νόηση, ετών 18:)

Φιλοι μου καταρχην να σας ευχηθω ολους ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ, ευχομαι σε ολους μας με το νεο ετος να δουμε τα παιδακια μας οπως ακριβως επιθυμουμε!!! Εχω παρα πολυ καιρο να γραψω στο blog μου, ο λογος που αποφασισα να το κανω μετα απο πολυ καιρο ειναι για να δωσω κουραγιο σε ολους τους γονεις!!! Θελω να αναφερω για την προοδο της κορουλας μου και να εμψωχωσω ολους μας, να παρουμε δυναμη και κυριως να καταλαβουμε πως ουδεν κακο αμιγως καλου!!! Φετος πηγε πρωτη δημοτικου και το αγχος μου ηταν τρομερο, σκεψεις...θα τα καταφερει... θα προσαρμοστει... θα ειναι χαρουμενο παιδακι;;; περασαν τεσσερα χρονια απο τοτε που συνηδητοποιησα πως κατι διαφορετικο υπηρχε και απο τοτε καθε μερα ηταν μια καινουργια μερα εργοθεραπειας...δεν αφησα ουτε μια μερα χωρις να προσπαθω να μαθω πρωτα εγω και μετα να μαθω και αυτην...δεν μπορω να πω δουλεψαμε σκληρα, απογοητευτηκαμε, κλαψαμε, γελασαμε, κουραστηκαμε...τα συναισθηματα παντα αναμεικτα...ποτε γκρινια...ποτε γελιο...ποτε χαρα...ποτε λυπη!!! Η Παρασκευη ομως που μας περασε ηταν η μερα δικαιωσης για εμας!!! Ηταν η μερα που θα μας εκανε ενημερωση η δασκαλα για την προοδο των παιδιων μας...τωρα αν σας πω οτι ως κλασσικη χαζομαμα δεν θεωρω το παιδι μου πανεξυπνο και πανεμορφο τοτε θα σας ελεγα ψεμματα αλλα πως θα ακουγα ολα αυτα τα καλα λογια της δασκαλας ειναι αληθεια πως δεν το περιμενα(σημειωτεον η δασκαλα δεν γνωριζει τιποτα για την υπερκινητικοτητα), την ακουγα που μου μιλαγε και ηθελα να την ρωτησω "ειστε σιγουρη πως μιλατε για το δικο μου παιδι?"...και ομως για το δικο μου μιλουσε...και για μενα αυτα τα λογια ειχαν δεκαπλασια αξια...γιατι μονο εμεις ξερουμε ποσο κοπιασαμε για αυτο το αποτελεσμα!!! Ο λογος που τα γραφω ολα αυτα ειναι να δωσω θαρρος και κουραγιο σε ολους τους γονεις κυριως με δεπυ, σιγουρα ολες οι προσπαθειες δεν εχουν παντα θετικα αποτελεσματα αλλα ειναι καλυτερα απο την αδρανεια! Η παιδοψυχιατρος στην πρωτη κιολας μας συναντησει μας ειχε μιλησει για φαρμακα, εγω ομως ουτε καν το δεχθηκα ως εναλλακτικη λυση...αξιζει να προσπαθουμε και αν πετυχουμε και κατι θετικο τοτε ακομα καλυτερα αν παλι οχι ε! δεν χασαμε και κατι...εκτος απο κουραση...πιος ομως ειναι αυτος ο γονιος που θα υπολογισει την κουραση μπροστα στην υγεια του παιδιου του;