νόηση, ετών 18:)

Εχω "ανοιξει" την σελιδα για να γραψω στο βιολογιο απο εχθες και την κοιταω, την ξανακοιταω και προσπαθω να βαλω τις σκεψεις μου σε μια σειρα και δεν μπορω... Δεν ξερω καν τι αισθανομαι αυτη την στιγμη... Εχω γραψει και τα δυο παιδια σε ενα απογευματινο προγραμμα απασχολησης... βασικα ειναι ενα εργαστηρι τεχνης/φαντασιας για μικρα παιδακια. Και στα δυο παιδια αρεσει να πηγαινουν και παμε με χαρα... ο Κωστης κανει κανονικα το εργαστηριο του, ακουει την δασκαλα κτλ. Ο Γιαννης παλι... οχι. Εχει γενικα την δυσκολια με τις κοινωνικες καταστασεις, το πηρε και στραβα (του στυλ, αν θελω μπαινω αλλιως παιζω με τα παιχνιδια στο αλλο δωματιο) και τελος παντων δεν παρακαλουθει. Εχθες λοιπον μου ειπε η κοπελα την ωρα που εφευγα, μηπως την επομενη φορα παρω τον Γιαννη μια βολτα... γιατι μπαινει μεσα και ξεσηκωνει και τον Κωστη ο οποιος κανει κανονικα το μαθημα του με αποτελεσμα να βγαινει ο Κωστης απο τον χωρο και να ξαναμπαινει. Σημ. οτι το εργαστηρι ειναι για παιδια απο 3 ετων εως 4. Εχει 3 κοριτσια εκ των οποιων το ενα ειναι 6 ετων και 3 αγορια, τα δυο δικα μου και ενα 4 ετων (ΝΤ). Απο τα τρια αγορια μονο ο Κωστης μπαινει και συνεργαζεται με την δασκαλα. Στο αλλο παιδακι δεν ειπαν τιποτα... μονο σε μενα... μονο στο δικο μου... γιατι ειχα ρωτησει αν εχει η κοπελα (παιδαγωγος) καποια πειρα στα παιδια με Ελλειματικη προσοχη. Δεν τον προσεγγισαν τον Γιαννη σωστα... ετσι ο Γιαννης δεν κανει το μαθημα του.. Απο την μια θυμωσα γιατι αυτο που μου ειπε η Π. χρωματιστηκε απο την γνωση μου για τις δυσκολιες του Γιαννη. Απο την αλλη... μηπως απλα το παιδακι μου δεν ειναι ετοιμο/δεν περναει καλα και το ταλαιπωρω? Μηπως να τον αφηνα στην γιαγια του για μια ωριτσα να χαρει και το αλλο μου το παιδακι λιγακι το μαθημα του με ηρεμια? Μηπως να αφησω τον Γιαννη να παιξει με την γιαγιουλα του να ειναι και αυτο καλα? Τι να πω? Φοβαμαι, τρεμω οτι αυτο ειναι προαγγελος αλλων πραγματων. Τι θα γινει οταν τα παιδια πανε σχολειο του χρονου? Τι θα μου πουν για τον Γιαννη? Παντως ενα συνειδητοποιησα: οτι δεν θα πω κουβεντα οταν παω να τον γραψω τον Φλεβαρη (θα τα στειλω ιδιωτικο ακριβως γιαυτο τον λογο) για τις δυσκολιες του. Αν προκυψει θεμα τοτε ισως... Εχω ελπιδες οτι μεχρι τοτε στην θεραπεια θα εχει κανει προοδο και θα μπορει να λειτουργησει σε περιβαλλον σχολικης ταξης... αλλιως τι? Τι αλλος δρομος υπαρχει για μας? Ειδικο σχολειο? Σπαραζει η καρδια μου και μονο στην σκεψη να χωρισω τα παιδια μου... και τι ειναι το Ειδικο σχολειο? Τα προσεχουν ή ειναι σαν καποιο Ιδρυμα? Ιδεα δεν εχω, αν καποιος/καποια ξερει ας με φωτισει... Κατα τα αλλα ειμαστε καλα.. Ο Γιαννης εδωσε αυθορμητο φιλι στην θεραπευτρια προχθες!! Και ο Κωστης ειδε την λογοπαθολογο και μας ειπε οτι δεν ειναι και τοσο μαυρα τα πραγματα (εχει κανει μονος του απιστευτη προοδο απο τον Μαρτιο). Αυριο εχουμε την εξεταση για τα ματακια του Γιαννη και πλεον θα ξερουμε σιγουρα αν θα βαλει γυαλια ή οχι... Ευχομαι οχι... εδω το δερμα του δεν ανεχεται μερικες φορες, γυαλια θα κρατησει? Τελος παντων.. ο,τι ειναι καλυτερο για το παιδι :) Ευχηθειτε μας καλη τυχη... Τ.