νόηση, ετών 18:)

Αγαπητή κυρία Κυριακή, Αφού διάβασα με προσοχή τις δύο δημοσιεύσεις σας, θα προσπαθήσω κι εγώ να βοηθήσω στην αναζήτησή σας. Αν κατάλαβα καλά, στη δεύτερη δημοσίευσή σας ζητάτε βιβλία που βοηθούν τα νήπια να αντιληφθούν και να κατονομάσουν τα συναισθήματά τους καθώς και τα συναισθήματα των άλλων. Αυτά που αναφέρω πιο κάτω περιέχουν πληροφορίες σχετικά με τα συναισθήματα, τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιδράσει ο ενήλικας όταν εκδηλώνεται ένα συγκεκριμένο συναίσθημα και ποια παιχνίδια –δραστηριότητες προάγουν την αντίληψη του συναισθήματος: • Ο κήπος των συναισθημάτων, Νίκη Κάντζου, Ζέτα Λαμπρινέα, Γρ. Κανελλόπουλος, εκδ. Δίπτυχο (αφορά σε παιδιά του νηπιαγωγείου), • Σειρά: Συναισθηματική Αγωγή μικρών παιδιών (για παιδιά από 3 έως 8), από τις εκδόσεις Θυμάρι. Περιέχει βιβλία με τα παρακάτω θέματα: 1. Αφού δε με παίζουν (αναφέρετε στη διαχείριση του θυμού και της επιθετικότητας), 2. Θ’ αφήσεις το φως αναμμένο; (αναφέρετε στους παιδικούς φόβους και τις ανασφάλειες), 3. Εγώ το θέλω τώρα! (αντιμετώπιση της ματαίωσης, της ανυπομονησίας και του πείσματος), 4. Μ’ αυτόν εγώ δεν παίζω! (απόρριψη της διαφορετικότητας) 5. Όμως εγώ δεν είπα ψέματα! 6. Η Γιαγιά πήγε στον Ουρανό (διαχείριση του πένθους). Από αυτά τα βιβλία μπορείτε να πάρετε ιδέες και να ασχοληθείτε εσείς και το παιδί με δραστηριότητες που το ευχαριστούν. Δεν είναι ανάγκη να τις κάνετε όλες, διαλέξτε εκείνες που ταιριάζουν σε σας και στο παιδί. Κάντε τροποποιήσεις για να τις φέρετε στα μέτρα σας. Μην δίνεται έμφαση στο διδακτικό κομμάτι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, η μάθηση θα έρθει αυθόρμητα, μέσα από το παιχνίδι. Το σημαντικό είναι να νιώσετε και οι δύο όμορφα. Θέλω επίσης να επισημάνω τα εξής: • Τα μικρά παιδιά νιώθουν έντονα συναισθήματα, τα οποία όμως δεν μπορούν να κατονομάσουν επειδή δεν τα κατανοούν. Απλά τα βιώνουν και δρουν παρορμητικά (π.χ. όταν θυμώσουν μπορεί να χτυπήσουν κάποιον, να καταστρέψουν κάτι ή να μείνουν σιωπηλά) επειδή ο τρόπος σκέψης τους διαφέρει από τη λογική και την ηθική σκέψη των ενηλίκων. • Τα συναισθήματα – τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά – είναι φυσιολογική αντίδραση του ατόμου σε κάποιες καταστάσεις, οπότε πρέπει να είναι αποδεκτά και όχι κατακριτέα. Ούτε το παιδί πρέπει να κατακρίνουμε, κατά συνέπεια δε γίνεται «κακό παιδί» όταν χτυπάει και σπρώχνει. Εκείνο που μπορούμε να κρίνουμε είναι ο τρόπος διαχείρισής των συναισθημάτων, δηλαδή «είναι κακό το να χτυπάει και να σπρώχνει». Αυτόν τον τρόπο διαχείρισης μπορούμε να τον βελτιώσουμε με τις κατάλληλες παρεμβάσεις. Αναφέρετε ότι δεν κατανοεί ούτε συγκρατεί σε όλη του την έκταση ένα νέο παραμύθι. Ίσως εάν επιλέξετε μια πολύ μικρή ιστορία και την ζωντανέψετε παίζοντας κουκλοθέατρο, να μπορέσει να την κατανοήσει και να τη θυμηθεί. Μπορείτε να φτιάξετε γαντόκουκλες με παλιά υφάσματα ή παλιές αθλητικές κάλτσες. Να είστε καλά και να έχετε πάντα τη δύναμη να ψάχνετε το καλύτερο για το παιδί σας, γιατί αυτό του αξίζει,