νόηση, ετών 18:)

Η εκπαίδευση αποτελεί ένα πολύ δύσκολο κομμάτι της ζωής μας γιατί καλούμαστε να "μάθουμε" και να εξοικειωθούμε με έννοιες και πράγματα που δεν μας είναι γνωστά. Ξέρετε ποιοί είναι πιο δύσκολο να εκπαιδευτούν για να αλλάξουν κάποια στιγμή τα πράγματα; Οι ανυποψίαστοι! Οι ουδέτεροι! Κυριακή πρωί σε παραλία της Αττικής σύσσωμη η οικογένειά μας εκδράμουμε για μπανάκι. Η παραλία είναι στο εξοχικό μας σπίτι και λίγο - πολύ γνωριζόμαστε όλοι. Αφού κατεβήκαμε με τα πόδια στην παραλία γιατί θέλω να περπτάει ο Οδυσσέας και γιατί δεν θεωρώ οτι θα πρέπει να κρυβόμαστε για να μην σχολιάσει ο κόσμος μπαίνουμε μέσα στην θάλασσα σε ένα λιμανάκι που έχει και συνήθως μπαίνουν τα μικρά παιδιά και κάθομαι με τον Οδυσσέα για να κάνουμε κάποιες ασκήσεις στο νερό. Καταβάλω μεγάλη προσπάθεια για να τον χειριστώ γιατί έχει μεγαλώσει και δεν είμαι ειδική. Ε, τι να σας πω! Υπήρξαν κάποιοι που τον κοιτούσαν σαν μίασμα, κάποιοι που στα μάτια τους ζωγραφιζόταν ο οίκτος, κάποιοι που ενδόμυχα φτήναν τον κόρφο τους που δεν τους έτυχε κάτι τέτοιο και εύχονταν να μην τους τύχει. Όσοι ξέρουν τον αγώνα μας κοίταζαν με θαυμασμό και αγάπη. Παιδιά πολλά, παιδιά που τον κοίταζαν περίεργα και μου έκαναν ερωτήσεις και κάποια που ήταν σαν να τους τραβούσε σαν μαγνήτης και έρχονταν στον πολύ περιορισμένο χώρο που ήμασταν με τον Οδυσσέα και πιτσιλούσαν, έπαιζαν με νεροπίστολα, έτρεχαν... Δεν κουνήθηκε βλέφαρο να μαζέψουν τα παιδιά τους, να τους πουν να πάνε πιο πέρα, να τους εξηγήσουν κάποια πράγματα αν χρειαζόταν. Δεν τους ένοιαζε! Κάπως έτσι κάνουν και στους ηλικιωμένους. Εγώ να βράζω και να μου έρχεται να τα πιάσω από τα αυτιά και να τα κρεμάσω σε μία ομπρέλα. Λυπάμαι που το λέω αλλά έτσι αισθάνθηκα. Μετά σκέφτηκα οτι δεν φταίνε αυτά αλλά οι γονείς τους που δεν έχουν φροντίσει από μικρά να τους διδάξουν κάποια πράγματα ίσως προστατεύοντάς τα από το να χάσουν το κόσμο κάτω από τα πόδια τους αν στο μέλλον τους τύχει κάτι παρόμοιο. Το να κάνεις το παιδί σου συγκροτημένο, ευαισθητοποιημένο και υπεύθυνο πολίτη προυποθέτει να είσαι πρώτα εσύ. Λυπάμαι, λυπάμαι παρά πολύ όταν βλέπω οτι ο άλλος πρέπει πρώτα να πάθει για να σε συναισθανθεί.