νόηση, ετών 18:)

Τους κοιταω που κοιμουνται μεσα στα μαλακα ολοσωμα πιτζαμακια τους που παρειγγειλα ειδικα απο Αγγλια γιατι ηξερα ποσο θα τους αρεσανε! Εξαλλου ομολογω οτι και εμενα μου αρεσουν με τα πιτζαμακια αυτα' εχουν κατι το μπεμπε, κατι που τα δειχνει ακομα μωρακια και ας κοντευουν τα τρια σε λιγοτερα απο μηνα. Αχ να εμεναν για παντα μικρα!! Ποτε μεγαλωσαν κιολας...; Σημερα ηταν μια δυσκολη μερα... ο Γιαννης ειχε αρνηση για τα παντα. Εκλαψε μπαινοντας για θεραπεια, μετα δεν ηθελε να παει σπιτι... υστερα τον πηρε ο υπνος κυριολεκτικα ορθιο... ή μαλλον στα γονατα με το κεφαλι ακουμπισμενο στο τραπεζακι του καφε!! Τον πηρα απαλα και τον πηγα στο κρεβατι. Εχουμε κοψει τον μεσημεριανο υπνο (καθως και την ζαχαρη μετα τις 3) γιατι αλλιως βρυκολακιαζουμε... Ομως λογω της μινι "απεργιας πεινας" που εκανε (τον φανταζεστε με πανω να λεει "φερτε πισω την μαμα μου!" χε χε) και της αρρωστιας του που δεν λεει να περασει (χαμηλες ανοσοσφαιρινες λογω προωροτητας) ηταν εξαντλημενος. Ετσι τον εβαλα να κοιμηθει μια ωριτσα και ας ηταν 3 το μεσημερι. Ξυπνησε με τα χιλια ζορια... μετα για μια ωρα καναμε παιχνιδια και γαργαλητα στο κρεβατι. Ειναι απο τα λιγα αγγιγματα που ανεχεται.. ετσι βρισκω την ευκαιρια να του σκασω μερικα φιλια ρουφηχτα δηθεν πως τον γαργαλαω. Ποσο μου αρεσει να τους κραταω αγκαλια... Επισης καναμε εξασκση στο "κοιλια κοιλια" που ειναι βασικα ενα παιχνιδι που επινοησα για να δεχτει την επαφη. Σηκωνω την μπλουζα μου και εκεινος την δικη του και ακουμπαμε τις κοιλιτσες μας. Σιγα σιγα ολο και περισσοτερο δερμα να ακουμπαμε μεχρι που πλεον με αφηνει να τον παρω αγκαλια και να εφαρμοσω βαθια πιεση οταν ειναι γυμνος. Αυτο τον βοηθαει να συγκεντρωθει και να μαζευτει. Σκοπευω να παραγγειλω τα ειδικα γιλεκα πιεσης απο την Αμερικη μολις μαζεψω τα χρηματα. Τελος παντων, παρασυρθηκα :) Σημερα ηταν η μερα απογευματινης απασχολησης.. Ο Γιαννης αποφασισε οτι ηθελε να παει Σκλαβενιτη να αγορασει ενα κιτρινο αυτοκινητο. Με τα πολλα τους εντυσα και τους εβγαλα απο το σπιτι. Φτασαμε χωρις απροοπτα. Ο Γιαννης ομως δεν μπηκε παρα μονο για λιγο στο εργαστηρι. Ο Κωστης συμμετειχε κανονικα.. Το καινουριο σημερινο ηταν αυτη η θυμωμενη/τσαντισμενη και ετοιμη να κλαψει απο πεισμα φατσα. Ειναι πολυ πεισματαρης ο μικρος μου (σαν και μενα!). Σουφρωνε τα χειλακια του, ετρεμε το σαγονακι του και κατεβαζε τα φρυδακια του πανω απο αυτα τα πελωρια τα ματια του και επεμενε νε γινει το δικο του. Οταν ειδα οτι με το καλο δεν και ηταν ετοιμος πια να με χτυπησει, το γυρισα στο αυστηρο (αλλα ποτε θυμωμενο!). Ετσι πηγε στο αλλο δωματιακι και επαιξε λιγακι παραλληλα με τον Σπυρο. Λιγο αργοτερα το εκμεταλευτηκα και εγω και πηγα και εκατσα μαζι τους και παιξαμε ενα παιχνιδι κοινωνικοποιησης .. φτιαξαμε πυργους (του Εφελτ οπως ειπε ο Γιαννης (Αϊφελ)) και μετα ενα γκαραζ. Τους εβαλα να περιμενουν την σειρα τους αλλα και να ζητανε ο ενας απο τον αλλο τα τουβλακια αναγκαζοντας τους να δεχτουν ο ενας την παρουσια του αλλου. Δουλεψε αρκετα καλα θα ελεγα μεχρι που τελιωσε το εργαστηρι και ηταν ωρα να φυγουμε. Φυσικα ο Κωστης δεν ηθελε... ;) ειχε βρει οχι μια αλλα δυο "πριγκηπισσες"... ξανθες κουκλες! βρε πως φαινεται οτι το παιδι μου ειναι Σκορπιος!! χε χε Και αυτο που με χαροποιησε σημερα ΠΑΡΑ πολυ ηταν οτι ο Γιαννης αυθορμητα πηγε και αγκαλιασε τον Κωστη!! ΚΑΙ ενα κοριτσακι!! (το οποιο παρεπιμπτοντως του εμοιαζε και πολυ χεχε) Σημερα ειμαι πολυ κουρασμενη γιατι καθε πραγμα που ζηταγα απο τον μικρο μου η απαντηση ηταν "οχι" και "δεν θελω". Εκλεισε ομως ομορφα η μερα αυτη και νομιζω τελικα οτι περασε καλα.. ιδιως οταν παιξαμε ολοι μαζι κατευθυνομενα. Αυτα για σημερα... παω λιγακι να δουλεψω και θα κοιμηθω νωρις. Μου φαινεται πως γερασα χε χε. Φιλικα, Τινα, Γιαννης και Κωστης