Ιστορίες... για αγρίους

Αναρωτιεμαι, τα μέλη της λίστας που έχουν παιδια με αυτισμό / διαχυτες διαταραχες κ.τ.λ. πού μενουν; Είμαστε οι μόνοι σε όροφο πολυκατοικίας; Η ζωή μας στην πολυκατοικία εξελίσσεται σε δράμα. Οι "αποκατω" απειλουν με δικαστήρια ... Τα δύσκολα βράδια που το αγοράκι μου υποφέρει και κλαίει και χτυπιέται (ακατάλληλες ώρες κοινης ησυχίας) βγαίνουν στα μπαλκόνια και βρίζουν ... Κι εγώ προσπαθώ να μεταδώσω την (οποια) ηρεμία μου στο ανήσυχο αγχωμένο και υπο καθεστώς έκρηξης παιδάκι μου. Κοιμηθηκε εξαντλημένο, χωρις να κάνει το μπανιο του και να πιει το γάλα του. Αποτέλεσμα ξυπνάει και κλαίει και ξύνεται στις 2 το πρωι. Μέχρι να καταλάβει η μανούλα τι τρέχει και να παρέχει το απαραίτητο γάλα με αντιισταμινικο (ατοπικη δερματίτιδα η αιτία της φαγούρας) η απογοήτευση του μικρου απο την μη αποτελεματική αντιμετώπιση του προβλήματος έχει κλιμακωθεί. Το να ηρεμήσει είναι ένα πολύ δύσκολο project. Δοκιμάζω τη μέθοδο "σταματα", "όχι τα πόδια" με αυστηρό- ηρεμο τονο φωνης και προσπαθώ (με τη βια;;;;) να τον εμποδίσω να τραντάζεται, γιατι μπορει να χτυπήσει σοβαρα. Αραγε καταλαβαίνει οτι προσπαθώ να βοηθήσω; Η' θυμώνει που τον πιέζω; Είναι η τρίτη φορά μεσα στη βδομάδα που συμβαίνει αυτό. άραγε αυτές οι ανεξέλεγκτες εκρήξεις ήρθαν για να μείνουν; Υπάρχει περίπτωση να μπορέσουμε να τις διαχειριστούμε; Τι θα γίνει όταν η δική μου σωματική δύναμη θα είναι μικρότερη απο του γιου μου; Έχει κανείς ανάλογη εμπειρία;

Σχόλια

Απειλούν ότι θα φέρουν την Αστυνομία;

Υποβλήθηκε από Soula Παρ, 22/02/2008 - 12:36

Απειλουν οτι θα σου φερουν την αστυνομια;;; Και τι φοβασαι, ας ερθει!! Εσυ παρα πολυ ωραια θα τους εξηγησεις οτι το παιδακι σου ειναι ΑΡΡΩΣΤΟ και οτι αυτο καποια στιγμη σημαινει ΚΑΙ φασαρια. Οσο για τους αλλους της πολυκατοικιας μαλλον εχουν ξεχασει ΤΙ σημαινει να μεγαλωνεις ενα παιδι η δεν ειχαν ποτε τους. Η φαγουρα ειναι απαισια και μη υποφερτη σε εμας, ποσο μαλλον στο παιδακι σου. Δοκιμασες να τον εχεις στην αγκαλια σου οταν τον πιανει;; Κοιμηθείτε και αγκαλια αν χρειαστει εξηγωντας του τους λογους που το κανεις (για να μη στο ζηταει συνεχεια μετα). Ισως και βρεγμενες δροσερες κομπρεσσες με χαμομηλι να βοηθουσαν (το εκανα εγω στον γιο μου οταν περασε ανεμοβλογια). Οσο για την δυναμη σου αλλες φορες θα ειναι μεγαλη και αλλες θα νομιζεις οτι θα καταρρευσεις. Μετα ομως θα εισαι εκει γερη και δυνατη περιμενωντας ενα γλυκο του χαμογελο. Δεν υπαρχει χειροτερη φαση απο αυτην που ειναι αρρωστα τα παιδια μας. Καλο κουραγιο. Με εκτιμηση, Σούλα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

:-)

Υποβλήθηκε από miky Παρ, 22/02/2008 - 13:14

Η αστυνομια μας έχει ήδη πάρει τηλέφωνο, Και πολύ ωραία είπαμε ότι με τον προηγούμενο ενοικιαστη του 2ου δεν είχαμε πρόβλημα. 'Ηδη το παιδι μου πιέζεται αρκετα με τον περιορισμό να μην τρέχει (πράγμα που το κάνει και απο νεύρα και αλλες φορες για εκτόνωση) για να μην ενοχλούμε. Μπορεί και αυτές οι βραδινές εκρήξεις να είναι αποτέλεσμα αυτής της πίεσης. Miranta

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Σιγά μη γίνουμε γκέτο!

Υποβλήθηκε από zelda Παρ, 22/02/2008 - 13:31

Η προτεραιότητά σου είναι το παιδί σου και πώς θα το βοηθήσεις να βελτιώσει την κατάστασή του, όχι να μην ενοχλείς τον έναν και τον άλλο μικροπρεπή ανθρωπάκο κλεισμένο στην γυάλα του εγωισμού του! Είναι σίγουρο ότι καταλαβαίνει πως θέλεις να το βοηθήσεις και ότι δεν θυμώνει γι' αυτό, όπως κι ότι θυμάται τι κάνεις κατά τη διάρκεια της κρίσης. Το λέω αυτό γιατί με την κορούλα μου που είχαμε ανάλογες κρίσεις σε "ώρες κοινής ησυχίας" ενώ έδειχνε ότι έχανε επαφή με το περιβάλλον, μόλις της περνούσε, μας έκαμνε πλήρη επανάληψη του διαλόγου και του ύφους του που κάμναμε κατά τη διάρκεια της κρίσης της! Απλώς δεν μπορεί να ελέγξει την ενστικτώδη αντίδρασή του, δεν είναι παρά ένα μικρό παιδί! Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να υπομένει μέχρι να εκτονωθεί η κρίση. Αυτό όμως που σίγουρα το θυμώνει είναι το αγχωμένο σου πρόσωπο που "γράφει" ΘΑ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΘΑ ΜΑΣ ΜΑΛΩΣΟΥΝ. Τα παιδιά αυτά εχουν φοβερή αντίληψη, όσο κι αν νομίζουμε το αντίθετο, αντιλαμβάνονται απλώς τα πράγματα διαφορετικά. Άστο να τρέξει, μην το περιορίζεις παρά ΜΟΝΟ όσον αφορά την ασφάλειά του και τη σωματική του ακεραιότητα. Και ΜΟΝΟ αν κινδυνεύει σωματική ακεραιότητα άλλων θα το περιορίζεις (αν ας πούμε πετάει μπουκάλια από το μπαλκόνι, που φυσικά δεν φαντάζομαι ότι κάνει!) Κράτα επαφή μαζί του, είτε με επαφή, είτε οπτικά, όση μπορεί να σου δείξει ότι σου επιτρέπει αλλά κυρίως δείξε του ότι ΤΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΥΣ που προσπαθούν να σας βάλουν στα καλούπια του αόρατου. Για να έχουν να λένε "ναι, το καημένο, είναι λίγο βλαμμένο, αλλά ψυχούλα, ούτε που ακούγεται". Ταχω ακούσει κι εγώ αυτά τα "ωραία". Αν η "ψυχούλα" κάνει φασαρία παύει να είναι "ψυχούλα"... Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω γω!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Μιράντα

Υποβλήθηκε από Μαριλένα Κοιλανιώτη Παρ, 22/02/2008 - 13:38

Λίγο χαζές συμβουλές γιατί κάθε παιδί είναι μάλλον διαφορετικό και δεν ξέρω αν έχουν εφαρμογή: - Το Ρίκο, αν τον καθυστερήσουμε από τον ύπνο του ή δεν τον βάλουμε νωρίτερα αν είναι πολύ κουρασμένος τον χάσαμε. Μήπως θα μπορούσες προληπτικά να μπανιάρεις / ταϊσεις νωρίτερα; - Το τάιμ άουτ σε ένα προφυλαγμένο χώρο θα είχε νόημα; Πιστεύω ότι όσο μεγαλώνουν τα παιδιά και αποκτούν διόδους επικοινωνίας αλλά και αντίληψη / συναίσθηση του πώς νιωθουν αυτές οι εκρήξεις μειώνονται. Φιλιά

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

νόηση, ετών 18:)