νόηση, ετών 18:)

Κάθε συμβουλή ή σχόλιο ευπρόσδεκτο. Ονομάζομαι Γιώργος και είμαι 19. Έχω έναν αδερφό 9 ετών ο στον οποίο δεν έχει εξακριβωθεί από τι ακριβώς πάσχει, ωστόσο η πλειοψηφία των συμπτωμάτων οδηγεί στον αυτισμό και όπως είναι φυσικό αντιμετωπίζουμε μια πληθώρα προβλημάτων τοσο ατομικών όσο και σαν οικογένεια σε σχεδόν όλους τους τομείς - κοινωνικούς, ψυχολογικούς κτλ - χωρίς ποτέ να βρίσκουμε μια άκρη να πιαστούμε! Το θέμα όμως είναι πως το πρόβλημα δεν είναι τόσο στην βιολογική του ανωμάλία που τον αποτρέπει να ανταποκριθεί σε ορισμένες καταστάσεις όσο η ίδια του η συμπεριφορά που κυριολεκτικά είναι εκτός ελέγχου! Θέλει πάντοτε να γίνεται αυτό που θέλει εκείνος αλλιώς γινεται χαμός : θα αρχισει να κλάίει, να χτυπιέται, να φωνάζει, και όλο αυτό διαρκεί ώρες ολόκληρες, βέβαια όμως η συμπεριφορά του μπορεί να αλλάξει απότομα εάν βρεθεί κάποιο αντικείμενο της αρεσκείας του και να του αποσπάσει την προσοχή. Ένα άλλο πρόβλημα επίσης, είναι η εκπαίδευση καθώς και η κοινωνικότητα του : Δεν υπάρχει κάποιο ειδικό σχολέιο για αυτιστικά άτομα ή καποιο κέντρο εκπαίδευσης τουλάχιστον στην περιοχή μας, ούτε καν στην θεσσαλονίκη - και δεν μιλάω για ειδικό σχολείο - όπότε και τίθεται το μείζον ζήτημα της κοινωνικοποίησης του. Το παιδί βρίσκεται στο σπίτι όλη τη μέρα και δεν συαναστρέφεται με άλλα παιδιά ή άλλους ανθρώπους, εκτός από οταν τον βγάζουμε έξω για βόλτα, δύσκολη υπόθεση ομως λόγω της συπμεριφοράς του... Πηγαίνει σχολείο - σε τμήμα ένταξης - για πολύ λίγο όμως, δεν αρκεί αυτό! Το παιδί αλλάζει τελείως όταν βρίσκεται με άλλα παιδιά, λάμπει, χαίρεται, είναι ευτυχισμένος, η αντιμετώπισή του όμως από τον περίγυρό του είναι τελείως διαφορετική, τον αντιμετωπίζουν σαν "ξεχωριστό" τόσο τα παιδια και κυρίως οι "μεγάλοι", που καθορίζουν την σκέψη των παιδιών αυτών ως προς την συμπεριφόρα τους σε άτομε με "ιδιοτροπίες". Όπως και να'χει όταν βρίσκεται με παιδια είναι πολύ χαρούμενος. Δυστυχώς όμως δεν τον δέχονται σε πολλά, σε όλα μάλλον τα κέντρα απασχόλησης επειδή δεν παει τουαλέτα, δεμ αυτοεξυπηρετείται δηλαδή, για το οποίο πρόβλημα θα σας μιλήσω πιο αναλυτικά παρακάτω. Οι γονείς μ σκέφτονται να πάνε στο εξωτερικό σε κάποιο σχολειο οπου θα μπορεί να παρουσιάσει πρόοδο, δεν ξέρω τι να πω γιαυτό... Εκτός από την συμπεριφορά του όμως, και την κοινωνικότητα του που σας προανέφερα ,πολύ σοβαρό και σημαντικό ειναι το θέμα της αυτοεξυπηρέτησης που ακόμα δεν έχει επιτεύξει, είναι ηδη 9 και φοράει πάνα. Κυκλοφορεί με το βρακάκι, γνωρίζει πότε είναι η ώρα για την ανάγκη του, ωστόσο δεν παει τουαλέτα - φοβάται ίσως - και φέρνει μια πάνα για να του την φορέσουμε. Ακόμα και όταν ειναι η ώρα του - μας λέει δηλαδη οτι θέλει την πάνα - και τον βάζουμε στην λεκάνη ή στο γιο-γιο , αρνείται να κάνει οτιδήποτε! και ώρες ολόκληρες που τον κρατάμε, δεν υποχωρεί με τίποτα! Συγκρατείται πάση θυσία! Πολύ απλά Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε!! Σας παρακαλώ, εάν γνωρίζετε οτιδήποτε που θα μπορούσε να βοηθήσει να λυθούν η έστω να βελτιωθούν αυτές οι καταστάσεις, ή εάν θα μπορούσατε να με παραπέμψετε κάπου, οπουδήποτε που να γνωρίζουν κατι συγκεκριμένο για αυτα τα προβλήματα ( εκπαίδευση : σχολεία για αυτιστικά στην ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό (κατοικώ προάστια θεσσαλονίκης), Αυτοεξυπηρέτηση : εκπαίδευση τουαλέτας, το να μάθει να τρώει μόνος του, Θέματα συμπεριφοράς : καταστολή της τόσο ανεξέλεγκτης και αυθόρμητης συμπεριφοράς.) Θα σας ήμουν ευγνώμων. Σας ευχαριστώ πολύ. Με εκτίμηση Γιώργος Μπ.