Η Ειρήνη Γεωργιάδου, εκπαιδευόμενη κοινωνική λειτουργός, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, Τρίτη 21 Μαρτίου 2006, εκφράζει τα συναισθήματά της, σχετικά με αυτό το «ΑΓΚΑΘΙ» που μας εγκλωβίζει σε ένα φαύλο κύκλο, εμποδίζοντάς μας να δεχτούμε και να δώσουμε δίχως αναστολές την αγάπη μας!

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ...
Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΛΗΓΗ...

"Το όνειρο για μια ζωή χωρίς πόνο είναι ο τόπος διαμονής της αγωνίας"
Tito Colliander

Δεν μπορώ να πιστέψω πως έστω κι ένας από όλους εμάς, σε κάποια δεδομένη στιγμή της ζωής του δεν έχει αντιμετωπίσει ρατσιστικά κάποιον συνάνθρωπό του... Ναι, είμαστε άνθρωποι κι έχουμε αδυναμίες αυτό όμως, δεν μας κάνει λιγότερο ένοχους... Το να πληγώσεις την ψυχή του διπλανού σου, δεν είναι δικαίωμα... Είναι μια πράξη που υποδηλώνει μικροπρέπεια κι έλλειψη αυτοεκτίμησης. Κι είμαι κάθετη σε αυτό!

Ένα και μόνο βλέμμα, το οποίο εμπεριέχει περιφρόνηση ή αποστροφή για κάποιο άλλο μέλος της κοινωνίας μας, είναι αξιόποινη πράξη και η επιβολή τιμωρίας κρίνεται επιτακτική ανάγκη, ιδιαίτερα εν έτη 2006... Όχι, δεν είμαι υπερβολική, ούτε επιθυμώ να γίνω γραφική. Κάθε άλλο... Εκφράζω το πιστεύω μου και στηρίζω την άποψη μου. Γιατί το να πληγώνεις την ψυχή ενός ανθρώπου μόνο και μόνο γιατί τυγχάνει να είναι διαφορετικός από εσένα, είναι εκτός από άδικο και φτηνό...

Η διαφορά είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ! Τι κι αν ο διπλανός μας δεν βλέπει τα χρώματα; Τι κι αν το παιδί στο απέναντι τραπέζι κάθεται σε αναπηρική καρέκλα; Τι κι αν ο κύριος που μας σερβίρει το δείπνο είναι μαύρος κι όχι άσπρος; Είναι τα παραπάνω άξια για να δεχτεί ο άνθρωπος αυτός την απόρριψη και την ειρωνική μας ματιά να τον τρυπά; Να τον εξευτελίζει ως οντότητα και να τον ρίχνει στο κατώτερο επίπεδο.

Σήμερα ας κάνουμε μια νέα αρχή! Ας δούμε όλους τους ανθρώπους με μια θετική ματιά… Ας τους κοιτάξουμε στα μάτια κι όχι στα φυσικά τους χαρακτηριστικά ή σε τυχόν ιδιαιτερότητες που έχουν. Είμαστε όλοι άνθρωποι κι έχουμε δικαίωμα στη ζωή και τις χαρές που μας προσφέρει. Μην νομίζεις ότι είσαι ανώτερος κάποιων άλλων… Είσαι ίδιος με εκατομμύρια άλλους…, το μόνο που σε ξεχωρίζει από τους ΑΛΛΟΥΣ είναι αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σου, για τα οποία θα πρέπει να είσαι περήφανος. Για να αισθανθείς όμως, πραγματικά υπερήφανος για τον εαυτό σου, θα πρέπει να αναγνωρίσεις και στους συνανθρώπους σου αυτές τις ιδιαιτερότητες που και οι ίδιοι έχουν κι όχι να τους χλευάσεις για αυτό! Αγάπησε τον εαυτό σου..., μόνον τότε θα σεβαστείς και θα αγαπήσεις τους άλλους ανθρώπους!

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω μια θερμή παράκληση σε όλους εσάς τους γονείς, που διαβάζετε αυτή τη στιγμή αυτές τις αράδες. Μην γεμίζετε τις ψυχές των παιδιών σας με μίσος και αποστροφή προς άλλα παιδιά τα οποία είναι διαφορετικά από τα δικά σας. Εσείς είστε υπεύθυνοι για τους αυριανούς πολίτες αυτής της κοινωνίας. Εσείς οικοδομείτε ή γκρεμίζετε αυτόν εδώ τον κόσμο… Διδάξτε στα παιδιά σας την ανιδιοτελή αποδοχή του απέναντι όποιος κι αν είναι αυτός..., είτε Αλβανός, είτε τυφλός, είτε ψευδός... Είναι άνθρωπος... Αυτό και μόνο αρκεί για να του δείξουμε την αγάπη και την ευγένεια που του αξίζει!

Σεβασμός προς τον συνάνθρωπο, σημαίνει ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ! Ο ρατσισμός δεν έχει θέση στη ζωή μας…

Συγγραφέας:
Ειρήνη Γεωργιάδου
Σπουδάστρια Κοινωνικής Εργασίας
Ζ΄ Εξάμηνο
ΑΤΕΙ Πάτρας