Θα προσπαθήσω να του προσφέρω την καλύτερη ζωή, που θα μπορούσε να έχει, έχει πάντα στο μυαλό του ο 8χρονος Κόνερ

"Όταν αρχίζει ο αγώνας, σκέφτομαι τον τερματισμό. Δε φοβάμαι ούτε για μία στιγμή. Απλώς είμαι περήφανος που τρέχω μαζί του. Όταν τον βλέπω να γελά και να χαμογελά, σημαίνει πως περνά καλά...". Το Iron Kid διεξήχθη στις 11/9/11. Τερμάτισαν τελευταίοι. Στον αγώνα. Και πρώτοι στη ζωή... http://ow.ly/8bn1i Αγάπη!!! Συγκίνηση!!! Δύναμη!!! Ψυχή!!!

Σχόλια

Ένα σημείο που με προβληματίζει

Υποβλήθηκε από anna kal Τετ, 28/12/2011 - 10:23

Πράγματι η ιστορία των παιδιών αυτών είναι αξιοθαύμαστη και συγκινητική. Όμως ένα σημείο στη συνέντευξη του 8χρονου Κόνερ με προβληματίζει. Με προβληματίζει για τα δικά μου τα αγόρια. Λέει το αγοράκι: '' Νιώθω άσχημα γι'αυτόν, όταν εγώ τρέχω κι αυτός κάθεται στην άκρη και κοιτάει....'' Κι εμένα γυρίζουν στο μυαλό μου όλα τα θέματα για τα οποία ο γονιός καλείται να βρει μονοπάτια. Να μην απορρίψει τον αδελφό του. Να μην αδιαφορήσει για τον αδελφό του. Να βοηθάει τον αδελφό του, να φροντίζει τον αδελφό του. Αλλά να τον φροντίζει μόνο από αγάπη. Όχι από εξαναγκασμό, όχι από ''υποχρέωση'' με την κακή έννοια, όχι για τη γνώμη των άλλων. Να μην αισθάνεται άσχημα, γιατί αυτός περπατάει και ο αδελφός του δεν μπορεί. Να μάθει να ζει τη δική του ζωή, της οποίας κομμάτι θα είναι ο αδελφός του. Πόσα θέματα, πόσα θέματα.... Φώτιση να μας δίνει ο Θεός, να βρούμε τον τρόπο.