νόηση, ετών 18:)

δεν συμφερει σε κανενα μας

Μεσα σ' αυτα που λες... τα πολλα, τα σωστα, που εγω τα ακουω γιατι εγω ακομα δεν βιαζομαι να σου ριξω πετρα (μπορει να το κανω και γω καποτε δε λεω οτι εγω ειμαι καμια αλανθαστη ή καμια σωστη) λες και λογια που πονανε... να μιλησω συγκεκριμενα, Λες στο houz οτι ειναι λυκοσκυλο που φοβιζει το παιδι του στη m-ama οτι δεν ειναι καλη μαμα και οτι στο ειπε η ανψια της και στην enlogo οτι ειναι λοχιας. Μπορει και να ειναι μπορει και να μην ειναι, με το να τους το πεις ομως φυσικο επομενο ειναι να αρχισουν να πετανε πετρες για να προστατευθουν. Χρειαζεται μεγαλη ψυχικη δυναμη για να μπορει καποιος να ακουει να του λες δεν εισαι καλος γονιος και να σκεφτεται: "Βρε λες να μην ειμαι και να χει δικαιο?" αυτο μπορει να το κανει μονος του σε μια εσωτερικη παλη. Σε σενα ομως σιγουρα θα ριξει πετρες και το τραγικοτερο ειναι πως δε θα σ ακουσει και συ θελεις να σ' ακουσει ετσι δεν ειναι? Πρεπει να σ' ακουσει! Βρες τροπο να γινει αυτο αυτος ειναι ο σκοπος σου. Ειδες ποτε γατα που μολις γεννησε, τι αγρια που φερεται? Εμενα μου ετυχε. Πηγαινα να της βαλω φαϊ και παρολιγο να με φαει. Δειξε τους οτι πας να τους βαλεις φαϊ...

Εξαιτίας του ότι δεν ζούμε τον αυτισμό στον εαυτό μας, μπορεί να έχουμε λανθασμένη αντίληψη γι' αυτόν. Πες μας, λοιπόν, εσύ που ζεις με τον αυτισμό, τι είναι ο αυτισμός για σένα; Πώς έχει βοηθήσει ή έχει εμποδίσει τη ζωή σου;

ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ noesi ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ ΟΤΙ Η star ΕΧΕΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΣ...

Θα μπορούσες να μου το εξηγήσεις; τι συνέβη;

Κυριακο, εχω καιρο να διαβασω σχολια σου.Ελπιζω να εισαι καλα.Σχετικα με κατι που εγραψες για την Περλα...Δεν θελω να παρω θεση σε αυτο γιατι πραγματικα οι ανθρωποι με αυτισμο εχουν διαφορετικο τροπο σκεψης και αντιδρασεις.Σαφεστατα ειναι πολυ χρησιμο να ξερεις πως σκεφτεται ενας ανθρωπος με αυτισμο αλλα μερικες φορες η αμυνα του εισπρατεται ως επιθετικοτητα γιατι φτανει στα ορια της προσβολης οταν υπαρχουν μαλιστα και καποιοι χαρακτηρισμοι.Μην ξεχναμε οτι εδω ο καθε ενας απο εμας εχει την δικη του πορεια και πιστευει πως κανει το καλυτερο για το παιδι του.Ειναι πολυ δυσκολο να αποδεχτεις πως πρεπει να εσυ να μπεις σε μια αλλη λογικη επειδη εχεις εναν πιο ευελικτο τροπο σκεψης απο το παιδι σου. Φιλικα , Ελπιδα

Εψαξα για το ποστ που είχα κάνει αλλά μάλλον μετά το καλοκαίρι έχουν σωθεί μερικά μόνο από αυτά που εχω ποσταρει στ παρελθόν. βρήκα όμως ένα καλύτερο, το " μίλα μη φοβασαι" Δημοσιεύτηκε από karakyri | Πεμ, 27/03/2008 - 06:47 Χαιρετώ τους γονείς του NOESI.gr, και κυρίως την Lenak και την Angela, που βλέπω τις δημοσιεύσεις τους, καθώς και όλους όσους έχω γνωρίσει και μέσα από τις συζητήσεις μας εδώ ή και προσωπικά. Νομίζετε ότι δεν σας βλέπω τόσο καιρό, ή δεν σας ακούω. Και ίσως είσαστε έτοιμοι να ρωτήσετε: - "Που χάθηκες βρε ψυχή; Πού ήσουν Κυριάκο;" - "Εδώ ήμουν. Σας άκουγα. Να μαλώνετε. Να διεκδικείτε. Να φωνάζετε προς το κράτος, τα υπουργεία, τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους που δεν καταλαβαίνουν το "πρόβλημά" σας, το "πρόβλημα" του παιδιού σας!" Και μετά να τα βάζετε με τους ειδικούς, με τις διάφορες μεθόδους θεραπείας, που σας προτείνουν διάφοροι. Σας άκουγα. Η φωνή σας μου τρυπούσε το τύμπανο. Ήθελα να απαντήσω, μα δεν μπορούσα. Σιωπούσα, αναγκαστικά. (Και να μιλούσα, η φωνή μου θα ακουγόταν;) Μετά μαλώνατε μεταξύ σας. Όπως κάνετε και στο σπίτι με το σύζυγο ή την πεθερά (ή το παιδί;) ή στο δρόμο όταν έχει κίνηση, ή όταν στην τράπεζα έχει ουρά. Νευριάζετε, τσαντίζεστε. Τα βάζετε με την άδικη την τύχη σας, γιατί μπήκατε σε αυτό το υποκατάστημα τραπέζης και δεν πήγατε στο άλλο που έχει πιο πολλούς ταμίες και κάνουν πιο γρήγορα. Γιατί πήρατε αυτό το δρόμο για να πάτε στο Κέντρο και όχι τον άλλο που είναι πιο μακρύς, αλλά αν δεν έχει κίνηση, φτάνεις πολύ πιο γρήγορα. Γιατί έχετε αυτό το σύζυγο που δε σας καταλαβαίνει, ή αυτή την πεθερά, (ή αυτό το "προβληματικό" παιδί;) και αν δεν το είχατε η ζωή σας θα ήταν καλύτερη. Και σας ρωτώ: Αν είχατε μπεί στο άλλο υποκατάστημα, είναι σίγουρο πώς θα τελειώνατε πιο γρήγορα; Αν είχατε πάρει τον άλλο δρόμο, τον "καλό", όχι αυτόν τον "προβληματικό" που είσαστε τώρα μποτιλιαρισμένοι, και βαράτε την κόρνα τόσο δυνατά που με ξεκουφαίνετε,(αλλά όσο και να βαράτε δεν προχωράτε μπροστά!) ίσως λέτε να είχατε πάει πιο γρήγορα; Αν είχατε άλλο σύζυγο, άλλη πεθερά, ίσως είχατε ένα άλλο παιδί: ένα παιδί "Φυσιολογικό". "Κανονικό". "Μέτριο φυσιολογικό". "Τυπικό ως προς την ανάπτυξη". "Νορμάλ". (δεν θυμάμαι τώρα άλλα ταμπελάκια). Ίσως η ζωή σας να ήταν καλύτερη; Ίσως εσείς να είσασταν καλύτεροι ως άνθρωποι; Ή μήπως θα ήσασταν το ίδιο καλοί; Ή μήπως χειρότεροι; Ποιος με διαβεβαιώνει ότι θα είσασταν καλύτεροι; Και μετά έρχεται ένα αυτιστικό... Που μιλάει... - "Υπάρχουν και αυτιστικά που μιλάνε;" - "Μπαααα.. Αφού αυτή μιλάει. Άρα δεν είναι αυτιστικό" Και όσο και να μιλάει δεν την καταλαβαίνετε. Κάποιοι την καταλαβαίνετε. Κάποιοι όμως διαισθάνεστε ότι αυτά τα λόγια που σας λέει είναι τόσο σκληρά, που δεν θέλετε να τα ακούσετε. Φωνάζετε! Πιο δυνατά! Για να καλύψετε, με το ύψος της φωνή σας, την αλήθεια που σας λέει. -"Σκάσε! Σκάσε επιτέλους! Γίνε πάλι αυτιστικό και μη μου μιλάς!" Χαίρομαι που με κάνατε πάλι να μιλήσω, να σπάσω τη σιωπή μου. Η αλήθεια είναι ότι ήταν ωραία στη σιωπή μου, αφού δεν είχα την γκρίνια σας καθημερινά. Αλλά δεν ξεχνώ και τις ωραίες στιγμές που είχαμε παλιά. Γί' αυτό ίσως σας μιλάω. Έχω και καλές αναμνήσεις. Το ίδιο και τα παιδιά σας από εσάς!! Θα κλείσω με αυτό που είχα γράψει στο προφίλ μου όταν πρωτομπήκα εδώ, 1,5 χρόνο πριν. Για να δείτε τι κύκλους κάνει η ζωή (ξαναγύρισα στην αρχή): "Χρειάζεται δύναμη για να αποδεχτεί και να αντιμετωπίσει ένας γονιός τη δυσκολία του παιδιού του. Συνεχίστε την προσπάθεια, και όταν κάποιες φορές απογοητεύεστε, γυρίστε πίσω και θυμηθείτε πώς ήταν τα πράγματα πριν από 1-2 χρόνια. Έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο; Έχω δει με τα μάτια μου παιδιά που με τη βοήθεια των γονιών και των ειδικών έχουν πετύχει "μικρά θαύματα". Να έχετε ΠΙΣΤΗ και όνειρα!" Το ξαναγράφω. Ελπίζω αυτή τη φορά να μην με κάνετε να σιωπήσω πάλι. Ευχαριστώ, Κυριάκος PS: Δυστυχώς, σιώπησα στο noesi, σιώπησε και η lenak , και η angela γράφει που και που.

Χάρηκα που το διάβασα αυτό, Μη Φυσιολογική Κοινωνία. Αυτή που βάζει ταμπέλες στα παιδιά, τα κατατάσσει σε διάφορες κατηγορίες αναπηρίας. Ελαφρύ, μέτριο ή βαρύ? Τι αυτισμό έχετε? Υψηλό ή Χαμηλό? Συμφωνώ μαζί σου Καλλιόπη. Διαφωνώ σε ένα πράγμα. Προσπαθείτε να είστε λογικοί αλλά τελικά τι γίνεται? Γράφετε και ξεσπάτε? Για να μην γίνουν μάρτυρες τα παιδιά του "κακού" που υπαρχει στην κοινωνία μας? Αυτού που σας ενοχλεί? Και πώς είναι αυτό λογικό Καλλιόπη? Πώς είναι δυνατό να μεγαλώσεις ένα παιδί χωρίς να γίνει μάρτυρας όσων σε ενοχλούν?? Αυτό είναι στρουθοκαμηλισμός, με συγχωρείς! Το σωστό κατά τη γνώμη μου είναι το παιδί να μαθαίνει και το "καλό" και το "κακό", να σε δει να γελάς αλλά και να κλαις, να σε δει δυνατή αλλά και λυγισμένη. Είναι σημαντικό να ξέρει και τις 2 πλευρές του ίδιου νομίσματος. Να γνωρίζει τι σε κάνει χαρούμενη και τι δυστυχισμένη σε αυτή την κοινωνία. Για να μπορεί κι αυτό όταν μεγαλώσει να κάνει τις επιλογές του. Και λέω στρουθοκαμηλίσμός γιατί όσο και να προσπαθήσεις να κρύψεις τον πόνο σου, την πίκρα σου, το κλάμα σου, το παιδί σου τα βλέπει. Αναγνωρίζει την αλλαγή στον τόνο της φωνής σου, τη στάση του σώματος σου, τα λόγια σου που μπερδεύονται, πιάνει και διαισθητικά την ψυχολογική διάθεση της μάνας. Δεν είναι σαν να κρύβεις το κεφάλι σου και να φαίνεται όλο το σώμα σου? Η Μη Φυσιολογική Κοινωνία βάζει τον αυτισμό στο μη φυσιολογικό πλαίσιο. Εμείς όχι! Υποστηρίζουμε ότι είναι μια διαφορετικότητα, ένας διαφορετικός τρόπος οργάνωσης της ζωής, μια διαφορετική νοοτροπία! Και πολύ πιο Φυσιολογική νοοτροπία από την Νευροτυπική νοοτροπία, κατά την ταπεινή μου γνώμη Φιλικά Κυριάκος

Μπορείς να το κάνεις Καλλιόπη. Κύριο επιχείρημα σου είναι ότι δεν κατανοεί πλήρως το γιατί, γιατί μπορεί να ξεσπάς ή να φρικάρεις. Αυτό ισχύει και αντίστροφα. Γιατί είσαι διαρκώς μες την καλή χαρά, με το γέλιο ενώ μέσα σου κλαις? Ούτε αυτό το κατανοεί πλήρως. Μάλιστα είναι πιο συγχυτικό το θέατρο για το Γιάννη. Διδάσκεις πρώτα μέσα στο σπίτι σου και μετά έξω από αυτό. Το να διδάσκεις θέατρο ή στρουθοκαμηλισμό για να τον προστατέψεις είναι δική σου επιλογή. Δεν θα το κρίνω. Σκέψου μόνο ότι δεν παίζεις μόνο εσύ στην παράσταση αλλά και το παιδί σου. Είναι όλοι πρωταγωνιστές αλλά και θεατές. Φιλικά Κυριάκος

Εδω ειμαι Κυριακο τρεχω και δεν φτανω.Στολισαμε το δεντρο μας και βαλαμε πολυ ελπιδα ,μεγαλη πιστη,αφθονο γελιο,υπερβολικη αγαπη και ζεστες αγκαλιες.Δεν μου αρεσουν τα δεντρα που ειναι μονοτονα και στολισμενα με μπαλες πανομοιοτυπες και μαλιστα του ιδιου χρωματος.Ειναι ανιαρα και σου δινουν την αισθηση του καθως πρεπει.Ακριβως οπως και οι ανθρωποι.Κανενας δεν ειναι ιδιος με τον αλλο αλλα ο καθε ενας εχει την δικη του ομορφια.Κανενα στολιδι στο δεντρο μας δεν ειναι ιδιο με το αλλο .Στην κορυφη βαζουμε καθε χρονο εναν λευκο αγγελο που ελεγα απο μικρα στα παιδια μου πως ειναι ο αγγελος του σπιτιου μας που διωχνει μακρυα την θλιψη,τον οικτο,την μιζερια της ψυχης,τις ασχημες σκεψεις,την επαρση ,τον εγωισμο ,τον φοβο και ριχνει φως στην ψυχη μας ωστε να μπορουμε να βλεπουμε καλυτερα ακομη και κατω απο την επιφανεια. Διαβασα οσα γραφεις για τους γονεις σου...Επειδη ειμαι και εγω μανα δεν μπορω η μαλλον δεν θελω να το κρινω γιατι θελω να πιστευω πως δεν υπαρχει γονιος που να θελει το παιδι του να αισθανεσαι οπως και εσυ αλλα μερικες φορες πεφτουμε σε διαφορα τρυπακια και δεν γεφυρωνουμε την αποσταση με τα παιδια μας .Πολλες φορες τα ΄΄κακα ΄΄των γονιων μας μας κανουν να γινομαστε καλυτεροι και να προσπαθουμε περισσοτερο.Ο Σεφερης εγραφε΄΄Κρινει κανεις σωστα οταν κρινει τρυφερα''και ειχε δικιο....