νόηση, ετών 18:)

Το ερώτημά σου το βλέπω μέρες και το σκέφτομαι. Είναι δύσκολο. Βρήκα καλές τις απαντήσεις που σου έστειλαν οι houz και arlekinos. Θέλω να προσθέσω κι εγώ κάτι, και σύ απ'όλα ελπίζω κάτι να βγάλεις. Το καλύτερο είναι οι γονείς να συμφωνούν σε όλα για το παιδί τους. Να έχουν κοινή πορεία πλεύσης. Οταν όμως αυτό δεν είναι δυνατόν, υπάρχει κάτι που σώζει την κατάσταση: να μην κατηγορεί ο ένας τον άλλο για την διαφορετική στάση και -όσο γίνεται- να μην επεμβαίνει. Αν για παράδειγμα ο ένας θέλει να είναι αυστηρός σε ένα θέμα, και ο άλλος δε συμφωνεί, δεν έχει κανένα δικαίωμα να λέει στον πρώτο "πώς φέρεσαι έτσι, τί απαράδεκτη συμπεριφορά". Ο καθένας ας κάνει αυτό που αισθάνεται, αυτό που του λέει το ένστικτό του, χωρίς να κριτικάρει τον άλλο. Ο καθένας ας αποδεχτεί το δικαίωμα του άλλου γονιού να σκέφτεται διαφορετικά και να αντιδρά διαφορετικά, να μην χαρακτηρίζει κανένας τον άλλο, ούτε σαν αδιάφορο, ούτε σαν κολλημένο,ή υπερβολικό ή οτιδήποτε άλλο. Για να κάνω λίγο το "δικηγόρο του διαβόλου", ξέρεις υπάρχουν κάποιοι γονείς -ειδικά πατεράδες- που φέρονται αντιδραστικά προς τους ειδικούς. Φοβούνται υποσυνείδητα οτι "αυτός ο ξένος", ο γιατρός, τους κλέβει το ρόλο, τους βάζει στην άκρη, γίνεται κάτι σαν πατέρας στη θέση τους. Προσπαθήστε να δείτε ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου. Ναι, το ξέρω, στα λόγια είναι εύκολο. Δεν είναι πάντως αδύνατον, και μπορεί αυτό [από μόνο του] να αποδειχθεί πολύ ανακουφιστικό για το παιδί. Περιμένουμε νέα σου. ΥΓ. Το πιο σημαντικό και κόντεψα να το ξεχάσω: ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΡΙΤΟΙ. Αυτοί δεν έχουν καμμία δουλειά. Οι γονείς άμα βρεθούν μόνοι, κι ανεπιρέαστοι, κάπως, κάπου, θα τη βρούνε την άκρη.

Σου εύχομαι ολόψυχα από δω και πέρα να βρείτε τη κοινή σας πορεία. Κάποιες φορές το πρώτο βήμα είναι και το βασικότερο. Ελπίζω να φτάσετε κάποτε στο τέλος της διαδρομής houz

Καλημέρα Έλσα μου, Επειδή δεν έχεις ενεργοποιημένη την επιλογή επικοινωνίας με e-mail μήπως μπορείς να επικοινωνίσεις μαζί μου? Νομίζω οτι έχουμε πιο πολλά κοινά από οτι μπορείς να φανταστείς. Θα περιμένω Λένα Keep Walking!

εχω ενα βαφτηστηρι...ενα παλικαρι 2 μετρα...με δυσλεξια...ελεγε οταν ηταν μικρος κ δεν διαβαζε λογω του οτι κουραζονταν επειδη ηταν δυσλεκτικος κ δεν το ξεραμε...δειρε με μαμα οσο θελεις εγω αλλο δεν διαβαζω...κ το παιδι ειχε τους λογους του που δεν καθονταν να διαβασει...ενω ηταν πανεξυπνος...κ αφου εφτασε στο δημοτικο οθτε κ εγω δεν θυμαμαι ποσο χρονων νομιζω 4η δημοτικου μια δασκαλα το ανεφερε στην μαμα υστερα απο παραπονα της μαμας του οτι ενω ειναι πανεξυπνος δεν καθεται να διαβασει κ κανει ορθογραφικα λαθη πολλα ενω η μαμα του ειναι συνεχως απο πανω του...παλι καλα...κ μετα απο παρεμβαση με ειδικους το παιδι τωρα πια σπουδαζει στα τει σε ενα πολυ καλο τμημα...ειδατε και διαβασε και εγινε κ φοιτητης και δουλευει παραλληλα κ ειναι τετραπερατος πανεξυπνος κ σε πουλα κ σε αγοραζει...μπραβο το παλικαρι μου...μακαρι κ το δικο μου παιδι να ειχε απλα κ μονο δυσλεξια....αλλα δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα για εμας...ευτυχως περναει ο χρονος κ βλεπω βελτιωση στην μικρη μου κ το πιο σημαντικο...νοητικα καταλαβαινει τα παντα κ αντιδρα και εχει αρχισει εδω κ πολυ καιρο να λεει κ λεξουλες κ δοξα τω Θεο που δεν μου το αφησαν φυτο το αγγελουδι μου...σε φτανουν να το πεις κ αυτο...κ ξεροντας οτι υπαρχουν αγγελουδια που ειναι σε πολυ ασχημη κατασταση ποναω και για αυτα κ για τους γονεις τους κ παντα θα παρακαλαω να γεννιουνται γερα παιδια...κ σκεφτειτε οτι καποιοι τα γεννανε γερα κ τα πουλανε ρε παιδια κ αλλοι τα γεννανε με χιλια δυο προβληματα και τα εχουν σπιτι τους και τα φροντιζουν με τοση αγαπη κ λατρεια!!!!!!!!!! που ειναι λες ο θεος μερικες φορες!!!γιατι βασανιζει αυτα τα πλασματα;;;εμενα ακομα με βασανιζει το γιατι!!!! μακαρι να το ξεπερασω αυτο το γιατι για να γινω πιο δυνατη για την μικρη μου αγγελουδινα κ δακρυα να μην ξανα τρεξουν απο τα ματια μου απο στεναχωρια αλλα μονο απο χαρα για αυτην!!!!! σας ευχαριστω...