νόηση, ετών 18:)

(και ολα καλα!) Με ξερετε, δεν με ξερετε? Οταν περναω κατι, θελω να μοιραζομαι την εμπειρια μου μηπως και καποια αλλη μαμα ερθει καποτε στην θεση μου και η εμπειρια μου την βοηθησει. Και τα δυο μικρα μου πασχουν απο "δυσπλασια αδαμαντινης λογω προωροτητας". Μπορει ο Κωστης μου να γεννηθηκε "μπεμπαντας" (3 κιλα!) και να μην ειδε καν την πορτα της ΜΕΝΝ, αλλα η αληθεια ειναι οτι τα παιδια ηταν εναν ολοκληρο μηνα προωρα. Τα δοντακια μας βασανισαν απο νωρις. Εκτος οτι τα σκασμενα κανανε αιωνες να βγουνε (βγαλαμε τα πρωτα 13 μηνων!!), δεν ηταν και πολυ γερα βρε παιδι μου! Ο Κωστης στα 2 1/2 ειχε ηδη τα δυο μπροστινα ψευτικα γιατι αρνηθηκα να αφησω να τα του τα βγαλουν... θα εμενε το παιδι 4 χρονια χωρις δοντια? Ειναι δυνατον? Ετσι τα "εσκασα" γερα (κοντα 500 Ε) για να του ξαναφτιαξουν. Τωρα βεβαια, 6 1/2 χρονων, και με την αυξημενη αναπτυξη που εχει, οχι μονο τα εχει αλλαξει και εχει βγαλει τα μονιμα απο περισυ, αλλα νεογιλα μας εχουν μεινει ακομα 6 μονο... βεβαια ειναι ολα σφραγισμενα αλλα ο Κωστης γενικα συνεργαζεται με την οδοντιατρο σε σημειο που τον παω σε οδοντιατρο ενηλικων πια... Ο Γιαννης ομως... ο Γιαννης (οπως παντα ;)) ειναι αλλη ιστορια! Ο Γιαννης εχει πιο σοβαρη μορφη δυσπλασιας απο τον Κωστη... κατανοητο γιατι ειχει και πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη και πολυ αργη αναπτυξη και γενικα ηταν ενα "στρεσαρισμενο" μωρο στην μητρα. Ετσι εκτος απο τα δυο μπροστινα που βγαλαμε περισυ (και ποσο το μετανιωσα, αν ηξερα οτι 16 μηνες μετα ακομα δεν θα ειχαμε δοντια και μονο 2 μονιμα, δεν θα το εκανα, θα επεμενα να του βαλουν και εκεινου ψευτικα... αλλα κοντευε 5 1/2, υπολογιζαμε οτι σε 6 μηνες το πολυ θα ειχαν βγει τα καινουρια... αμ δε...) Εξι οδοντιατρους δοκιμασα... τιποτα. Τον επιανε αμοκ, ετρεμε ασυστολα, δεν μπορουσε να καθισει οσο "καλος" και αν ηταν οδοντιατρος. Δοκιμασαμε τα παντα... δωροδοκια, αυστηροτητα, με το ζορι... τιποτα. Ειχε και πολλα (8!) βαθια σφραγισματα... πολφοτομες το λενε... συν ενα δοντι που εκανε επανειλημενως αποστημα στο κοκκαλο. Οδοντιατρικο στο ταμειο μας? Ουτε για αστειο για μικρα παιδια... γενικα δεν ειναι φιλικο ταμειο για μικρα παιδια το ΓΕΝ. Το μονο οδοντιατρικο ειναι στο Παιδων Πεντελης και εκεινο μολις προσφατα απεκτησε γιατρο!! Ετσι λοιπον πηγαμε "στην ζουλα", επαιξα το χαρτι των "ειδικων αναγκων" δεν ντρεπομαι να σας το πω... ποτε δεν το εχω χρησιμοποιησει για τιποτα (εκτος απο την παραλληλη φυσικα) και μας ειδαν 26/4... μας ειπαν οτι ναι το παιδι εχει προτεραιοτητα, μας ζητησαν ενα καρο εξετασεις και ακτινογραφια (απο την τσεπη μας φυσικα γιατι σιγα μην ειχαμε ακτινογραφικο για πανοραμικη - δεν δουλευει) και χαρτια απο τον γιατρο του που να λεει οτι εχει ειδικες αναγκες, πως λεγεται το συνδρομο του κτλ... Τελος παντων, μας ειπαν μετα τις εκλογες (τις πρωτες) θα μας παρουν... περνανε... περναει ενας μηνας... δυο μηνες... οταν τους πηρα μονο που δεν με εδειραν!! :( Εγω ευγενικα τους μιλησα, δεν απαιτησα, δεν ειπα τιποτα... τεσπα. Εν τω μεταξυ αρχισα να κανω μια ερευνα γιατι με τρομαξαν οταν ειπαν "να βεβαιωθουμε οτι εχει μονιμα δοντια να αντικαταστησουν αυτα που θα βγαλουμε"... Εχω ενα θεμα που λετε... οταν ακουω να "βγαλουμε δοντια" παθαινω κατι. Ναι, θα τα ξαναβγαλει αλλα ξερετε? Τα νεογιλα ειναι ΠΟΛΥ χρησιμα δοντια... και θα εχουμε μεγαλα προβληματα στην αναπτυξη της σιαγονας αν βγουνε. Ασε που μερικα δεν θα τα αλλαξει μεχρι τα 8, 10 και 12 χρονια... Αρχισα να μαθαινω ιστοριες για παιδακια που για να μην τους κανουν πολυ πολυ δουλεια, τα αφησαν με 4 δοντια!! Κατι μεσα μου με ετρωγε... κατι δεν μου κολλαγε. Ναι ηταν δωρεαν αλλα κατι δεν μου αρεσε... Στο μυαλο μου γυρναγε συνεχεια η απαισια εμπειρια που ειχα με τον Κωνσταντινο για τις αμυγδαλες και κρεατακια που εβγαλε στα 3 στο αλλο Παιδων. Τετοια προχειροτητα, τετοια αναλγησια, και το χερι τεντωμενο για φακελακι απο ολους!!! :( Δεν λεω οτι δεν υπαρχουν καλοι γιατροι στα Παιδων.. φυσικα και υπαρχουν. Εγω ομως μεχρι τωρα μονο εναν γνωρισα που πραγματικα νοιαζεται. Τελικα να μην σας τα πολυλογω, καταληξαμε να ξοδεψουμε τις οικονομιες μου ιδιωτικα σε γνωστο παιδιατρικο νοσοκομειο. Ναι τα εσκασα πολυ πολυ χοντρα αλλα μας φερθηκαν ανθρωπινα και το παιδι μου δεν βασανιστηκε. Δεν μου τον βουτηξαν απο τα χερια, του κραταγα το χερι οσο τον κοιμιζαν και ειμουνα διπλα του οσο ξυπναγε. Ηταν καθαρα, ηταν ευγενικοι, δεν βιαστηκαν, δεν με εκαναν να αισθανομαι οτι ειμαι βαρος και οτι βιαζονται να με ξεφορτωθουν. Ενιωσα ασφαλεια οτι εκανα το σωστο για το παιδι και στο τελος "χασαμε" μονο ενα δοντι. Με ακουσαν και σεβαστηκαν τις επιθυμιες μου... οχι μονο αυτο, αλλα συμφωνησαν και μαζι μου οτι δεν πρεπει να χασουμε δοντια. Πηγαμε το πρωι στις 9 και φυγαμε στις 4... το μονο μου παραπονο το οποιο ομως μου εχει ξανασυμβει γιατι γεννησα και στο ιδιο αυτο νοσοκομειο ηταν οτι αλλη τιμη μας ειχαν πει και αλλα χρηματα (κατα πολυ αυξημενα) μας ζητησαν οταν πηγαμε στο ταμειο... και ολα αυτα με χαζες δικαιολογιες (δεν ηταν μεσα το Φ.Π.Α, οχι αυτη ηταν αν ειχατε ταμειο ΕΟΠΥΥ -που ουδεποτε ειπα οτι ειχα- κτλ). Ο μικρος ειναι λιγο βασανισμενο το στοματακι του, λιγο πρησμενος, λιγο τον ενοχλει η στεφανη που του εβαλαν για να "σωσουμε" ενα δοντακι να μην το βγαλουμε... πειναει αλλα δυστυχως δεν τρωει αυτα που μπορει (γιαουρτι ουτε να το δει, αλεσμενα, φιδε κτλ με τιποτα! ζηταει μπεικον και ποπ κορν!! :( :( ) αλλα πηρε σουπερ δωρο που ηταν τοσο γενναιος. Εκεινο το σκειτμπορντ που ζηταγε απο περισυ. Με ολα τα συνοδευτικα φυσικα... πηρα και 10 μετρα αεροπλαστ να τον τυλιξω καλου κακου και πρωτα ο Θεος την Πεμπτη του εταξα να τον παω στο ΟΑΚΑ να μαθει σκειτ. Τολμαω να του πω οτι εχει διπληγια και οτι εδω καλα καλα δεν μπορει να τρεξει και οτι μολις περισυ εμαθε να ανεβοκατεβαινει σκαλες? Απο την μια τοσα χρονια εχω προσεξει πολυ να τον κρατησω μακρια απο ο,τι θα μπορουσε να αποτυχει γιατι δεν εχει πληρη ελεγχο του σωματος του... απο την αλλη... ποιος θα βαλει ταβανι στο παιδι μου? Θα μαθει σκειτ... γιατι οχι??