Πριν ακομα τον γεννησω, εχω υπαρξει η φωνη του Γιαννη, ο υπερασπιστης του απεναντι στον κοσμο, η αδιαπεραστη ασπιδα του. Οταν ο Γιαννης δεν μπορουσε να κανει κατι, το βγαζαμε απο το μενου... Οταν δεν μπορουσε να φαει κατι, το διεγραφα μεχρι να μπορεσει. Ομως, οπως ξερετε, δεν εχω μονο ενα παιδακι, εχω δυο... και ειναι διδυμα. Αχ, αυτη η σωτηρια η δικαιολογια του "εσυ εισαι μεγαλυτερος" (ή μικροτερος). Ειναι λογικη, στεκει και δεν πληγωνει ενα παιδι. Τι να πω εγω στον δικο μου?? "Εχεις συνδρομο Ασπεργκερ"? "Εχεις κινητικα προβληματα"? :(
Πρόσφατα σχόλια