Το μικρό ροζ συννεφάκι μου
Κάποτε ήταν ένα κορίτσι, νευρικό, τσαμπουκαλεμένο, συμπαθητικό, αστείο και αγαπητό στην παρέα. Ένα αγοροκόριτσο με ευαίσθητη καρδιά, όταν μεγάλωσε ήθελε να γίνει παιδαγωγός και τα κατάφερε. Δούλεψε με παιδιά έπαιξε πολύ μαζί τους αφού και η ίδια ήταν και είναι ακόμα παιδί. Έκανε τον κλόουν, τον κουκλοπαίκτη, έως ότου παντρεύτηκε εκείνον που αγαπούσε. Μετά από έναν χρόνο έγγαμου, ανθόσπαρτου βίου ήρθε το καινούργιο μέλος στην οικογένεια τους. Ω, Θεέ μου, πόσο μικρός και αβοήθητος έμοιαζε.
Ξανθός με κόκκινα μαγούλα και τέλεια φάτσα. Το μικρό κοριτσάκι είχε μεγαλώσει πια και στα 25 του έγινε υπεύθυνη μανούλα με ότι σήμαινε αυτό. Ο μικρός της άγγελος ήταν το τέλειο μωρό, γλυκό, ήσυχο, δεκτικό, παιχνιδιάρικο. Όσο μεγάλωναν μαζί ανακάλυπταν ο ένας τον κόσμο του αλλού. Η μανούλα ανακάλυπτε σιγά-σιγά ότι ο κόσμος του μικρού της αγγέλου κάπου διέφερε. Το ένστικτο της χτυπούσε τον συναγερμό και εκείνη τον άκουγε. Με όση δύναμη της έδινε ο Θεός άρχισε να ψάχνει τι ήταν αυτό. Τι ήταν αυτό που της έλεγε η καρδιά της. Ήταν μια ιδιαιτερότητα που χάρισαν τα γονίδια στον μικρό της άγγελο που θα τον έκαναν διαφορετικό. Ο κόσμος του παλιού αγοροκόριτσου άλλαξε χρώμα, το μικρό συννεφάκι που την ταξίδευε διαλύθηκε. Συνέχιζαν να μεγαλώνουν μαζί με κομμάτια σκορπισμένα παντού που έγραφαν: "Γκρεμίστηκαν όλα, πονάω, γιατί;;". Μάζεψε τα κομμάτια από το πάτωμα της ψυχής της και έφτιαξε όλο το παζλ, σιγά-σιγά. Τα κομμάτια άρχιζαν να αλλάζουν μορφή. Τώρα έγραφαν: "Γιατί όχι και σε μένα, πονάω, φοβάμαι αλλά θα προσπαθήσω να ξαναβρώ το συννεφάκι μου". Ο μικρός άγγελος της έβρισκε εμπόδια που τον έριχναν ξανά και ξανά κάτω αλλά το κορίτσι μανούλα ήταν εκεί σαν το δεκανίκι του πληγωμένου. Ήταν εκεί και φώναζε, σήκω μην φοβάσαι εγώ είμαι εδώ. Το κοριτσάκι μανούλα δεν ήταν πάντα όμως δυνατό έμπαινε το μικρό διαβολάκι του εγωισμού και της "ξερολίασης" μέσα στο μυαλό της και άνοιγε τρύπες στην ψυχή του μικρού αγγέλου. Όταν κατάλαβε τι λάθη έκανε πήρε στα χέρια της τον επίδεσμο της συγνώμης και έκλεισε όσο μπορούσε τις πληγές του. Τώρα ήταν παιδαγωγός μόνο για κείνον. Ήταν ο κλόουν μόνο για το γλυκό του χαμόγελο. Κάπου στον δρόμο σας μπορεί να τους συναντήσετε χωρίς βέβαια να ξέρετε ποιοι είναι. Θα τους δείτε να περπατούν χέρι- χέρι και να σας χαμογελούν γιατί πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν. Σούλα
Σχόλιο από NOESI.gr: "Βιολόγιο" που δεν είναι μόνο λόγια!
Ξανθός με κόκκινα μαγούλα και τέλεια φάτσα. Το μικρό κοριτσάκι είχε μεγαλώσει πια και στα 25 του έγινε υπεύθυνη μανούλα με ότι σήμαινε αυτό. Ο μικρός της άγγελος ήταν το τέλειο μωρό, γλυκό, ήσυχο, δεκτικό, παιχνιδιάρικο. Όσο μεγάλωναν μαζί ανακάλυπταν ο ένας τον κόσμο του αλλού. Η μανούλα ανακάλυπτε σιγά-σιγά ότι ο κόσμος του μικρού της αγγέλου κάπου διέφερε. Το ένστικτο της χτυπούσε τον συναγερμό και εκείνη τον άκουγε. Με όση δύναμη της έδινε ο Θεός άρχισε να ψάχνει τι ήταν αυτό. Τι ήταν αυτό που της έλεγε η καρδιά της. Ήταν μια ιδιαιτερότητα που χάρισαν τα γονίδια στον μικρό της άγγελο που θα τον έκαναν διαφορετικό. Ο κόσμος του παλιού αγοροκόριτσου άλλαξε χρώμα, το μικρό συννεφάκι που την ταξίδευε διαλύθηκε. Συνέχιζαν να μεγαλώνουν μαζί με κομμάτια σκορπισμένα παντού που έγραφαν: "Γκρεμίστηκαν όλα, πονάω, γιατί;;". Μάζεψε τα κομμάτια από το πάτωμα της ψυχής της και έφτιαξε όλο το παζλ, σιγά-σιγά. Τα κομμάτια άρχιζαν να αλλάζουν μορφή. Τώρα έγραφαν: "Γιατί όχι και σε μένα, πονάω, φοβάμαι αλλά θα προσπαθήσω να ξαναβρώ το συννεφάκι μου". Ο μικρός άγγελος της έβρισκε εμπόδια που τον έριχναν ξανά και ξανά κάτω αλλά το κορίτσι μανούλα ήταν εκεί σαν το δεκανίκι του πληγωμένου. Ήταν εκεί και φώναζε, σήκω μην φοβάσαι εγώ είμαι εδώ. Το κοριτσάκι μανούλα δεν ήταν πάντα όμως δυνατό έμπαινε το μικρό διαβολάκι του εγωισμού και της "ξερολίασης" μέσα στο μυαλό της και άνοιγε τρύπες στην ψυχή του μικρού αγγέλου. Όταν κατάλαβε τι λάθη έκανε πήρε στα χέρια της τον επίδεσμο της συγνώμης και έκλεισε όσο μπορούσε τις πληγές του. Τώρα ήταν παιδαγωγός μόνο για κείνον. Ήταν ο κλόουν μόνο για το γλυκό του χαμόγελο. Κάπου στον δρόμο σας μπορεί να τους συναντήσετε χωρίς βέβαια να ξέρετε ποιοι είναι. Θα τους δείτε να περπατούν χέρι- χέρι και να σας χαμογελούν γιατί πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουν. Σούλα
Σχόλια
Μια πολύ αληθινή ιστορία
Ο επίδεσμος της συγνώμης!!
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια