Προχωράμε ελπίζοντας
Καλες και ταλαιπωρημενες μου μαμαδες γεια σας, καλο μηνα. Εχω καιρο να γραψω τα νεα μας και αρχιζω αμεσως. Ειμαστε οικογενειακως διακοπες και η Ρηνουλα με την αδελφη της χαλανε το κοσμο. Παιζουν ομαλα μεταξυ τους και η Ρηνουλα βλεπει την αδελφη της πολυ θετικα, σαν τη μεγαλη που πρεπει να την ακουει και να τη μιμειται. Εχει ξυπνησει η κοριτσιστικη κοκεταρια, σε ρουχα, κορδελες και τετοια. Καθε φορα που της φτιαχνω τα μαλλια κοιταζεται στο καθρεφτη να δει αν τα 'πιασα καλα...
Εχει αναλαβει μικρες υπευθυνοτητες και με ο,τι καταπιανεται το κανει καλα χωρις ζημιες πχ φερνει πραγματα απο το ψυγειο, ποτιζει, παει το πιατο της στο νεροχυτη, κανονιζει τα φωτα, τα αντικουνουπικα και αλλες τετοιες μικροδουλιτσες. Επισης παιζει με τις φιλες της αδελφης της, λιγοτερο μεν αλλα επικοινωνει καλα. Αυτες τη βλεπουν σαν τη μικρη της παρεας.
Για να σας δωσω ενα παραδειγμα αυτες τις μερες μαθαινουνε ολα τους σχοινακι και συμμετεχει και η Ρηνουλα. Με τη μαμα της παιζουν ωραιοτατο φιδακι. Αυτο της αρεσει ιδιαιτερως και το ζηταει γιατι εχει να κανει με αριθμους με τους οποιους ειναι πολυ εξοικειωμενη και τους χρησιμοποιει αρκετα. Κανει μικρες προσθαφαιρεσεις και τις λεει φωναχτα για να τις επιβεβαιωσουμε. Κανει δε επιτηδες λαθος για να δει αν θα το πιασουμε!
Αυτα ολα που περιγραφω ερχονται απο το χειμωνα οπου εγινε πραγματικη δουλεια με δυο πολυ καλους επαγγελματιες που την εχουν αναλαβει. Μικροεμμονες εχουμε ακομα Φευγουν οι παλιες, παρουσιαζονται κανουργιες-αυτο θα ειναι το μοτο της ζωης της- αλλα το σημαντικο ειναι οτι ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙ ΕΜΕΙΣ πως να τις χειριζομαστε. Οι κοντρες σ αυτα τα παιδια ειναι ατελεσφορες και τα πανε πισω.
Προετοιμαζομαστε πυρετωδως για την Α Δημοτικου στο Δημοσιο σχολειο. Εχουμε βρει ιδιωτικη παραλληλη στηριξη που την εκπαιδευουμε εμεις. Παραλληλα η Ρηνουλα κανει το βιβλιο της πρωτης ωστε να βρεθει λιγο προετοιμασμενη γιατι το κλειδι σ αυτα τα παιδια ειναι η επαναληψη. Τα παει καλα.
Πανω απ ολα ομως προσευχομαστε και ελπιζουμε γιατι βλεπουμε οτι οι προσπαθειες καρποφορουν. Η επικοινωνια της ειναι πολυ καλη με ολους, τραγουδαει πολυ ομορφα, απαιτει τα....συμφεροντα της. Κανει τελειο μπανιο και καταπληκτικες βουτιες!! Τελος να προσθεσω κατι που το ακουσα και απο τους ειδικους, εξελισσεται σε πολυ ομορφο κοριτσακι!
Μπορει οι απαιτησεις της καθημερινοτητας να ειναι πολλες αλλα δεν σας ξεχνω. Παρακαλω τη Παναγια μας να δινει κουραγιο στους γονεις και προοδο στα παιδακια μας. Καλη Παναγια ευχομαι σε ολους και σε σενα Αγγελε.
Σχόλια
Αγαπητέ Άγγελε δεν ξέρω αν έκανα κάτι λάθος
Αγαπητε Αγγελε δεν ξερω αν εκανα κατι λαθος, απλα θα ηθελα η αναρτηση μου "προχωραμε ελπιζοντας" να προστεθει στο βιολογιο μου. Συγγνωμη και παλι.
Αναρτήθηκε!
Μια χαρά τη κάνατε την ανάρτηση. Μερικές φορές το σύστημα χρειάζεται ανθρώπινη παρέμβαση για να πάρει μια ανάρτηση. Αν δεν υπήρχε αυτή η ρύθμιση θα είχαμε πολλές ανεπιθύμητες αναρτήσεις (Spam) όπως αυτές που βλέπουμε μερικές φορές στο Facebook ή σε E-mail που λαμβάνουμε.
Όταν το σύστημα δεν είναι σίγουρο αν μια ανάρτηση είναι Spam η όχι, την κρατά και ζήτα να την δει άνθρωπος για να την εγκρίνει αν χρειαστεί. Έτσι έχουμε το ...νου μας συνεχώς για να δίνουμε την έγκριση για μερικές αναρτήσεις, ακόμα και για τα "βιολόγια".
Πόσα πράγματα μαθαίνει ένας γονιός...
Μερικές φορές διαβάζεις στα "βιολόγια" πάντως και σκέφτεσαι πόσα πράγματα γίνονται μεθοδικά με υπομονή, κόπο και αγάπη με τα παιδιά (μας) όλα εδώ. Θέλει και άλλα μάλλον αλλά αυτά είναι τα βασικά!
Μακάρι να μην ήθελε και τόσο κόπο αλλά μάλλον αυτό είναι στη συνταγή και δεν αλλάζει. Νομίζω ότι εκεί που μπορούν οι γονείς να αλλάζουν τη συνταγή είναι σε όλα τα υπόλοιπα.
Και όπως το λέτε:
και μεις ευχόμαστε να βλέπουμε τις προσπάθειές σας να αποδίδουν και έτσι να δίνουν ελπίδα και σε άλλους!
Άγγελος
Άγγελε σε τσάκωσα να φιλοσοφείς
Αγγελε σε τσακωσα να φιλοσοφεις. Κανεις αυτο που κανω κι εγω συνεχεια τοσα χρονια...Το σχολιο σου μου εδωσε μια αφορμη να πω κατι ακομα. Πραγματι ο κοπος ειναι η συνισταμενη που πρεπει να κατακτησουν ολοι οι γονεις για τα καταπληκτικα παιδακια μας. Κοπος πολυς που δεν εχει διακριση αν ΕΣΥ εισαι αδιαθετη, κουρασμενη, απαγοητευμενη...Και υπαρχουν γονεις που αυτο το κανουν εις διπλουν. Το γιατι δεν μπορουν οι νεες μαμαδες να το καταλαβουν και καμμια φορα γογγυζουν. Εγω σ αυτο το σημειο παλεψα πολυ με τον εαυτο μου και καταλαβα οτι καποιες γενιες - και τον εαυτο μου βαζω μεσα - μεγαλωσαμε με τη προοπτικη της "ησσονος προσπαθειας". Θες γιατι η ανθρωποτητα προοδευε στη τεχνολογια, θες γιατι υπηρχαν καποιες οικογενειακες καταβολες, θες γιατι αυτο απαιτουσε ο περιγυρος, θες γιατι οι γονεις που ειχαν ταλαιπωρηθει στα νειατα τους ηθελαν να προσφερουν το καλυτερο στα παιδια τους, τελος παντων κατι απ ολα η ολα μαζι....Πολλα πραγματα βρηκαμε ετοιμα και ισως δεν τα εκτιμησαμε κιολας οσο επρεπε.
Το "γιατι εμεις;" οταν ετυχε στη ζωη μας η ανατροπη, τουλαχιστον εγω δεν το ειπα ποτε, ουτε καν το σκεφτηκα. Το πως ο Θεος σκεφτεται για τον καθενα μας και τι θα του κανει καλο σ αυτη τη ζωη μονον Εκεινος το γνωριζει. Εμεις αφηνομαστε στο θελημα Του και απλα Τον παρακαλουμε για βοηθεια. Σας ΔΙΑΒΕΒΑΙΩ οτι τη στελνει. Με μυριους τροπους. ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΜΑΣ και στο τελος μιλαει Εκεινος. Να ξερατε ποσες φορες εφθασα στο αμην και τη τελευταια στιγμη οταν ελεγα: Θεε μου δωσε ενα χερακι, δεν αντεχουμε αλλο, παντα ερχοταν βοηθεια, αναπαντεχα, απο το πουθενα. Στη ζωη μου δεν ειχα πολυκοπιασει, σωματικα τουλαχιστον. Τωρα συμπληρωνω το "βιογραφικο" μου και ' αυτον τον τομεα. Δεν ειναι παντα ολα ροδινα, αλλοιμονο. Αλλα υπαρχει ελπιδα, υπαρχουν ανθρωποι που μας αγαπανε, που προσευχονται για μας και ετσι προχωραμε στην ανηφορα. Το δρομο μας τον εδειξε Αυτος που αγκαλιασε το Σταυρο Του. Κοπιασε, ματωσε, πονεσε....ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΙΔΕ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Αγαπημενες μανουλες, μην το βαζετε κατω. Καποια ματια σας παρακολουθουν με αγαπη και κρατουν "σημειωσεις" για την αυτοθυσια σας. Η αγαπη ειναι κατι που εκχεεται παντου, απλωνεται και αγκαλιαζει, ποσο μαλλον η αγαπη της μανας! Και εσας σας αγκαλιαζει η αγαπη της μεγαλυτερης μανας της ανθρωποτητας, της Παναγιας μας.....
Ρήνα, πόσο όμορφα και ουσιαστικά είναι τα γραφόμενά σου
Πόσο όμορφα και ουσιαστικά είναι τα γραφόμενά σου. Χάρηκα πολύ διαβάζοντας για τα επιτεύγματα , τις μεγάλες προσπάθειες της μικρης σας Ρηνούλας. Πάντα να διαβάζουμε τέτοια και να πάιρνουμε όλοι θάρρος για να συνεχίσουμε να προσπαθούμε, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Τα φιλιά μας σε όλους σας...
Αγαπημένη Ρήνα, χάρηκα πολύ με τα νέα σας
Ρηνα χάρηκα πολύ με τα νέα σας... σας εύχομαι να βλέπετε το κοριτσάκι σας να προοδεύει και πίσω από κάθε στροφή να σας δωρίζει η ζωή ένα χαμόγελο. Θαύματα συμβαίνουν γύρω μας κάθε μέρα... για να τα δούμε όμως και να τα εκτιμήσουμε πρέπει να μην τα θεωρούμε αυτονόητα. Κι εμείς σίγουρα τα απολαμβάνουμε πολύ περισσότερο και τα εκτιμάμε γιατί δουλεύουμε γι αυτά... κάθε λεπτό της μικρής σημαντικής ζωής μας. Μια ζωή που αποκτά άλλο νόημα οταν με κόπο απολαμβάνουμε τους καρπούς των προσπαθειών μας. Τα πάντα στη ζωή μας μπορούμε να τα κερδίσουμε...τα σημαντικά! Είναι τόσο όμορφο να καταφέρνεις να βλέπεις με τα μάτια της καρδιάς αυτά που βλέπουν τα παιδιά μας!!!
Χαίρομαι πολύ αν βοηθάω
Κοριτσια, χαιρομαι πολυ αν βοηθαω γιατι και γω πηρα πολυ βοηθεια απο το Noesi και απο καθε ενα βιολογιο ξεχωριστα. Σας ευχαριστω για τα ομορφα λογια σας.