Ονομάζομαι Αναστασία και είμαι μητέρα δύο αγοριών 4,5 και 5,5 ετών. Πήρα το θάρρος μετά από αρκετό καιρό που διαβάζω τα νέα του ιστότοπου και έγινα μέλος αυτού, να γράψω και εγώ για την δική μου προσωπική περιπέτεια έχοντας πολλές φορές κλάψει, γελάσει, στεναχωρηθεί και αναρωτηθεί για πολλά περιστατικά που έχετε μοιραστεί με όλους εμάς που μπαίνουμε σ' αυτήν την ιστοσελίδα. Ο μικρότερος γιος μου Ιπποκράτης έχει πάρει την διάγνωση της Διάχυτης Αναπτυξιακής Διαταραχής όταν ήταν 2,5 ετών. Από τότε έχει αρχίσει ο δικός μας προσωπικός Γολγοθάς. Αρχίσαμε με συνεδρίες εργοθεραπείας και λογοθεραπείας (δύο συνεδρίες εβδομαδιαίως), περάσαμε ένα χρόνο σε παιδικό σταθμό μαζί με δική μας συνοδό και φέτος πάμε για πρώτη χρονιά στο νηπιαγωγείο σε τμήμα Ένταξης. Αυξήσαμε για φέτος τις συνεδρίες από δύο σε τρεις την εβδμάδαδα και προστέθηκε και μία ειδική παιδαγωγός που έρχεται μία με δύο φορές την εβδομάδα στο σπίτι μας και απασχολεί τον Ιπποκράτη. Μετά από δύο χρόνια παρέμβασης ο Ιπποκράτης έχει πλέον καλή βλεμματική επαφή, είναι αρκετά συνεργάσιμος όταν δεν αγχώνεται και δεν πεισμώνει, κατανοεί και εκτελεί απλές εντολές, πηγαίνει τουαλέτα αλλά δεν έχει ξεπεράσει την στερεοτυπία του στο φαγητό και δεν έχει αποκτήσει ακόμη λόγο. Θα ήθελα την γνώμη γονιών και ειδικών για άλλες μεθόδους παρέμβασης όπου είδαν ότι υπήρχε αποτέλεσμα στα παιδιά τους ή σε άλλα πρόσωπα. Ακούω και διαβάζω διάφορα όπως π.χ. κολύμπι με δελφίνια, κάποιες φαρμακευτικές αγωγές κ.λπ. Επίσης έχω ένα μεγάλο άγχος για το εάν το παιδί μου κουράζεται υπερβολικά με όλα αυτά και εγώ δεν το καταλαβαίνω ή ότι θα "παραδουλευτεί" και θα έχουμε αντί για πρόοδο πισωγύρισμα. Παρακαλώ όλους εσάς που νομίζετε ότι μπορείτε να με βοηθήσετε πάνω σ' αυτό το ακόμη ανεξήγητο φαινόμενο που ονομάζεται αυτισμός να επικοινωνήσετε μέσω Ε-mail μαζί μου. Θα χαιρόμουν επίσης να γνωρίσω και καλύτερα γονείς που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα έχοντας την ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων, εμπειριών, συναισθημάτων κτλ. Αναστασία