Έντονο πρόβλημα ενδοσχολικής βίας απέναντι σε παιδί με ΔΑΔ

Καλημέρα σας,στο σχολείο χτυπούν το παιδί μου σε κάθε διάλειμμα από την αρχή του χρόνου. Έχω μιλήσει πολλές φορές στο δάσκαλό του αλλά δεν μπορούν να χειριστούν την κατάσταση. Προτιμώ να το βλέπω έτσι παρά ότι δεν ενδιαφέρονται. Τρώει ξύλο από τρία συγκεκριμένα παιδιά, ομολογώ ότι και ο δικός μου έχει κολλήσει μαζί τους και όσο και αν του λέω να μην τους κάνει παρέα αυτός συνεχίζει. Τον χτυπούν όμως άσχημα, μέχρι που βρήκα μελανιες στα πλευρά του και στο λαιμό του. Επίσης άλλα παιδιά του σχολείου με πιάνουν έξω από το σχολείο και μου λένε ότι τον βάζουν κάτω και οι τρεις και τον κλωτσάνε και τον χτυπούν. Ο γιος μου το βλέπει όλο αυτό σαν παιχνίδι και μου λέει πως οι άλλοι είναι πιο δυνατοί και χάνει στις μάχες.Και αυτό γίνεται σε κάθε διάλειμμα, κάθε μέρα. Έχω το δικαίωμα από το νόμο να βρίσκομαι εγώ στα διαλείμματα να προστατεύω το παιδί μου αφού δεν μπορούν εκείνοι; Δεν ξέρω τι να κάνω πια, έχει που έχει τις δυσκολίες του, βιώνει και όλο αυτό. Φοβάμαι να κάνω και καυγά στους δασκάλους γιατί η αλήθεια είναι δεν θέλω να υπάρχει επίπτωση στη συμπεριφορά τους απέναντι στο παιδί. Μέχρι που η μαμά ενός παιδιού (από αυτά που τον χτυπούν) μου είπε ότι ξέρει για το πρόβλημα του παιδιού μου και μου μίλησε και συγκαταβατικά,δεν θέλει λέει να μαλώσουμε μαζί. Στο τέλος θα φταίει το παιδί μου που τρώει ξύλο και όχι ότι έχουν πρόβλημα αυτοί που το βαράνε.

Τι να κάνω; Μπορώ να βοηθάω το παιδί μου στην αυλή ή απαγορεύεται; Ξέρει κάποιος να με πληροφορήσει αν μου δίνει ο νόμος το δικαίωμα;

Ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

Σχόλια

Απαράδεκτη η στάση του δασκάλου!!!

Υποβλήθηκε από korina Σάβ, 27/04/2013 - 23:32

Απαράδεκτη η στάση του δασκάλου!!! Τι σημαίνει ότι δε μπορεί να χειριστεί τη κατάσταση??? Αυτός είναι ο δάσκαλος και επομένως αυτός είναι ο υπεύθυνος για ότι συμβαίνει εντός του σχολείου! Να απαιτήσεις την παρέμβασή του αλλιώς να ενημερώσεις το σχολικό σύμβουλο.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σχετικά με την ενδοσχολική βία

Υποβλήθηκε από Άγγελος Κουτουμάνος Κυρ, 28/04/2013 - 13:05

Λέτε ότι έχετε μιλήσει πολλές φορές στο δάσκαλό του αλλά δεν μπορούν να χειριστούν την κατάσταση. Προτιμάτε να το βλέπετε έτσι παρά να σκέφτεστε ότι δεν ενδιαφέρονται.

Τι θα πει ότι δεν μπορούν να χειριστούν την κατάσταση; Εσείς προφανώς τους είπατε αυτά που γράφετε εδώ; Εκείνοι τι απάντησαν; Δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά που περιγράφετε και να μην έχουν γνώση! Ένα το κρατούμενο.
Ακόμη και αν δεν έχουν γνώση για όσα λέτε, τι έκαναν από όταν τους μιλήσατε για το τι πιστεύετε εσείς ότι συμβαίνει; Δεύτερο κρατούμενο.
Μιλήσατε σε άλλον εκτός από τον δάσκαλο στο σχολείο;

Δεν είναι λύση σωστή να πάτε εσείς εκεί στα διαλείμματα. Δείτε προσεκτικά τη σελίδα του NOESI.gr για την ενδοσχολική βία: http://noesi.gr/endosxoliki-via

Λειτουργεί η Τηλ. Γραμμή 8018011177 "Γραμμή – Σύνδεσμος" της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. για θέματα Συμβουλευτική Τηλεφωνική Γραμμή για την Ψυχική Υγεία Παιδιών & Εφήβων, που αφορούν τους γονείς. Αστική χρέωση για όλη την Ελλάδα.
Δείξτε στο παιδί σας βίντεο από τη σελίδα http://noesi.gr/endosxoliki-via και συζητήστε μαζί του για όσα βλέπετε. Τι σας λέει; Σας μιλά για αυτό που του συμβαίνει (στο σχολείο);

Με εκτίμηση,
'Αγγελος Γ. Κουτουμάνος
Κοινωνικός λειτουργός
Εκδότης NOESI.gr

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Noμίζω πρέπει να ξεκινήσεις από το παιδί

Υποβλήθηκε από anna kal Κυρ, 28/04/2013 - 20:40

Νομίζω πρέπει να κάνεις μια προσεχτική έρευνα πρώτα πρώτα με το παιδί και να φωτίσεις όλες τις πλευρές αυτής της ιστορίας και έπειτα να αποφασίσεις τι θα κάνεις. Η περίπτωσή σας δεν είναι η κλασική μορφή ενδοσχολικής βίας, η διαφορά είναι ότι το παιδί πηγαίνει μόνο του σ'αυτήν την παρέα και προσκολλάται μαζί τους. Ίσως βέβαια στις γραμμές που βοηθούν σε θέματα ενδοσχολικής βίας να έχουν κάποιες απαντήσεις και γι'αυτήν την περίπτωση, ωστόσο πρέπει να συγκεντρώσεις προσεχτικά όλα τα στοιχεία και να τα μελετήσεις. Τα ερωτήματα που γεννώνται σε μένα είναι τα εξής: α) Γιατί το παιδί πηγαίνει συνέχεια σ'αυτήν την παρέα; Μήπως είναι αυτά τα παιδιά τα μόνα που τον δέχονται στην παρέα τους, οπότε είναι αποφασισμένος να διατηρήσει την ιδιότητά του ως μέλος της παρέας με κάθε κόστος, ακόμη και με το να τρώει ξύλο; β)Τον χτυπάνε μόνο αυτοί ή χτυπάει και αυτός; γ)Εάν απομακρυνθεί από την παρέα αυτή, θα τον κυνηγήσουν για να τον χτυπήσουν ή θα αδιαφορήσουν γι' αυτόν; δ)Η μητέρα του άλλου παιδιού γιατί μίλησε έτσι; Ποια είναι η δική της άποψη γι'αυτήν την ιστορία; ε) Οι δάσκαλοι τι λένε; Τι ακριβώς συμβαίνει κατά τη γνώμη τους; στ) Τα άλλα παιδιά που σε πιάνουν έξω απ' το σχολείο, είναι πρόθυμα να τον κάνουν παρέα; Νομίζω αφού απαντηθούν όλα αυτά τα ερωτήματα με τις λεπτομέρειές τους, μπορείς να καταστρώσεις ενα σχέδιο δράσης, ν'απευθυνθείς όπου είναι απαραίτητο (γραμμές ενδοσχολικής βίας, παιδοψυχίατρο κλπ, όπου θεωρείς ότι θα βοηθηθείς) και κατόπιν να σκεφτείτε τι θα γίνει την επόμενη σχολική χρονιά π.χ αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος ή ότιδήποτε άλλο.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Προς κο Κουτουμάνο και Anna cal

Υποβλήθηκε από Μαριαλεξ Δευ, 29/04/2013 - 01:24

Καταρχήν ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντησή σας. Να σας δώσω, λοιπόν, λεπτομέριες περισσότερες για την όλη κατάσταση. Στην αρχή το παιδί πήγαινε στην παρέα αυτή, εκείνα δεν τον ήθελαν και τον έσπρωχναν και κάποιες φορές τον είχαν χτυπήσει κιόλας. Το είχα συζητήσει με το δάσκαλό του και μου είχε πει πως δεν μπορεί να βρίσκεται ο ίδιος στην αυλή σε κάθε διάλειμμα για να τον προσέχει. Μετά από λίγο τον δέχτηκαν στην παρέα τους και έπαιζαν κάνοντας μάχες και κάθε φορά εκείνος "έχανε" και τον έβαζαν κάτω και οι τρεις και τον χτυπούσαν. Κάθε φορά που του μιλούσα, του έλεγα να μην τους πλησιάζει και όταν ξεκινούν να τον χτυπούν να πηγαίνει κοντά σε κάποιο δάσκαλο και ότι αυτό που κάνουν δεν είναι παιχνίδι και ότι μπορεί να τραυματιστούν σοβαρά. Το παιδί μου απαντούσε πως ο ένας από αυτούς είναι φίλος του (μένουμε και δίπλα και όλο το καλοκαίρι έκαναν παρέα χωρίς όμως συγκρούσεις). Γενικά όμως αυτή η τριανδρία είναι από τους πιο ζωηρούς μαθητές του σχολείου και έχουν και άλλοι γονείς πρόβλημα. Μετά άρχισε να μιμείται την συμπεριφορά τους και πήγαινε και έσπρωχνε κι αυτός δεν τους χτυπούσε όμως. Και στο τέλος του διαλλείμματος βρισκόταν το παιδί στο πάτωμα και έκλαιγε και δεν ήθελε να μπει στην τάξη. Ο δάσκαλος, κάθε φορά που μιλάμε, προσπαθεί να με καθησυχάσει λέγοντάς μου πως παίζουν, και πως το παιδί κάνει παρέα και με άλλα παιδιά αλλά προτιμάει να είναι κυρίως με αυτούς και ότι δεν μπορεί να τον πείσει για το αντίθετο. Τον τελευταίο καιρό που πηγαίνουμε καθημερινά στις κούνιες κοντά στο σχολείο, παιδιά που είναι στο ίδιο σχολείο με το παιδί δεν τον θέλουν στην παρέα τους και του λένε "είσαι μωρό γιατί κλαις συνέχεια στο σχολείο", με αποτέλεσμα το παιδί να έρχεται κοντά μου και να μου λέει πως δεν τον θέλουν και πως τον σπρώχνουν (είναι αλήθεια αυτό γιατί το βλέπω κι εγώ). Τα παιδάκια, που μου λένε τώρα πως χτυπούν το παιδί μου, είναι όλα κορίτσια και μάλιστα πηγαίνουν κοντά του όταν γίνονται όλα αυτά στο σχολείο για να τον σηκώσουν και να τον ηρεμήσουν. Όταν είναι με λίγα παιδιά λειτουργεί καλύτερα και είναι πιο συνεργάσιμος. Έχω παρατηρήσει επίσης πως με τα ήρεμα παιδιά είναι κι αυτός ήρεμος και με τα πιο ζωηρά πιο αντιδραστικός. Μέχρι τώρα όμως δεν είχαμε αντιμετωπίσει πρόβλημα στις συναναστροφές του με άλλα παιδιά, ούτε ήταν ποτέ επιθετικός. Οι δάσκαλοι και βέβαια έχουν γνώση για ό,τι συμβαίνει αλλά αν ήθελαν να βρουν λύση δεν θα είχαν βρει; Θα μπορούσαν π.χ. να τους έχουν σε χωριστές αυλές. Ανησυχώ, πρώτα από όλα, μην χτυπήσει σοβαρά και, δεύτερον, μην αρχίσει και χτυπάει και αυτός. Προσπαθούσα να είμαι συνεργάσιμη και χαμηλών τόνων, όχι όμως και να μιλούν στις άλλες μαμάδες για την διάγνωση που έχει το παιδί μου. Το πρόβλημα είναι σίγουρα πολυσύνθετο και γι αυτό και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, γιατί προσπαθώ να είμαι αντικειμενική και να καταλάβω πρώτα από όλα ποια είναι η δυσκολία του δικού μου παιδιού. Πιστεύω πως έκανα λάθος όμως, που δεν ήμουν πιο απόλυτη απο την αρχή, γιατί δεν θα ήταν τόσο μεγάλο το πρόβλημα τώρα αν ήμουν πιο αυστηρή μαζί τους. Να προσθέσω πως στην αρχή του σχολικού έτους είχα δώσει στον δάσκαλο τα στοιχεία του κέντρου, τον είχα ρωτήσει αν ήθελε να τον καλέσουν εκείνοι και μου είπε πως θα επικοινωνήσει αυτός και το έκανε μετά από τρεις μήνες. Ευτυχώς όμως, από την στιγμή που μίλησαν συνεργάστηκαν καλά και η εικόνα του παιδιού μέσα στην τάξη είναι σε γενικές γραμμές καλή και μαθησιακά είναι πολύ καλός. Η αλήθεια σε όλες τις καταστάσεις πάντα είναι κάπου στη μέση. Θέλω να είμαι αντικειμενική και να μη τα βάζω με όλους και με όλα αλλά να μπαίνω και στη θέση των άλλων για να καταλάβω τι συμβαίνει πραγματικά για να μπορέσω έτσι να βοηθήσω το παιδί να έχει μια ομαλή ζωή στο σχολείο. Σίγουρα είναι δύσκολο για τον δάσκαλο να χειριστει καταστάσεις για τις οποίες δεν έχει εκπαιδευτεί, κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει ψυχολόγος σε κάθε σχολείο για να τους συμβουλεύουν ώστε να μη νοιώθουν και οι εκπαιδευτικοί και εμείς οι γονείς ότι δεν έχουμε τη σωστή στήριξη και να επεμβαίνουν την σωστή στιγμή με τον κατάλληλο τρόπο. Δεν θα έκανα ποτέ αναφορά σε σύμβουλο και να θέσω σε κίνδυνο τη δουλειά άλλων ανθρώπων, πρώτα από όλα γιατί δεν ξέρουν πως να χειριστούν τέτοια παιδιά, όπως δεν ήξερα κι εγώ. Μήπως όμως πρέπει να γίνω πιο σκληρή για να προστατεύσω το παιδί μου; Και μόνο που σας γράφω νοιώθω πως δεν είμαι μόνη και με βοηθά να βλέπω πιο καθαρά και πιο λογικά, αν θέλετε, τις δυσκολίες μου. Όταν βλέπεις το παιδί σου κάθε μέρα με μελανιές, η πρώτη σκέψη είναι να πας να γκρεμίσεις το σχολείο. Σας έγραψα, λοιπόν, και διάβασα ξανά και ξανά το γραπτό μου και τα σχόλιά σας, είδα την τηλεδιάσκεψη που μου προτείνατε μαζί με το παιδί, πήρα το χρόνο μου για να ηρεμήσω και αναρωτήθηκα σε τι μπορεί να φταίει και το δικό μου παιδί και πώς θα του εξηγήσω ότι αυτά δεν είναι παιχνίδια αλλά ότι πρόκειται για ωμή βία. Ότι ούτε σπρώχνουμε άλλα παιδιά αλλά και δεν δεχόμαστε να μας χτυπάνε. Θα φέρω την ψυχολόγο μας λοιπόν στο σχολείο να παρακολουθήσει το παιδί, αν δεχτεί φυσικά η Διευθύντρια, για να δούμε τι μπορούμε να δουλέψουμε εμείς από την πλευρά μας. Και θα συζητήσουμε μαζί με εκείνη που είναι πιο ειδικός και ξέρει και το παιδί καλά, πώς θα πρέπει να χειριστούμε την κατάσταση. Κι εκείνοι να δουν τι πρέπει να κάνουν ώστε να περιορίσουν τα άλλα παιδιά ώστε να μην είναι τόσο επιθετικά. Με βασανίζει όμως το γιατί ο δικός μου δεν καταλαβαίνει ότι δεν πρέπει να τους πλησιάζει. Ευχαριστώ για τις πολύτιμες συμβουλές σας και για τα ερωτήματα που μου θέσατε. Με βοήθησαν να δω πιο συνετά το πρόβλημα και πιο αντικειμενικά. Είστε η αγκαλιά που δεν έχω στις δύσκολες μέρες μου και ο ακροατής που καταλαβαίνει. Σας ευχαριστώ πολύ ! Με εκτίμηση Μαρία

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Για τη Μαρία

Υποβλήθηκε από Ελένη Δευ, 29/04/2013 - 10:11

Καλημέρα Μαρία! Ξέρω ακριβώς πως αισθάνεσαι, διότι και ο δικός μου έτρωγε πολύ ξύλο για μία χρονιά στο σχολείο. Βέβαια, οι συνθήκες στη δική μας περίπτωση ήταν τελείως διαφορετικές, οπότε δεν έχω να σου πω τίποτα άλλο από αυτό που σου έχουν ήδη πει. Το μόνο που έχω να σου πω με σιγουριά είναι το ότι αφενός δε θα βοηθούσε καθόλου, μια που ήδη τον λένε μωρό, αφετέρου δε, επιτρέπεται μόνο αν έχεις απόφαση από το ΚΕΔΔΥ που να επιτρέπει την παράλληλη στήριξη (διότι αυτό είναι η παρουσία ενός ανθρώπου δίπλα στο παιδί σου στα διαλλείματα, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος είναι γονιός). Εγώ το έχω ξαναπεί πολλές φορές ότι με την παράλληλη στήριξη σώθηκα σε ότι αφορά τα διαλλείματα κυρίως. Το παιδί μου έπαψε να τρώει ξύλο, να μη θέλει να πάει σχολείο, να βλέπει εφιάλτες και να έχει τικ. Βέβαια, ξαναλέω όιτι οι συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές σε μας, αυτοί που το χτυπούσαν δεν ηταν "παρέα του". Η μία ομοιότητα ωστόσο ήταν ότι από το σχολείο μου είπαν ότι το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν συστάσεις προς τους γονείς του παιδιού που χτυπούσε το γιο μου, και μια που εκείνοι ήταν απρόθυμοι να συνεργαστούν τα χέρια τους ήταν δεμένα. Όταν μου το είπαν αυτό βέβαια τους είπα ότι εγώ ήμουν απολύτως πρόθυμη να τους τα λύσω τα χέρια και ότι θα έφτανα μέχρι τον υπουργό παιδείας για να τους λυθούν τα χέρια, κι επειδή με ξέρουν ότι θα το έκανα (γιατί με ήξεραν και από άλλα πράγματα), κάπως κινήθηκαν, και με πήρε τηλέφωνο το ίδιο απόγευμα η μάνα του νταή μας να μου ζητήσει συγγνώμη και να μου ζητήσει να βρούμε τρόπο να λύσουμε το θέμα. Ίσως θα βοηθούσε να τους έλεγες ότι είσαι διατεθιμένη να κάνεις αναφορές όπου χρειάζεται (στο σύμβουλο, στο υπουργείο, κλπ) προκειμένου να τους "λύσεις τα χέρια" και όχι φυσικά για να εκθέσεις την ανικανότητά τους... Τι να πω... Καλή δύναμη! Ελένη

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Διάβασα πολύ προσεκτικά το μήνυμα σου

Υποβλήθηκε από anna kal Δευ, 29/04/2013 - 16:54

Πράγματι έχεις μελετήσει όλες τις λεπτομέρειες του θέματος και μου δίνεις κι εμένα να καταλάβω τι τρέχει στ' αλήθεια. Καταλαβαίνω λοιπόν τα εξής: Ο σύνδεσμος γι'αυτήν την παρέα είναι το γειτονάκι σας και αυτός είναι ο λόγος που προσέγγισε ο μικρός σου την παρέα αυτή, για να είναι με το φίλο του που τον ξέρει απ' τη γειτονιά και πέρασαν μαζί ένα ωραίο καλοκαίρι. Προφανώς αυτός είναι και ο μόνος φίλος του, σύμφωνα με αυτά που γράφεις για την παιδική χαρά. Πιθανόν ο φίλος του αυτός να ήταν και ο λόγος που τελικά τον δέχτηκαν σ'αυτήν την παρέα, της οποίας πιθανότατα αρχηγός είναι κάποιος απ' τους άλλους δύο, ο οποίος δίνει και τον τόνο στην παρέα ( δηλ. ζωηράδα, αταξίες, ξύλο κλπ. Έκαναν λοιπόν τη χάρη στο τρίτο μέλος της παρέας να δεχτούν το γιο σου αφού είδαν ότι καλύπτει μία δική τους ανάγκη δηλ. αυτόν που χρειάζονταν για να τον παλεύουν, να τον βάζουν κάτω και να τον δέρνουν και έτσι να επιβεβαιώνουν το αντριλίκι τους. Πιθανότατα αυτό έχουν διδαχθεί στο σπίτι, ότι ο άντρας επιβεβαιώνεται από τη δύναμη, αν δέρνει κλπ. Ίσως όχι με λόγια, αλλά τα παιδιά μαθαίνουν πάντα από το παράδειγμα και όχι απ' τα λόγια. Να σου πω και δύο παραδείγματα: Ο βαφτισιμιός μου πρόπερσι που πήγαινε τετάρτη δημοτικού, υποδέχτηκε στα γενέθλιά του ένα παιδί φιλικής οικογένειας που δεν το βλέπει συχνά με την εξής ερώτηση "Τι κάνεις φίλε μου; Δέρνεις κανέναν στο σχολείο;". Ένας μαθητής δε, που είχα πριν από πολλά χρόνια, τότε που έκανα ιδιαίτερα μαθήματα μου, ο οποίος επίσης ήταν τότε 10-11 χρονών, μου έδειχνε σε κάθε μάθημα με υπερηφάνεια τις μελανιές που είχε απ' το ξύλο που έπαιζε. Εγώ λοιπόν στο γιο σου βλέπω μια πολύ φυσιολογική και συγκινητική συμπεριφορά, διεκδικεί με κάθε τρόπο το μοναδικό φίλο που έχει. Απλώς λόγω του παιδικού μυαλού αλλά και ίσως της διάγνωσής του (επιφυλάσσομαι γιατί δεν γνωρίζω) δεν κατανοεί ότι αυτή η παρέα είναι λάθος. Εκεί θα έρθεις εσύ σαν γονιός να δράσεις. Θα έλεγα να ρωτήσεις το δάσκαλο με ποια άλλα παιδιά κάνει παρέα, αν και απ' αυτά που γράφεις γι'αυτόν θεωρώ ότι δεν αντιμετωπίζει με τη δέουσα σοβαρότητα την κατάσταση και πιθανόν αυτό που λέει να μην ισχύει. Αν όντως υπάρχουν άλλα παιδιά που κάνουν το παιδί παρέα, θα σου έλεγα να προσπαθήσεις να εντείνεις τις κοινωνικές επαφές με αυτά τα παιδιά εκτός σχολείου, ώστε να ξεκόψει απ' τον τωρινό του φίλο, ο οποίος είναι ενταγμένος σ'αυτήν την παρέα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως από τους 7,8,10; δασκάλους του σχολείου, δεν μπορεί κάποιος να έχει την προσοχή του στην ώρα του διαλείμματος πάνω στη συγκεκριμένη παρέα, ώστε να μη συμβούν έκτροπα, αφού ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Είναι τόσο δύσκολο πια; Αυτό είναι θέμα Διεύθυνσης του σχολείου. Κάντους αυτήν την ερώτηση. Τα χτυπήματα είναι σοβαρότατο πράγμα και ειδικά οι κλωτσιές. Δεν είναι μόνο οι μώλωπες στο δέρμα, από μέσα υπάρχουν εσωτερικά όργανα. Δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν ευθύνη αν πάθει κάτι το παιδί στο σχολείο; Μάλλον πρέπει να τους το θυμίσεις εσύ και να τους φοβίσεις και λίγο. ΄ Απ' όλα όσα γράφεις σε δύο πράγματα έχω μια αντίρρηση. Πρώτον, εγώ δεν θα είχα πρόβλημα να προσφύγω στο σύμβουλο. Δεν τους εκθέτεις, ψάχνεις μια λύση. Η δική μου επιφύλαξη είναι κατα πόσον ο σύμβουλος θα ενδιαφερθεί, γιατί η δική μου εμπειρία με τους συμβούλους είναι άσχημη, αντιμετώπισα πλήρη αδιαφορία. Δεύτερον και να με συγχωρήσεις, στο λέω με πολλή αγάπη, να μην έχεις πρόβλημα αν θα αναφέρουν σε κάποιους γονείς τη διάγνωση του γιου σου. Εγώ το λέω αυτό γιατί η διάγνωση του δικού μου γιου (εγκεφαλική παράλυση - κινητική αναπηρία) είναι πασιφανής. Και να ήθελα δεν θα μπορούσα να το κρύψω. Σε διαβεβαιώνω απ' την εμπειρία μου ότι μέσα σ'αυτούς που θα μάθουν, η πλειοψηφία θ'αδιαφορήσει, μερικοί θα ενοχληθούν, αλλά θα υπάρξουν και λίγοι, οι οποίοι θα σε βοηθήσουν πραγματικά, αρκεί να τους δώσεις μια ευκαιρία να σας μάθουν. Εμένα προσωπικά δεν με νοιάζει τι γνώμη έχει για μας ο κόσμος, αν μας λυπάται, αν μας αποφεύγει κλπ. Με νοιάζει μόνο τι γνώμη έχει για μας ο Θεός. Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι κάποια στιγμή το γιο μου θα τον νοιάξει η γνώμη των ανθρώπων, αλλά το δουλεύω από τώρα που είναι μικρός, να μην το παίρνει κατάκαρδα. Για να τελειώσω, επειδή μακρηγόρησα, εγώ καταλαβαίνω το εξής: Το παιδί σου διψάει για φιλία, όπως κάθε παιδί. Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη του που δέχεται ακόμη και το ξύλο. Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ο σωστός φίλος. Είτε στο σχολείο αυτό, είτε έξω απ' αυτό, είτε σ' ένα άλλο σχολείο. Ευτυχώς η σχολική χρονιά τελειώνει και θ' ανασυντάξετε τις δυνάμεις σας. Εγώ πιστεύω πολύ στη δύναμη της προσευχής. Ας προσευχηθούμε λοιπόν μαζί να εμφανιστεί ένας καινούριος φίλος.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σκέψεις για το περιστατικό που ανέφερες Μαρία

Υποβλήθηκε από irene_08 Τρί, 30/04/2013 - 01:39

Από αυτά που γράφεις νομίζω πως χρειάζεται μια πιο στοχευμένη δουλειά με το παιδί στο θέμα της φιλίας. Οχι πως το σχολείο δεν οφείλει να κινητοποιηθεί και να πάρει θέση, αλλά δυστυχώς πρέπει να "προλαβαίνουμε" κάποιες καταστάσεις μέχρι να πάρει μπρος το σύστημα, στην προκειμένη περίπτωση το σχολείο. Στη θέση σου θα ζητούσα συνάντηση με τον διευθυντή και συγκεκριμένη απάντηση και πλάνο συνεργασίας για την επίλυση του προβλήματος. Παράλληλα σε συνεργασία με ψυχολόγο ή ειδική παιδαγωγό, όποιον συνεργάζεστε, θα δουλεύαμε το θέμα της επιλογής φίλου, των ορίων και του αυτοσεβασμού.. και γενικότερα τους "κανόνες" της φιλίας, όσο αυτά τα πράγματα μπορούν να ειπωθούν. Πάντως από αυτά που περιγράφεις θα συμφωνήσω με μια μητέρα που ανέφερε στο σχόλιο της πως δεν είναι μια μη φυσιολογική η συμπεριφορά του παιδιού. Νομίζω πως όλοι μας σαν παιδιά μπήκαμε στον πειρασμό να ανήκουμε στην παρέα των "δυνατών", αν δεν ανήκαμε ήδη. Κάποιοι το επιχειρησανε. Απλά ίσως ο γιος σου να μην αντιλαμβάνεται στο έπακρο τα όρια αυτής της δοκιμής του, που και πάλι είναι παιδί, δεν μπορεί να γνωρίζει επακριβώς να οριοθετεί τον εαυτό του. Δεν θέλω να ακυρώσω την διάγνωση του παιδιού με αυτό το σχόλιο, απλά διαβάζοντας το μου ήρθανε στο μυαλό διάφορες αντίστοιχες ιστορίες που θυμήθηκα από το σχολείο. Εύχομαι να βρεις μια λύση στο θέμα που σας απασχολεί και γρήγορα να το αφήσετε πίσω.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σχετικά με την ενδοσχολική βία

Υποβλήθηκε από Αλεξάνδρα Τρί, 30/04/2013 - 16:49

Αγαπητή Μαρία, θα ήθελα να σε ρωτήσω τι τάξη πάει το παιδί και αν έχετε απευθυνθεί στα κεδδυ για παράλληλη στήριξη. Νομίζω πως θα ήταν σωτήρια στην περίπτωση του μικρού σου. Έχεις μιλήσει με το σύμβουλο ειδικής αγωγής της πρωτοβάθμιας; Νομίζω είναι ο πιο κατάλληλος να προτείνει κάποια λύση. Στο θέμα των δασκάλων θα έπρεπε ίσως να πιέσεις λίγο περισσότερο, αφού μέσα στα καθήκοντά τους είναι πρώτα πρώτα να προστατεύουν τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών. Εξάλλου εδώ μιλάμε για σοβαρά χτυπήματα που θα μπορούσαν να βλάψουν άσχημα το παιδί. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να ορίσουν κάποιον από τους εφημερεύοντες (είναι 3-4 σε κάθε διάλειμμα φαντάζομαι) να προσέχει ειδικά αυτήν την ομάδα μαθητών και να παρεμβαίνει εάν χρειαστεί. Επίσης, θα συμφωνήσω με τις κοπέλες που πρότειναν να "δουλέψεις" το θέμα της φιλίας με άλλα παιδιά, ώστε να αρχίζει να ξεκολλάει ο μικρός απο τη συγκεκριμένη παρέα. Ευτυχώς, η σχολική χρονιά πλησιάζει προς το τέλος της, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί του χρόνου. Καλό θα ήταν να έχεις στο μυαλό σου σαν ενδεχόμενο την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος...

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ο γιος μου ο Τάσος είναι τώρα 12 χρονών

Υποβλήθηκε από tasos Κυρ, 12/05/2013 - 19:18

Πάει στην έκτη τάξη .-

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

το λέω αυτό γιατί όλα τα χρόνια στο σχολείο δεν υπήρξε ούτε μία ημέρα ( σχεδόν ) που το παιδί όταν ερχόταν σπίτι δεν είχε ούτε δημάδι ( μελανιά γρατσουνιά κλπ) .

Πάντα η ίδια παρέα που την μια είναι φίλοι και την άλλη τον χτυπάνε . Ο ίδιος τους αποκαλεί φίλους του και δεν με αφήνει να τους μιλήσω ( το κάνω όμως όταν αυτός δεν είναι μπροστά ) . Συμφωνούν μαζί μου όταν τους μιλάω , με την πρώτη όμως ευκαιρία του ρίχνουν ξανά . Μίλησα και με το σχολείο και η αντίδρασή τησ διευθύντριας ήταν ότι : μην ζητάτε πολλά κυρία μου γιατί και ο Τάσος χτυπάει . Ναι όμως η διαφορά είναι ότι ο Τάσος από αυτούς έμαθε να χτυπάει . Το αποτάλεσμα ήταν να έχω όλη την τελευταία χρονία ένα παιδί επιθετικό - κυρίως λεκτικά ( με διάφορες βρισιές ) το απόγευμα στο σπίτι και κυρίως σε μένα ( γιατί σε μένα μόνα ξεσπάει ) . Με τα πολλά το ξεπεράσαμε και αυτό . ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ μόνο για το γεγονός ότι θα έπρεπε να τον είχα αλλάξει σχολείο και δεν το έκανα . ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ γιατί άφησα αυτήν την Διεύθύντρια να καταλαγιάζει πάντα τα πράγματα ( και πάντα προς όφελος των άλλων ) .

Λίγο μετά τα Χριστούγεννα με πήρε η μαμά μιάς συμαθήτριας του Τάσου και μου είπε ότι το παιδί δέχεται ακόμη μεγαλύτερη βία στο σχολείο τόσο που και η κόρη της ενοχλήθηκε και προσπάθησε να επέμβει . το απτέλεσμα ήταν να τις πούνε και αυτής ότι αν ξαναβοηθήση τον Τάσο θα τις κάνουν και αυτής το ίδιο .

Πήγα την άλλη μέρα στο σχολείο και ζήτησα να μιλήσω με τα παιδιά τησ τάξησ του .Φυσικά και δεν μου το επέτρεψαν . Πήγα στο ΚΕΔΥ και είπα τι γίνεται ,

και η διευθύντρια παρεξηγήθηκε γιατί όπως είπε ότι την παρέκαμψα ( ο καθένας την ΤΡΕΛΛΑ του ) . Ο τάσος όμως παρακολουθείται από ψυχολόγο και έτσι εγώ ξέρω τι ακριβώς του κάνουν και ποιός και τα είπα όλα στην Διευθύντρια και η απάντησή τησ ήταν ότο και ο Τάσος κάνει τα ίδια --- με λίγα λόγια η κυρία δεν καταλαβαίνει τίποτα , περιμένει μόνο να τελειώσει αυτή η σχολική χρονιά για να φύγει ο Τάσος και να βρει αυτή την ησυχία της ..

Ο Τάσος είχε και παράλληλη στήριξη σαν παιδί με ΔΑΔ ( πάρα πολλύ καλλή ) και παρόλα αυτά και που τον πρόσεχε στα διαλέιματα πάλι τισ έτρωγε ( την ώρα που γινόταν χαμός μετά την προσευχή ) .

Τώρα ψάχνω για Γυμνάσιο . Είδα όλα στην περιοχή και μίλησα και με Καθηγητές ( και ειδικής Αγωγής) και με Γυμνάσια με τμήμα ένταξης , το συπέρασμα ήταν ότι όπου και να πάει θα έχει το ίδιο πρόβλημα ....

Αύριο θα πάμε σε ένα ειδικό Γυμνάσιο στα Ιωάννινα μαζί με τον Τάσο .Θέλω να δει το σχολείο και τα παιδιά , να δω τισ αντιδράσεις του γιατί σίγουρα δεν θα είναι εύκολο να αλλάξει σχολείο - περιβάλον και στην ουσία τα πάντα .

Για να πω την αλήθεια ... φοβάμαι ..

Μέχρι τώρα ήταν σε ένα φυσιολογικό περιβάλον και αυτός σχεδόν δεν ξεχώριζε ( εξωτερικά και εμφανισιακά τουλάχιστον ) δεν ξέρω τι θα αντιμετωπίσουμε εκεί και πως ο ίδιος θα αντιδράσει .

Αυτό όμως που με στεναχωρεί είναι ότι τελείωσαν 6 χρόνια Δημοτικό και ο Τάσος δεν κατάφερε να έχει ούτε έναν φίλο δεν τον κάλεσαν ποτέ σε γεννέθλια ή γιορτές , δεν βρέθηκε ούτε ένας που να αποδέχθηκε τον Τάσο όπως είναι και για αυτό που είναι ... ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΟΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ..

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ακριβώς έτσι είναι...

Υποβλήθηκε από Μαριαλεξ Δευ, 13/05/2013 - 18:32

Ακριβώς έτσι είναι καλή μου,οι γονείς φταίνε γι αυτό αλλά και για πολλά άλλα.Μου περιγράφεις τους φόβους μου για το μέλλον του Αλέξανδρου αλλά και την παρούσα κατάσταση που βιώνει.Σου εύχομαι πραγματικά οι μέρες που θα έρθουν να είναι χαρούμενες ,περιμένω νέα σου

Με εκτίμηση Μαρία

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ο Τάσος στο Ειδικό Γυμνάσιο στα Ιωάννινα

Υποβλήθηκε από tasos Δευ, 13/05/2013 - 19:13

Σήμερα πήγαμε στα Ιωάννινα στο ειδικό Γυμνάσιο ( Βελισάριο ) . Νομίζω ότι θα είναι καλά εκεί ο Τάσος . Τα παιδιά είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο , ίσως και λίγο πιο χαμηλού , αλλά είναι όλα πρόσχαρα και χαρούμενα και τον είδα να νοιώθει καλά μαζί τους . Δεν κορόιδεψε κανείς δεν χτύπησε κανείς , ήρθαν όλα να τον γνωρίσουν .

Δεν ξέρω τι θα γίνει στην πορεία . Πάντως σε αυτό το σχολείο θα πάει με την καινούργια σχολική χρονιά . Με προβληματίζει λίγο η διαδρομή γιατί μένουμε Ηγουμενίτσα και θέλει περίπου 45 λεπτά για πάει , αλλά αυτό θα το δούμε στην πορεία .

Χριστίνα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Μαμά Χριστίνα

Υποβλήθηκε από Ρήνα Τρί, 10/09/2013 - 11:41

Καλή μου σου αναφέρω κάτι που είχε πει παλιά η Σούλα, παλιά φίλη με "βιολόγιο", και μου έμεινε:

"Προσπαθήστε να συνδεθειτε φιλικα με οικογενειες και τα παιδια τους, οσο τα παιδια ειναι μικρα. Μετα ειναι δυσκολο".

Tip!

Μπορείτε να διαβάσετε το "βιολόγιο" του μέλους Soula εδώ: http://noesi.gr/blog/soula

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Ξέρεις, παρέα με το ζόρι δεν γίνεται

Υποβλήθηκε από tasos Σάβ, 30/11/2013 - 10:36

Προσπάθησα να γίνω φίλη των άλλων μανάδων των συμαθητών του Τάσου (από το νηπιαγωγείο μέχρι και σήμερα) . μέχρι και την τρίτη τάξη βρισκόμασταν σχεδόν κάθε απόγευμα στην παιδική χαρά , ήταν το σημείο αναφοράς μας . Μετά σταδιακά αποτραβήχτηκαν τα παιδιά από τον Τάσο και κάναν και οι μητέρες το ίδιο με μένα.

Ξέρεις παρέα με το ζόρι δεν γίνεται. Στην ουσία τα παιδιά αυτά ποτέ δεν τον αποδέχτηκαν τον Τάσο , μόνο τον κορόιδευαν (φυσικά πίσω από την πλάτη μου)...

Τώρα πάμε Γυμνάσιο στα Ιωάννινα, πάει με ταξί. Μία διαδρομή περίπου 50 λεπτά.. αλλάξαμε πόλη , σχολείο , συμμαθητές .. τα πάντα είναι νέα .. χάθηκε τελείως η επαφή με τα παιδιά του δημοτικού . Από την μία γλύτωσε από αυτούς που τον βάραγαν από την άλλη έμεινε χωρίς καμία παρέα.. Προσπαθώ να έρθω σε επαφή με γονείς που έχουν παιδιά με ΔΑΔ στην ηλικία του Τάσου αλλά και αυτό είναι δύσκολο γιατί δυστυχώς δεν ανοίγονται... δεν μπορεί σε όλη την Ηγουμενίτσα να είναι μόνο ένας 13 χρονος ( ο Τάσος)....

Δεν το βάζω κάτω .... Στο κέντρο Λόγο- και Έργοθεραπείας που πάει ο Τάσος βρήκα γονείς που έχουν μεν μικρότερα παιδιά (6-7) άλλα ενδιαφέρονται να κάνουμε κάτι .. ας αρχίσουμε και βλέπουμε ...

Με το Γυμνάσιο προς το παρόν δεν έχω πρόβλημα (ειδικό Γυμνάσιο) συμμετέχει σε όλα τα μαθήματα - όσο αυτό είναι εφικτό - εξετάστηκε και προφορικά στην Ιστορία και στα Κείμενα και πήρε και καλό βαθμό (16) αυτό έγινε πρώτη φορά γιατί ο Τάσος στο Δημοτικό δεν συμμετείχε στα μαθήματα ..

Ξεκίνησε και θεραπευτική Ιππασία, πήγε ήδη δύο φορές (και αυτό μου αρέσει γιατί ποτέ δεν είχε συμπάθεια στα ζώα) τα πάει καλά . Νομίζω ότι φέτος είναι η καλύτερη χρονιά και είμαι πρώτη φορά χωρίς αγχος ... ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ.....

Χριστίνα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Χριστίνα χαίρομαι....

Υποβλήθηκε από Μαριαλεξ Κυρ, 01/12/2013 - 18:43

Χαίρομαι τόσο Χριστίνα μου με τα νέα σου ,χαλάλι η αγωνία όλα αυτά τα χρόνια.Είδες όλα κάποια στιγμή αρχίζουν να μπαίνουν στο σωστό δρόμο.Όσο για καινούριες παρέες ,θα έρθουν κι αυτές σίγουρα.Κι όποιος δεν μας θέλει σκοτιστίκαμε,ας μείνει στη γωνιά του!Χαίρομαι που τα καταφέρνει τόσο καλά ο Τάσος,έτσι κι αλλιώς αυτό δεν θέλουμε; .......Να είναι ευτυχισμένα......

Πολλά φιλιά Μαρία

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Φτάσαμε επιτέλους σε άλλο επίπεδο

Υποβλήθηκε από tasos Παρ, 24/01/2014 - 22:18

24 Ιανουαρίου 2014 σήμερα.

Ο Τάσος συνεχίζει να έρχεται χαρούμενος (αν και λίγο κουρασμένος) από το σχολείο. Η κούραση είναι το μόνο που δεν με ενοχλεί, έχει χρόνο μετά να ξεκουραστεί (πριν συνεχίσουμε με λόγο και εργοθεραπεία). Μπορεί να μην θέλει στο σπίτι να διαβάσει καθόλου τα μαθήματα του σχολείου αλλά αυτό δεν με πειράζει καθόλου, σημασία έχει ότι στο σχολείο συμμετέχει και μαθαίνει πολλά . Στα τεστ που έγραψαν τα πήγε καλά . (Πήρε βαθμούς 16-18 αλλού προφορικά αλλού γραπτώς). ΤΕΣΤ... ποτέ άλλοτε δεν συμμετείχε , ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο. Ο λόγος του είναι πιο καλός , χρησιμοποιεί περισσότερες λέξεις . Το μόνο που με στεναχωρεί τώρα είναι ότι τον Μάρτιο θα γίνει διαγωνισμός για τα ΤΑΞΙ και δεν ξέρω αν θα έχω τον ίδιο οδηγό ...ο οποίος οδηγός είναι ένα κομμάτι μάλαμα... από τους σπάνιους ανθρώπους ...είναι ένα νεαρό παιδί που ασχολείται πολύ με τον Τάσο... μέχρι και στην καφετέρια τον παίρνει μαζί του, τον πάει βόλτα του κάνει γενικώς όλες τις χάρες . Δεν θα ήθελα με τίποτα να τον χάσω. Θέλω άνθρωποι που αγαπούν τον Τάσο να μένουν κοντά μας (είναι τόσο λίγοι άλλωστε)...

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

νόηση, ετών 18:)