νόηση, ετών 18:)

Χρόνια τωρα, που είμαστε "ζωντανοι νεκροι" με τον αντρα μου λόγω του προβλήματος της υγείας του Λάμπρου, αναρρωτιομαστε τι είναι τελικά καλύτερο για το παιδί μας. ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΟΥ , ΕΧΟΥΜΕ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ,ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ "ΠΕΝΘΟΥΣ" -ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ- ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ , ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ...... ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ.ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ.ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ , ΤΣΟΥΠ! ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ... ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΙΣΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΚΑΠΩΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΑ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΤΙ ? ΒΑΡΕΘΗΚΑ, ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ , ΤΟΥΣ ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΟΛΟΥΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΕΙ .ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΕΛΕΞΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ "ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ" ΗΤΑΝΕ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ.ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΕΙΧΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΟ ΕΔΩΣΕ. ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ "ΔΙΚΟ ΜΑΣ" ΓΙΑ ΤΑ "ΔΙΚΑ ΜΑΣ" ΠΑΙΔΙΑ , ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΥΣΤΕΡΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ.ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΑΝ ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ. ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ Ή ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕΙ , ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ....... ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ...ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ...ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ...