Το "παιχνίδι στο πάτωμα" είναι και μια ειδική τεχνική, κατά την οποία για είκοσι ή περισσότερα λεπτά κάθε φορά ένας παιδαγωγός ειδικής αγωγής κάθεται στο πάτωμα να αλληλεπιδράσει με το παιδί, αλλά και μια καθολική φιλοσοφία που χαρακτηρίζει όλες τις καθημερινές αλληλεπιδράσεις με το παιδί.

• Μετάφραση για το NOESI.gr: Ιππολύτη Κακάβα

Παιχνίδι στο πάτωμα παντού όλη την ώρα

Τα παιδιά με την αυτιστική διαταραχή φάσματος (ASD) απαιτούν την εντατική παρέμβαση. Αφήνοντάς τα μόνα, δε θα αλληλεπιδράσουν παρά μόνο αν χρειαστούν κάτι. Κάθε φορά που μένουν μόνοι, δεν ανακαλύπτουν τη χαρά ενός κοινού κόσμου. Επομένως, τα παιδιά με ASD απαιτούν «παιχνίδι στο πάτωμα παντού όλη την ώρα». Το παιχνίδι μπορεί να πραγματοποιηθεί οπουδήποτε στο σπίτι, στην αυλή, στο σουπερμάρκετ και στην παιδική χαρά. Μπορεί να συμμετέχουν και άλλα παιδιά (αδέλφια ή συνομήλικοι) ή απλώς ένας ενήλικος. Μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, μετά από το βραδινό, στην μπανιέρα, ή αγκαλιά στο κρεβάτι. Μπορεί να γίνει στο αυτοκίνητο, ή κατά τη διάρκεια της μπουγάδας, όταν πλένετε τα πιάτα, όλη την ώρα παντού. Η μόνη απαίτηση είναι να απολαμβάνετε και εσείς και το παιδί αυτές τις στιγμές. Για περισσότερες ιδέες, διαβάστε το κεφάλαιο 15 «Αγκαλιάζοντας τον αυτισμό». Το πρότυπο DIR/Floortime είναι βασισμένο στην ιδέα ότι το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ επιτελεί σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του μυαλού και του εγκεφάλου. Ακολουθώντας την πορεία του παιδιού σας σημαίνει ακολουθώντας τα συναισθήματά του. Τι βρίσκει ενδιαφέρον το παιδί σας; Τι τον ευχαριστεί; Οτιδήποτε κι αν είναι, το ενδιαφέρον του παιδιού σας είναι η ένδειξή σας, το παράθυρό σας σε αυτό που αισθάνεται. Το πρώτο βήμα για σας είναι να παρατηρήσετε προσεκτικά έτσι ώστε να μπορείτε να συντονιστείτε στο συναισθηματικό του κόσμο. Μόλις αντιληφθείτε τι βρίσκει ενδιαφέρον, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε ώστε να ανεβεί ακόμη πιο πάνω στην αναπτυξιακή σκάλα (δείτε τα στάδια στη δεξιά πλευρά αυτής της σελίδας). Η παρακολούθηση της πορείας του παιδιού σας, έχοντας κατανοήσει τα ενδιαφέροντά του, παρέχει τον καλύτερο τρόπο να τον προκαλέσετε να κινηθεί πιο ψηλά στην αναπτυξιακή σκάλα.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΕ ΕΝΑ DIR/FLOORTIME ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Για τα παιδιά που έχουν σημαντικές διαταραχές στο να σχετιστούν και να επικοινωνήσουν με άλλους - που έχει διαγνωστεί αρκετές φορές μαζί με οξεία αναπτυξιακή διαταραχή, αυτισμό, αυτιστική διαταραχή φάσματος, ή σύστημα πολλαπλής αναπτυξιακής διαταραχής, το εντατικό πρόγραμμα παρέμβασης απαιτείται. Για παιδιά με πολύ σοβαρές γλωσσικές διαταραχές ή κινητικές δυσκολίες, παρόμοια προγράμματα επίσης ενδείκνυνται. Μια περιεκτική προσέγγιση περιλαμβάνει πολλά στοιχεία, αλλά ο ακρογωνιαίος λίθος είναι το κατ’ οίκον «παιχνίδι στο πάτωμα» πρόγραμμα. Για τα σοβαρότερα και πιο δύσκολα προβλήματα, οκτώ έως δέκα επαναλήψεις 20 - 30 λεπτών παιχνιδιού στο πάτωμα κάθε μέρα είναι το καλύτερο. Ακολουθώντας αυτό το πρόγραμμα συχνά αποδεικνύεται καθοριστική η συχνότητα που μπορεί ο γονιός να το κάνει και πόση βοήθεια χρειάζεται. Στη βοήθεια μπορούν να συμπεριληφθούν αδέλφια. άλλα συγγενικά μέλη. ένας απόφοιτος της λεκτικής παθολογίας, εργοθεραπεία, ή από την εκπαίδευση: μαθητές γυμνασίου. γείτονες ή εθελοντές. Τα άτομα που θα δουλεύουν με το παιδί στο πρόγραμμα «παιχνίδι στο πάτωμα» είναι αναγκαίο να έχουν μια φυσική ικανότητα στο να συνδέονται και να αλληλεπιδρούν και μια επιδεξιότητα, με εμπειρία, ώστε να ελέγχουν τις κατευθυντήριες γραμμές που περιγράφηκαν. Οι γονείς ή οι θεραπευτές χρειάζονται τυπικά στο να εκπαιδεύουν άλλους βοηθούς. Μία ημέρα έχει πολλές ώρες. Αν το παιδί περνά ένα μεγάλο τμήμα της μέρας του με δραστηριότητες που τον κάνουν να αφοσιώνεται στις δικές του σκέψεις, στην αυτοδιέγερση, ή στη μονόδρομη επικοινωνία, όπως η παρακολούθηση τηλεόρασης, δε θα έχει την εξάσκηση που του χρειάζεται για να μάθει απαραίτητες δεξιότητες. Η πρόοδος του παιδιού είναι γενικά ανάλογη προς την ποσότητα της ενέργειας και του χρόνου που ξοδεύεται στα στα χαρακώματα, με κάποιον να τον τραβάει στο παιχνίδι αλληλεπίδρασης στο πάτωμα. Καθώς το παιδί γίνεται περισσότερο ομιλητικό και ικανό στο να χτίζει γέφυρες ανάμεσα στις ιδέες, είναι σημαντικό να προσθέσει στην καθημερινή ρουτίνα συζητήσεις επίλυσης προβλημάτων βασισμένων στην πραγματικότητα. Ο διάλογος αυτός μπορεί να περιλαμβάνει το σχολείο, φίλους, αγαπημένα φαγητά, παιχνίδια. Το παιδί χρειάζεται επίσης τη βοήθεια στην πρόγνωση των προκλήσεων που μπορεί να προκύψουν αργότερα κατά τη διάρκεια της μέρας ή της επόμενης. Καθώς το παιδί κάνει περισσότερους συλλογισμούς, έξι στάδια –που περιλαμβάνουν «παιχνίδι στο πάτωμα», χρόνο επίλυσης προβλήματος, ενσυναίσθηση για την προοπτική του παιδιού, διάσπαση των προκλήσεων σε μικρά συστατικά μέρη, το να θέτει όρια, και να κάνει περισσότερο παιχνίδι στο πάτωμα όταν υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερα όρια – θα πρέπει να γίνουν μέρος της καθημερινής ρουτίνας. Είναι επίσης σημαντικό να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στα οποία το πρόσφατα νοήμον παιδί έχει βρεθεί, όπως το τράβηγμα των παιχνιδιών μακριά από τους φίλους, να θέλει τον δικό του τρόπο όλη την ώρα, να δένεται συναισθηματικά ή να είναι απαιτητικός, και ούτω καθεξής, παρέχοντας πρόσθετη εξάσκηση στις καταστάσεις που αναδεικνύουν την προβληματική συμπεριφορά. Οι γονείς μπορεί να επιθυμούν να αποφύγουν ορισμένες καταστάσεις, όπως εκείνες που απαιτούν το να μοιράζεται, επειδή το παιδί τους έχει πρόβλημα με την σωστή συμπεριφορά. Το παιδί τότε συνεχίζει να μη συμπεριφέρεται καλά στο σχολείο ή στα ραντεβού για παιχνίδι επειδή εκεί είναι το περιβάλλον κατά το οποίο μία κατάσταση που δεν μπορεί να χειριστεί εμφανίζεται. Με την δημιουργία παρόμοιων, ελεγχόμενων καταστάσεων στο σπίτι κάτω από την καθοδήγησή τους, οι γονείς μπορούν να παρέχουν την πρόσθετη άσκηση, παραδείγματος χάρη, στο να μάθουν να μοιράζονται ή να μην στριμώχνουν άλλους και να καταλαμβάνουν τόσο χώρο όσο αναλογεί στο σώμα τους. Όταν οι γονείς βοηθούν το παιδί τους, μπορούν να χρησιμοποιήσουν στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, όπως την ευθεία διατύπωση, την επανάληψη και την εξάσκηση, και μπορούν να παρέχουν τη δομή, τα όρια, και την ενθάρρυνση. Το κλειδί είναι η βαθμιαία εξάσκηση των δεξιοτήτων που πρέπει να τελειοποιηθούν στην άνεση και την ασφάλεια του σπιτιού, παρά το να αποφεύγουν καταστάσεις ή να περιμένουν το παιδί με κάποιον τρόπο, μαγικά, να κατέχει τις δεξιότητες από μόνο του. Παιδιά με ειδικές ανάγκες, προκειμένου να μάθουν να σχετίζονται, να επικοινωνούν, και να σκέφτονται, συχνά χρειάζονται πρόσθετη εξάσκηση. Καθώς εισέρχονται στην «αρένα» των πιο πολύπλοκων προβλημάτων, όπως ο έλεγχος της επιθετικότητας, της ανταγωνιστικότητας, ή της ζηλοτυπίας ή το να μάθουν να σέβονται τους άλλους, η ίδια αρχή της πρόσθετης πρακτικής ισχύει. Μερικές φορές, αντί να δουν αυτές τις καινούριες προκλήσεις ως σχετικά μικρότερες σε σύγκριση με τις μεγαλύτερες προκλήσεις των συναναστροφών, της επικοινωνίας, και της σκέψης, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί αποθαρρύνονται όταν το παιδί που τώρα μιλά και συναναστρέφεται με τους άλλους δεν λειτουργεί ως τέλειο, και με καλούς τρόπους παιδί. Το να βοηθήσει κανείς τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τις νέες δεξιότητες σκέψης και επικοινωνίας ώστε να κατακτήσουν αυτές τις πιο προηγμένες προκλήσεις θα τους δώσει μια σταθερή ικανότητα αντιμετώπισης και εκμάθησης Από τη στιγμή που θα μπορούν να χειριστούν μεγάλες, διαλογικές προτάσεις (σύνθετη μη λεκτική επικοινωνία ) και το πρώτο επίπεδο στο παιχνίδι της προσποίησης ή να χρησιμοποιούν τις λέξεις σκόπιμα, είναι σημαντικό για τα παιδιά να έχουν πολλές ευκαιρίες να εξασκήσουν τις δεξιότητές τους, όχι μόνο με ενήλικους αλλά και με συνομηλίκους. Τα παιδιά ωφελούνται όταν παίζουν τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα με ένα παιδί της ίδιας ηλικίας, με διαφορά ενός έτους ή δύο (εφ' όσον μπορεί ο συμπαίκτης να επικοινωνήσει στο ίδιο ή σε υψηλότερο επίπεδο από του παιδιού). Το παιχνίδι με ένα συνομήλικο, όσο πιο νωρίς αρχίζει, με τη συχνή μεσολάβηση ή διευκόλυνση από έναν γονιό ή ενήλικα, επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα στην άσκηση των νέων δεξιοτήτων του παιδιού καθώς και στην εξοικείωσή του με συνομηλίκους. Η συμμετοχή και η απόλαυση των σχέσεων με τους συνομήλικούς του θα βοηθήσει τα παιδιά να καθορίσουν με ακρίβεια αργότερα και να αναπτύξουν περαιτέρω τις διαλογικές και διανοητικές δεξιότητές τους. Τα αδέλφια μπορούν επίσης να γίνουν μέρος του προγράμματος που διεξάγεται στο σπίτι. Οι γονείς μπορεί να χρειαστεί να βοηθήσουν. Παραδείγματος χάρη, αν ένα παιδί 3 χρονών με ειδικές ανάγκες δεν έχει μιλήσει ακόμη και ο 5 χρονών αδελφός του κάνει περίπλοκο «φανταστικό» παιχνίδι και μιλάει ασταμάτητα, οι γονείς μπορούν να ασχοληθούν με το τρίχρονο παιδί τους, που δε μιλάει, βοηθώντας το να δώσει κουνήσει το φορτηγό ή την κούκλα ή να παίξουν μαζί του κρυφτό. Όταν το μικρότερο παιδί γίνει αρχηγός, οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τον μεγαλύτερο να στήσει ένα οδόφραγμα ή κάποιο άλλο εμπόδιο ώστε να συνεργαστεί με το μικρότερο. Παράλληλα με το παιχνίδι στο πάτωμα που διεξάγεται στο σπίτι και το παιχνίδι με συνομηλίκους, ένα άλλο βασικό συστατικό ενός γενικότερου προγράμματος είναι η ομάδα των ειδικών θεραπευτών που εξετάζουν τα διαφορετικά συστατικά μέρη του μυαλού του παιδιού τα οποία συντελούν στις δυσκολίες. Αυτή η ομάδα μπορεί να συμπεριλάβει ένα λογοθεραπευτή να βοηθήσει με τη γλώσσα υποδοχής και την εκφραστική γλώσσα. Ένα καλό πρόγραμμα μπορεί να εμπεριέχει τη λογοθεραπεία σε ατομικές συνεδρίες ½ με 1 ώρας το πολύ, 3 με 4 φορές την εβδομάδα. Ένας ειδικός θεραπευτής εκπαιδευμένος στην αισθητήρια ενοποίηση μπορεί να χρειαστεί για να εργαστεί στην αισθητήρια διαμόρφωση και επεξεργασία, καθώς και στην κινητική ικανότητα σε συνεδρίες ½ με 1 ώρας, δύο ή περισσότερες φορές την εβδομάδα. Τα παιδιά με σημαντικά κινητικά προβλήματα μπορούν να δουλέψουν με έναν φυσιοθεραπευτή αρκετές φορές την εβδομάδα. Εν τω μεταξύ οι γονείς χρειάζεται να ενσωματώσουν τη γλώσσα, την αισθητήρια διαμόρφωση και επεξεργασία, καθώς και τις κινητικές δραστηριότητες στο αυθόρμητο παιχνίδι τους στο πάτωμα. Τέλος, πολλά παιδιά ωφελούνται όταν συμμετέχουν σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Το καλύτερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, εκτός από την παροχή υπηρεσιών για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, παρέχει επίσης την πρόσβαση σε άλλα παιδιά που είναι πολύ ομιλητικά και έχουν αυθόρμητες επικοινωνιακές δεξιότητες. Κατά συνέπεια καθώς το παιδί με τις ειδικές ανάγκες αρχίζει να αλληλεπιδρά και να επικοινωνεί, έχει τους συνομηλίκους που μπορούν να αλληλεπιδράσουν και να επικοινωνήσουν. Όταν παιδιά με το ίδιο πρόβλημα συγκεντρώνονται σε ένα πρόγραμμα το πρόβλημα μερικές φορές γίνεται σύνθετο διότι από τη στιγμή που είναι έτοιμο να αλληλεπιδράσει, τα άλλα παιδιά δεν είναι ικανά να ερμηνεύσουν αυτή την αλληλεπίδραση και να ανταποκριθούν. Τα ενσωματωμένα προγράμματα που επιτρέπουν στα παιδιά με ειδικές ανάγκες να αλληλεπιδράσουν με παιδιά που δεν έχουν ειδικές ανάγκες ή που έχουν άλλα ιατρικά ή μαθησιακά προβλήματα που δεν περιορίζουν την επικοινωνία και την αλληλεπίδραση είναι πολύ σημαντικά. Μια προειδοποιητική σημείωση πρέπει να παρεμβληθεί εδώ. Ένα πρόγραμμα που δεν έχει επαρκές προσωπικό αλλά χρησιμοποιεί την έννοια της ενσωμάτωσης ως έναν τρόπο να μειωθούν οι δαπάνες τοποθετώντας 20 παιδιά με δύο δασκάλους γενικά δεν λειτουργεί και δεν είναι ένα ουσιαστικά ενσωματωμένο πρόγραμμα. Ένα επιτυχές ενσωματωμένο πρόγραμμα θα πρέπει να έχει μικρό αριθμό παιδιών, ίσως τρία παιδιά με ειδικές ανάγκες, σε μια τάξη με τους υπόλοιπους συμμαθητές χωρίς ειδικές ανάγκες. Ειδικοί παιδαγωγοί θα πρέπει να βρίσκονται στην τάξη, και οι λογοθεραπευτές να είναι διαθέσιμοι είτε στην τάξη είτε σε μια συμβουλευτική βάση. Σε μερικές περιπτώσεις, οι εκπαιδευτικοί που ασχολούνται με τη νηπιακή ηλικία μπορεί να είναι κατάλληλο προσωπικό, με έναν έμπειρο εκπαιδευτικό διαθέσιμο σε έναν συμβουλευτικό ή μερικής απασχόλησης ρόλο. Ανάλογα με τα οικογενειακά πρότυπα, την οικογενειακή πίεση και άνεση και την ικανότητα των γονιών στην διεξαγωγή του «παιχνιδιού στο πάτωμα», μπορεί να είναι χρήσιμο για έναν θεραπευτή ειδικό στην εξελικτική ψυχολογία να συζητήσει με την οικογένεια σχετικά με την ερμηνεία των αλληλεπιδράσεων του παιχνιδιού στο πρόγραμμα που διεξάγεται στο σπίτι. Αυτός ο θεραπευτής ή κάποιος άλλος με τη γνώση και την εμπειρία στην βοήθεια οικογενειών και ζευγαριών στις αναμεταξύ τους σχέσεις μπορεί ακόμη να βοηθήσει μια οικογένεια ή ένα ζεύγος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που εμφανίζονται. Μπορεί να καταστεί ευεργετικό ένας θεραπευτής που βασίζεται στο εξελικτικό πρόγραμμα του «παιχνιδιού στο πάτωμα» να συνεργαστεί άμεσα με το παιδί μια έως τέσσερις φορές εβδομαδιαίως, με σκοπό να συμβουλέψει και να παρατηρήσει διάφορα μέλη της οικογένειας που συμμετέχουν σ’ αυτό το πρόγραμμα. Με μερικές οικογένειες αυτά τα δύο κομμάτια είναι ενσωματωμένα, ο παιδαγωγός συνεργάζεται άμεσα με το παιδί ενώ οι γονείς είναι εκεί, και έπειτα οι γονείς δουλεύουν με το παιδί ενώ ο θεραπευτής παρέχει τις συμβουλές και τις οδηγίες. Πολλά παιδιά ωφελούνται από τις συσκευές που ενισχύουν την επικοινωνία, όπως εκπαιδευτικά σήματα, εικόνες, συστήματα εναλλαγής εικόνων και διάφοροι τύποι ομιλιών. Αυτά τα εργαλεία πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως τμήμα της αυθόρμητης επικοινωνίας και των δραστηριοτήτων στο παιχνίδι, παραδείγματος χάριν, για να βοηθήσουν το παιδί να δημιουργήσει μία φανταστική ιστορία ή να διαπραγματευτεί τις ανάγκες του. Ένα σημαντικό πρόγραμμα όπως περιγράφηκε φαίνεται να απαιτεί πολύ χρόνο, ενέργεια, και οικονομικές δαπάνες, εάν οι υπηρεσίες δεν καλύπτονται από την ασφάλεια ή δεν είναι διαθέσιμες μέσω του σχολικού συστήματος. Οι γονείς πρέπει να εργαστούν συλλογικά για να καταστήσουν διαθέσιμες αυτές τις υπηρεσίες μέσω της ασφάλειας υγείας και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που υποστηρίζονται από το σχολικό σύστημα. Υπάρχει μια συστηματική τάση στην ασφάλεια υγείας και της ολοκληρωμένης φροντίδας να προκαταβάλλονται αρνητικά για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Παραδείγματος χάρη, ορισμένες θεραπείες που διορθώνουν την υποτονία ή σημαντικά, εγγενή προβλήματα που σχετίζονται με την ακουστική επεξεργασία, συχνά δεν καλύπτονται από την ασφάλιση υγείας, ενώ άλλες ιατρικές ασθένειες, όπως οι έμφυτες καρδιακές παθήσεις, καλύπτονται από τις περισσότερες ασφαλιστικές. Σε πολλές κοινότητες, το εκπαιδευτικό σύστημα δεν παρέχει επαρκή ατομική λογοθεραπεία ή επαγγελματική θεραπεία για να θεραπεύσουν επαρκώς τις αυξανόμενες προκλήσεις πολλών παιδιών. Μακροπρόθεσμα, οι συλλογικές προσπάθειες από τους γονείς απαιτούνται για να αλλάξουν τα πράγματα. Στο μεταξύ, οι γονείς μπορούν να δημιουργήσουν και να κτίσουν τη δική τους ομάδα παρέμβασης και, με την κατάλληλη γνώση, να χρησιμεύσουν στην καλύτερη οργάνωση. Ο πυρήνας του προγράμματος, πάλι, είναι το παιχνίδι στο πάτωμα. Αν και απαιτεί πολύ χρόνο και προσπάθεια, αυτό το κομμάτι μπορεί να εφαρμοστεί με σχετικά μικρές οικονομικές δαπάνες εάν, παραδείγματος χάριν, προσλαμβάνονται σπουδαστές για να βοηθήσουν ή, ακόμα καλύτερα, εθελοντές, συγγενείς, ή άλλα μέλη της οικογένειας για να συνεργαστούν με το παιδί. Οι οικογένειες που είναι αδύνατον για οικονομικούς λόγους να παρέχουν εντατική λογοθεραπεία ή επαγγελματική θεραπεία και για τους οποίους οι υπηρεσίες δεν είναι διαθέσιμες, μπορούν να προσλάβουν παιδαγωγούς σε συμβουλευτική βάση, ίσως λαμβάνοντας υπόψη τους λογοθεραπευτές και ειδικούς θεραπευτές που εργάζονται μέσα στο σχολικό σύστημα ως σύμβουλοι σε προγράμματα που διεξάγονται στο σπίτι. Κατά αυτόν τον τρόπο, εκτός από τις ασκήσεις στο πάτωμα, οι γονείς μπορούν να αναλάβουν ένα συγκεκριμένο αριθμό ασκήσεων λογοθεραπείας και εργοθεραπείας κάθε μέρα ή κάθε λίγες ημέρες. Ακόμα και όταν οι καλύτερες εντατικές υπηρεσίες είναι διαθέσιμες μέσω της κοινότητας ή μέσω των ανεξάρτητων οργανώσεων, επιβάλλεται οι γονείς να αναπτύξουν ένα εντατικό, περιεκτικό πρόγραμμα στο οποίο το παιδί τους, για πολλές ώρες ημερησίως, θα έχει την ευκαιρία να ασκήσει τις νέες δεξιότητές του και να βάλει τις ισχυρές βάσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη.

Δείτε επίσης το κείμενο για τη Θεωρία και Πρακτική των 6 εξελικτικών σταδίων (Πίνακας - Checklist) βασισμένο στο πρόγραμμα Floortime / DIR

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΟΡΩΝ

Floortime [Longman Dictionary of Contemporary English: = αναφέρεται στο χρόνο που αφιερώνει ένας ενήλικας όταν κάθεται στο πάτωμα για να παίξει με ένα παιδί. Οι άνθρωποι ενεργούν με αυτόν τον τρόπο ώστε το παιδί να νοιώσει πιο άνετα παίζοντας με ένα μεγάλο, και κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί να βοηθήσει στην πλήρη εξέλιξη των διανοητικών ικανοτήτων του παιδιού]. Η συγκεκριμένη λέξη με δυσκόλεψε αρκετά στην απόδοσή της καθώς αποτελεί ορολογία μη μεταφρασμένη στα ελληνικά. Επέλεξα να τη μεταφράσω «παιχνίδι στο πάτωμα» καθώς η φράση αυτή εμπεριέχει και το χρόνο που θα διαθέσει ο ενήλικας στην απασχόλησή του με το παιδί. ASD (Autistic Spectrum Disorder) περισσότερα για την αυτιστική διαταραχή φάσματος βλ. http://www.webmd.com/brain/autism/autism-spectrum-disorders (τη συγκεκριμένη φράση την μετέφρασα με επιφύλαξη καθώς δεν γνωρίζω πως πρέπει να αποδοθεί.) Sensory integration (αισθητηριακή ενοποίηση): [www.wikipedia.org] νευρολογική διαδικασία που διαχειρίζεται την αίσθηση του σώματος και του περιβάλλοντος κάποιου και με αυτό τον τρόπο χρησιμοποιεί αποτελεσματικά το σώμα σε σχέση με το περιβάλλον. Sensory modulation (αισθητηριακή διαμόρφωση) : [www.wikipedia.org] αναφέρεται στις αισθήσεις όταν δουλεύουν μαζί. Κάθε αίσθηση δουλεύει με τις άλλες ώστε να σχηματίσουν μια σύνθετη εικόνα του «ποιοι είμαστε» σωματικά, που είμαστε και τι συμβαίνει γύρω μας. Η αισθητηριακή διαμόρφωση είναι μια νευρολογική διεργασία που είναι υπεύθυνη για να παράγει αυτή τη σύνθετη εικόνα. Είναι ο οργανισμός της αισθητηριακής πληροφορίας. Motor planning (κινητικός σχεδιασμός): [http://www.icdl.com/dirFloortime/MotorPlanning.shtml] αναφέρεται στην ικανότητα ενός προσώπου να σχεδιάζει και να εκτελεί μία σειρά μυϊκών κινήσεων. Picture Exchange Communication System (PECS) (επικοινωνιακό σύστημα εναλλαγής εικόνων): [www.wikipedia.org] είναι μία μορφή επαυξημένης και εναλλακτικής επικοινωνίας. Τυπικά χρησιμοποιείται ως βοήθημα στην επικοινωνία για παιδιά με αυτισμό και άλλες ειδικές ανάγκες. Το σύστημα έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορες ηλικίες συμπεριλαμβανομένου προσχολικής ηλικίας, εφήβους και ενηλίκους που έχουν ένα ευρύ φάσμα επικοινωνιακών, γνωστικών και φυσικών δυσκολιών. Πρώτες μαρτυρίες δείχνουν ότι τα πρώιμα οφέλη του παρέχουν ένα μέσο επικοινωνίας. Υπάρχουν πολύ περιορισμένα ή μη ξεκάθαρα δεδομένα σχετικά με το αν είναι αποτελεσματικό στο να βελτιώσει κοινωνικές- επικοινωνιακές δεξιότητες, προκλητικές συμπεριφορές, ή την λεκτική ικανότητα.