νόηση, ετών 18:)

Όλη η στάση της είναι αχαρακτήριστη... ΑΛΛΑ αυτό που έκανε και ρώτησε τα παιδιά... είναι ασυγχώρητο! Είναι δυνατόν? Τα έβαλε να διώξουν το συμμαθητή τους? Ντροπή της.. Δεν έχω τίποτε άλλο να πω, είμαι πολύ θυμωμένη..

Έχω και γω ακούσει παρόμοια κατακριτέα περιστατικά. Γι αυτό και πάντα οι γονείς παιδιών που φοιτούν σε Τμήματα Ένταξης πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με χαρτί από ΚΕΔΔΥ που να προτείνει τη φοίτηση σε παρόμοιο πλαίσιο μαζί με εξατομικευμένο πρόγραμμα. Έτσι, ο κάθε εκπαιδευτικός θα πρέπει, ακολουθώντας τις οδηγίες του ΚΕΔΔΥ, να προσπαθεί να εντάξει το παιδί στο αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου γενικής φοίτησης. Διαφορετικά, όπως λέει και η παροιμία : "ου μπλέξεις" ! Απ ό,τι κατάλαβα η κυρία δεν ήταν καν μέλος του εκπαιδευτικού προσωπικού, οπότε τα πράγματα περιπλέκονται. Τι να πω!

Απ' ότι κατάλαβα είναι μια εξωσχολική δραστηριότητα, όπως αυτές που πηγαίνουν τα παιδιά τα απογεύματα, η οποία οργανώθηκε με πρωτοβουλία του νηπιαγωγείου και διεξάγεται στο χώρο του σχολείου, εκτός διδακτικών ωρών, ύστερα από άδεια της δ/νσης πρωτοβάθμιας. Στη θέση της θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Το είδος της δραστηριότητας (μουσικοκινητική) και η διδάσκουσα προφανώς επελέγησαν από τις νηπιαγωγούς, για κάποιους λόγους (είτε γιατί η διδάσκουσα είναι γνωστή τους, είτε γιατί θεωρούν ότι η μουσικοκινητική ωφελεί τα παιδιά κλπ.) Ολα αυτά τα σημειώνω και τα κρατώ στα υπόψιν για μελλοντική χρήση. Αφού λοιπόν μάλλον βγάλαμε άκρη για το πώς οργανώθηκε αυτή η δραστηριότητα, η επόμενη μου ερώτηση είναι τι είπαν οι νηπιαγωγοί, όταν τους περιγράψατε αυτά που έγιναν στο μάθημα; Με αφορμή την ανάρτησή σας, έψαξα λίγο στο ίντερνετ να δω τι είναι η μουσικοκινητική και τα σχετικά μουσικοπαιδαγωγικά συστήματα (σύστημα orff κλπ. Να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα γιατί οι περιγραφές είναι πάρα πολύ θεωρητικές. Απ' όλα αυτά που διάβασα καταλάβα τελικά ότι πρόκειται για μουσικό παιχνίδι για παιδιά προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας, όπου γνωρίζουν απλά μουσικά όργανα, κυρίως κρουστά, αυτοσχεδιάζουν χορευτικά κλπ. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται ως θεραπευτικό μέσο σε παιδιά με αυτισμό και άλλες παρόμοιες καταστάσεις, δηλαδή όχι μόνο δεν είναι απαγορευτική αλλά αντίθετα ενδείκνυται για αυτά τα παιδιά υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι ο παιδαγωγός ξέρει τι του γίνεται. Βρήκα μάλιστα στο ίντερνετ ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για το πώς πρέπει να γίνεται η μουσικοκινητική στα παιδιά αυτά (έγραψα στο google μουσικοκινητική και αυτισμός και είναι το πρώτο πρώτο αποτέλεσμα που βγαίνει)., π.χ η ομάδα να είναι μικρή δηλ. 5-6 παιδάκια, να δίδονται πάντα εκ των προτέρων ακριβείς οδηγίες στο παιδί, η δασκάλα να είναι ευαισθητοποιημένη, να μην το φέρνει στο επίκεντρο κλπ Η μέθοδος αυτή όπως είδα είναι νέα, ο Orff ήταν μουσικός του 20ου αιώνα. Οι διδάσκοντες τη μέθοδο αυτή είναι απ' ότι είδα μουσικοί ή χορευτές ή παιδαγωγοί ή γυμναστές κλπ που εξειδικεύονται στη μέθοδο αυτή. Συνδυάζοντας λοιπόν αυτά, βλέπω ότι είναι μία μέθοδος που ενδείκνυται για τα παιδιά με αυτισμό (ίσως γι'αυτό και να επιλέχθηκε αυτή η δραστηριότητα από το νηπιαγωγείο, έχοντας υπόψη και τα παιδιά του τμήματος ένταξης), τα βοηθάει δηλ. στην ανάπτυξή τους, αλλά απαιτεί γνώση και ευαισθησία από τον διδάσκοντα. Καταλήγω λοιπόν απ'αυτά που έγιναν ότι δεν υπάρχουν ούτε οι γνώσεις ούτε η σχετική ευαισθησία από τη διδάσκουσα και φαίνεται να μην υπάρχουν ούτε στοιχειώδεις παιδαγωγικές γνώσεις, ίσως κι αυτός να είναι ο λόγος που δεν δέχεται το γονέα στην τάξη. Εγώ προσωπικά θα ενεργούσα ως εξής (δεν γνωρίζω από αυτισμό, αλλά μιλώ ως γονιός) Θα ενημέρωνα τις νηπιαγωγούς, για να δω τι έχουν να μου πουν γι'αυτά που έγιναν και πώς σκοπεύουν να διορθώσουν την κατάσταση (εννοώ για το ότι ωθήθηκαν τα παιδιά ν'απορρίψουν το συμμαθητή τους που έχει ιδιαιτερότητα. και να πεις ότι χτύπησε κάποιο άλλο παιδάκι, άντε να ΄χουν ένα δίκιο, αυτό απλώς έπαιζε κι έκανε φασαρία). θα ενημέρωνα κι όσους γονείς συμμαθητών τυχαίνει να γνωρίζω, αναφορικά με το συμβάν. Και τελικά, αν κατέληγα ότι αυτή η δραστηριότητα μπορεί να ωφελήσει το παιδί μου, θα έψαχνα να το πάω κάπου με σωστές προδιαγραφές, γιατί τελικά αυτό μετράει πάνω απ' όλα. Στη ζωή μας όλοι συναντάμε και απορρίψεις και άτομα αναίσθητα, αγενή, αδαή κλπ και οι άνθρωποι με διαφορετικότητα ακόμη πιο πολύ. Εμείς δεν μπορούμε να διορθώσουμε τους άλλους, το θέμα είναι να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τη δική μας οπτική γωνία, ώστε να μην έχουν καμιά σημασία αυτά για μας, αλλά να επικεντρωνόμαστε μόνο στην προσωπική μας πρόοδο. Είναι δύσκολο και θέλει αγώνα, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή απ' το να προσπαθήσουμε να το πετύχουμε.