νόηση, ετών 18:)

Διαβασα το αρθρο το οποιο αναφερει ο Κυριακος και ειναι πραγματικα πολυ ενδιαφερον. Εχω ξαναγραψει οτι τα παντα ειναι θεμα προσεγγισης και κατα ποσο μπορει το κοινωνικο συνολο γυρω σου να σε επηρρεασει ως προς τα προτυπα που θετει και προσπαθει να διαιωνισει. Ο,τιδηποτε δεν ακολουθει αυτο που προσδιοριζεται ως φυσιολογικο αυτοματα γινεται και παθολογικο. Οι περισσοτεροι ανθρωποι αναζητουν το ευκολο το ξεκουραστο ,το απροβληματιστο και βαλτωνουν οταν καταλαβαινουν οτι η ζωη ευτυχως δεν ειναι ετσι αλλιως θα ηταν ευθεια οπως η γραμμη των παλμων οταν σταματησει η καρδια να λειτουργει. Η ζωη ειναι μια μουσικη συμφωνια που ειναι διαφορετικη απο του αλλου και εξαρταται απο τα οργανα που μας εχουν δωθει. Με αυτα τα οργανα φτιαχνουμε διαφορετικες μελωδιες που ακομη και αν ειναι διαφορετικες δεν παυει να ειναι μουσικη. Μουσικη μπορεις να παιξεις και με το πιανο αλλα και με φυσαρμονικα και να ειναι το ιδιο ομορφη.Οταν ενα παιδι ειναι διαφορετικο απο αυτο που εχεις ονειρευτει πρεπει να καταλαβεις πως αυτο που θα χρειαστει ειναι προσπαθεια για καποια πραγματα που θεωρεις δεδομενα αλλα "αγαθα κωποις κτωνται". Ποσο ακομη θα παραμυθιαζομαστε με τις ιδανικες οικογενειες που προβαλουν οι διαφημισεις και αποτελουν παραφωνια σε μια κοινωνια που εχει τοσα πολλα στο κεφαλι της.