νόηση, ετών 18:)

Σούλα σε ευχαριστώ! Μου δίνεις δύναμη! Με γεμίζεις όχι απλά ελπίδα, αλλά σιγουριά πως όταν σκάβεις το χώμα δεν μπορεί παρά να πιάσουν οι σπόροι! Σε ευχαριστώ πολύ!

Σουλα που μας μιλας,μας λες τι μας περιμενει..Ειναι δυσκολος ο δρομος για μας που ειμαστε ακομη στην αρχη.. Με πληγωνει αφανταστα αυτη η εφηβικη μοναξια του Γιαννη..το θεωρω τοσο αδικο να γινεται αυτο,τοσο σκληρο.. Δεν ξερω πως θα το αντιμετωπισω οταν φτασουμε μεχρι εκει..ελπιζω να μπορεσω να αλλαξω για το καλο ολων.. Προς το παρον παραειμαι ευαισθητη.. ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ για ολα αυτα που κατακτατε τοσο τελεια!

Και ο δικός μου Γιάννης είναι μόνος του, αλλά το καλό μ' αυτόν είναι ότι δεν το πολυ-καταλαβαίνει. Μερικές φορές δεν καταλαβαίνει ότι τον απορρίπτουν. Έχει έναν κολλητό φίλο, που πρέπει ή να είναι πολύ ιδιαίτερο παιδί για να βλέπει στο Γιάννη αυτά που τον κάνουν καλό φίλο και τα παιδιά της ηλικίας τους είναι πολύ ανώριμα να καταλάβουν ακόμα, ή... δεν ξέρω. Ευτυχώς έχει και τον αδερφό του. Όμως κι εκείνου του σπάει τα νεύρα μερικές φορές... Πόσο τη σκέφτομαι από τώρα την περίοδο της εφηβείας! Αυτό που με παρηγορεί είναι το μετά από την εφηβεία. Τα παιδιά μας είναι φιλότιμα, έξυπνα, πιστοί φίλοι και σύντροφοι. Όταν οι συνομήλικοί τους φτάσουν σε μια ηλικία που θα τα εκτιμούν αυτά, τότε τα παδιά μας θα αποκτήσουν και φίλους και συντρόφους. Έχω δει ενήλικες που αν και δεν έχουν τη διάγνωση έχουν πολλά στοιχεία του συνδρόμου. Είναι πολύ αγαπητοί σε όλους και έχουν τις οικογένειές τους, τις καριέρες τους, κλπ. Απλά τους ήταν πολύ δύσκολος ο δρόμος μέχρι την ενηλικίωση. (Και όπως είπε και η Σούλα όχι τόσο δύσκολος όσο σε άλλες περιπτώσεις.) Κουράγιο, η πρόγνωση είναι καλή! Ελένη