νόηση, ετών 18:)

Mariahil, Lego, Angela, Eίμασταν στην θέση σας πριν από 7 χρόνια και τώρα έχει λόγο. Δεν κάνουμε και διάλογο περιοπής βέβαια, αλλά ανταλλάσουμε φράσεις και είναι ευχάριστο αυτό. Είναι όμως και δυσάρεστο διότι βλέπεις ότι ο λόγος του απέχει από το κανονικό. Εγώ θα έλεγα ότι αφού λίγο ως πολύ συννενοήστε με τα παιδιά σας, μην σας νοιάζει και πολύ ο λόγος, αλλά να δώσουμε περισσότερη έμφαση στην κοινονικοποίηση τους, περισσότερη προσπάθεια... και ο λόγος θα έλθει.

Καλησπέρα Μαρία!Ευχομαι να πάνε όλα καλά με το Δημήτρη!!!Όλοι εδώ δινουμε τον αγώνα μας.Μια ερώτηση να κανω...Μήπως όλα ξεκίνησαν μετά από εμβολιασμό του παιδιού?Η ηλικία που αναφέρεις παραπέμπει στο MMR(ιλαρα,παρωτιτιδα,ερυθρα).Ισως κ καποιο αλλο εμβόλιο...Δε θέλω να βάλω "ιδεες"αλλα καμια φορά οταν καεις στο χυλο, φυσας κ το γιαουρτι.Θα περιμενω απαντηση σου κ για οτι χρειαστεις ειμαι στη διαθεση σου!Καλο κουραγιο και καλη συνεχεια!!! Φιλικα Αναστασια

Καλησπερα, θα ηθελα να μαθω την εξελιξη των παιδιων, αν και εχει περασει καιρος!

Καλησπέρα! Κάπως έτσι είναι και ο γιος μ! εχει σχεδον 30 λεξεις στο λεξιλογιο του και καποιες απο αυτες μισες αλλα με νόημα! Τον βλεπω οτι μερικες φορες κανει αγωνα να μας μιλησει!δεν κηνυγαω το φυσιολογικο κυνηγαω το καλητερη ζωη!

Στην τελική δεν κάνουμε ότι μπορούμε για να καλυτερέψουμε την ζώη των παιδιών μας. Αν αυτό σημαίνει να επικοινωνεί με κάρτες δεν καταλαβαίνω πιο είναι το πρόβλημα. Ή με νοήματα αν της είναι εύκολο. Η όποια καλύτερευση στην επικοινώνια σίγουρα θα την βοηθίσει να είναι πιό ήρεμη, και να είσαστε όλοι καλύτερα. Έξαλου από έρευνες που έχουν γίνει οι χρήση καρτών και νοήματων βοηθούν την αναπτύξη της λεκτικής επικοινώνιας και δεν την καθύστερουν.

Καλημέρα και καλό μήνα. Είμαι σίγουρος ότι η φάση που περνάς θα καταλαγιάσει και θα δεις τα πράγματα με την ψυχραιμία που απαιτείται. Ούτε ο εκνευρισμός σου, αλλά ούτε κι η κατάρρευσή σου θα βοηθήσουν το παραμικρό, το γνωρίζεις αυτό. Δυστυχώς από τις φάσεις αυτές περνάμε όλοι - δεν είμαι ψυχολόγος κι ούτε υποδύομαι αυτόν τον ρόλο. Η μικρή προσωπική μου εμπειρία είναι οι παραπάνω παρατηρήσεις. Πιστεύω ότι η προσμονή της λεκτικής επικοινωνίας, μας οδηγεί σε λάθος δρόμο και συμπεριφορά/αντίδραση προς το παιδί μας. Και στο σπίτι μας υπάρχουν όλα αυτά που αναφέρεις: ο μεγαλύτερος γιός δεν παίζει με τον μικρότερο, είναι σχεδόν αόρατος, όπως και οποιοδήποτε άλλο παιδάκι. Έτσι είναι όμως και πρέπει να το δεχτούμε. Κι εγώ νόμιζα ότι το μεγάλωμα ενός παιδιού (έχοντας σαν μπούσουλα τον πρώτο μου γιο), ναι μεν έχει τις δυσκολίες του, αλλά τελικά είναι μια όμορφη περίοδος στη ζωή του γονέα. Με τον μικρό μας και την ιδιαιτερότητά του, όλα ανατράπηκαν. Όλα όσα γνώριζα για τα παιδιά, όλα όσα εξυπακούονταν κι όσα έιχα συνηθήσει, απλά δεν ίσχυαν πια. Προχωράμε με νέα δεδομένα, προχωράμε όμως. Keep walking.. Αυτό είναι νομίζω το ρεζουμέ της υπόθεσης. Θα χαρώ να μάθω νέα σου, να είσαι καλά!

Άλλα και εσύ την ξέρεις ακόμα καλύτερα. Εσύ τι πιστεύεις ότι θα την βοηθούσε. Προσωπικά (χωρίς να το παίζω ειδικός) νομίζω ότι τα παιδιά που δυσκολεύονται στην επικοινωνία κάπου τα παρατάνε γιατί τους είναι πολύ δύσκολο. Αν όμως τους δόσεις έναν τρόπο που να μην τους δυσκολεύει τόσο και ανακαλύψουν όλα όσα μπορούν να επιτύχουν όταν επικοινωνούν θα έχουν άλλον ένα λόγο για να προσπαθήσουν περισσότερο. Ο δικός μου λέει καμιά 30αριά λέξεις τώρα. Οι μισές είναι αγγλικές γιατί τις έχει ξεσηκώσει από κάτι παζλ ηλεκτρονικά που παίζει στο κινητό. Εγώ του λέω μπράβο και του επαναλαμβάνω την λέξη και στα αγγλικά και στα ελληνικά. Βλέπω όμως πόσο πιο ήρεμος είναι όταν μπορεί να σου πει τι θέλει, και τον κάνει να αισθάνεται καλά (λάμπει το πρόσωπό του όταν τον καταλαβαίνεις). Καλή τύχη με ότι και να αποφασίσετε

Μιας κι έχω πολύ καιρό να γράψω , το σχόλιο μου είναι για όλους εσάς που ανησυχείτε και αγωνιάτε για την ώρα που θα μιλήσει το παιδί σας. Ο δικός κου είναι πλέον 17 χρόνων... δεν θυμάμαι πότε μίλησε, αλλά μιλάει πλέον. Μικρή σημασία έχει η ομιλία του. Μεγάλη σημασία έχει το πόσο τον απασχολεί το περιβάλλον γύρω του. Εκεί έχουμε δώσει μεγάλη σημασία εδώ και πολλά χρόνια. Τον εντάσσουμε σε κάθε δραστηριότητά μας του δείχνουμε τον κόσμο ( κι ας μην θέλει στην αρχή). Τα παιδιά καταγράφουν ότι βλέπουν κι έρχεται η ώρα που τα χρησιμοποιούν ή τα αναζητούν. Οι κάρτες καλές είναι όταν δεν έχεις καθόλου επικοινωνία με το παιδί. Είναι ένας τρόπος να του τραβήξεις την προσοχή και να γίνει μια καλή αρχή. Όσο τραβάμε την προσοχή αυτών των παιδιών , τόσο καταφέρνουμε και τους δείχνουμε τον δικό μας κόσμο . Είναι σημαντικό - όσο και να τους δυσκολεύει- να κατανοούν και το πως λειτουργεί ο δικός μας κόσμος. Όσο περισσότερο μαθαίνουν για εμάς τόσο πιο συνεργάσιμοι γίνονται. Δεν είναι ώρα να γράψω τρικ και τιπς για το πως πετυχαίνει κανείς αυτά τα πράγματα. Μπορώ όμως να πω πως εμείς προσπαθήσαμε να τον έχουμε μαζί μας σε κάθε τι καθημερινό - όσο δύσκολο και να ήταν- χωρίς ντροπές για τα βλέματα των άλλων. Μην ανησυχείτε για το πόσο ενδεχομένως ενοχλούνται οι άλλοι από το παιδί σας. Σταθείτε σαν να μην συμβαίνει τίποτα μέσα σε ένα εστιατόριο και απολαύστε το φαγητό σας, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Θα έλθει η μέρα που θα κάνετε το ίδιο και θα περάσετε απαρατήρητοι... μα εντελώς απαρατήρητοι. Θα έλθει η μέρα που το παιδί σας θα μιλήσει και θα σας βρίσει κιόλας επειδή το πιέζετε να κάνει πράγματα που αυτό θεωρεί ανούσια και ακαταλαβίστικα. Αυτά μπορώ να σας πω απλά και μόνο μέσα από την εμπειρία του 17χρονου γιού μου Άρη. Για μένα είναι το καλύτερο παιδί όλου του κόσμου και του το λέω πολλές φορές κάθε μέρα!!!

Συγχαρητήρια!!! Πώς καταφερες το υπερκινητικο παιδακι να το (βαλεις κατω) να κανει καποια πραματα... Εμεις εχουμε βλεματικη επαφη αλλα οχι καλη με τον καιρο φτιαχνει???? Καπου εκει γεννηθηκε και ο Βασιλης 27-28 βδομαδες!!!!!

Εμενα δεν μ εχει μιλησει κανεις για φαρμακευτικη αγωγη για τον μικρο μου! Δεν ξερω γιατι...ειναι πολυ νωρις??? 4 ειναι... για ποιο λογο παιρνουν αυτα τα φαρμακα??? Προσπαθω παρα πολυ και σε μεγαλο βαθμο το εχω καταφερει.....

Έχω βουτήξει και κρατώ την αναπνοή μου περιμένοντας μέρα με τη μέρα!!!!! Αυτο ακριβως ζω και εγω ! Καθε μερα ελπιζω οτι κατι καινουριο θα ακουσω....κατι καινυριο θα κανει....εμενα λεει 30 λεξεις οχι ολοκληρες.... Και της χρεισημοποιοι οποτε αυτος θελει......υπομονη και πιστη!

Μαρακη καλημερα.Σε καταλαβαινω απολυτα.Και εγω εφθασα στον πατο παιρνωντασ την διαγνωση .Ομωσ προσπαθεισε να μην αγχωνεσαι και το μεταφερεισ και στο παιδακι σου,ξερω οτι δεν ειναι ευκολο αλλα προσπαθησε.Εμενα ο γιοσ μου ειναι σχεδον 5 τωρα.Μεχρι τα 2,5 δεν μιλαγε καθολου,οποτε και αρχισαμε τησ παρεμβασησ.Σε πληροφορω οτι πλεον εχουμε το ακριβωσ αντιθετο προβλημα.Εκει που μερα νυχτα παρακαλουσα τον θεο να μου πει εστω και μια λεξει,ο μιχαλησ πλεον δεν σταματαει να μιλαει,τοσο πολυ που προσπαθεισαμε με την εργο/πεια να οριοθετησουμε λιγο τιν ομιλια του,και το πετυχαμε.Ο μιχαλησ αυτη τη στιγμη μιλαει πολυ καλητερα και απο καποια παιδακια τησ ηλικιασ του που ειναι εκτοσ φασματοσ.Ακομα και η αρθρωση του ειναι τελεια.Συναινοουμαστε κανονικοτατα.Ο στοχοσ ο δικοσ σου ειναι να βρεισ εναν καλο λογοπαιδικο.Οπωσ και στην δικη σου περειπτωσει ετσι και εγω ειχα την τελεια εγκυμοσυνη το μωρο υγειεστατο μεχρι 14 15 μηνων που αρχισα να βλεπω και αλλα περιεργα πραγματα στο παιδι,εκτοσ του οτι δεν μιλουσε.Οπλισου λοιπον με θαροσ και κουραγιο,βαλε στοχουσ για το παιδακι σου και ολα θα πανε καλα. Με εκτιμηση κικη

Γειά σας. Ήθελα να ξέρω μετά από τόσα χρόνια, τι εξέλιξη τελικά είχατε με τα παιδιά σας? Μίλησαν? 

Εμένα η κόρη μου είναι σχεδόν 5ετων. Δεν μου είπαν τι ακριβώς έχει, άλλοι μου είπαν άτυπο rett, άλλοι σφαιρική αναπτυξιακή καθυστέρηση με αυτιστικο χαρακτηριστικά κτλ. Κάναμε μια εξετάσει εκεί στην Αθήνα στο intergenetics και είδαμε ότι έχει 2 γονιδιακες μεταλλάξεις.

Ούτε εμένα μιλά καθόλου, όλη μέρα θέλει να τις λέμε τραγουδάκια ή να ακούει τραγουδάκια. Όταν θέλει κάτι με τραβάει απ το χέρι και με πάει. Πάει δημόσιο σχολείο σε μονάδα και κάνει θεραπείες από 12μηνων. 

Στην εργοθεραπεια έχει πρόοδο αρκετή αλλά μόνο εκεί κάνει ότι κάνει. Φεύγοντας από εκεί δεν ξανά ασχολείται με παιχνίδια κτλ. Το έχει συνδιασει έτσι.

Στην λογοθεραπεια τώρα δουλεύει με κάρτες. Τα πάει πολύ καλά αλλά πάλι μόνο εκεί ασχολείται. Σπίτι δεν μου δίνει σημασία. Θέλει αν γίνετε το δικό της. Αγκαλιές, παιχνίδι οπότε θέλει και τραγουδάκια 24ωρο. 

Δεν κάνει τίποτα μόνη της. Μόνο πίνει γάλα και νερό. Τα άλλα όλα θέλει βοήθεια. Επίσης πανί δεν μπορώ με τίποτα να της το κόψω. 

Έχει αντίληψη αρκετή. Αλλά οπότε θέλει συνεργάζετε. Πολλές φορές της μιλώ και είναι σαν και μιλάω στον τοίχο. Αν της πω μια νότα τραγουδιού όμως έρχετε πάνω μου απ ευθείας. 

Έχει κάποιος άλλος ή είχε κάτι παρόμοιο με το μωρό του? 

Ευχαριστώ πολυ 

Χρύσα μου έχω κ εγώ ένα αγοράκι 3 ετών στο φασμα του αυτισμού. Ο μικρός λέει κουβεντούλες όπως κ η δικιά σου μετά από πίεση δικιά μου, δεν του δίνω τίποτα αν δεν το πει ή το δείξει. Νοητικά είναι πολύ καλά. Απαντά σε ερωτήσεις τι είναι αυτό; τι θέλεις; λέει το όνομα του. Κάνει φωνούλες ζώων. Προσπαθώ να του βγάλω την πάνα ενώ έχει καταλάβει τι γίνεται δεν τον ενδιαφέρει. Το πρόβλημα που έχει ενώ γνωστικα είναι σε πολύ καλό επίπεδο δεν συνεργάζεται. Δεν αλιλλεπιδρα εύκολα. Υπομονή πολύ χρειάζεται... Έχω τρία παιδιά κ κοντεύω να καταρρευσω 

Το φάσμα του αυτισμού έχει ευρύ πεδίο συμπτωμάτων και για αυτό είναι και διάχυτη ανατπυξιακή διαταραχή. Δλδ σε κάποια από όσα κατακτούν τυπικής ανάτπυξης παιδιά, τα δικά μας υστερούν. Είτε λόγο είτε κοινωνικοποίηση.

Εχω 2 αγορακια 3 κι 1μισι. Με τον 1ο απο νωρις σχετικα, μετα το χρονο, αρχισα να ανησυχω, διοτι δε μιλουσε καθολου, δε συνεργαζοταν, ειχε εκρηξεις θυμου, εμφανιζε καποιες στερεοτυπικες συμπεριφορες.  Κατανοουσε ομως τα παντα, εδειχνε οτι του ζητουσα σε βιβλια, ηξερε ταχρωματα απο εναμισι. Μεχρι 2μισι ελεγε μονο μα, μπα και μμμ για το νερο. Ξαφνικα αρχισε να μιλαει, καθε μερα κι αλλες λεξεις. Πηγαμε σε παιδοψυχιατρο. Διαγνωστηκε με ηπια διαταραχη ασπεργκερ, πραγμα που με παραξενευει διοτι προκειται για κοινωνικοτατο παιδι, παιζει με αλλα παιδακια μια χαρα, προσαρμοστηκε αμεσως στον παιδικο. Ξεκινησαμε λογο κ εργο. Το 2ο παιδι μου: γεννηθηκεμια χαρα καιως 15-16 μηνων ουτε καν παιρνουσε απο το μυαλο μου οτι εχει το παραμικρο! Μαλιστα συνεκρινα τον 1ο που εχει το θεμα με τον 2ο κι ελεγα ο μικρος τα παει πολυ καλυτερα.τελεια βλεμματικη επαφη, σπιρτοζο βλεμμα, χαιρετουσε, εστελνε φιλακια, " κολλουσε πεντε", εκανε μιμησεις ζωων, μπαμπαλιζε, ελεγε καποιες φορες γεια, τζα( οταν παιζαμε), εχτιζε τουβλακια, κυνηγουσε τον 1ο απο πισω να παιξει, να κανει οτι κανει, καναμε " γυμναστικη" πανω κατω τα χερακια κι ενα σωρο αλλα φυσιολογικοτατα της ηλικιας. Ξαφνικα 15- 16 μηνων, δεν μπορω να καταλαβω ποτε κ πως ακριβως, ενα αλλο μωρο...βλεμματικη επαφη μονο οταν θελει, σε παιχνιδια η τραγουδακια. Σταματησε να χαιρεταει, να στελνει φιλια κλπ. Γυριζει γυρω του, βαζει παιχνιδια στη σειρα. Κινειται ακαταπαυστα, αφου τον ταιζουμε κι ορθιο, δεν καθεται. Τις τελευταιες ημερες αρχισε να φωναζει σε θορυβους, π.χ. μπλεντερ, που το ακουει απο παντα χωρις προβλημα ως τωρα. Ξεκινησε το καλοκαιρι να λεει μπαμπα( ασυνειδητα) κ σταματησε. Κανει καποιες μιμησεις ζωων. Ακομη κ στις δωτο κανει μπαμ η διαφορα. Πριν κοιτουσε, χαμοφελουσε, τωρα αδειο βλεμμα απλανες...θα πανε σε ειδικο. Ξερω τι θα μου πει. Ειναι 19-20 μηνων. Σε 4 μηνες διαγνωση και στα 2 μου μωρα! 480 ευρω το μηνα για τον μεγαλο, αλλα τοσα κ περισσοτερα θα δινω για τον μικρο. Απο αυτα θα παιρνω ενα μερος μετα απο πολλους μηνες. Πως στο καλο τα βγαζετε περα; δεν εχουμε απο κανεναν βοηθεια κ ειμαστε στο ενοικιο. Μηπως μπορει να με καθοδηγησει καποιος με τον εοππυ; ο μεγαλος θα παει μια χαρα. Ο μικρος ξαφνικα εγινε πολυ χειροτερα απο τον μεγαλο. Συνεχεια κλαιω κ ζηταω πισω το μωρακι μου. Σαν καποιοςνα το πηρε...