νόηση, ετών 18:)

Φιλοι μου, ειναι καιρος να πω τις εξελιξεις στην ζωη μας... Λοιπον, μεσα απο ενα τεραστιο Γολγοθα πηραμε την διαγνωση απο το Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο (σημειωτέον, πως εχω μεινει εκπληκτη απο το προσωπικο, το ενδιαφερον και την ανθρωπια τους). Η διαγνωση της κορης μου ειναι "δυσπραξια" και ισως βρισκεται στο φασμα του διευρυμενου φαινοτυπου [δεν μπορουν να το πουν ακομα με σιγουρια διοτι καναν εκτιμηση σε ενα παιδακι που ηταν ηδη δουλεμενο απο εργοθεραπειες, πρεπει να δουλεψουν μαζι της και αλλο για να καταληξουν]. Αυτη τη στιγμη κανει τρεις εργοθεραπειες την εβδομαδα, δυο βασει της αισθητικοκινητικης και μια με βαση την αισθητηριακη ολοκληρωση. Κατοπιν προγραμματος και συμβουλων με την παιδοψυχολογο καταφερα να βοηθησω την κορη μου να την ενταξω στα προνηπεια που ειχε ξεκινησει αλλα οπως πιθανοτερα να θυμαστε τα παλαιοτερα μελη ηταν τραγικο το ξεκινημα μας λογο απαραδεκτης συμπεριφορας της δασκαλας και της διευθυντριας. Και ερχομαστε στο σημερα... Αφου μετα απο μια τεραστια προσπαθεια ενος ολοκληρου μηνα αρχισα πλεον να βλεπω φως και να λεω πως επιτελους αρχισαν ακομα και τα πραγματα στο σχολειο να πηγαινουν προς το καλο, εζησα και αυτο σημερα και ειπα πως τα ειδα και τα ακουσα ολα. Πηγα να παρω το παιδι μου απο το σχολειο στις 12.00 η ωρα μια και 12.15 σχολαν και αντι να περιμενω το παιδι μου να βγει εξω απο την ταξη το βρηκα κρεμασμενο στην ΞΕΚΛΕΙΔΩΤΗ ΕΞΩΠΟΡΤΑ να περιμενει αυτο εμενα. Οπως καταλαβαινεται πανικοβληθηκα σκεπτομενη το τι κακο μπορει να μας ειχε βρει... αλλα και το ποσο τυχεροι σταθηκαμε. Ρωτοντας τις αλλες μαναδες που προυπηρχαν μου ειπαν πως ηθελε να φυγει αλλα την συγκρατησαν αυτες, ΕΥΤΥΧΩΣ... Καθως καταλαβαινετε δεν μπορεσα να το αφησω ετσι και πηγα να ζητησω εξηγησεις απο την δασκαλα της και ειδου η απαντηση της...:

"Εκαναν ταυτοχρονα δυο παιδακια εμμετο και δεν καταλαβε πως η μικρη βγηκε εξω, πρεπει να την ΜΑΛΩΣΩ για αυτο που εκανε και πως εχει 20 παιδακια να προσεξει και δεν μπορει να προβλεπει τετοιες συμπεριφορες...και οταν βεβαια την ειπα οκ τα δεχομαι ολα αυτα αλλα γιατι να ειναι ξεκλειδωτη η πορτα και τι θα γινοταν αν το παιδι μου εβγαινε εξω στον δρομο η απαντηση ηταν γιατι να βγει εξω και μην υπερβαλω διοτι στην τελικη αναλυση υπηρχαν μαναδες εξω και δεν θα το αφηναν να φυγει".

Φίλοι μου τα ειδα ολα σημερα μετα απο αυτο: ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΙΑ, ΘΡΑΣΣΟΣ, ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ διοτι αυτη η γυναικα ηθελε να με πεισει πως η ακεραιοτητα του παιδιου μου μπορει να στηριχτει στην ευαισθησια των αλλων γονιων και οχι στην δικη τους υπευθυνοτητα απεναντι στις υποχρεωσεις τους. Πορισμα: Tα ματια σας ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ, τουλαχιστον εγω μετα το σημερινο περιστατικο θα ειμαι δεκα φορες πιο αυστηρη και θα κανω περισσοτερες παρατηρησεις οταν βλεπω καταστασεις που με ανησυχουν οπως π.χ. ξεκλειδωτη πορτα κ.λπ..