νόηση, ετών 18:)

Είμαι εδώ πάλι για να μοιραστώ τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου μαζί σας. Δεν περιμένω να βρω απαντήσεις. Θα ήταν ουτοπικά πλασμένο αν περίμενα κάτι τέτοιο. Μην βιαστείτε να σκεφτείτε ότι είμαι απαισιόδοξη… Εννοώ ότι δυστυχώς σε αυτό τον κόσμο που ζούμε πολλά θέματα μένουν αναπάντητα. Είμαι κοινωνική λειτουργός (όπως ίσως ξέρουν όσοι έχουν διαβάσει παλιότερες δημοσιεύσεις μου) και εδώ και δύο χρόνια που έχω το πτυχίο μου, το έχω σε ένα ντουλάπι φυλαγμένο παρέα με την άδεια άσκησης επαγγέλματος.. Και απ’ ότι βλέπω εκεί θα παραμείνουν για αρκετό καιρό ακόμη. Δεν με θλίβει τόσο το γεγονός ότι δεν υπάρχει θέση για μένα και για πολλούς ακόμη συναδέλφους μου αλλά το ότι ακόμη και εθελοντικά ανακάλυψα ότι κάποιες φορές δεν θέλουν να με "εκμεταλλευτούν"... Θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ… Πριν κάποιο διάστημα προσέγγισα έναν φορέα (δεν αναφέρω ποιον φορέα – δεν κάνω καταγγελία, τον προβληματισμό μου μοιράζομαι, όπως προείπα) για να προσφέρω εθελοντική εργασία. Τους ανέφερα λοιπόν ότι είμαι κοινωνική λειτουργός. Όταν τους ρώτησα ποια είναι η δράση των εθελοντών, λίγο-πολύ μου είπαν ότι ασχολούνται με την τοιχοκόλληση αφισών και με παρεμφερείς δράσεις. Μου φάνηκε τόσο εξωφρενικό το γεγονός αυτό. Ίσως να είμαι εγώ παράλογη και να μην καταλαβαίνω ότι ακόμη κι αυτό είναι σημαντικό για εκείνους. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν θεωρώ το να κολλάς αφίσες υποτιμητικό, απλά περίμενα να θελήσουν να με "εκμεταλλευτούν" πιο δημιουργικά.. Δυστυχώς παρατηρώ ότι σε αυτή τη χώρα που ζούμε ακόμη κι ο εθελοντικός τομέας πολλές φορές υστερεί. Δεν με απασχολεί τόσο πολύ το ότι δεν μου δίνεται η ευκαιρία να δουλέψω στον τομέα μου, φαΐ θα βρω κι από αλλού. Αλλά με στεναχωρεί απίστευτα το να σκέφτομαι ότι κάποιοι φορείς χρησιμοποιούν την εθελοντική εργασία κατά αυτόν τον τρόπο. Δεν κατηγορώ τους φορείς γι’ αυτό. Κι αυτοί βάσει καταστατικού λειτουργούν. Κατηγορώ όμως το πόσο πεπαλαιωμένο είναι το κράτος μας. Δεν περιμένω να βρω απάντηση για το πώς αυτό είναι εφικτό να λυθεί. Εδώ δεν είμαστε έτοιμοι (δυστυχώς) να λειτουργήσουμε σαν ενωμένη κοινωνία. Το μόνο που μας ένοιαζε τόσα χρόνια είναι το πώς ο καθένας σαν άτομο θα βολευόταν. Δεν θέλω να είμαι απόλυτη, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά δυστυχώς η πλειοψηφία νικάει συνήθως... Μπορεί κάποιοι να θεωρήσουν ότι είμαι καυστική και απόλυτη, δεν είμαι. Κάθε άλλο, είμαι ανοικτή σε συζητήσεις και μου αρέσει να βλέπω διαφορετικές γνώμες. Διευρύνουν τον ορίζοντά μου. Άλλωστε στη χώρα που συνυπάρχουμε όλοι το μόνο που έχουμε ελεύθερο πλέον είναι η γνώμη μας, αν και μερικές φορές ακόμα κι αυτό το δικαίωμα μας το αφαιρούν. Καλές γιορτές εύχομαι κι ελπίζω το 2012 να μας βρει πιο διορατικούς…