Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία κατα προτεραιότητα επιλογή. Θεωρώ ότι όλα τα κριτήρια που επιλέξατε έχουν τον ίδιο βαθμό προτεραιότητας.
Καλό πτυχίο: με την έννοια ότι είναι άριστα εκπαιδευμένος. Αυτό είναι υποκειμενικό διότι κάθε σχολή έχει διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών. Απο την άλλη η συνεχή μετεκπαίδευση κάνει την διαφόρα.
Εμπειρία : Ναι στην εμπειρία , μέχρι το σημείο που η εμπειρία να μην γίνει τροχοπέδι στις ικανότητες του ειδικού παιδαγωγού. Τι μπορεί να σημαίνει αυτο. Η εμπειρία ενός εκπαιδευτή μπορεί να σημαίνει και ψυχική κούραση μετά απο χρόνια - έλλειψη ψυχικής αντοχής. Συνάμα πρέπει να τονίσω ότι κάθε νέος επαγγελματίας έχει άλλη δύναμη και στόχους για το αντικείμενο που τον ενδιαφέρει.
Αγαπη : Ειναι πολύ σημαντικό ένας έκπαιδευτικός Ειδικής αγωγής να μπορεί να προσφέρει αγάπη στα παιδία μας. Αυτό δεν είναι θέμα εκπαίδευσης αλλα ανήκει στην προσωπικότητα του καθενος.
Επικοινωνία με τους γονείς: Αυτό κιαν είναι σημαντικό. Εδώ πρέπει να επισημάνω και την αντίθετη πλευρά : την επικοιωνιά του γονέα με τους εκπαιδευτικούς.
Διπλωματία : όχι όμως για τις οποιεσδηποτε καταστάσεις. Διπλωματία στο να χειρίζεται τα παιδιά μας και να παρεμβαίνει σε αυτά. Διπλωματία για να μπορεί να ενημερώνει τους γονείς΄. Ολους τους γονείς ανεξάρτητου μορφωτικού επιπέδου. Η διπλωματία είναι ταυτόχρονα και εξυπνάδα.
Μετά απο αυτή την ανάλυση , νομίζω ότι κατέληξα στο τι πρέπει να διαθέτει ένας εκπαιδευτής ειδικής αγωγής κατά προτεραιοτητα.
ΑΓΑΠΗ!
ΑΓΑΠΗ, διότι αναφερόμαστε για έναν εκπαιδευτικό, άρα έχει πτυχίο.
ΑΓΑΠΗ, για την δουλεία του , έτσι κατακτά την εμπειρία
ΑΓΑΠΗ ΄και κατανόηση για τους ταλαίπωρους γονείς.
Μόνο με την ΑΓΑΠΗ, μπορεί να κατακτήσει τα παιδιά μας , να τα χειριστεί , να επέμβει σε αυτά και να οδηγήσει τα δικά του πλέον παιδιά προς την εξέλιξη.
Δεν ξέρω εάν είναι κάποια από αυτά που αναφέρεις στην ψηφοφορία σου το πρώτο των πρώτον. Κάπου εκεί στην κορυφή για μένα είναι ο σεβασμός και το ενδιαφέρον. Δεν ξέρω εάν μπορώ να το πω αγάπη... Γιατί η αγάπη έχει και λίγο πάθος μέσα. Κρίνω από τους εκπαιδευτές που θεωρώ καλύτερους, όσους γνώρισα, όλοι τους έδειχναν σεβασμό για το άτομο, τη δυσκολία, τις περιστάσεις, και ενδιαφέρον να βοηθήσουν, να καταλάβουν, να σταθούν πλάι. Και γω, αυτά έχω ως γνόμωνα στη δική μου δουλειά.
Αλλά μετά έρχεται και η εμπειρία, και η αγάπη, και ο επαγγελματισμός... Αν δεν έχεις τα άλλα πιο πάνω, ίσως αυτά να μη έρθουν ποτέ.
'Αγγελος Γ. Κουτουμάνος
Κοινωνικός λειτουργός
..."Γιατί η αγάπη η έχει λίγο πολύ παθος..."
'Αγγελε, συμφωνώ με αυτό που σχολίασες, αλλά εγώ δεν μίλησα για την αγάπη των δύο φύλων.
Η αγάπη στη γενική της έννοια περικλύει νομίζω το ενδιαφέρον και τον σεβασμό.
Αν ανατρέξεις στο λεξικό του Μπαμπινιώτη αναφέρει:
Αγάπη: (1) συναίσθημα που χαρακτηρίζεται απο φιλική διάθεση και αγαθές προθέσεις, ανιδιοτελές και έντονο ενδιαφέρον...
Άλωστε τι να την κάνεις την εμπειρία όταν ο εκπαιδευτής δεν μπορεί να προσφέρει μια αγγαλιά στο παιδί. Μια αγκαλιά παρότρυνσης και συμπάθειας.
Εγώ νομίζω οτι η Αγάπη γενικά είναι το νούμερο ένα σε όλα!!!
Από τον λίγο καιρό που πηγαίνουμε στο κέντρο ημέρας κι ας μη ξέρω τι διπλώματα και τι είδους εμπειρία έχουν οι εκεί κοπέλες - ειδικοί παιδαγωγοί, μόνο που τις βλέπω πως αγκαλιαζουν τον Νεκτάριο, και εκείνος με τι χαρά δέχεται τις αγκαλιές και τους γελάει και τις αγκαλιάζει αμέσως, μου φτάνει!!!
Και τίποτα να μην ξέρουν, που λέει ο λόγος , με την αγάπη τους το παιδί μου θέλει να μείνει μόνος του μαζί τους 4 ώρες χωρίς να γκρινιάξει και μάλιστα όταν πάω να τον πάρω το μεσημέρι δεν θέλει να φύγει και τις χαιρετάει όλες ανεξαιρέτως ξανά και ξανά!ακόμη και την καθαρίστρια!!
Για τις θεραπεύτριες που γνωρίζω τις γνώσεις τους, επίσης αγαπάνε τα παιδιά, το έχω τσεκάρει!!!
Και σημειωτέον, έχω κάνει τις "εφόδους" μου, πάντα με τρόπο βέβαια!!!
Χμ, έτσι όπως το θέτεις... δίκιο έχεις. Απλά, όταν έγραφα είχα στο μυαλό μου πολλούς νέους ανθρώπους που λένε "αγαπάω αυτό που κάνω"... Και μερικές φορές μαζί τους από κοντά επί τω έργω, νιώθω ότι δεν κάνουν τίποτα για αυτό που αγαπούν. Πέρα από όσα είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ίσως...
Πάνω απ’ όλα οι ειδικοί παιδαγωγοί να αγαπάνε αυτό που κάνουν!
Ύστερα έρχονται όλα τα άλλα από μόνα τους ως συνέπεια της αγάπης.
Όταν αγαπάς, ενδιαφέρεσαι να αποκτήσεις όλο και περισσότερες γνώσεις για το «αντικείμενο της αγάπης» σου, για να μπορείς να προσφέρεις ουσιαστικά και να είσαι αποτελεσματικός. Απαιτείς από τον εαυτό σου την επαγγελματική επάρκεια.
Όταν αγαπάς κυνηγάς τις εμπειρίες, για να είσαι πάντα σε επαφή με αυτό που αγαπάς. Τη διπλωματία, την αντιλαμβάνομαι ως δυνατότητα έξυπνου χειρισμού των απαιτητικών καταστάσεων και των προκλήσεων του επαγγέλματος. Κι αυτό είναι απόρροια των πολλών εμπειριών.
Όταν αγαπάς το χώρο της ειδικής αγωγής, έχεις απαραίτητα ενδιαφέρον για τους γονείς και αποζητάς την επικοινωνία μαζί τους, είναι η προέκταση των παιδιών με τα οποία ασχολείσαι, πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει;!
Κι αν η αγάπη έχει και λίγο πάθος μέσα της (που νομίζω ότι έχει), όπως είπε ο Άγγελος, ακόμα καλύτερα. Πρόκειται για τη σπίθα του εκπαιδευτικού να θέτει στόχους για τα παιδιά και να τους κυνηγά μαζί τους, πιάνοντάς τα πάντα από το χέρι.
Οκ και γω ψηφιζω "αγαπη" γιατι αν δεν αγαπας και δεν εχεις σεβασμο για αυτο που κανεις δεν προχωρας. Αν ομως εχουμε εναν επαγγελματια που εχει αγαπη και γνωσεις αλλα δεν εχει την δυνατοτητα να χειριζεται καταστασεις; Αν δεν εχει αυτο το "κλικ" αλλα ειναι εξαιρετος κατα τα αλλα τοτε;
Νομιζω λοιπον οτι δε θα ξεχωρισω καποια γιατι αν δεν εχεις κατι απο αυτα η συνταγη μαλλον δεν θα πετυχει.
Ψηφιζω λοιπον ΟΛΑ.
Χωρις πειρα; Χωρις αγαπη; Χωρις γνωσεις; Αν δεν ξερεις να χειριζεσαι καταστασεις;; Ναι, ναι σιγουρα ολα!
Φιλακια,
Σουλα
Η αγάπη είναι για μένα από τις έννοιες "τζιζ".
Κατ' αρχήν εξυπακούεται. Αν δεν αγαπάς αυτό με το οποίο διάλεξες να ασχοληθείς τότε ...τί? Οταν ενας εκπαιδευτής/τρια προβάλλει το αυτονόητο εμένα με βρίσκει σκεφτική. Με την αγάπη μπορείς το παιδί να το κερδίσεις, να το κατακτήσεις, να χειρισθείς και να κάμψεις τις αντιστάσεις του. (Χμμ! και οι πολλές καραμελίτσες κάνουν τεριδόνα) Κι ύστερα η αγάπη (μεγάλο κεφάλαιο), δεν πάει μόνη της. Για να είναι γνήσια και ζωντανή πρέπει να είναι το αποτέλεσμα διαδρομής-γνωριμίας όλων των συναισθημάτων. Και κορυφαίο κατ'εμέν του Sting: "If you love somebody, let him free".
Εγώ ψηφίζω κατ'αρχήν σεβασμό. Σεβασμό κυρίως στις αντιστάσεις. Να μην προσπαθούμε να ξεπεράσουμε εύκολα την άρνηση, με τρικ και παροχές. Να σταματάμε και να προσπαθούμε να καταλάβουμε. Γιατί αντιστέκεται? Γιατί είναι δύσκολο αυτό το παιδί? Εκεί τον θέλω τον καλό εκπαιδευτή ... Να συνεχίζει να αγαπά το παιδί που του αντιστέκεται, το παιδί που δεν καταφέρνει να το κερδίσει ...
Μια που δεν υπάρχει τέτοια επιλογή στη ψηφοφορία, ψηφίζω "επικοινωνία με τους γονείς". Εννοώ οτι ο εκπαιδευτής πρέπει να μπορεί να πιάνει το σφιγμό των γονιών. Μέσα απ' αυτό θα βρει το δρόμο για την σωστή προσέγγιση και θα συνλειτουργήσει. Και κάτι πολύ, πολύ βασικό: Πρέπει να έχει συνεχώς στο νου οτι δεν πρέπει να γίνει υποκατάστατο γονιού.
Και γω τα θελω ΟΛΑ (οχι ολα ή τιποτα, ΟΛΑ σκετο, γινεται? κατι σαν το παγωτο διαφορα. "Ενα παγωτο σε χωνακι, διαφορα σας παρακαλω") Αν ηταν αρκετη η αγαπη δε θα θελαμε τους εκπαιδευτες ειδικης αγωγης. θα ηταν αρκετη η δικη μας αγαπη που ξεχειλιζει και γεμιζει τον κοσμο...
Αν δε θελαμε τα καλα πτυχια και την εμπειρια θα καθομασταν σπιτι μας και θα διναμε απλοχερα αγαπη.
Αρα τα θελουμε ολα οσα αναφερετε και ενα ακομα. Ενδιαφερον. Ενδιαφερον για τα παιδια μας, για μας, για τη δουλεια τους.
Φυσικά και τα θέλουμε όλα. Όμως αν δεν υπάρχει χημεία μεταξύ του εκπαιδευτικού και του παιδιού, δεν θα υπάρχει και πρόοδος ή αν θα υπάρξει θα είναι για ενα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Και οπως γνωρίζουμε όλοι δεν ειναι ό,τι καλύτερο να αλλάζουμε συχνά εκπαιδευτές. Κάπως έτσι έχω αντιληφθεί το λειτούργημα ενός εκπαιδευτικού. Ναι στον σεβασμό , ναι στην ειδικευση , ναι σε ολα , όμως αν η αγκαλιά του ειναι κλειστή για τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να τα προσεγγίσει και να τα χειριστεί. ΤΑ παιδιά δεν ειναι φαντάροι να εκτελούν διαταγές και εντολές.
Μήν ξεχνάς και το άλλο. Αν ένας λειτουργός-εκπαιδευτικός δεν βιώσει - νιώσει τις ανάγκες ενος παιδιού σίγουρα δεν θα μπορέσει να ελιχθεί και να αντιμετωπίσει τις πολύ συχνές χειριστικές συμπεριφορές των παιδιών μας.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε χίλια δυο παραδείγματα , όμως καθε οικογένεια που την απασχολεί το θέμα εικπαιδευτικου - εκπαιδευόμενου , σίγουρα έχει κατανοήσει πόσο σημαντική ειναι μία αγκάλια . Μιά πραγματική αγκαλία . Μία αγκαλιά που εκδηλώνεται απο εναν πλούσιο συναισθηματικό κόσμο και όχι απο μια στεραιότυπη επαγγελματική εκδήλωση.
Φιλικά
Ginka
Αγαπητή ginka, λέτε οτι απέναντι στις πολύ συχνές χειριστκές συμπεριφορές των παιδιών μας ο εκπαιδευτής πρέπει να είναι σε θέση να ελιχθεί και να τις αντιμετωπίσει με τις δικές του χειριστικές συμπεριφορές.(λέτε να τα χειριστεί). Αν γίνει αυτό, απλά ανοίγει έναν φαύλο κύκλο χειριστικών συμπειφορών, και αυτό δεν είναι Επικοινωνία.
Ο σεβασμός έχει για βάση την κατανόηση. Είναι ακριβώς το αντίθετο από "διαταγές και εντολές". Είναι συναίσθημα πλούσιο και βαθύτατο, που απαγορεύει στους ενήλικες να επιχειρούμε να παραμερίσουμε άμμεσα (με διαταγές) ή έμμεσα (με χειριστικές συμπεριφορές), να παρακάμψουμε τις αντιστάσεις του παιδιού.
Σε όλους εμάς τους γονείς είναι πολύ γνωστές οι χειριστικές συμπεριφορές των παιδιών μας. Μας βάζουν σε δοκιμασίες. Γιατί το κάνουν? Είναι έτσι απλά κακομαθημένα κι ιδιότροπα?
Καλή η αγκαλιά. Ποιός είπε το αντίθετο? Η αγκαλιά είναι τροφή. Αρκεί να μη γίνεται "μέσον πειθούς".
Με βάση την δική μου περίπτωση αν δεν μπορούσαμε να χειριστούμε τις χειριστικές συμπεριφορές του παιδιού δεν θα υπήρχε η πρόοδος. Ένα απλό παράδειγμα. Της Μαρίας της αρέσει η ζωγραφική. Για να μάθει την αλφάβητο είτε ξεκινούσαμε με ζωγραφική είτε την συμπεριλαμβάναμε μέσα στο μάθημα της. Εφόσον άρχισε να λειτουργεί σιγά σιγά την αποσύρραμε. Ετσι για μένα ο χειρισμός λειτουργησε αψογα.
Ποτέ δεν είπα οτι ο σεβασμός ειναι "διαταγές και εντολές" - ας μην παραποιείται την γραφή μου. Όπως έχω διαβάσει σε βιβλία που αφορούν τόσο την ειδική αγωγή οσο και τις μαθησιακές δυσκολίες, αναφέρεται οτι ειναι συνηθισμένο τα παιδιά που μειωνεκτούν σε κάποια θέματα να θελουν να προκαλούν. Μιλάμε για μια εγωκεντρική συμπεριφορα ή αν θες ένας διαφορετικός τρόπος επικοινωνίας. Σιγουρα δεν αρέσει στην μικρή μου να γράφει και να διαβάζει.....αν αυτό εννοείς. Αλλα σε πόσα παιδια τους αρέσει να θυσιάζουν το παιχνίδι τους για να διαβάσουν ή να γράψουν; Άλλωστε η χειριστική συμπεριφοά της μικρής μου, δεν αφορά ενα πρόσωπο συγκεκριμένα αλλα αντιμετωπίζει ολούς μας με τον ίδιο τρόπο. Μας δοκιμάζει οπως είπες και εσύ. Αν πιάσει έπιασε αν οχι το σταματά. Γιατί λοιπον εγώ να μην λειτουργήσω σύμφωνα με τον τρόπο που λειτουργεί?
Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος??????? και αν ναι ποιος???
Πάντα ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας έχει να κάνει καθαρά με τον χαρακτήρα του ιδιου του παιδιού. Ένα απλό παράδειγμα φίλη μου enlogo . Στο δικό μου παιδια
μια αγκαλιά το ηρεμεί ενώ μια πολύ αυστηρή συμπεριφορα το αποδιοργανώνει. Εφοσον λοιπον λειτουργεί πολύ καλά με μία αγκαλιά γιατι να μην την προσφέρει ενας εκπαιδευτικός???
Κάπως έτσι εμεις προχωράμε. Κάπως ετσι περνάμε τις δυσκολίες μας . Άλλωστε είπαμε κάθε περίπτωση ειναι διαφορετική και σίγουρα χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση.
Το Ψηφιακό Γραφείο ® NOESI.gr βασίζονται σε μία διαδικτυακή πλατφόρμα τηλεργασίας, προσαρμοσμένη στον τομέα της υγείας και της εκπαίδευσης. Η πλατφόρμα παρέχει πρόσβαση σε εργαλεία που λειτουργούν εξ αποστάσεως, μέσω internet. Το Ψηφιακό Γραφείο μπορεί να συνδέεται και να υποστηρίζεται από τη Γραμματεία του NOESI.gr, ώστε να εμπλουτίζεται διαρκώς με νέο υλικό. Παρέχεται με την τεχνική υποστήριξη της Google.
Η νόηση στο διαδίκτυο είναι μία κοινότητα μελών με Βιολόγια με προσωπικέςεμπειρίες, που τροφοδοτούν συζητήσεις, και Οδηγούς, μία κοιτίδα γνώσης. Οι Ομάδες εμφανίζουν τα posts ανά τοποθεσία ή θέμα και η Αρχική τα πιο πρόσφατα.
Οδηγίες για να γράψετε "Βιολόγιο". Για να δημοσιεύσετε, μπείτε ως μέλος (Login). Μετά, από το μενού Πλοήγηση επιλέξτε Δημοσιεύστε νέο κείμενο. Επιλέξτε είδος ανάρτησης, συμπληρώστε τη φόρμα με κείμενο, πατήστε Ανάρτηση.
Σχόλια
Δύσκολη επιλογή!
Το πρώτο των πρώτων
'Αγγελε!
Αν ανατρέξεις στο λεξικό του Μπαμπινιώτη αναφέρει: Αγάπη: (1) συναίσθημα που χαρακτηρίζεται απο φιλική διάθεση και αγαθές προθέσεις, ανιδιοτελές και έντονο ενδιαφέρον...
Άλωστε τι να την κάνεις την εμπειρία όταν ο εκπαιδευτής δεν μπορεί να προσφέρει μια αγγαλιά στο παιδί. Μια αγκαλιά παρότρυνσης και συμπάθειας.Η αγάπη είναι το νούμερο 1
Χμ... για την αγάπη
Ψηφίζω "αγάπη"
ΟΚ και γω ψηφίζω "αγάπη"
Ψηφιζω λοιπον ΟΛΑ.
Χωρις πειρα; Χωρις αγαπη; Χωρις γνωσεις; Αν δεν ξερεις να χειριζεσαι καταστασεις;; Ναι, ναι σιγουρα ολα! Φιλακια, ΣουλαΣεβασμός
ΟΛΑ
panic
Χειριστικές συμπεριφορές.
enlogo