νόηση, ετών 18:)

Ελπιζω να σας βρισκω ολους καλα!! Ψιλο-χαθηκαμε αλλα ειχαμε μια λιγακι ... περιεργη χρονια. Μετα τα τρελλα γεγονοτα στην αρχη της χρονιας, οπου η δασκαλα το 'χασε και το Κρατος μας αρνηθηκε την Παραλληλη στηριξη, τελικα τα πραγματα ηρεμησαν. Ο Γιαννης προσαρμοστηκε στο σχολειο, η δασκαλα ηρεμησε και τελικα περασαμε αξιολογηση απο τα ΚΕΔΔΥ. Για τον Κωστη μας ειπαν οτι δεν χρειαζεται τιποτα, θα γραφτει κανονικα σχολειο, η ΔΕΠΥ του ειναι πολυ καλα μανατζαρισμενη και τα παει μια χαρα μεσα στην ταξη, ολοκληρωνει τις δουλειες του κτλ. Για τον Γιαννη συστησαν παραλληλη στηριξη. Τωρα ΑΝ θα την παρει, δεν ξερω... νομικα το Κρατος ειναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟ να του την δωσει εφ'οσον και εμεις ακολουθουμε το γραμμα του νομου. Το ΑΝ και το ΠΟΤΕ δεν γνωριζουμε... θελετε να βαλουμε στοιχημα? Ελατε! Κερναω καφε και τριπλο σοκολατενιο κεικ σε οποιον πεσει πιο κοντα!! Ενα πραγμα που συνειδητοποιησα ειναι οτι ο Γιαννης τελικα εχει "Σκαιωδες Συνδρομο". Εχει λιγο απο ολα... λιγο απο εγκεφαλικη παραλυση, λιγο απο αυτισμο, λιγο απο αισθητηριακα.. κανεις δεν εχει μπορεσει να μου πει ακριβως τι ειναι αυτο που εχει. Βασικα η πιο σωστη περιγραφη ειναι οτι εχει βλαβη στον εγκεφαλο και εχει επηρρεασει ενα "τσικ" απο ολες τις πλευρες του παιδιου. Η Σκουτελη οταν ειχαμε πρωτοξεκινησει το ειχε πει πιο σωστα "Ο εγκεφαλος του Γιαννη, ειναι καλωδιωμενος αλλιως". Εχουμε και επισημα, γραπτα, οτι ο Γιαννης μας ειναι διανοια. Το λεει στο χαρτι του, μας το ειπαν και προφορικα, το παιδι ειναι διανοια!! Ειναι οσο πιο πανω γινεται στους πινακες τους... Το αστειο ειναι οτι οι δυσκολιες μας αλλαζουν με την ημερα ή την ηλικια ή την εποχη... Για παραδειγμα, πιο παλια ειχαμε προβλημα να κανουμε τον Γιαννη να καθισει και να ολοκληρωσει κατι. Αυτην την εποχη η μεγαλη μου προκληση ειναι οτι ο Γιαννης, δεν εχει κανενα φρενο στις παρορμησεις του. Ο,τι σκεφτει, το κανει χωρις να φοβηθει ή να το περασει απο καποιο φιλτρο ή να σκεφτει τις συνεπειες. Προχθες τον εχασα σε ενα σουπερ μαρκετ. Τον αφησα (μετα απο ισχυροτατη δικη του επιμονη) με τον αδελφο του μισο διαδρομο πιο κατω, να κοιταξει ενα παιχνιδι, γυρισα το κεφαλι μου γαι 20 δευτερολεπτα και ειχε εξαφανιστει. Εχασα την μιση μου ζωη... τελικα ειχε παει τουαλετα γιατι του ηρθε. Δεν σκεφτηκε να με φωναξει...ειμουνα μονο 20 βηματα πιο κατω. Η σκεψη του να τον αφησω (οπως απαιτει το σχολειο) σε μια τεραααστια αυλη γεματη με παιδια, χωρις δασκαλο να τα προσεχει, και να φυγω, μου φερνει αναγουλα!! Και ομως το σχολειο επιμενει να ειναι τα παιδια "ανεξαρτητα"... δεν ξερω... πραγματικα δεν ξερω. Σε πιο χαρουμενα τωρα, εχουμε απειρες καινουριες φωτος τους στο blog φωτογραφιας μου... ριξτε μια ματια http://smilepleasephotography.blogspot.com Α και ο μπαμπας μου εκανε τις εξετασεις του τελιωνοντας την χημειοθεραπεια του και τωρα ειναι επισημα χωρις καρκινο... ενας επιζων!!! :) Τα καλυτερα νεα που ακουσα ολο τον χρονο!!! :) Σ'αγαπω μπαμπακα!! Φιλια σε ολους!! Τινα, Γιαννης και Κων/νος!