νόηση, ετών 18:)

Χριστινα γεια σου και παλι, ο αδερφος μου δεν μπορει να ζησει μονος του. Βεβαια τρωει μονος του, μπορει να κανει βασικα πραγματα οπως ντυσιμο, φυσικες αναγκες, κλπ. αλλα δεν μιλαει και η ρουτινα του ειναι πολυ περιορισμενη. Φυσικα δεν εργαζεται. Αυτη τη στιγμη ζει με τους γονεις μας και βεβαια η μεγαλυτερη εγνοια μου ως προς αυτον ειναι το μετα, οταν οι γονεις μας δεν θα ειναι κοντα του. Λαβε βεβαια υποψην, πως αντιμετωπιζοταν ο αυτισμος 35 με 40 χρονια πριν. Θελω να πιστευω οτι αν εφαρμοζονταν αυτα που ξερουμε σημερα, καποια πραγματα θα ηταν πολυ διαφορετικα. Ισως να ηταν πιο ανεξαρτητος η τουλαχιστον πιο συνεργασιμος. Παντως, οπως σου ξαναειπα, καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη και θα σε συμβουλευα, να μην κανεις συνειρμους που αφορουν το παιδι σου. Στο λεω αυτο, γιατι εγω εχω πεσει συχνα σε αυτην την παγιδα και οταν ειμαι στις μαυρες μου εξακολουθω να πεφτω και αυτο ειναι σιγουρα λαθος. Πρεπει να επικεντρωθουμε στο πως μπορουμε να βοηθησουμε τα παιδια μας καλυτερα και να ειμαστε αισιοδοξοι!!!