Ναι πειράζει

Πειράζει. Γιατί πολύ πονάει, το καρφί που σου τρυπάει την καρδιά όταν το παιδί σου, ζητάει βοήθεια, και δεν μπορείς να του την δώσεις, στο βαθμό που χρειάζεται. Πειράζει όταν συνειδητοποιείς ότι μια ζωή δεν φτάνει να του δώσεις, χρειάζεται περισσότερη…το παιδί σου. Πειράζει όταν η ματιά σου ακουμπάει το μέλλον του παιδιού σου και το μυαλό σου αδειάζει. Πειράζει όταν η αγάπη, η λατρεία για το παιδί σου γίνεται κύμα που σε πνίγει και συ δεν θέλεις να γλιτώσεις. Πειράζει, ο φόβος, ο πανικός, η θλίψη ο πόνος ο αγνώριστος για τους άλλους που κάποιες στιγμές σε κυριεύει και θάβει μέσα σου την υπομονή, την ελπίδα την καρτερικότητα την, την αισιοδοξία και την δύναμη να συνεχίσεις... Δεν πειράζει γιατί οι «άλλοι» δεν ξέρουν, δεν θέλουν δεν μπορούν, δεν αισθάνονται και δεν κατανοούν γιατί απλά αυτοί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Εμείς όμως υπάρχουμε και είναι το μόνο που δεν πειράζει και το μόνο που αξίζει όταν υπάρχουμε μαζί με τα παιδιά μας και δίπλα τους. Καλή δύναμη

Σχόλια

Ακριβώς!

Υποβλήθηκε από Angela Papastavrou Δευ, 12/02/2007 - 11:50

Αγαπητή Λυγερή καλημέρα, αυτά ακριβώς θα έγραφα και εγώ αλλά με πρόλαβες!!! Φυσικά, όλα μας πειράζουν γιατί αν δεν μας πειράζουν το χάσαμε το παιχνίδι και μαζί την ελπίδα για κάτι καλύτερο!!! Καλή δύναμη σε όλους μας Αγγελική

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Αποστάσεις από όσα πειράζουν

Υποβλήθηκε από ligeri Δευ, 12/02/2007 - 12:03

Αγγελικούλα μου, Πάει καρός που έχουμε να ανταμώσουμε στην ίδια συχνότητα.Από πλευράς μου,σε σκέπτομαι συχνά.σε αγαπώ και χαίρομαι οταν σε βρίσκω ευχαριστημένη από την πρόοδο του Νεκταράκι σου. Έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου καλή μου,θα καταφέρεις πολλά σε αυτήν την διαδρομή.θωρακίσου όσο μπορείς και κράτα τις δυνατές αποστάσεις απ αυτά που πραγματικα ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ. Με αγάπη Λυγερή

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Δεν υπάρχουν στο δικό μας κόσμο

Υποβλήθηκε από ligeri Δευ, 12/02/2007 - 12:24

Προς αποφυγή, κάθε παρερμηνείας του λόγου μου, οταν λέω ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΟΥΝ. εννοώ,δεν υπάρχουν στον ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ. Έναν κόσμο ευαίσθητο, απαιτητικό. Ιδιαίτερο και δοκιμασμένο. Ζουν στον κόσμο τους που δεν είναι της παρούσης να ανοίξουμε σελίδα τώρα γι αυτόν. Ας ειναι όλοι άνθρωποι καλά και καλότυχοι.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Η άλλη όψη

Υποβλήθηκε από Ginka (χωρίς επαλήθευση) Δευ, 12/02/2007 - 20:09

Κάθε ζωντανή ύπαρξη διαφέρει μέσα σε τούτον τον κόσμο. Άλλος λίγο άλλος πολυ. Η διαφορετικότητα πάντα τραβάει τα βλέμματα. Ούτε τα δάχτυλα μας είναι ίδια. Ας σταθούμε λοιπόν στο ύψος μας! Οταν εμείς επιτρέπουμε στους άλλους να βλέπουν την διαφορετικότητα μας, είναι σαν να τους δίνουμε το δικαίωμα να στραφούν σαν σαρκοβόρα ζώα πάνω μας. Το πρόβλημα μάλλον ξεκινάει απο το πόσο εμείς οι ίδιοι αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα μας. Αν η μύτη μας είναι μεγάλη και εμείς νιώθουμε άσχημα για αυτήν, όλος ο κόσμος θα βλέπει την μεγάλη μύτη μας! Οσο για την διαδρομή που ακολουθούμε... ναι ειναι πιο πολύπλοκη απο άλλες. Όμως είναι μια δημιουργική διαδρομη. Μια διαδρομή που κάθε βήμα της μικρό ή μεγάλο αποτελεί έναν άθλο. Υποκλίνομαι σε όλους εσας με την ακουραστη ψυχή, την σιδερένια θέληση, την γεμάτη δύναμη επιμονή, την άστείρευτη υπομονή και κατανόηση. Ας γίνει ο πόνος , το ακρωτήρι της χαράς!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Συνοδοιπόροι όλοι μας..

Υποβλήθηκε από Μαίρη Στεργίου Βελλή Δευ, 12/02/2007 - 20:14

...στον ίδιο γολγοθά και στόχος μας κοινός. Τούλάχιστον μέσα από το φιλόξενο Νόηση, ας ενώσουμε εμείς τα μέλη του τις φωνές μας προς τα έξω, προς την κονωνία. Μαίρη Βελλή

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Nα συμπληρώσω

Υποβλήθηκε από Μαίρη Στεργίου Βελλή Δευ, 12/02/2007 - 21:03

κα Λυγερή μου, με όλο το σεβασμό μου στην εμπειρία σας θα πω μόνο ότι "πειράζει, εάν τελικά το αφήσουμε να μας πειράζει". Γνωρίζετε τι με κρατάει όρθια; Οτι τελικά, γιατί θα πρέπει η κατάσταση του γιού μου να είναι κάτι το εξωπραγματικό; Κάτι εκτός κοινωνίας; Πρόκειται για μία ζωή ακριβώς ίδια με την δική μου, της κόρης μου κ.λπ. Δεν την διαφοροποιώ, ούτε την αναγάγω. Αλλά ούτε και την υποβαθμίζω. Απλά την δέχομαι όπως είναι. Οπως το κοριτσάκι μου είναι τυπικής ανάπτυξης έτσι και το αγοράκι μου είναι ειδικής. Γιατί θα πρέπει να τα ξεχωρίζουμε; Ο Δημήτρης έχει την σειρά του, την φροντίδα μου, την αγωνία μου, όπως ακριβώς κι η κόρη μου. Δεν επιτρέπω στο μυαλό μου λεπτό να σκεφτεί τι θα γίνει εάν... Προτιμώ, έχω συνειδητοποιήσει, έχω τρελλαθεί, όπως θέλετε το λέτε, να ζω την κάθε μου στιγμή με τον Μιμάκο μου, να χαίρομαι όταν προχωράει, να μην αφήνω καμμιά αρνητική σκέψη να με γονατίζει (παρόλο που είναι πολλές) και ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ! Είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης που δεν σου αφήνει περιθώρια για κλάμμα. Μόνο για θετική σκέψη κι αγώνα για βελτίωση. Μαίρη Βελλή

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Κάπως έτσι

Υποβλήθηκε από mairipapa Τετ, 14/02/2007 - 09:31

Σιγουρα πειραζει, δεν θα πειραζε μονο αν τα παιδια μας ηταν φυσιολογικα. Πειραζει εμενα (και πιστευω και αλλους) γιατι ειναι κατι που το αντιμετωπιζω καθημερινα και θα συνεχισω να το βλεπω μπροστα μου καθε μερα. Την διαφορα ομως για μενα την κανει οτι πια δεν με πειραζει...που πειραζει και καποιους τριτους.Και για να φτασω σε αυτο το σημειο οντως περασα πολλα.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

'Ολα πειράζουν

Υποβλήθηκε από Κατερίνα Ζαρίφη Τετ, 14/02/2007 - 12:43

'Ολα πειράζουν και όλα πονάνε. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προστατεύσουμε όσο μπορούμε. Δεν ξέρω αν είχατε δει το επεισόδιο του "Πάρα Πέντε" το πρωτοχρονιάτικο που με πόση ευαισθησία μας πέρασε το μήνυμα για τα ειδικά παιδιά. Πάνω από όλα οι γονείς δεν άφησαν ποτέ αυτό το παιδί να πονέσει. Και όποιος τόλμησε να το πειράξει είχε να κάνει με τους γονείς. Μας συμπλήρωσε ότι δεν σημαίνει ότι αυτό είναι το σωστό, μας πέρασε όμως το μήνυμα ότι πάντα οι γονείς τα προστατεύουν. Φιλικά, Κατερίνα

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Το ειδικό παιδί μου!

Υποβλήθηκε από Μαίρη Στεργίου Βελλή Τετ, 14/02/2007 - 16:34

Αυτό που λέει η φίλη μου Maripapa είναι αυτό που λέω αλλά, με άλλα λόγια. Δεν με ρίχνει η απόρριψη και η περιφρόνηση, μάλλον με πεισμώνει και με προκαλεί. θέλει όμως τρομερή παίδευση και σμίλευση χαρακτήρα, κοντά στα όρια της τρέλλας ίσως! Το ότι κάτι τρομερό δεν το κάνεις ακόμα πιο τρομερό αλλά το αντιμετωπίζεις δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται, έτσι; Δεν σημαίνει ότι ο Δημητράκης μου δεν έχει ένα σοβαρό, και ισόβιο ίσως πρόβλημα. Απλά η οικογένειά του, αποφάσισε ότι δεν θα το αφήσει να γίνει σαράκι και να την αποδιοργανώσει αλλά θα το αναγάγει σε ευλογία και συλλογική προσπάθεια μέχρι όπου μπορεί να φτάσει. Κάτι δηλαδή, που γίνεται και για το άλλο παιδί μου. Η κοινωνία όμως το τυπικό και το ειδικό το ξεχωρίζει όπως το πρόβατα από τα ερίφια. Ε! λοιπόν εγώ, εμείς όλοι δε θα το δεχτούμε αυτό! Μάιρη Βελλή

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

Πείραζε τρίτους...

Υποβλήθηκε από Almak Πέμ, 15/02/2007 - 04:32

Εμένα δεν με πείραξε ποτέ το αν πείραζε τρίτους... Δεν θυμάμαι να με πείραξε για να είμαι ειλικρινής. Την ουσία του όλου θέματος την βρίσκω στα λόγια του μέλους mageandi kαι γι αυτό τα παραθέτω ξανά αλλάζοντας δύο τρεις λέξεις μόνο. Δε με ρίχνει η απόρριψη και η περιφρόνηση, μάλλον με πεισμώνει και με προκαλεί. θέλει όμως τρομερή παίδευση και σμίλευση χαρακτήρα, κοντά στα όρια της τρέλλας ίσως! Το ότι κάτι τρομερό δεν το κάνεις ακόμα πιο τρομερό αλλά το αντιμετωπίζεις δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται, έτσι; Δεν σημαίνει ότι ο Άρης μου δεν έχει ένα σοβαρό, και ισόβιο ίσως πρόβλημα. Απλά η οικογένειά του, αποφάσισε ότι δεν θα το αφήσει να γίνει σαράκι και να την αποδιοργανώσει αλλά θα το αναγάγει σε ευλογία και συλλογική προσπάθεια μέχρι όπου μπορεί να φτάσει. Κάτι δηλαδή, που γίνεται και για το άλλο παιδί μου. Η κοινωνία όμως το τυπικό και το ειδικό το ξεχωρίζει όπως το πρόβατα από τα ερίφια. Ε! λοιπόν εγώ, εμείς όλοι δε θα το δεχτούμε αυτό! Αλέξανδρος Μακρής

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ

Υποβλήθηκε από ligeri Πέμ, 15/02/2007 - 11:49

Ligeri Αγαπητέ κύριε Αλέξανδρε Μακρή. Χαίρομαι που προσθέσατε την τόσο χρήσιμη και ουσιώδη άποψη σας στο θέμα που σχολιάζομε εδώ και μερικές ημέρες. Ελπίζω να έγινα τελικά αντιληπτή. Τό Θέμα μας δεν είναι πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε και ποια στάση ζωής πρέπει να έχουμε απέναντι στο πρόβλημά μας . Το θέμα ετέθη κατ΄αρχήν από την φίλτατη κυρία Παπαδάκη και αναφερόταν στο τί είναι αυτό που ΠΕΙΡΑΖΕΙ και τι δεν ΠΕΙΡΑΖΕΙ σε σχέση με την ιδιαιτερότητα των παιδιών μας. Εκεί και η δική μου τοποθέτηση με το κείμενο "ΝΑΙ ΠΕΙΡΑΖΕΙ" Είναι όμως πολύ ενθαρρυντικό ότι αυτή η παρέμβασή μου, έγινε αφορμή να καταγραφούν απόψεις και θέσεις μελών, γονέων, της κοινότητά μας, σαν την δική σας, πολύ ώριμες, υγιείς, αισιόδοξες και το σημαντικότερο ,θέσεις που σηματοδοτούν μια καινούρια ,σύγχρονη αντιμετώπιση του προβλήματος των «Ειδικών παιδιών» μέσα στην οικογένεια. Με εκτίμηση Λυγερή Βασιλείου

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

κ.Αλέξανδρε (almak)

Υποβλήθηκε από Μαίρη Στεργίου Βελλή Παρ, 16/02/2007 - 14:17

Συνδέοντας την απάντηση της κ.Λυγερής με ..τα γραφόμενά μας (αφού τα παραδέχεστε), όντως πιστεύω ότι τα νέα ζευγάρια, οι νέες οικογένειες αντιμετωπίζουν με πιο σύγχρονο τρόπο το πρόβλημα της ειδικής ανάγκης, με την έννοια ότι η κοινωνία μας παρέχει περισσότερα ερεθίσματα και ευκαιρίες (παρόλη την..τσιγκουνιά του επίσημου κράτους !). Παλαιότερα, τα έκλειναν τα παιδάκια σε άσυλα και ιδρύματα. Σήμερα η ελληνική οικογένεια, έχει το ειδικό παιδί παρέα με το τυπικό ισάξια και ισότιμα με βλέψεις για ένα καλύτερο μέλλον.

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

αυτό που δεν

Υποβλήθηκε από Almak Παρ, 16/02/2007 - 21:12

ligeri έγινες αντιληπτή για το τι πειράζει όπως έγραψες παραπάνω , όπως και τι δεν πειράζει. Αυτά που πειράζουν είναι << αυτά που θέλουν τρομερή παίδευση και σμίλευση χαρακτήρα, κοντά στα όρια της τρέλλας ίσως!>> Αυτά που δεν πειράζουν είναι αυτό που είπα κι εγώ πιο πάνω << δεν με πείραξε ποτέ>> .....είχα πιο σοβαρά θέματα να σκεφτώ απο το να ασχολούμαι με το αν πειράζει κάποιους άλλους ή όχι. Ξέρετε και αυτούς τους άλλους εμείς πρέπει να τους κάνουμε να δουν αυτό που δεν μπορούν να δουν. Είναι αυτό που υπόθηκε ως <<ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ>>

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

πολυ σωστα almak

Υποβλήθηκε από Μαίρη Στεργίου Βελλή Σάβ, 17/02/2007 - 00:10

Αν εμείς δεν υποστηρίξουμε το παιδί μας, την συμπεριφορά του και αγχωνόμαστε με το τι θα πει ο Α ή ο Β, τότε ο Α κι ο Β θα πουν και θα κάνουν τα ..τέρατα!! Ο κάθε ένας ενεργεί μέχρι εκεί που του επιτρέπεται να ενεργήσει. Τώρα, με τις ειδικές ανάγκες,βέβαια τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα ? ή αφήνουμε να εξελίσσονται ως περίπλοκα ? Οταν ένα παιδάκι με νοητική υστέρηση φωνάξει σε κόσμο, θα γίνει ..κοσμογονία σχολίων ! Αν στο ίδιο περιβάλλον ένα τυπικό παιδάκι φωνάξει, το πολύ - πολύ να το πουν ζωηρό! Εκεί θέλει αυτό που είπα " τρομερή παίδευση και σμίλευση χαρακτήρα, κοντά στα όριο της τρέλλας, ώστε να κάνεις τον άλλο να ..σιωπήσει! Μαίρη Βελλή

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

χμ.......αυτή η

Υποβλήθηκε από Ginka Σάβ, 17/02/2007 - 12:54

χμ.......αυτή η σελίδα θα με κάνει να σκεύτομαι , πόσο με πειράζει. Ναι , όλα πειράζουν, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε? Αν σκευτόμαστε μόνο όσα πειράζουν θα φτάσουμε στην κατάθληψη για άλλη μια φορα. Προτείνω σε όλους σας , να αφήσεται στο πίσω μέρος του μυαλού σας , όσα πειράζουν. Όσα ενοχλούν. Ξέρω , δέν είναι εύκολο, χρειάζεται μεγάλη δύναμη και σμίλευση όπως αναφέρει ο almak , για να προχωράς στο δρόμο χωρίς να σκεύτεσαι αυτά που ενοχλούν. Γιατί τελικά δεν σε ενοχλεί η θέση του κάθε παιδιού , αλλα ο τρόπος που αντιμετωπίζουν όλοι οι άλλοι τα παιδιά μας. "Η ικάνοποίηση του εγωισμού μας , δεν οφελεί στην δική μας περίπτωση". Χίλιες φορές έχω αναφέρει ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα όπως έχει. Αρκεί να μάθουμε να διασκεδάζουμε με αυτήν. Να βλέπουμε περισσότερο τα θετικά , απο τα αρνητικά. Και σας ρωτώ, Αν σας δινόταν "η ευκαιρία " να ανταλλάξεται το παιδί σας με ένα άλλο (φυσιολογικό) παιδί , θα το κάνατε? Θα μπορούσατε να σκευτείται την ζωή σας , χωρίς το παιδί που έχετε δίπλα σας? Αν απαντάτε και στα δύο "Οχι" , πείτε και όχι στις μίζερες σκέψεις. Βάλτε ένα στοπ. Τα κλάματα δεν ωφελούν πουθενά. Αν το μαγικό ραβδί που θα αλλάξει την ζωή μας ονομάζεται "δάκρυ" , τότε ας δακρύζουμε όλοι μαζί μήπως και δημιουργησουμε ένα ποτάμι ευτυχιάς! Δεν υποβαθμίζω το προβλημα μας! Απλά το αναγάγω σε μια άλλη σκεψη, σε μια άλλη αντιληψη. Η κόρη μου με έμαθε να σκευτομαι διαφορετικά για την ζωή μου. Σε όλους εσας έκαναν πρώτη διάγνωση "Αυτισμό". Σας μίλησαν για μια κατάσταση που χρειάζεται πολύ προσπάθεια και κόπο. Έμένα ως πρώτη διάγνωση μου είπαν " Το παιδί απο λεπτό σε λεπτό πεθαίνει" . Δεν μου έδωσαν καμία επιλογή να σκευτώ το μέλλον. Όλα είχαν σταματήσει τότε στην λέξη ΘΑΝΑΤΟΣ!

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε.

νόηση, ετών 18:)