Επιτέλους έφτασε η ώρα!

Επιτέλους έφτασε η ώρα που ονειρευόμουν έναν ολόκληρο χρόνο, όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαίδευση του Γιάννη ήτοι: λογοθεραπεύτρια, νηπιαγωγός, ΚΔΑΥ, σχολικός ψυχολόγος και παιδοψυχίατρος συμφώνησαν ότι μπορεί να παρακολουθήσει την Α΄ δημοτικού χωρίς να έχει μαθησιακά προβλήματα. Η ευτυχής αυτή κατάληξη φάνταζε πριν από ένα χρόνο άπιαστο όνειρο. Παρόλο που είχα ήδη αποφασίσει, από την έναρξη της περσυνής σχολικής χρονιάς, την επανάληψη του νηπιαγωγείου αισθανόμουνα κάπως αμήχανα γνωρίζοντας ότι τα συνομήλικα παιδιά θα φοιτούσαν στην Α’ δημοτικού και ο Γιάννης θα παρέμενε ένα ολόκληρο χρόνο στο νηπιαγωγείο. Τότε όλοι οι εμπλεκόμενοι συμφωνούσαν σε επανάληψη του νηπιαγωγείου για να ωριμάσει και να αναπτυχθεί ο λόγος του. Ο Γιάννης είχε αρχίσει να λέει τις πρώτες του λεξούλες σε ηλικία 13 μηνών και μέχρι την ηλικία των 2,5 χρονών είχε σχηματίσει τις πρώτες τηλεγραφικές του προτάσεις. Μετά την ηλικία των τριών ετών η ομιλία του έφθινε και τελικά σταμάτησε να μιλάει. Τον Οκτώβριο του 2005 σε ηλικία 5,5 χρονών άρχισε ξανά να λέει κάποιες λεξούλες σε πολύ αραιά χρονικά διαστήματα και μετά τον Ιανουάριο του 2006 άρχισε να σχηματίζει τις πρώτες του μικρές τηλεγραφικές προτασούλες. Σήμερα ο λόγος του έχει εξελιχθεί αρκετά, ακόμη όμως χρειάζεται λογοθεραπευτική παρέμβαση. Σε επίπεδο γνώσεων δεν υστερεί σε σχέση με τους συμμαθητές του (παιδιά τυπικής ανάπτυξης) και είναι πολύ καλός στη γραφή, στην ανάγνωση, στα μαθηματικά, στη ζωγραφική και γενικά σε όλες τις δραστηριότητες που αφορούν την λεπτή κινητικότητα. Βέβαια η πραγματοποίηση του ονείρου μου δεν σημαίνει ότι έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα. Το ΚΔΑΥ μου πρότεινε να φοιτήσει ο Γιάννης σε σχολείο με τμήμα ένταξης που να βρίσκεται πλησιέστερα στο χώρο κατοικίας ή εργασίας μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να φοιτήσει στο δημοτικό που βρίσκεται στη περιοχή όπου είναι το νηπιαγωγείο που φοιτά τρία χρόνια και έχει αρκετούς φίλους. Επιπλέον ο καλύτερος φίλος του ο Παναγιώτης που φοιτά επίσης στο Τμήμα Ένταξης για τρία χρόνια πρόκειται να φοιτήσει σε άλλο σχολείο στη περιοχή κατοικίας της μητέρας του. Σκέφτομαι πόσο δύσκολο θα είναι για το Γιάννη και το Παναγιώτη που για τρία ολόκληρα χρόνια ήταν συνεχώς μαζί να αλλάξουν σχολικό κτίριο, συμμαθητές και δασκάλα. Γιατί να μην είναι μαζί και στο δημοτικό; Θα ήταν πιο εύκολη η προσαρμογή τους στο νέο σχολικό πλαίσιο. Βέβαια ο Γιάννης θα φοιτήσει στο ίδιο σχολείο με την αδελφή του (ίδια τάξη, άλλο τμήμα), παρόλο που η παιδοψυχίατρος έχει διαφορετική γνώμη και μου πρότεινε να φοιτήσουν σε διαφορετικά σχολεία. Όμως θεωρώ καλύτερο και για τα δύο παιδιά να είναι μαζί και να έχουν ένα στήριγμα στο διάλλειμα και κυρίως ο Γιάννης επειδή εκεί θα αντιμετωπίσει πρόβλημα (όπως μου έχουν επισημαίνει οι ειδικοί). Ελπίζω όλα να πάνε καλά!

Σχόλια

Μαργαρίτα

Υποβλήθηκε από Kari Παρ, 25/05/2007 - 16:37

Μαργαριτα, Xαιρομαι παρα πολυ για τα ευχαριστα νεα σας, τελικα ειχατε μια πολυ θετικη εξελιξη. Δυστυχως τα εμποδια ποτε δεν σταματουν αλλα οπως καταφερατε να ξεπερασετε ολα τα αλλα ετσι και αυτα που ερχονται με υπομονη και επιμονη θα βρειτε τον δρομο σας. Θα συμφωνησω μαζι σου πως ο Γιαννης θα βοηθηθει απο την αδερφουλα του, μπορει η παιδοψυχολογος να εχει αντιρησεις αλλα και το μητρικο ενστικτο ειναι αλανθαστο πολλες φορες. Σας ευχομαι καλη συνεχεια...

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Προβληματισμοί…

Υποβλήθηκε από Μαργαρίτα Σάβ, 26/05/2007 - 10:21

Kari, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και εύχομαι όλα τα παιδιά του ΝΟΕΣΙ να έχουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Όσο αφορά την παιδοψυχίατρο που παρακολουθεί το Γιάννη θεωρεί ότι το παιδί μου προφανώς θα βοηθηθεί από την παρουσία της αδελφής του στο ευρύτερο σχολικό περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα η κόρη μου θα ζοριστεί από ψυχολογικής απόψεως σημαντικά. Είναι ένα ευαίσθητο παιδί αρκετά μπροστά από την ηλικία της (όπως μου έχουν αναφέρει οι ειδικοί) και θα θεωρήσει σύμφωνα με τις απόψεις της γιατρού ότι θα ευθύνεται για τη συμπεριφορά του αδελφού της. Επιπλέον, πολλά παιδιά πιθανόν να παραπονεθούν στην Έμμη για τον αδελφό της, γεγονός που θα στεναχωρήσει και προβληματίσει το παιδί μου. Βέβαια η νηπιαγωγός του Γιάννη, με την οποία απέκτησα με τον καιρό μια φιλική σχέση, θεωρεί ότι από τη στιγμή που γνωρίζω ότι όλα τα παραπάνω μπορούν να συμβούν θα πρέπει να τα αναφέρω στον διευθυντή του σχολείου, στη δασκάλα του Γιάννη, στη δασκάλα της Έμμης και στη δασκάλα του τμήματος ένταξης με σκοπό να μπορέσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να βοηθήσουν τα παιδιά μου στην ομαλότερη ένταξη τους στο νέο σχολικό πλαίσιο. Η νηπιαγωγός θεωρεί σημαντική την παρουσία της Έμμης στο νέο σχολείο λόγω της απουσίας του Παναγιώτη. Φυσικά όσο μπορώ θα βοηθήσω τα παιδιά μου, αλλά πάνω από όλα θέλω να είναι δύο ανεξάρτητα άτομα που θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν κάποια προβλήματα και όχι δύο παιδιά εξαρτημένα από τη μητέρα τους. Μαργαρίτα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Δύο παιδιά μαζί

Υποβλήθηκε από Marian Τρί, 29/05/2007 - 00:01

Σας εύχομαι το καλλίτερο ξεκίνημα την επόμενη σχολική χρονιά. Επειδή τον επόμενο χρόνο θα αντιμετωπίσουμε (αν όλα πάνε καλά) και εμείς το ζήτημα της ύπαρξης των δύο παιδιών σε ένα σχολείο, έχω ρωτήσει γονείς που αντιμετώπισαν αυτή την κατάσταση και η γνώμη τους ήταν κατηγορηματική για τις αρνητικές συνέπειες. Ψάξτε όσο μπορείτε να μάθετε τις εμπειρίες και άλλων γονέων πριν πάρετε τελική απόφαση, γιατί η πρώτη τάξη είναι εξαιρετικά κρίσιμη για όλα τα παιδιά. Θα παρακαλούσα και άλλα μέλη που έχουν εμπειρία να μας την μεταφέρουν. Εύχομαι πάλι το καλλίτερο και για τα δύο μικρά σας.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Αδέλφια στην ίδια τάξη

Υποβλήθηκε από Μαργαρίτα Τρί, 29/05/2007 - 09:56

Αγαπητή Μαρία, προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιο άτομο το οποίο να έχει δύο παιδιά που να φοιτούν στην ίδια τάξη και το ένα να αντιμετωπίζει αναπτυξιακά προβλήματα. Πραγματικά θα ήθελα να μοιραστούμε τις εμπειρίες άλλων μελών του "Νόηση" οι οποίοι να έχουν ζήσει ανάλογες εμπειρίες, ώστε να μπορέσω να αποφασίσω σχετικά με ποια επιλογή θα ήταν καλύτερη για τα παιδιά μου. Για το λόγο αυτό παρακαλώ όποιος θέλει να μας περιγράφει τις δικές του εμπειρίες. Επίσης, εάν κάποιος ειδικός θα ήθελε να πει την άποψη του θα ήταν ευπρόσδεκτος. Επίσης, θα ήθελα να μου περιγράψεις αναλυτικότερα, εάν είναι δυνατόν, τι εννοείς με τη φράση: «η γνώμη τους ήταν κατηγορηματική για τις αρνητικές συνέπειες». Με εκτίμηση, Μαργαρίτα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Στο σχολείο μαζί

Υποβλήθηκε από Marian Τρί, 29/05/2007 - 23:32

Στο ΚΔΑΥ της περιοχής μου κάθε μήνα γίνονταν συγκεντρώσεις γονέων που είχαν παιδιά με αναπτυξιακά προβλήματα. Εκεί γνώρισα γονείς που ανέφεραν σημαντική μαθησιακή καθυστέρηση στα παιδιά που μέχρι τότε δεν είχαν προβλήματα, εξαιτίας των πιο μικρών αδελφών τους. Μάλιστα αυτό έγινε παρόλο που βρίσκονταν σε μεγαλύτερες τάξεις τετάρτη και πέμπτη αντίστοιχα. Η μία μητέρα μάλιστα μου είπε αναλυτικά για τα ψυχολογικά προβλήματα και τα προβλήματα ομιλίας που παρουσίασε ο γιος της. Η ψυχολογική πίεση ήταν πολύ μεγάλη από προβλήματα που δημιουργήθηκαν, όταν τα μικρότερα αδέλφια πήγαν στην πρώτη τάξη και ιδιαίτερα γιατί η παράλληλη στήριξη και το τμήμα ένταξης λειτούργησαν με καθυστέρηση και η ενημέρωση παιδιών και γονέων έγινε με ακόμα μεγαλύτερη καθυστέρηση και ήταν δύσκολη. Μία μητέρα που αντιμετώπισε το ίδιο δίλημμα και έλαβα ιδιαίτερα υπόψη μου την αποψή της, γιατί είναι ψυχολόγος και δουλεύει στην εκπαίδευση, μου συνέστησε όχι απλώς να βρίσκονται σε διαφορετικά σχολεία, αλλά κατά το δυνατό αυτά να είναι απομακρισμένα, δηλαδή να μην υπάρχει επικοινωνία μαθητών μεταξύ των δύο σχολείων. Η πίεση που μπορεί να αντέξει ένα παιδί είναι ανάλογη της ηλικίας του και η αποδοχή μιας διαφορετικότητας είναι δύσκολη, τα σχόλια και οι προκαταλήψεις αντιμετωπίζονται πολύ πιο δύσκολα.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Αδέλφια στην ίδια τάξη (ΙΙ)

Υποβλήθηκε από Κυριάκος Καραμπ... Τετ, 30/05/2007 - 11:12

Αγαπητή Μαργαρίτα, Χαίρομαι που όλα πηγαίνουν καλά και θα φοιτήσετε στο Δημοτικό την επόμενη χρονιά. Η προετοιμασία που ήδη έχεις αρχίσει είναι πολύ σημαντική και για την συναισθηματική προετοιμασία των παιδιών για την είδοδο τους στο "μεγάλο" σχολείο. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι αρκετά αγχωτικό για τα παιδιά να είναι στην ίδια τάξη και στο ίδιο τμήμα, με την ίδια δασκάλα. Αν είναι ίδιας ηλικίας καλό είναι το ένα παιδί να είναι στο ένα τμήμα και το άλλο παιδί στο άλλο τμήμα, αν το σχολείο έχει 2 τάξεις για Α΄Δημοτικού. Η συνύπαρξη δημιουργεί άγχος και ανταγωνισμό. Η δασκάλα μπορεί να συγκρίνει τα παιδιά, και μετά και κάποιοι γονείς "πέφτουν" στην ίδια παγίδα. (πχ. "Η αδερφή σου έχει μάθει να διαβάζει, την βλέπεις πόσο ωραία διαβάζει;; Δεν κομπιάζει καθόλου. Εσύ;;; "). Επίσης για κάθε αταξία του ενός θα πρέπει ο άλλος να δίνει εξηγήσεις ή να βάζει τα πράγματα σε τάξη και αυτό στο τέλος γίνεται κουραστικό, δημιουργεί θυμό, ενοχές και αρνητικά συναισθήματα. Πολλές δυσάρεστες εμπειρίες αποφεύγονται αν τα παιδιά είναι σε διαφορετική αίθουσα (τμήμα). Αν δε γίνεται κάτι άλλο όμως, εντάξει, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Χρειάζεται προσοχή στο χειρισμό, να μην υπάρχει συγκριση των παιδιών μεταξύ τους, ούτε να φορτίζεται το ένα παιδί με το ρόλο του "προστάτη" του άλλου (αυτό το ρόλο ίσως τον πάρει από μόνο του, δεν χρειάζεται να το υπερτονίζουμε). Χρειάζεται ενημέρωση της δασκάλας και συνεργασία- επικοινωνία. Είμαι σίγουρος ότι οι ειδικοί που γνωρίζουν τα παιδιά θα σου δώσουν πιο συγκεκριμένες οδηγίες. Πάντως ας μην είμαστε απόλυτοι, καμιά φορά η πραγματικότητα αναιρεί τους κανόνες

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Θετική ενέργεια

Υποβλήθηκε από Κατερίνα Ζαρίφη Τετ, 30/05/2007 - 17:56

Μαργαρίτα μου, η πίστη σου και η αισιοδοξία σου έκαναν το θαύμα σε αυτό το παιδί. Πολλές φορές θυμάμαι συγκεκριμένα λόγια σου και πραγματικά παίρνω δύναμη. Είμαι σίγουρη ότι αποφασίσεις και για τον Γιάννη και την Εμμανουέλα για την ίδια τάξη του σχολείου θα είναι σωστό καθότι είσαι μαμά με σωστή... διαίσθηση. Με αγάπη, Κατερίνα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Στο υποσχέθηκα!

Υποβλήθηκε από Ginka Τετ, 30/05/2007 - 23:28

Μαργαρίτα μου, Διάβασα το "βιολόγιο" σου με ιδιαίτερη προσοχή, μια και το συγκεκριμένο θέμα αφορά και εμένα. Τόσο ο Μάνος όσο και η Μαρία θα φοιτήσουν φέτος στο νήπιο. Περιττό να σου πω ότι ερχόμουν σε πολύ δύσκολη θέση όταν με ρωτούσαν αν είναι δίδυμα. Αναγκάστηκα να πω ψέματα σε γραμματείς και φαρισαίους μέχρι να μιλήσω με τον υπεύθυνο των νηπίων. Η επιλογή του νηπίου για την Μαρία μου προκάλεσε ψυχολογική πίεση και ήμουν αρκετά αναστατωμένη για έναν μήνα. Τώρα που ηρέμησα σχετικά με αυτό το θέμα, αρχίζει να με απασχολεί αν ο Μάνος πρέπει να είναι μαζί με την Μαρία ή όχι. Προς το παρόν δεν έχω μιλήσει με κανέναν για το θέμα αυτό. Όμως κάνω τις παρακάτω σκέψεις: Καταρχήν ας μιλήσουμε για δύο οποιαδήποτε παιδιά, που τυχαίνει το (Α) παιδί να έχει την Χ, Υ δυσκολία ενώ το (Β) παιδί τυπικής ανάπτυξης. Θα ήταν αρνητικό και για τα δύο παιδιά να φοιτήσουν στο ίδιο τμήμα διότι:

Το παιδί(Α) θα στηριζόταν πάντοτε στο παιδί (Β) με αποτέλεσμα, το παιδί (Α) να μη προσπαθήσει να κάνει φίλους
από την άλλη το παιδί (Β) δεν θα μπορούσε να απολαύσει απόλυτα την παρέα του.

Από την άλλη, επειδή δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης όσον αφορά τις δεξιότητες του ενός παιδιού σε σχέση με το άλλο, τα συναισθήματα θα ήταν ανάμεικτα (ανωτερότητα, κατωτερότητα, συναισθηματική πίεση και όλα τα συναφή). Το ίδιο νομίζω θα συμβεί και στην περίπτωση που φοιτούν στο ίδιο σχολείο αλλά σε άλλο τμήμα. Η διαφορά στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι το θέμα που μας απασχολεί συγκεντρώνεται κυρίως στην ώρα του διαλείμματος. Στο σημείο αυτό, σκέφτομαι ότι δεν θα ήθελα με τίποτα η Μαρία να τρέχει πίσω από τον Μάνο και ο Μάνος πάντα να νιώθει υπεύθυνος για την συμπεριφορά της Μαρίας. Ας θυμηθούμε λίγο τον στόχο μας. Στόχος μας είναι τα παιδιά να ωριμάσουν με βάση τις προσωπικές τους εμπειρίες και να ενταχθούν στο σύνολο. Από την άλλη, φοβάμαι την κρίση και τα πειράγματα (σε όλη του την διάσταση) των υπόλοιπων παιδιών. Μετά από αυτήν την σκέψη... τρομάζω για την ψυχική ισορροπία του (Β) παιδιού. Είναι μήπως υπερβολικό; Στο μυαλό μου ακούγονται ήδη οι φωνές και τα πειράγματα των παιδιών... και δίνω ένα παράδειγμα. Έστω ότι έχουμε ένα παχύσαρκο παιδί. Λέξεις όπως: φάλαινα, χοντρός, κ.λπ. δεν αγγίζουν το παιδί αυτό; Και δεν επεκτείνομαι σε περισσότερη ανάλυση. Νομίζω ότι κατάλαβες. Από την άλλη, αν τα παιδιά μας βρίσκονται στο ίδιο σχολείο, πρώτα απ’ όλα εξυπηρετεί εμάς λόγω διαδρομής και επειδή νιώθουμε πιο ασφαλείς για το παιδί (Α). Για το παιδί όμως (Β) θα νιώθουμε ασφαλείς; Επομένως φίλη μου Μαργαρίτα, καταλήγω σε ένα συμπέρασμα που με ενοχλεί αφάνταστα. Ότι δύο αδέρφια με τα παραπάνω χαρακτηριστικά θα πρέπει μάλλον να βρίσκονται σε διαφορετικό σχολείο. Αυτό το συμπέρασμα... με κάνει και νιώθω πολύ άσχημα.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Το σχόλιο της Ginka είναι σωστό

Υποβλήθηκε από Almak Πέμ, 31/05/2007 - 00:03

Θεωρητικά το σχόλιο της Ginka είναι απολύτως σωστό κατά την γνώμη μου. Στην πράξη τα πράγματα θα ακολουθήσουν λίγο ως πολύ την συγκεκριμένη θεωρία, και ναι οι "επιπτώσεις" στο παιδί που δεν έχει πρόβλημα θα είναι περίπου αυτές που όλοι αναφέρατε. Εκείνο που δεν άκουσα κανέναν να σχολιάζει είναι το εξής: Είναι γεγονός ότι υπάρχει στην οικογένεια παιδί με πρόβλημα, όμως με το να απομονώνουμε όσο μπορούμε την καθημερινότητα του ενός από το άλλο πάμε κόντρα στην φύση. Μέσα την οικογένεια κάνουμε ανάλογους διαχωρισμούς; Η πραγματικότητα είναι πως έχουμε ένα πρόβλημα και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό εμείς, τα παιδιά μας, οι γείτονες, ο κόσμος όλος! Εκείνο που σίγουρα δεν πρέπει να κάνουμε είναι να φορτώνουμε (με πλάγιους τρόπους) το ρόλο του προστάτη στο ένα από τα δυο παιδιά. Αυτό θα το κάνει μόνο του, έτσι είναι η φύση, ας το αποφασίσει μόνο του.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Καλημέρα Almak

Υποβλήθηκε από Ginka Παρ, 01/06/2007 - 11:28

Αlmak, Πάντα προσπαθώ να έχω μια συνολική αντιμετώπιση των πραγμάτων βάση των δεδομένων. Σκέφτομαι την φράση σου: "...όμως με το να απομονώνουμε όσο μπορούμε την καθημερινότητα του ενός από το άλλο πάμε κόντρα στην φύση" και αναρωτιέμαι πόση απομονωμένη θα μπορούσε να ήταν η καθημερινότητα τους αν δεν πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο. Αν πάω λίγα χρόνια πίσω, και θυμηθώ τα δικά μου σχολικά χρόνια... εγώ και ο αδερφός μου ποτέ δεν είχαμε κοινές παρέες ούτε και ποτέ ζήτησε ο ένας την βοήθεια του αλλου. Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι κάποια στιγμή θα τεθεί το ερώτημα "Γιατί δεν πάμε στο ίδιο σχολείο..." απο το ένα ή το άλλο παιδί. Τι εννοείς όταν λές "Μέσα την οικογένεια κάνουμε ανάλογους διαχωρισμούς;". Αν η λέξη διαχωρισμός αντιστοιχεί στον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε παιδιού.......τότε βεβαίως θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε το κάθε παιδί σύμφωνα με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Η φράση οικογενειακός διαχωρισμός μπορεί να σημαίνει πολλά... θετικά και αρνητικά. Φιλικά Ginka

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Για παράδειγμα

Υποβλήθηκε από Almak Σάβ, 02/06/2007 - 02:59

Aναρωτήθηκα, αν μέσα στην οικογένεια κάνουμε ανάλογες κινήσεις - διαχωρισμούς της προσωπικής ζωής του ενός παιδιού από το άλλο. Για παράδειγμα, αν τα βάλουμε σε διαφορετικά σχολεία, για λόγους που αναλύθηκαν παραπάνω, τότε μέσα στο σπίτι αλλά και στις όποιες δραστηριότητες της οικογένειας θα πρέπει λογικά να κάνουμε ανάλογες κινήσεις για τους ίδιους λόγους. Θα συνεχίσουμε να "προστατεύουμε" το ένα παιδί από το άλλο, διότι είναι τόσο διαφορετικά. Σε αυτό δεν συμφωνώ, αν και βλέπω ότι ο συλλογισμός σας έχει λογική. Νομίζω, ότι το λεω πιο ξεκάθαρα στο τέλος του προηγούμενου γραπτού μου. Η πραγματικότητα είναι πως έχουμε ένα πρόβλημα και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό εμείς, τα παιδιά μας, οι γείτονες, ο κόσμος όλος! Η απάντηση στην ερώτηση, "Γιατί δεν πάμε στο ίδιο σχολείο..." από το ένα ή το άλλο παιδί, είναι: "Ναι, στείλαμε το μικρό παιδί σε αυτό το σχολείο διότι μάθαμε από την θεία Μαρία ότι σε αυτό το σχολείο διδάσκει μια πολύ καλή εκπαιδευτικός η οποία τυγχάνει και φίλη της φίλης μου της Τζένης της συμμαθήτριας μου"!!! Νομίζω πως σου βρήκα μια αξιοπρεπή όσο και σοβαροφανή απάντηση για ένα παιδί που τυχόν σου κάνει αυτήν την ερώτηση... νομίζω, ότι υπάρχουν κι άλλες, αλλά αυτήν είχα πιο πρόχειρη.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Συμπεράσματα

Υποβλήθηκε από Μαργαρίτα Σάβ, 02/06/2007 - 09:40

Θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον που δείξατε στους προβληματισμούς μου και ειλικρινά διάβασα με πολύ προσοχή το κάθε σχόλιο σας. Θεωρώντας ως δεδομένο από την αρχή της τρέχουσας σχολικής χρονιάς ότι την επόμενη σχολική χρονιά θα έχω δύο παιδιά στη Α΄ δημοτικού προβληματίστηκα αρκετά και ρώτησα διάφορους ειδικούς για να λάβω υπόψη μου όλα τα δεδομένα. Όσο περισσότερο προβληματίζομαι τόσο περισσότερο είμαι σίγουρη ότι ο συλλογισμός μου είναι ο σωστότερος. Έχω λοιπόν δύο παιδιά (αδέλφια) που θα φοιτήσουν στην ίδια τάξη, το πιο λογικό είναι να φοιτήσουν στο ίδιο σχολείο. Υπάρχει ασφαλώς η πιθανότητα τα παιδιά να θεωρούν υπεύθυνη την κόρη μου για τη συμπεριφορά του γιου μου. Όμως ο Γιάννης υπάρχει και δεν πρόκειται να τον κρύψω μέσα στο σπίτι για να μην έρχεται σε επαφή με τους συμμαθητές της Έμμης. Επιπλέον, αφού γνωρίζω το ενδεχόμενο αυτό μπορώ να λάβω μέτρα για την άμβλυνση του. Δηλαδή, να ενημερώσω τους εκπαιδευτικούς του σχολείου προκειμένου αφενός να πληροφορήσουν τα παιδιά ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι και υπάρχουν άτομα με κάποιες ιδιαιτερότητες και αφετέρου να βοηθήσω την Έμμη με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου να κατανοήσει ότι ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις δικές του πράξεις και ότι αυτό θα πρέπει να λέει σε όποιον της επιρρίπτει ευθύνες για ενέργειες του αδελφού της. Επίσης, το γεγονός ότι ο Γιάννης θα είναι στο ίδιο σχολείο με τη κόρη μου είναι θετικό για την Έμμη από την άποψη ότι θα τη προσέχει στο διάλλειμα και δεν θα αφήνει κανένα παιδί να τη χτυπάει ή να την σπρώχνει. Η Έμμη είναι ένα πολύ κοινωνικό παιδί αλλά δυστυχώς δεν αμύνεται όταν κάποιος την ενοχλεί. Ο Γιάννης αντίθετα είναι ένα μοναχικό παιδί, καθόλου επιθετικό, αλλά αμύνεται εναντίον όποιου ενοχλήσει τον ίδιο ή την αδελφή του. Οπότε θεωρώ ότι στο διάλλειμα αρχικά θα βοηθήσουν ο ένας τον άλλο, αργότερα όμως ο καθένας θα έχει τους φίλους του και δεν θα είναι προσκολλημένοι μεταξύ τους. Είχατε σκεφτεί ποτέ ότι ένα παιδί με προβλήματα συμπεριφοράς μπορεί και να βοηθήσει τον/την αδελφό/η του; Όσο αφορά την συνύπαρξη τους στο ίδιο ή διαφορετικό τμήμα θεωρώ ότι είναι καλύτερο να βρίσκονται σε διαφορετικά τμήματα, επειδή ο ένας θα συναγωνίζεται τον άλλο και επιπλέον όπως ανάφερε ο κος Κυριάκος (μέλος karakyri) μπορεί ο εκπαιδευτικός της τάξης να συγκρίνει τα δύο παιδιά με αρνητικά αποτελέσματα. Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω ότι ασφαλώς θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, οι οποίες είναι σεβαστές, επειδή στο συγκεκριμένο πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο μία λύση αλλά πολλές διαφορετικές ανάλογα από την οπτική γωνία που βλέπει ο καθένας το πρόβλημα και αξιολογώντας με τα δικά του κριτήρια θέτει σημαντικές άλλες παραμέτρους από τους υπόλοιπους.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

νόηση, ετών 18:)