Επιτέλους καλά νέα για τον Γιάννη μου

Εικόνα marmar
Επιτέλους, μετά από πολύ καιρό αισθάνθηκα κάποιος να γεμίζει την δεξαμενή του κουράγιου μου. Και δεν είναι άλλος από τον όμορφο και έξυπνο γιό μου, τον Γιάννη. Είναι η δεύτερη φορά που ο Γιάννης μου έπρεπε να πείσει για τις δυνατότητες του και τα κατάφερε. Θυμάμαι με πόση αγωνία πήγα στο Παιδικό Σταθμό πριν 2 χρόνια, να εξηγήσω το πρόβλημα του παιδιού και να ζητήσω να του δώσουν μία ευκαιρία ένταξης και άδεια παρουσίας της συνοδού του. Μου την έδωσαν τότε-να είναι καλά η διευθύντρια και οι νηπιαγωγοί και το προσωπικό. Θυμάμαι που της είπα "έχω εμπιστοσύνη στο παιδί μου, δώστε μου μία εβδομάδα και αν δεν τα καταφέρει εγώ πρώτη θα το πω". Είχε ένα ενδιασμό η διευθύντρια τότε, απόλυτα κατανοητό, δεν της είχε ξανατύχει παρόμοια περίπτωση. Όμως ο Γιάννης μου τους καταγοήτευσε όλους και τον αποδέχτηκαν με αγάπη και θέλησαν να βοηθήσουν όσο μπορούσαν. Μαζί με την συνοδό του, γίνανε μέλη της μικρής κοινότητας του σταθμού, αποδεκτοί και αγαπητοί, με την διαφορετικότητα τους. Τώρα, έπρεπε να κάνει το άλλο μεγάλο βήμα. Να αξιολογηθεί ως ικανός να παρακολουθήσει κανονικό νηπιαγωγείο - με συνοδό. Το ΚΔΑΥ που απευθυνθήκαμε, στη Γλυφάδα, συμφώνησε με την αίτηση μας και πήραμε την άδεια να τον γράψουμε και να ζητήσουμε παράλληλη στήριξη. Πρέπει να πω, ότι παρόλο που ο Γιάννης ήταν δύσκολος και έκλαιγε στην αρχή, ενδιαφερθήκανε πολύ.Είχα προσκομίσει αξιολόγηση-γνωμάτευση της αναπτυξιολόγου, της Δ/ντριας του Σταθμού, της συνοδού του, του λογοθεραπευτή και της ψυχολόγου -ειδικού παιδαγωγού. Η εικόνα του παιδιού την πρώτη φορά δεν ήταν ακριβώς αυτή που διαβάζανε και κάναμε και δεύτερη συνάντηση, που τα πήγε πολύ καλύτερα. Έτσι αποφασίσανε να πάνε στον Σταθμό να τον δούνε και στο περιβάλλον του. Όλα αυτά τα βρήκα ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για το θεσμό και τους ανθρώπους του ΚΔΑΥ. Τελικά η πολυπόθητη αξιολόγηση έγινε και ο Γιάννης μου είναι μαθητής νηπιαγωγείου. Τώρα βέβαια πρέπει να τα καταφέρει γνωστικά και συμπεριφορικά και κατά την διάρκεια του σχολικού έτους.Σε αυτό χρειάζεται 2 σημαντικές βοήθειες - της κατάλληλης συνοδού και του κατάλληλου σχολικού περιβάλλοντος. Όμως αυτά πρέπει να του τα εξασφαλίσουμε εμείς οι γονείς- και αυτό θα κάνουμε. Δεν ξέρω αν το παιδί θα τα καταφέρει. Του έχω εμπιστοσύνη και θα του δώσουμε την ευκαιρία του. Όπως και να έχει είναι μία ανηφόρα δύσκολη, αλλά βρίσκουμε σημεία ξεκούρασης και ανάτασης.Μας τα δίνουν τα ίδια τα παιδιά μας.

Σχόλια

Μπράβο!

Εικόνα Angela Papastavrou
Χάρηκα πάρα πολύ με τα καλά νέα σας, γνωρίζοντας και προσωπικά τον Γιάννη πιστεύω ότι θα τα καταφέρει μια χαρά και στο τέλος της καινούργιας σχολικής χρονιάς θα έχετε να μοιραστήτε μαζί μας ακόμη καλύτερα νέα για την πρόοδο του. Να ξέρεις Μαρκέλλα ότι όλα θέλουν τον χρόνο τους και όλα πάνε μόνο προς το καλύτερο.
like1

Εγκριση στήριξης

Εικόνα Μαρία
Τα καλά νέα είναι καλά νέα για όλους, μακάρι να μας γράφετε πάντα τέτοιου είδους νέα. Εάν έχετε τον χρόνο θα ήθελα να μου περιγράψετε πως έγινε η αξιολόγηση και τι δεξιότητες ή γνώσεις εξέτασαν σαν απαραίτητες για το υποχρεωτικό πια νηπιαγωγείο. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων. Marian
like0

Να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου εμπειρία

Εικόνα Sophia
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου εμπειρία. Είμαι μητέρα 3 παιδιών. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα σχόλια των ειδικών για τον Δημήτρη μας όταν έγινε η διάγνωση για αυτισμό. Ήταν από τις πολύ δύσκολες περιπτώσεις. Καμία επαφή, κανένα συναίσθημα, δυσκολίες στην διατροφή και εμμονές. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του ψυχολόγου "Ίσως δεν μιλήσει ποτέ, ίσως πει μερικές λέξεις, αλλά χωρίς νόημα". Θυμάμαι τα λόγια της λογοπεδικού "Δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεί σε σχολικό πλαίσιο". Κι όμως μέσα μου πάντα πίστευα ότι ο μικρός θα τα καταφέρει. Ίσως ήταν η συγκυρία. Όπως και να΄χει η ιστορία του Γιάννη μοιάζει πολύ με του Δημήτρη. Πήγε στον παιδικό σταθμό με συνοδό, το ίδιο και στο Νήπιο. Μίλησε, στην αρχή δυσκολεύτηκε, σιγά σιγά καθάρισε ο λόγος, έμαθε να γράφει, να τρώει κανονικά και σταδιακά έφυγαν και οι εμμονές. Μεγάλη δασκάλα ήταν και η αδερφή του, η οποία δεν σταματά να του δείχνει πράγματα και να του εξηγεί. Τέλειωσε την Α΄Δημοτικού με Α, είναι ο καλύτερος μαθητής της τάξης, διαβάζει πολύ καλά και γράφει καταπληκτικά. Η δασκάλα του μας είπε πως όταν τα παιδιά γράφουν τεστ εκείνος τελειώνει πρώτος και τα περιμένει. Στις κοινωνικές του σχέσεις είναι ευγενέστατος, ξέρει πολύ καλά πως να φερθεί όταν θα πάμε στον κινηματογράφο ή το θέατρο και είναι πάντα ήρεμος. Από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στο Νηπιαγωγείο ήταν στην σχολική παράσταση. Έτρεμα όταν τον είδα πάνω στη σκηνή να απαγγέλλει μπροστά σε τόσο κόσμο. Το σπουδαιότερο είναι να πιστεύουμε εμείς οι γονείς στο παιδί. Να του δίνουμε ευκαιρίες, να μην το απομονώνουμε και να του προσφέρουμε εμπειρίες. Όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Χρειάζεται να κοιτάμε πότε - πότε αυτά που θεωρούνται φυσιολογικά άτομα και να αναρωτιόμαστε. Τόσο κακή είναι η διαφορετικότητα τελικά? Χρειάζεται τεράστια υπομονή και κουράγιο, μα πάνω απ' όλα πίστη στο ίδιο το παιδί και τις δυνάμεις του.
like0

Η εμπειρία μου από την αξιόλογηση του ΚΔΑΥ

Εικόνα marmar
Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη, αλλά διαβάζοντας την γραπτή αξιολόγηση και συζητώντας μαζί τους η γνώμη είναι η εξής. Κατά αρχάς ήταν θετικό το ότι πήγε σε δημόσιο παιδικό σταθμό.Επίσης οι αξιολογήσεις που είχα προσκομίσει, οι οποίες μη νομίζετε ότι ανέφεραν κανένα παιδί θαύμα.Περιέγραφαν ο καθένας από τη σκοπιά του την βελτίωση και τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες του παιδιού.Δεν ήταν εύκολο και στην αρχή καταλαβάμε ότι δεν συμφωνούσαν και δεν πίστευαν ότι το παιδί είναι έτοιμο.Στην δεύτερη συνάντηση και στην επίσκεψη στο σχολείο άλλαξαν γνώμη. Μετά πιστέύω ότι είναι σημαντική η ύπαρξη λόγου και ομιλίας.Το επίπεδο δεν τους ικανοποίησε, αλλά είδαν τις δυνατότητες του, ότι εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς , κυρίως γιατί το επιδιώκει ό ίδιος να μιλάει. Το γνωστικό επίπεδο και η ικανότητα αντίληψης.Το επίπεδο συνεργασίας του με την δασκάλα και όχι μόνο την συνοδό , αλλά και τα άλλα παιδιά. Οι σχέσεις του με τα παιδιά του σχολείου και η συμπεριφορά του εκεί. Δεν τους ικανοποίησε η πρώτη του εικόνα (ούτε εμάς) σε επίπεδο συμπεριφοράς - δεν ήθελε να μείνει έκλαιγε ήθελε να φύγει δεν ηθελε να μπεί καν στο δωμάτιο δεν ήθελε να φύγουμε του πήρε αρκετή ώρα να σταματήσει να κλαίει,δεν τους έδινε σημασία.Όλα αυτά δείχνουν το επίπεδο το παιδιού στην προσαρμοστικότητα , τις αλλαγές , την συνεργασία κλπ. Προσωπικά δεν το πιστεύω απόλυτα αυτό, δεν μπορείς να κρίνεις σε μία ώρα ένα αυτιστικό παιδί, αλλά είναι ένας δείκτης - με επιφύλαξη.Αν το δεις έτσι, το δέχομαι.Νομίζω ότι κάπως έτσι το είδανε και αυτοί. Νομίζω ότι έπαιξε ρόλο και η κουβέντα μας μαζί τους.Είμασταν πολύ ήρεμοι. Αναφέραμε ότι ξέρουμε τι δικαιούμαστε βάσει του νόμου και το γιατί ζητάμε παράλληλη στήριξη και τι περιμένουμε από αυτή.Αλλά ήρεμα και με σιγουριά .Διαπίστωσαν ότι είμαστε ενημερωμένοι για την πάθηση του παιδιού, την εκπαίδευση που ακολουθεί, τα ενδιαφέροντα του ,την προσπάθεια μας και στο σπίτι να βοηθήσουμε και το ότι ξέρουμε ότι το παιδί μπορεί να μην τα καταφέρει και να πρέπει να αλλάξει εκπαιδευτικό πλαίσιο.Αλλά τονίσαμε ότι είμαστε περήφανοι για το παιδί μας και του έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρει, με την βοήθεια βέβαια των ειδικών. Λυπάμαι που πολυλογώ, αλλά προσπαθώ να μοιραστώ την εμπειρία μου για να φανεί χρήσιμη.
like2

Βρείτε ένα θέμα άμεσα!

Αφίσα της δράσης Μένουμε Ενωμένοι, μία πρωτοβουλία του noesi.gr για την εξ αποστάσεως υποστήριξη κατά την περίοδο της πανδημίας COVID-19.
✰ Ψηφιακή Αλληλεγγύη NOESI.gr
Η νόηση στο διαδίκτυο είναι μία κοινότητα μελών με Βιολόγια με προσωπικές εμπειρίες, που τροφοδοτούν συζητήσεις, και Οδηγούς, μία κοιτίδα γνώσης. Οι Ομάδες εμφανίζουν τα posts ανά τοποθεσία ή θέμα και η Αρχική τα πιο πρόσφατα.
Οδηγίες​ για να γράψετε "Βιολόγιο". Για να δημοσιεύσετε, μπείτε ως μέλος (Login). Μετά, από το μενού Πλοήγηση επιλέξτε Δημοσιεύστε νέο κείμενο. Επιλέξτε είδος ανάρτησης, συμπληρώστε τη φόρμα με κείμενο, πατήστε Ανάρτηση.