Απλώς φαίνεται πιο έντονα και άσχημα όταν αποδέκτες είναι αδύναμες κοινωνικά ομάδες όπως οι ανάπηροι, οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς κλπ. Να αναφέρω μερικά ακόμη παραδείγματα από την εικοσαετή μου πείρα μετακίνησης με λεωφορείο; - Άνθρωπος με καμένο και δεμένο χέρι (εγώ) όρθιος στο λεωφορείο να κρατιέται με το γερό χέρι από την χειρολαβή και να τραμπαλίζεται πέρα δώθε χωρίς καλή ισορροπία και να μην σηκώνεται κανείς να δώσει θέση (όχι μία μέρα, πολύ καιρό). - Υπερήλικας (άνω των 80) σταματάει το λεωφορείο. Δεν έχει δει καλά το νούμερο (δεν υπάρχει άλλος στη στάση να τον βοηθήσει)και διαπιστώνει ότι τελικά σταμάτησε λάθος λεωφορείο. Ο οδηγός τον λούζει με χυδαίες βρισιές. Ο παππούς, αφού ακούει τις βρισιές, ζητάει χίλια συγγνώμη που σταμάτησε κατά λάθος το λεωφορείο. - Οδηγός λεωφορείου βλέπει από μακριά να έρχεται μια γριούλα τρέχοντας (όπως μπορεί να τρέχει μια γριά) . Για να σπάσει πλάκα, περιμένει και ακριβώς δυο δευτερόλεπτα πριν φτάσει η γριούλα στην πόρτα, την κλείνει και φεύγει. Κι άλλα εκτός λεωφορείου... - Ετοιμόγεννη ακουμπάει τα ψώνια της στο ταμείο του σουπερμάρκετ. Η προηγούμενη πελάτισσα κάνει μεγάλη φασαρία γιατί μπερδεύτηκαν κάποια απ' τα ψώνια με τα δικά της. - Στο σουπερμάρκετ περιμένει για ταμείο ζευγάρι με φορτωμένο καρότσι. Η γυναίκα επιτρέπει σε κάποιον που κρατάει δυο τρία πράγματα να περάσει πιο μπροστά. Κατόπιν επιτρέπει και σ'έναν που κρατάει μια σοκολάτα. Ο σύζυγός της ωρύεται έξαλλος, σηκώνει στο πόδι το μαγαζί και αναγκάζει τους δυο προαναφερόμενους να πάνε πάλι πίσω του στην ουρά. - Μητέρα με ανάπηρο παιδάκι σε καρότσι θέλει να κατέβει από τη ράμπα έξω από κτίριο με σκαλιά, αλλά οδηγός έχει αφήσει το αυτοκίνητό του μπροστά στη ράμπα αποκλείοντας εντελώς κάθε δυνατότητα να περάσει το καρότσι. Η μητέρα αναγκάζεται να πάρει το παιδάκι αγκαλιά (ευτυχώς που μπορεί) αφού έχει βρει κάποιον να της κατεβάσει το καρότσι από τα σκαλιά. Κι άλλα κι άλλα... Από τις αφημένες ακαθαρσίες ακριβώς στο κατώφλι σου(κάποιος που έβγαλε βόλτα το σκύλο του θεώρησε καλό να τον αφήσει να τα κάνει ακριβώς εκεί και να τα μαζέψεις εσύ) μέχρι το αδειασμένο τασάκι με αποτσίγαρα ή τα αποφάγια επάνω στην οροφή του αυτοκινήτου σου. Το λέμε αδιαφορία, αλλά στ' αλήθεια λέγεται σκληροκαρδία. Το θέμα είναι τι μπορούμε να κάνουμε εμείς. Πρώτα να κοιτάξουμε μήπως είμαστε κι εμείς σε αυτήν την κατηγορία για να διορθώσουμε τον εαυτό μας και δεύτερον να δράσουμε. Εσείς σ'αυτήν την περίπτωση δράσατε όπως και η κυρία όπως και ο αλλοδαπός νέος και μάλιστα με τρόπο θετικό, βοηθήσατε το ανάπηρο παιδί χωρίς να βρίσετε κανέναν. Εγώ νομίζω ότι απ' όλους αυτούς τους αδιάφορους που ήταν παρόντες στο περιστατικό, σε κάποιον να φυτεύτηκε ο καλός ο σπόρος από το παράδειγμά σας. Σας το λέω εκ πείρας γιατί τότε που ο οδηγός του λεωφορείου έβρισε χυδαία τον παππού στη στάση, ήμουν μία (μικρή τότε) απ'αυτούς που ήταν μπροστά και δεν έκαναν ούτε είπαν τίποτα. Όμως το γεγονός μου έμεινε (ειδικά η συμπεριφορά του παππού) και συντέλεσε στο να σηκωθώ άλλες στιγμές αργότερα για να βοηθήσω ή να υπερασπιστώ κάποιον.