νόηση, ετών 18:)

Θα ήθελα να αναφέρω τους προβληματισμούς μου για τον μικρό μας 10 ετών.

Μικρός άργησε να μιλήσει, αλλά άρχισε στα δυόμιση και στα τρία τα πήγαινε πολύ καλά. Πάντα υπήρχαν περιστατικά που με ανησυχούσαν. Είχε ιδιαίτερη εμμονή με τις μηχανές, και ιδιαίτερα με το πλυντήριο, του άρεσε να κάθεται να το παρακολουθεί όταν δούλευε. Ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός, ε πάντα ενθουσιαζοταν με τα άλλα παιδιά και σε σημείο να τα αγγίζει που ενοχλούσε τα άλλα παιδιά.

Στα 4 και κάτι τον πήγαμε σε αναπτυξιολογο στο παίδων και μας καθησυχάσε ότι όλα είναι μια χαρά αλλά μας έγραψε ένα έτος σε έργο λόγο και ψυχολόγο για να προετοιμάσει λέει. Ο ψυχολόγος στο κέντρο που πήγαμε μας είπε ότι ήταν ανοριοθετητος. Με τη λογοθεραπευτρια δεν θέλησε ποτέ να συνεργαστεί. Με την έργο θεραπεύτρια τα πήγαινε καλά στο τέλος του χρόνου που τελείωσε, δε πήγαμε ξανά γιατί ούτως ή άλλως μας είπαν ότι είναι βοηθητικά. 

Στο δημοτικό μαθησιακα 4 χρόνια δε μας είπαν οι δασκάλες για κανένα πρόβλημα, και οι βαθμοί του  ήταν καλοί. Φέτος ο νέος δάσκαλος επιβεβαίωσε κάτι που φοβομουν: Είναι πολύ καλός στους μαθηματικούς υπολογισμούς αλλά έχει θέμα με επίλυση προβλημάτων και ορθογραφία.

Εμενα όμως αυτά που με ανησυχούν είναι ότι δεν έχει φίλους και κάνει παρέα μόνο με τη παρέα του αδερφού του, 16 μήνες μεγαλύτερο του. Νευριάζει πολύ εύκολα όταν αισθάνεται ότι αδικείται και λέει εύκολα βαριές κουβέντες, έχει υπερβολικες αντιδράσεις χωρίς να μπορεί να φιλτράρει τα λόγια και τη στάση του μέσα από το κοινωνικα πρέπον τρόπο συμπεριφορας. Αποτέλεσμα αυτού είναι να τον έχουν απομόνωσει οι συμμαθητές του και να χρησιμοποιείται σαν εξιλαστήριο θύμα με κάθε ξέσπασμα του. Οταν βρίσκει παρέα ή κάποιον συμμαθητή του ενθουσίαζεται τόσο που γίνεται διαχυτικος, φωνακλας και φέρνει σε αμηχανία όλο το περίγυρος. Φοβάμαι λοιπόν ότι αυτό σημαίνει ότι είναι συναισθηματικά ανώριμους. 

Πέραν τούτου, έχει τάση να αποκτά φοβίες και εμμονές. Έχει χρόνια λόγω ενός άτυχους περιστατικου φοβία στα ασανσέρ και  γενικά χρειάζεται να παλέψουμε πολύ για να δοκιμάσει κάποια πράγματα όπως το τελεφερίκ και ένας θεός ξέρει τι θα γίνει εάν ταξιδέψουμε με αεροπλάνο. Γενικά όμως παλεύει μέσα του με τις φοβίες του. Είναι μαχητής. 

Έχει κόλλημα με το πλυντήριο ρούχων και πιάτων, το στεγνωτηριο, επιμένει να τα βάζει πάντα αυτός σε λειτουργία, θέλει να κλείνει όλα τα παντζούρια κάθε βράδυ για να βάλουμε συναγερμό, είναι εξαιρετικά ανήσυχος με τη κατανάλωση νερού γιατί μπορεί να τελειώσουμε όλο το νερό που υπάρχει και να πεθάνουμε, δεν ησυχάζει εάν δεν ενημερώσουμε τους πάνω ότι ξέχασαν το έξω φως ανοιχτό και γενικά δεν μπορεί να ησυχάσει εάν δεν ικανοποιήσει μια ιδέα στο μυαλό του ότι κάτι πρέπει να γίνει. 

Δε μιλαει ποτέ για τα αισθήματα του αλλά μου λέει πολύ συχνά σ'αγαπω και καταλαβαινω ότι τον προβληματιζουν τόσα πολλά για τον κόσμο που δε θα έπρεπε να βαραίνουν τις δικές του πλατες... 

Το ερώτημα μου είναι αν είναι απλά ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό παιδι η πρέπει να κάνω κάτι για να του προσφέρω βοήθεια, επισκεπτομενη αναπτυξιολογο η παιδοψυχολογο; 

Που θα πρέπει να απευθυνθώ; Παρακαλώ μια καθοδήγηση γιατι είναι ένα παιδί όλο όρεξη για ζωή και δε θέλω να του κοπούν τα φτερά όταν θα περιμένουν περισσότερα από αυτόν και δε θα μπορεί ίσως να τα δώσει.