στην αναπτυξη του και αυτο μεταφερθηκε και στην μετεπειτα εξελιξη του. Στους 18 μηνες περπαταγε με σπαστικοτητα, δεν γυριζε οταν τον φωναζες, δεν καταλαβαινε απλες εντολες οπως "φερε μου την μπαλλα", δεν μπαμπαλιζε, δεν μπορουσε να δειξει πχ. τα μαλλια του αν τον ρωταγες που ειναι τα μαλλια του ενω ο διδυμος αδελφος του (νευροτυπικος) μπορουσε να τα κανει ολα αυτα. Ξεκινησαμε θεραπειες οταν ηταν 2 1/2 χρονων. Σημερα ειναι σχεδον 6. Περπαταει φυσιολογικα και φετος τρεχει λιγακι. Μιλησε τελικα 27 μηνων. Εχουμε ακομα πολλα θεματα αλλα το παιδι ειναι λειτουργικο, αυτοεξυπηρετουμενο και παει σε κανονικο σχολειο. Συνεχιζουμε θεραπειες. Σωματικα το κολυμπι (στο ΟΑΚΑ, μπορω να σου συστησω εναν πολυ καλο προπονητη για παιδια με ειδικες αναγκες), τον βοηθησε απιστευτα. Αυτο που ηθελα να σου πω ειναι οτι τελικα, παροτι το ψαχνουμε σχεδον 6 χρονια, ουτε απαντησεις εχουμε, ουτε προβλεψεις μπορουν να κανουν. Μας λενε οτι ο εγκεφαλος ειναι περιπλοκος και οτι δεν τον καταλαβαινουμε ακομα 100%. Ειναι βασανιστικο αλλα και ελπιδοφορο γιατι ακομα και στα χειροτερα σεναρια τους, ο Γιαννης τους εξεπληξε θετικα (πχ. βλεποντας την μαγνητικη του μας ειπαν οτι αυτο το παιδι ειναι σε αναπηρικο καροτσακι και ο γιος μου περπαταει χωρις βοηθεια). Μην χανεις το κουραγιο σου, εμπιστεψου το ενστικτο σου ακομα και οταν ολοι σου λενε το αντιθετο (μαλλον θα εχεις δικιο σε καθε περιπτωση). Διαλεγε τους γιατρους σου προσεκτικα και να θυμασαι δεν τα ξερουν ολα! Ρωτα και επεμενε να παρεις απαντησεις που τις καταλαβαινεις. Αν θες, πες μου που θα την πατε για αξιολογηση? Ειναι μερικοι αναπτυξιολογοι (θα στο πουν και αλλες μαμαδες εδω μεσα) που καλυτερα ειναι να αποφυγεις στα δυο Παιδων των Αθηνων. Εν αντιθεσει υπαρχει και μια πολυ καλη. Κατα τα αλλα, αυτο που εκανα εγω ηταν να σπρωξω το παιδι οσο γινεται. Το ψαχνω πολυ, το παω παντου, του μαθαινω τα παντα, τον γεμιζω ερεθισματα καθε ημερα. Δεν ξερω τι αλλο να σου πω. Αν χρειαστεις κατι, ρωτα με, θα χαρω να βοηθησω αν μπορεσω. Να μου φιλησεις την κουκλα σου!! Φιλικα, Τινα μαμα του Γιαννη και του Κων/νου.