νόηση, ετών 18:)

Μιράντα καλησπέρα. Εχω κι εγώ ένα αγοράκι σχεδόν 6 ετών τώρα, με την ίδια διάγνωση, που στα 4 χρόνια του δεν έλεγε ούτε μία λέξη. Παρόλο που μ' εμάς ήταν επικοινωνιακός, φαινόταν χαμένος όταν ήταν σε πολύ κόσμο. Το θετικό ήταν ότι ήθελε να επικοινωνήσει χωρίς όμως να ξέρει τον τρόπο. Περάσαμε κι εμείς από την ίδια αναπτυξιολόγο στα 3 του χρόνια. Για 1,5 χρόνο έκανε ειδική αγωγή στο σπίτι και χρησιμοποιούσαμε κι εμείς εικόνες (δεν έχει και πολλή σημασία αν ήταν PECS ή όχι). Δεν θα σου δώσω συμβουλές, γιατί κάτι που κάνει σε ένα παιδί μπορεί να μή κάνει για το άλλο. Εμείς του φτιάξαμε ένα βιβλίο με όλες τις μάρκες των αυτοκινήτων που του άρεσαν πολύ και σιγά σιγά έρχισε να λέει τις μάρκες. 'Ετσι η πρώτη λέξη του μικρούλη μου ήταν DAEWOO!! Σ' αυτό το βιβλίο προστέθηκαν αποκόμματα από περιοδικά με φωτογραφίες τροφίμων, ηλεκτρικών συσκευών, κολλήσαμε κομμάτια από μακαρόνια, το καπάκι από το γιαούρτι που του άρεσε και διάφορα άλλα. Επειδή του άρεσε να ασχολείται με τους υπολογιστές ο μπαμπάς του καθόταν με τις ώρες μαζί του και του μάθαινε διάφορα πράγματα, και πολλές εκφράσεις τις έμαθε από το DVD του RAMKID. Ακόμα το βοήθησε πολύ η επαφή που είχε στο εξοχικό μας με τις γάτες. Αρχισε να τους λέει ότι άκουγε από εμένα και τώρα τους μιλάει σαν να είναι παιδάκια! Φυσικά τώρα έχει και μια γατούλα στο σπίτι της Αθήνας που έχει δώσει νόημα στην ζωή του! Στα τέσσερα χρόνια του παρόλο που κανένας από τους ειδικούς δεν το πρότεινε τον πήγα για λογοθεραπεία. Η λογοπεδικός του είναι εξαιρετική και το σπουδαιότερο έχει μια πολύ δυνατή σχέση μαζί του. Πέρασε αρκετός χρόνος πάντως για να καταλάβω πώς ακριβώς λειτουργεί ο λόγος σε παιδιά με τέτοιου είδους προβλήματα. Μέσα στον πανικό μου πίστευα πως δεν ήταν αρκετά έξυπνος για να χρησιμοποιεί εκφράσεις σαν εμάς. Οταν άρχισε να λέει λεξούλες νόμιζα πως αυτό ήταν τώρα θ αρχισει να μιλάει. Ομως η λειτουργία της επικοινωνίας και όχι μόνον του λόγου είναι πολύ πολύπλοκη. ΄Οταν κάποιος μας ρωτάει "τι κάνεις", όλοι ξέρουμε αυθόρμητα πως πρέπει να απαντήσουμε "καλά". Αυτό στον μικρούλη μου δεν έρχεται αυθόρμητα. Ξέρει τι πάει να πεί "καλά" αλλά το να το πει σαν απάντηση πρέπει να του το μάθουμε. Το "τι έφαγες σήμερα" μας πήρε πολύ καιρό για να το απαντήσει. Το "γιατί το έκανες αυτό" αποτελεί μακρινό όνειρο. Η λογοπεδικός του είναι ενθουσιασμένη μαζί του. Η τόσο μεγάλη πρόοδος που έχει κάνει είναι αντικείμενο έρευνας μας είπε. Εν συντομία σου λέω ότι ο Γιώργος ξέρει να μετράει μέχρι το άπειρο (όχι σαν παπαγάλος), ξέρει εδώ και 2 χρόνια την αλφαβήτα, διαβάζει πολλές λέξεις, έχει εξαιρετικά καλή οπτική μνήμη. Οταν τα βρίκει σκούρα με τους συνομηλίκους του τους βάζει να κάτσουν και τους διαβάζει τα βιβλία του οπότε όλοι τον θαυμάζουν γιατί κάνει κάτι που αυτοί δεν μπορούν. Α! Προσπαθεί να μάθει και Αγγλικά. Να σου πώ και κάτι άλλο που θα σου θυμίσει το γιό σου. Οταν ήταν 3 ετών και δεν μιλούσε καθόλου, μια μέρα ήθελε να σηκωθεί από το καρότσι του για να πάει να παίξει με άλλα παιδάκια. Εγώ δεν τον άφηνα, αυτός έκλαιγε και μου φώναξε με απελπισία: "θελω να πάω εκεί"!!! Από τότε πέρασαν 2 χρόνια περίπου για να ξαναπεί μια μεγάλη φράση. Για τον παιδικό σταθμό. Ο μικρούλης μου πήγε δύο χρόνια σε παιδικό σταθμό. Παρόλο που λατρεύει τα παιδιά και παρόλο που τον άφηνα μόνο τρεις ώρες, πιστεύω ότι ήταν αρκετά κουραστικό γι αυτόν. Εφέτος πηγαίνει στο νηπιαγωγείο και έχει τον δικό του δάσκαλο και πιστεύω πως είναι πολύ καλύτερα. Σχετικά με την αισθητηριακή ολοκλήρωση οι εργοθεραπευτές δεν με βοήθησαν και πολύ. Τα μαλλιά του τα κόβω εγώ και τώρα πια δεν έχει κανένα πρόβλημα. Για τους θορύβους κυρίως τα μηχανάκια στον δρόμο του έδειξα την εξάτμιση μιά φορά και του εξήγησα και από τότε σταμάτησε να κλείνει τα αυτιά του. Και πάντα μου λέει: "Μη φοβάσαι, είναι η εξάτμιση!" 'Εχει πολύ πλάκα. Ομως όπως σου είπα κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Πέρασε πολύς καιρός για να έχω μια ξεκάθαρη εικόνα του μικρού μου. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά. Αν χρειαστείς τίποτα μπορείς να επικοινωνήσεις πάλι μαζί μου.

Αγγελική καλημέρα. Χαίρομαι πολύ που βρήκες χρήσιμη την δική μας εμπειρία. Αν θελήσεις και περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς να χρησιμοποιήσεις και το mail μου. Φιλιά στον Νεκτάριο.

Διάβασα με προσοχή και μεγάλη έκπληξη το βιολόγιό σας. Μέσα από τις γραμμές του αναγνώρισα τη δική μας περίπτωση, την περίπτωση του δικού μας Άγγελου. Ο λόγος υπάρχει και μάλιστα σε ικανοποιητικό βαθμό ΑΛΛΑ γεν είναι διαλεκτικός. Μπορεί να πει ολόκληρο τραγούδι απ'έξω και μάλιστα χωρίς καμμιά παραφωνία αλλά δίνει την εντύπωση και είμαστε βέβαιοι οτι δεν κατανοεί το περιεχόμενό του. Γίνεται εργοθεραπεία 3-4 χρόνια τώρα . Όλοι μας λένε οτι κάνει πρόοδο. Εμείς που το ζούμε είμαστε ίσως πιο αυστηροί κριτές και δεν τη βλέπουμε. Ο Άγγελός μας είναι 6 χρόνων τώρα. Πήραμε ανστολή φοίτησης στο Δημοτικό. Το παιδί πήγαινε σε παιδικό σταθμό 2 χρόνια και φέτος πηγαίνει σε δημόσιο νηπιαγωγείο. Είναι υπερκινητικός αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό. Έχει ελλατώσει δραστικά τη συνήθεια της απομόνωσης και έχει βλεματική επαφή τώρα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μαθαίνει λέξεις αλλλά αδυνατεί να συντάξει πρόταση. π.χ. "Πού είναι κόπηκες; = Πού είναι το μαχαίρι;" "Να παίτσουμε φοβήθηκα = "Να παιξουμε κρυφτό" κλπ. Δεν αποκρίνεται αμέσως στο άκουσμα του ονόματός του και μερικές φορές αργεί αρκετά και όταν το κάνει ανταποκρίνεται με εκνευρισμό. Κάνει με δύο εκπαιδευτές (οχι συγχρόνως)και μια λογοθεραπεύτρια συνεδρίες. Τα πηγαίνει μαζί τους πολύ καλά όσον αφορά τη σχέση τους. ΟΜΩΣ το μεγάλο μας πρόβλημα είναι ότι στο σπίτι δεν θελει επ'ουδενί να δουλέψει μαζί μας παρά τις επίμονες προσπάθειές μας. Πετά απο τη χαρά του να χειρίζεται Η/Υ. Του αρέσουν τρομερά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και μερικά τα διαχειρίζεται με δεξιοτεχνία (play station). Παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή και προσήλωση παιδικές ταινίες στο βιντεο ή την τηλεόραση. Μπορεί να θυμηθεί ολόκληρη την ταινία και να την απαγγείλει χωρίς σπουδαία λάθη ΟΛΟΚΛΗΡΗ. Σας κούρασα όμως ...και ίσως κουράστηκα κι εγώ λίγο. Θα ήθελα αν μπορούσατε να μου γράψετε τις εμπειρίες - συμβουλές σας γύρω από την ανάπτυξη του διαλεκτικού λόγου. Δηλαδή να μάθει να εννοεί αυτό που λέει και όσον αφορά στο θέμα της δίαιτας επίσης. Στο φαγητό είναι φοβερά δύσκολος, όχι με τhν έννοια της ποσότητας αλλά της ποικιλότητας. Έχει φοβερά περιορισμένο διαιτολόγιο. Πίνει πάρα πολύ γάλα, τρώει σαν κύριο φαγητό ΜΟΝΟ τραχανά με μοσχάρι, περιστασιακά μπανάνα, μπισκότα μιράντα μόνο, τυρί φέτα μόνο χωριάτικη, και ψωμάκια του τοστ. Δεν είναι επιθετικός μήτε αυτοτραυματίζεται. Αποζητά την τρυφερότητα και αν δει κάποιον στεναχωρημένο προσπαθεί να του τεντώσει τα χείλη στο σχήμα του χαμόγελου δείχνοντάς του ο ίδιος πως χαμογελά. Η έλλειψη λόγου τον έχει οδηγήσει στο να μαθαίνει τις λειτουργίες διάφορων συσκευών μόνος του. Αυτά προς το παρόν. Ελπίζω να βρήκατε ενδιαφέρουσες τις πληροφορίες μας και επίσης να μην σας κούρασα. Σας ευχαριστώ.

Μιράντα, Ο Γιωργάκης παρακολουθεί την τάξη ενός Δημόσιου νηπιαγωγείου και η μία δασκάλα έχει διοριστεί για να τον βοηθάει. Το πλαίσιο αυτό λέγεται "παράλληλη στήριξη". Τα ΚΔΑΥ γνωματεύουν αν αυτό είναι το κατάλληλο πλαίσιο για το παιδί και μετά γίνεται αίτηση στο Υπουργείο Παιδείας. Κανονικά πρέπει να διορίζεται ειδικός παιδαγωγός αλλά του Γιώργου είναι απλώς νηπιαγωγός. Οσο για το επικοινωνιακός, εννοώ ότι με εμάς είχε βλεμματική επαφή, ζητούσε πράγματα με τον τρόπο του παίρνοντάς μας από το χέρι, ήταν πάντα πολύ τρυφερός μαζί μας, πήγαινε στην αγκαλιά των φίλων μας και πάντα δεν δίσταζε να γνωρίζει καινούργιο κόσμο. Οταν του μιλούσε κάποιος ξένος χαμογελούσε και κυττούσε εμένα για να του πω ποιός είναι. Το κάνει και τώρα καμμιά φορά και είναι πολύ γλυκούλης. Οταν όμως έμπαινε σε ένα καινούργιο χώρο δεν εστίαζε ποτέ σε όποιον ήταν μέσα παρά περιφερόταν γύρω γύρω. Μου έλεγαν οι ειδικοί που τον παρατηρούσαν ότι ήταν καλό που του άρεσε να εξερευνά το περιβάλλον. Με τα παιδιά ήταν πάρα πολύ καλός πάντα, αν και δεν ήξερε ο καυμένος τι να κάνει για να προσελκύσει την προσοχή τους. Παρόλα αυτά προσπαθούσε,έτρεχε μαζί τους, αλλά δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους κανόνες του παιχνιδιού. ΄Οταν ήταν 3 ετών δεν μπορούσε καν να πετάξει την μπάλλα στο μπαμπά του αλλά το ήθελε πάρα πολύ.Και εννοείται το κατάφερε και μάλιστα είναι και καλός σουτέρ! Εξάλλου το πέταγμα της μπάλλας είναι μιά μορφή επιοινωνίας. Ο μικρούλης μου δεν είχε καθόλου αυτοπεποίθηση. Προσπαθούσα να τον πείσω να πετάξει θυμάμαι βελάκια με μαγνήτη και ήταν αδύνατο. Προσπαθήσαμε με τις πέτρες στην θάλασσα και τελικά τα κατάφερε. Φαντάσου ότι στα 2,5 δεν έδειχνε κάν τι ήθελε. Μας πήγαινε εκεί. Έπειδή του άρεσαν οι φωτογραφίες του έδειχνα τα οικογενειακά αλμπουμ και του έλεγα να ο θείος, η θεία κ.λ.π. Μιά ημέρα άπλωσε κι εκείνος το δαχτυλάκι του (λυγισμένο όμως) και μέ κύτταξε για να του πώ.... Αυτό ήταν. Είχαμε κερδίσει μια μικρή μάχη.... (Να! τώρα μου φώναξε: Μαμά φέρε τον καθηγητή Σαϊνη). Αυτό το παιδί στα 4 δεν έλεγε ούτε μαμά. Τουλάχιστον ο μικρούλης σου το λεει. Τώρα με λέει και μαμούλα.... Το μαμά του τόμαθε ο μπαμπάς του παίζοντας κρυφτό μ΄εμένα και λέγοντάς του "πού είναι η μαμά" και δώστου γέλια και τελικά με φώναξε μιά μέρα. Του πήρε πάντως ένα μήνα σχεδόν. Από εμάς περιμένουν να δώσουμε νόημα σ' αυτό, που δεν καταλαβαίνουν γιατί να το κάνουν! Εμείς θα τους δείξουμε τη χαρά του να μπορείς να ζητάς, να συζητάς, να μοιράζεσαι.. Διάβασα ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο που νομίζω πώς μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τι σημαίνει επικοινωνία. Το αναφέρω για σένα και για όλα τα μέλη του Noesi. " Οδηγός εκπαίδευσης παιδιών με Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές" Ι. Βογινδρούκας- D.Sherratt. Εκδόσεις Ταξιδευτής. Φιλιά στο αστεράκι σου. Μη το βάζεις κάτω. paletacat