Γίνονται θαύματα...
Σας καλησπερίζω από την καλοκαιρινη Κύπρο.... Επιτέλους αρχιζει να καλοκαιριάζει και στην δικη μου ψυχη αφου ο μικρός μου Μάριος απο την μια μερα στην άλλη κυριολεκτικά περπατά μόνος συνέχεια, κατεβαίνει και ανεβενει στο κρεβάτι, αρπαζει ριχνει σπαει οτι βρισκει μπροστα του και όμως ειμαι τοσο μα τόσο χαρούμενη που απλά κάθομαι σε μια γωνιά του σπιτιου τον βλέπω και κλαίω απο την μεγάλη συγκίνηση...
Βέβαια έχουμε δρόμο ακόμα αφού εχουμε ακόμα το σταδιο των εμποδίων και των σκαλιων όμως έγινε η αρχή, που είναι το ήμισυ του παντός.
Νιώθω έντονα την ανάγκη να ευχαριστησω την φυσιοθεραπευτρια του Μάριου μου, που εκανε το μωρο μου που 8 μηνες πριν δεν έστηνε οχι μόνο το σώμα του ουτε καν το κεφαλί του σημερα να τρεχει,να σκαρφαλώνει...
Σχόλια
Πάντα τέτοια!!!
Δεν είναι θαύμα!
Δεν είναι θαύμα! Είναι μόνο το αποτέλεσμα της προσπάθειάς σας και της αφοσίωσής σας. Αλλά το συναίσθημα είναι λες και νίκησε τον Bolt στα 100 μέτρα. Το ξέρω. Το έχω νιώσει πολλές φορές. Βλέπεις ο μικρός μου είναι 10 χρονών τώρα.
Σας ευχαριστω Ελένη
Σας ευχαριστω που χαίρεστε με την χαρα μου... Μακαρι να μην τον προλαβαίνω, ας διαλυσει το σπίτι, χαλάλι του, μου φτανει να το βλεπω να στεκει στα δυο του πόδια και να περπατα πανω - κατω...
Ευχαριστω τη μανουλα με το δεκάχρονο αγορακι που μου εγραψε
Σας ευχαριστώ που μου γραψατε ειναι σαν να είστε μεσα στο μυαλό μου. Βλέπετε όντας καρκινοπαθής απο τα 16 οι γιατροί μου ειχαν πει οτι δεν θα καταφερνα να κανω μωρό λόγω των θεραπειών και όταν έμεινα εγκυος ενιωσα ευλογημενη και επειδη μεγαλώνω το μωρο μου μονη μου νώθω διπλά υπευθυνη... Οταν έγινε η διαγνωση στο Μαριο μου ήταν σαν να πεθανα απο τοτε και 8 μηνες τώρα η καθε ωρα, το κάθε λεπτό, η κάθε μέρα ειναι αποκλειστικά αφιερωμενη στο Μαριο μου. Γιατι τότε νίωθω οτι θα αρχισω να ξαναζώ οταν θα δω τη χαρα της ζωής μου να περπατα, να τρέχει, να σκαρφαλώνει... Εγινε η αρχη και αυτο μου έδωσε αφανταστα μεγαλη δύναμη για να συνεχίσω τον αγώνα συμπαραστατης του μικρού μου στα δύσκολα.
Για την Andri, χαίρομαι κι εγώ με τη χαρά σου
Χαιρομαι και εγω με τη χαρα σου πολυ. Ειναι ομορφο αμα νοιωθεις οτι για πολλα χρονια εχεις βουλιαξει να ξαναβγαινεις στον αφρο....
Στη ζωη δεν πρεπει μονο να προσπαθουμε να θεραπευουμε τα αποτελεσματα αλλα να βρισκουμε την αιτια που τα προκαλει και εκει να επικεντρωνομαστε παντα επικαλουμενοι την "ανωθεν" βοηθεια. Εξ ιδιας πειρας μπορω πλεον να πω οτι ισχυει το "αιτεισθε και δοθησεται" η "κρουετε και ανοιγησεται"....
Απάντηση στην φίλη Ρινα
Αγαπητη φίλη ευχαριστω που χαίρεσαι με την χαρα μου ειναι σαν να ξαναγεννηθηκα απο την μέρα που βλέπω το Μαριο μου να σκαρφαλώνει να περπατα.Οπως τα λες ειναι και εγω ετσι κινούμαι σαν Αντρη ,προσπαθω να βρώ τα αίτια αυτου που συμβαινει και παντα, μα πάντα, εχω το Θεο διπλα μου συμπαραστατη.
Περνώντας χρόνο με τον Μάριο...
Έχοντας το παιδί από κοντά το τελευτάιο διάστημα, η αλλαγή που παρουσιάζετε ως προς την ανάπτυξη του είναι τεράστια. Ζώ μαζί με την μαμά του τις χαρές και τις συγκινήσεις της. Πιστεύω δεν έχει μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπεις τους κόπους σου να ανταμοίβοντα, και η Άντρη μας είνια άξια συγχαρητιρίων με τα τόσα που κάνει για το μωρό της. Εγώ προσωπικά δεν θα σταματήσω να είμαι δίπλα στην οικογένεια γιατό αυτό μου δίνει έναυσμα για ζωή και με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Οικογένεια Ιωάννου απλά ευχαριστώ...
Καλημερα να πώ ότι παλι κλαίω απο συγκινηση, διαβάζοντας τις σκεψεις της Χριστινας. Βλεπετε αγαπητοί φίλοι η ζωή ήταν τσιγκούνα μαζι μου στα καλά μου σκορπουσε απλώχερα δυσκολίες και προβλήματα απο πολυ μικρη ηλικια ίσως για να με δοκιμασει; Ίσως για να με κανει καλύτερο ανθρωπο, δεν ξερω... Ειμαι για ενα πραγμα ευγνώμων όμως οτι την καταλληλη στιγμη στη ζωη του μικρού μου Μαριου μπηκαν ανθρώποι όπως την Ελένη Σάββα, που ειναι η φυσιοθεραπευτρια του μικρου, που καταφερε να γινει η αρχη στο ακατορθωτο ονειρο... με την πειρα τις γνωσεις της, το πεισμα και την αδυναμια - αγαπη στο μικρο μου. Ακομα ειναι η Χριστίνα Ιωάννου που τι να πω για την κοπελα αυτη τα λόγια περιτευουν γιατι ειναι απλα η χαρα της ζωής, και αυτο φαινεται απο την πρωτη στιγμη που την βλέπει καποιος. Ενα πλάσμα που δεν θα μπορουσε να κανει αλλή δουλεια το καταλληλο ατομο στην καταλληλη θεση... Ο Μάριος την λατρευει γιατι απλά τον λατρευει γιατι τα παιδια οτι παιρνουν δινουν... Και σε αυτες τες δυο γυναικες,, οφειλω να πω ευχαριστωωωωωωωώ!